Πριν μια βδομάδα μετά το ματς με την Ασβέλ, έγραφα ότι μπορεί με τους Γάλλους να έχουμε τύχη παίζοντας καλό μπάσκετ μόνο για 8 αγωνιστικά λεπτά, αλλά όχι κάνοντας το ίδιο απέναντι στην Παρτιζάν στο Βελιγράδι. Και όμως, έφτασε ουσιαστικά ένα μαγικό δεκάλεπτο με ατσάλινα νεύρα, εκπληκτική άμυνα και συνοχή μπροστά για να διαλύσουμε την Παρτιζάν μπροστά σε 20 χιλιάδες...μουγγούς που στο τέλος κοιτούσαν την Ερυθρόλευκη Αρμάδα με δέος. Και μάλιστα αφήνοντάς την στους 69 πόντους, δηλαδή 20 λιγότερους από τους 89 που έχει κατά μέσο όρο εντός. Αυτό που είναι πραγματικά συγκλονιστικό, είναι η μοναδική ικανότητα του Μπαρτζώκα να εμπνέει απόλυτη εμπιστοσύνη στους παίχτες του, εξαφανίζοντας κάθε αμφισβήτηση από τα μάτια τους και βάζοντας γυαλιά σε όσους κράζουν για 3 δεκάλεπτα. Βγάζοντας από το καπέλο του μάγου σε κάθε ματς και έναν διαφορετικό πρωταγωνιστή. Είναι τεράστια η ηδονή να νικάς εκεί μέσα τον Ομπράντοβιτς με τόση προπονητική μαεστρία που στη συνέντευξη τύπου ο Σέρβος βάζελος δήλωνε «χαρίσαμε τη νίκη στον Ολυμπιακό». Όχι, μπράτε. Τίποτα δεν χάρισες, απλά ήρθε ο Σκακιστής και σου έκανε ματ την ώρα που νόμιζες ότι κέρδισες, έτσι για το σαδισμό.
Η ομάδα δεν μπήκε καλά στο παρκέ επηρεασμένη ίσως από τη φανταστική κερκίδα των Σέρβων και άφησε την Παρτίζαν να αλωνίσει μέσα στη ρακέτα με διπλάσιο αριθμό κατοχών στα πρώτα 20', αδιανόητη επίδοση σε αυτό το επίπεδο. Η ομάδα του Ομπράντοβιτς μάζεψε συνολικά 18 επιθετικά ριμπάουντ (!) από τα οποία πήρε 22 πόντους, και πραγματικά είναι ενάντια σε κάθε μπασκετική λογική το πώς νικάς εκεί μέσα με τέτοια επίδοση. Η σερβική ομάδα είχε σαφές πλάνο από την αρχή να μας εκτροχιάσει με ασφυκτική πίεση στη μπάλα για να κόψει τη δημιουργία του Γουόκαπ και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε αφού τελικά είχαμε μόλις 11 ασίστ στο τέλος και μάλιστα με περισσότερα λάθη (12) μόλις για δεύτερη φορά φέτος. Οι 11 ασίστ μάλιστα αποτελούν αρνητικό μας ρεκόρ τα τελευταία 2 χρόνια. Οι Σέρβοι έτρεξαν στο διάστημα 8-30' ένα μεγάλο σερί 43-28 που έμοιαζε μοιραίο. Οι αλλαγές στα σκριν και η νωχελικότητα στην ενέργεια έδιναν συνεχές πλεονέκτημα στους ψηλούς της Παρτιζάν και κυρίως στον βελτιωμένο Καμίνσκι που είχε υπνωτίσει το Φαλ. Η είσοδος του Ράιτ άλλαξε κάπως το σκηνικό αλλά προσωρινά γιατί ο Ομπράντοβιτς είναι γάτα και ανέβασε τον Ντοζίερ στο 4 (είτε με Καμπόκλο, είτε με Καμίνσκι στο 5) με αποτέλεσμα να χανόμαστε σε συνεχή mismatch. Ήρθε και η αστεία απόφαση των διαιτητών με το ανύπαρκτο αντιαθλητικό του Σακ (οι Σέρβοι πήραν 6 πόντους από εκείνη τη φάση) και το γήπεδο ξαφνικά έγειρε.
Το τρίτο δεκάλεπτο είναι η επιτομή της παροδοχής της ήττας. Δύσκολο ως αδύνατο να πάει η μπάλα στο Φαλ, πολλά λάθη στις αλλαγές στα σκριν, χαμηλή ενέργεια παντού. Ο Κάνααν (10π.2λ. σε 20') περνάει φάση ντεφορμαρίσματος εδώ και δυο μήνες, προσπάθησε πολύ και έδωσε κάποιες σπουδαίες λύσεις στην αρχή του ματς, δεν ήταν όμως αυτό που θες σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Άδειος και ο Πϊτερς (3π. 0/3τριπ.) που ήταν και σοβαρή τρύπα στην άμυνα με τους Σέρβους να τον σημαδεύουν συνέχεια.
