Πριν ένα μήνα χάσαμε δυο ματς στην Ισπανία με Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια, πέσαμε στην 12η θέση και φάνηκε να χανόμαστε στη δίνη του οπαδικού παραλογισμού. Ήρθε και η αναποδιά με το σοβαρό τραυματισμό του Μίλου και φάνηκε προς στιγμή ότι η χρονιά θα έχει άσχημη κατάληξη πριν ακόμα πατήσουμε στην άνοιξη. Οι περισσότεροι όμως εδώ μέσα δεν πετάξαμε την ασπίδα κατάχαμα, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα δεν είναι ένα τυχαίο σύνολο και το ξέρουμε γιατί η ομάδα είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα και από τις στάχτες φτιάχνει χρυσάφι. Χρυσάφι είναι ο MVP της χτεσινοβραδινής αποστολής μας στο Λα Φοντέτα, Μόουζες Ράιτ (10π.4ρ.3κλ, 17 PIR) που ύστερα από 3 ματς με τα ερυθρόλευκα δείχνει το δρόμο για το post season μας: ένας ποιοτικός αθλητικός ψηλός που ταιριάζει στο στυλ παιχνιδιού μας, που έχει θετική ενέργεια, που παίζει άμυνα πάνω από το καλάθι και διαθέτει υψηλό μπασκετικό IQ, μάννα εξ ουρανού μεσούσης της σεζόν!
Το 8/8 μέσα στο υπέροχο γήπεδο της ισπανικής πόλης έχει στον πυρήνα του 3 στοιχεία τα οποία εύχομαι να μας συνοδέψουν μέχρι το τέλος της σεζόν: τον κανονικό Γουόκαπ, την καλύτερη γραμμή ψηλών στη Γηραιά Ήπειρο και τον επιθετικό πλουραλισμό σε ένα σύνολο που στερείται φανερά επιθετικού ταλέντου του ενός ή των δύο.
Ο κανονικός Θωμάς είναι ένα παίχτης που όταν θα πατάει δυνατά στα πόδια του, δεν θα έχει στην πλάτη του την κούραση μηνών που έπαιζε για 3 τρεις ταυτόχρονα και θα έχει ρυθμό, θα είναι ένας top player στο ρόλο του. Χτες βράδυ ήταν το κλειδί για τη νίκη μας, εξαφάνισε από το παρκέ το μεγαλύετρο επιθετικό όπλο των βαλενθιάνων, Κρις Τζόουνς που είχε μόλις 2 πόντους σε 23 λεπτά, 1/8 σουτ και 3 λάθη. Ο αμυντικός οίστρος του Θωμά, έχει αντίκτυπο σε όλη την ομάδα, σαν να ζυγίζεται το σύνολο με βάση την επίδρασή του. Όταν ο αμερικανός πλειμέικερ έχει το ρόλο του οργανωτή, θα νιώσει και πιο άνετα στην επίθεση, θα βάλει 7 πόντους και θα μοιράσει 4 ασίστ.
