.jpeg.7048b21d665a3d803d2ddcc22bf33466.jpeg)
Ασβέλ σου λέει, θα κάνω περίπατο. Και βέβαια αν δει κανείς μόνο το τελικό σκορ, εύκολα θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι μαλλον περίπατος έγινε... Αμ, δε! Η ομάδα όχι μόνο παρουσίαστηκε κατώτερη των περιστάσεων για 32 αγωνιστικά λεπτά (!) αλλά έδωσε και στους αξιόμαχους Γάλλους την αίσθηση ότι θα μπορούσαν να φύγουν με μια απρόσμενη νίκη από το ΣΕΦ, που απλά για εμάς θα σήμαινε αντίο τετράδα και ίσως και εξάδα. Είναι γεγονός ότι όταν παίξαμε στην αρχή και στο τέλος του ματς το μπάσκετ μας, με προσηλώση στην άμυνα, με off ball movement και φρεσκάδα στην επίθεση, η Ασβέλ ήταν απλώς θεατής, το επί μέρους 17-4 του πρώτου δεκαλέπτου και το 26-9 του τελευταίου αυτό καταδεικνύουν. Στα μάτια μου όμως η...αγγαρεία της Πέμπτης με τους δευτεραθλητές Γαλλίας ήταν ένα απρόσμενο καρδιοχτύπι και μάλιστα χωρίς κανένα εμφανή λόγο. Προβληματισμός ΟΚ, πανικός όχι αφού στα 8 τελευταία ματς στην ΕΛ έχουμε 7 νίκες, και τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή μας, δίνουν την ευκαιρία στον κόουτς για περαιτέρω δουλειά αλλά και προσοχή στο φινάλε της σεζόν που προβλέπεται καυτό!
Ο προβληματισμός μου σχετίζεται με την εικόνα του βασικού μας σούτινγκ γκαρντ, Αϊζάια Κάνααν (5π. 1/8 σουτ σε 18') αλλά και του Γκος (2π.5α. σε 20') που παρά την προσπάθεια του να καλύψει το «κενό» του ηρωικού Γουόκαπ (5π. 3α. σε 20'), έδειξε σε πολλά σημεία του αγώνα να μην κατανοεί το ρόλο του στην κορυφή με υπερβολικό over dribbling και αμυντικές αμνησίες. Είναι γεγονός ότι αν σουτάρουμε με πάνω από 40% απέξω, δύσκολα θα βρεθεί αντίπαλος να μας καταβάλλει. Όμως και εχτές μέχρι το τελευταίο καθοριστικό πεντάλεπτο είχαμε 5/20 τρίποντα με τις αιχμές του δόρατος από τα 6.75 (Κάνααν και Πίτερς) να ωχρειούν. Αυτό που με ανησυχεί είναι το κενό στο 2 όσο ποτέ. Η αστάθεια του Κάνααν μπορεί να αποβεί μοιραία στο τέλος της σεζόν και όσο και να αγαπάω το βραχύσωμο Αμερικανό, δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι στα τελευταία 3 ματς έχει 6/24 εντός πεδιάς. Wake up, man.
Η πνευματική μας καθίζηση στο 3ο δεκάλεπτο είναι αποτέλεσμα της χαλαρότητας ύστερα από το υπερ-ματς με το βάζελο την περασμένη Πέμπτη αλλά και του γεγονότος ότι όταν ο Θωμάς δεν είναι στο 100%, οι υπόλοιποι μοιάζουν κατά διαστήματα να υπνωτίζονται. Αργές επιθέσεις με over dribbling, iso σχήματα, καμία κίνηση μακριά από τη μπάλα και λάθη. Την Πέμπτη η σχέση ασίστ-λαθών βέβαια ήταν και πάλι θετική (24-12) ενώ είχαμε και 7 κλεψίματα από τα οποία πήραμε 10 πόντους. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω, βλέπεις μια ομάδα γενικά συμπαγή και πιστή στο πλάνο συνολικά αλλά είναι τελικά αρκετό να παίζεις το μπάσκετ σου 8 λεπτά για να κερδίζεις άνετα την Ασβέλ, όχι βέβαια την Παρτιζάν στο Βελιγράδι ή τη Φενέρ στο ΣΕΦ.