Και κάπου εκεί η ομάδα θυμάται ότι υπάρχει η άρνηση της ήττας βαθιά χαραγμένη στο DNA της. Ο Μπαρτζώκας δίνει ένα σπάνιο(;) μπασκετικό ρεσιτάλ small ball με τον Παπ στο 4 και 3 κοντούς φονιάδες στην άμυνα συν το Φαλ που μπορεί να ήταν σκιά στην επίθεση ως εκείνη τη στιγμή (το 99% των οπαδών έκραζε την επιλογή του κόουτς να τον κρατάει μέσα), αλλά είναι ο καλύτερος ψηλός στην Ευρώπη στο μαρκάρισμα των αντίπαλων γκάρντ με πολύ υψηλή οξυδέρκεια στην επιλογή του τάιμινγκ. Τα όπλα της Παρτιζάν σιγούν για 6 λεπτά και τρέχουμε ένα επί μέρους 14-0 που μοιάζει βγαλμένο από το...τρίτο δεκάλεπτο κατά της Μονακό στο Κάουνας. Στα μάτια των Σέρβων μπαίνει ο τρόμος ενώ στα δικά μας η εκνευριστική για τον αντίπαλο σιγουριά «θα χάσετε». Ο Γουόκαπ (11π. 3α. 2ρ. 3κλ. 0λ. σε 30') καταπίνει τον Πάντερ (εκπληκτικός στο mid range μέχρι τότε), με 2 πόντους και χωρίς ασίστ μέχρι την αρχή του 4ου δεκαλέπτου, βάζει 9 πόντους, μοιράζει 3 ασίστ, έχει και 3 κλεψίματα. Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος (17π. 3ρ. 3α. 5κλ. σε 23') είναι ένας πλήρης κοντός που χωρίς τους τραυματισμούς φέτος θα είχε κάνει παπάδες. Δυστυχώς είναι γυάλινος αλλά χτες έδειξε γιατί τον ήθελε τόσο πολύ ο Μπαρτζώκας στην ομάδα, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στη σημαντικότερη φετινή μας νίκη. Ερήσθω εν παρόδω, οι δυο αυτοί παίχτες δεν κάνουν προπόνηση εδώ και 2 βδομάδες γιατί δεν έχουν αποθεραπευθεί, στη φωτιά πέφτουν για την ομάδα. Όπως ο συγκλονιστικός αρχηγός που και εχτές ήταν βαρόμετρο κυρίως στην άμυνα. Α, είχε και 5/5 δίποντα, με 13 πόντους συνολικά, τεράστια συγκομιδή σε κλειστό ματς. Ο Παπ στα τελευταία 8 ματς έχει 12 πόντους και 6 ριμπάουντ, απλά το αναφέρω.
Ειδική μνεία στο Λάρι και πάλι. Μπορεί να έχει το σώμα και το ταλέντο παίχτη ΕΣΚΑ, μπορεί μπασκετικά να μη βλέπει όσα θα έπρεπε, είναι όμως η καρδιά της αυταπάρνησης, με αυτόν θα πας στον πόλεμο. Βάζει μόλις 3 πόντους από βολές, αλλά παίζει όλο το τελευταίο δεκάλεπτο με το μαχαίρι στα δόντια, ρίχνει τον Αβράμοβιτς στον ποταμό Σάββα, παίρνει 4 ριμπάουντ, ένα από τα οποία καθορίζουν το ματς. Αλητεία από το Αιγάλεω, δεν περνάς.
Η ομάδα αυτή έχει κερδίσει το σεβασμό του μπασκετικού πλανήτη και κανένας δεν θα θέλει να βρεθεί στο διάβα της στα πλέι οφ, ειδικά με μειονέκτημα έδρας. Η ανατριχίλα που νιώθουμε κάθε φορά που βλέπουμε το Θρύλο μας είναι η επιτομή της μπασκετικής έκστασης, στις νίκες και στις ήττες, δεν έχει σημασία. Δεν ξέρω βέβαια πως θα ολοκληρωθεί αυτή η φετινή μαγεία, ποιο ειναι το ταβάνι μας τελικά. Ένα είναι σίγουρο: δεν θα βαρεθούμε να σου το λέμε πόσο μας πορώνεις και φέτος!
ΥΓ1. Ανεπαρκής διαιτησία για ένα τέτοιο ματς. Πολλά λάθη (τα περισσότερα κατά του Ολυμπιακού), μαζεμένα και μάλιστα καθοριστικά. Η φάση με το αντιαθλητικό στο ΜακΚίσικ είναι ένα σοβαρό παραπτωμα που δεν επιτρέπεται σε αυτό το επίπεδο. Πάντως πολλοί κράζουν το Ντιφαλά που ήταν ο μόνος που σώζεται κάπως από το ναυάγιο των άλλων δύο. Να σημειώσω, δεν έχουμε ούτε μια ήττα φέτος με αυτούς τους 3 στο παρκέ (σε 5 ματς).
ΥΓ2. Η ομάδα καλείται να παίξει δυο ακόμα τελικούς με Αστέρα στο Βελιγράδι και με Φενέρ στο ΣΕΦ. Θεωρώ και τα δυο αυτά ματς καθόλου δεδομένα. Το πλεονέκτημα έδρας με το καλό να έρθει, αλλά και αν δεν έρθει από χτες είμαστε η μια ομάδα ωρολογιακή βόμβα που όλος ο κόσμος θα προσπαθήσει να μη συναντήσει ποτέ μέχρι το τέλος της σεζόν.
Να περνάτε όμορφα, πάμε Βίρτους!
Recommended Comments