Η ομάδα στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο στη συνολική αμυντική προσπάθειά της, παρατάσσοντας περισσότερη σκληράδα από τους φιλότιμους αλλά άπειρους Ισπανούς. Η καλύτερη άμυνα της ΕΛ ήταν μέχρι χτες η Βαλένθια. Οι 18 ασίστ που δώσαμε είναι χαμηλή επίδοση σε σχέση με 22 που δίνουμε ανά αγώνα αλλά η Βαλένθια με το pack the paint παιχνίδι της, με μπασκετικό ξύλο μέσα στη ρακέτα και ασφυκτική πίεση στη μπάλα μας περιόρισε ως ένα σημείο. Βρήκε όμως το μάστορά της απέναντι τους ερυθρόλευκους γίγαντες που γύρισαν τη μπάλα και είχαν μνημειώδη υπομονή μπροστά. Η διαφορά μας είναι αυτή, εκεί που οι Ισπανοί τα έχασαν και νευρίασαν, εμείς παραμείναμε πιστοί στο πλάνο και δεν χάσαμε τον έλεγχο του ματς ούτε μια στιγμή. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, και βέβαια σκορ από όλο τον κόσμο: Γκος και Πίτερς (11ρ.) από 9, Κάνααν 16 (5/5 διπ.), Πετρούσεφ 6, Ράιτ 10, ΜακΚίσικ 10. Ο Σακ έπαιξε 24 λεπτά και προτιμήθηκε από τον Παπ στο 3 γιατί έκλεινε πιο σίγουρα στις αλλαγές στα σκριν αλλά και γιατί με το απρόβλεπτο κάθετο παιχνίδι του από το 1-2 εξέθεσε αμυντικά τη Βαλένθια με 3 ασίστ και 4 κερδισμενα φάουλ που απέφεραν 6 πόντους από βολές. Ερήσθω εν παρόδω, η ομάδα παρουσιάζει μια εξαιρετική συνέπεια στον τομέα αυτό στα τελευταία 3 ματς με 38/43 βολές και ποσοστό 89%, ενδεικτικό στοιχείο αυτοσυγκέντρωσης και συνέπειας.
Ο Θρύλος μας βρίσκει σιγά σιγά την αγωνιστική του ταυτότητα και σκεπάζει με τρόπο μαγικό τα κενά στον επιθετικό σχεδιασμό με παίχτες που βγαίνουν μπροστά και παρατάσουν την αξία του συνόλου. Κρατάμε μικρό καλάθι, όπως είπε και ο Σκακιστής των παρκέ, στόχος είναι να μπούμε στα πλέι οφ (εννοεί να είμαστε στο τέλος στις θέσεις 1-8 που θα παίξουν την τελική φάση). Είμαστε στο 15-11 και απόψε το βράδυ θα έχουμε ανέβει ακόμα μια θέση όποιος και αν κερδίσει ανάμεσα σε βάζελο και Φενέρ. Η πίστη σε αυτή την ομάδα πρέπει να μας οδηγεί, κυριώς όταν υπάρχει συννεφιά. Η Βαλένθια στον ύμνο της έχει ένα στίχο που λέει: «αν θέλετε τις καρδιές μας, θα τις βρείτε πολύ σκληρές». Εμείς είμαστε αυτοί και μας τρέμουν, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
ΥΓ1. Πέρασαν 43 χρόνια από την αποφράδα ημέρα του 1981. Αδέρφια ζείτε, δεν είναι μόνο ένα σύνθημα.
ΥΓ2. Χτες βράδυ είδαμε την καλύτερη διαιτησία των τελευταίων 2 χρόνων στην Ευρωλίγκα. Εντυπωσιακά συνεπείς και ακριβοδίκαιοι οι Ράντονιτς, Πουκλ και Βίλιους, έπαιξαν όλο το ματς κάτω από ασφυκτική πίεση και δεν έκαναν ούτε ένα λάθος σε όλο το δεύτερο μισό του ματς. Πραγματικά από διαιτητικής πλευράς είναι ένα σπάνιο δείγμα προσωπικότητας, ισορροπίας και γνώσης των κανονισμών. Καθόλου τυχαίο ότι η Ευρωλίγκα όρισε 3 διαιτητές με πολυετή πείρα αφού έχουν παίξει συνολικά 12 φάιναλ φορ. Χτες πανηγύριζα διαιτητικές αποφάσεις σαν να ήταν καλάθια του Θρύλου! Εύγε, κοράκια μου.
ΥΓ3. Ποιος να το έλεγε ότι χωρίς Μίλου και Φαλ θα κάναμε το 3/3; Ποιος θα πει ότι με Ζαλγκίρις δεν θα κερδίσουμε; Στο βιντκαστ της περασμένης Δευτέρας είχα προβλέψει ήττα στη Βαλένθια. Δεν ξαναμιλάω, θα φτιάχνω καρμπονάρες, promise.
Recommended Comments