Τις λύσεις στην επίθεση τις βρήκαμε από τον αναγεννημένο Μουσταφά που έκανε πάρτι απέναντι στους συμπατριώτες του. Ο Γάλλος σέντερ θέλησε να δηλώσει εμφατικά το «ευχαριστώ» του για την ανανέωση ως το 2027 με 12 πόντους, 6 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 4 τάπες που έκλεισαν μια γεμάτη στατιστική. Ο Πίτερς (17π. 6ρ. 3α.) και ο Σακίλ (9π. 3/5 τριπ.) άργησαν να μπουν στο ματς ή μαλλον ο Αλέκος μπήκε στο πρώτο και τελευταίο πεντάλεπτο ενώ ο Σακ αποφάσισε να σοβαρευτεί στα τελευταία 3 λεπτά. Σωστή η κίνηση του Μπαρτζώκα να επιμείνει στο αμυντικό σχήμα με τους 3 κοντούς αφού ήθελε να βγάλει τη μπάλα από τα χέρια των Ντεκολό και Λι που έμοιαζαν οι μόνοι αξιόλογοι αντίπαλοι, με αποτέλεσμα να μείνει μόνος ο Καμπαρό που έκανε ζημιές μέχρι να αποφασίσουμε να κλείσουμε το ματς στο 4ο δεκάλεπτο. Ειδική μνεία για Λάρυ που έκανε τα πάντα στο παρκέ, ειδικά απέναντι στο Ντεκολό, όντας συνέχεια αυτός που έβγαζε ενέργεια και τσαμπουκά στην άμυνα. Ξέρω τι λέμε και τι σκεφτόμαστε για τον Κύθνιο κοντό και τα σκαμπανευάσματά του, όμως όταν όλοι...βαριούνται (ή φοβούνται) θέλεις τον τρελό να σπρώξει το κάρο. Τελικά είχε 9 πόντους και 3 ασίστ σε 19 λεπτά.
Η ομάδα βρίσκεται καβάλα στο άλογο έχοντας 7-1 στα τελευταία 8 ματς αλλά και 7-0 σερί στο ΣΕΦ. Και μόνο που είμαστε εδώ να μιλάμε ακόμα για τετράδα, ύστερα από μια σεζόν που ως τώρα έχει ως κύριο χαρακτηριστικό της τους τραυματισμούς (ο Πετρούσεφ ευτυχώς γλίτωσε τα χειρότερα, θα λείψει 10-15 μέρες, ίσως και λιγότερο), είναι ένα μπασκετικό θαύμα. Μπαρτζωκικό. Καμία άλλη ομάδα δεν θα είχε αντέξει σε τόσο συχνούς κραδασμούς, δείτε την Αρμάνι τα τελευταία δυο χρόνια. Και εν μέσω ομαδικής δημοσιογραφικής υπερβολής για τα κατορθώματα του αιώνιου, σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με το Θρύλο που από το 7-8 του Ιανουαρίου, έκανε ένα σερί 12-4. Η ομάδα παρέμεινε ενωμένη και έτσι θα πορευτεί μέχρι τέλους και φέτος. Ακόμα και με μειονέκτημα έδρας (το πιθανότερο σενάριο αυτή τη στιγμή), δεν υπάρχει αντίπαλος που να θέλει να πέσει απάνω μας και όλοι θα κάνουν τα πάντα για να μας αποφύγουν. Ειδικά ο βάζελος που μας τρέμει.
Καλή 25η Μαρτίου να έχουμε!
ΥΓ. Οι δηλώσεις των Ναν και Μπεσίροβιτς τις τελευταίες ημέρες καταδεικνύουν τρόμο απέναντί μας, αλλά και παραδοχή κατωτερότητας. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο εμετικός Κωστάκης που έχει κάνει τόσες δηλώσεις από τότε που πήγε στο βάζελο, όσες δεν έκανε σε ολόκληρη την υπόλοιπη καριέρα του. Έλα και μη μετράς την ώρα, μακάρι πλέι οφ μαζί και νέα έκθεση με αγάλματα στο ΟΑΚΑ.
Recommended Comments