Ύστερα από 2 ματς αγγαρεία με Μπάγερν και Βαλένθια και το δώρο μας στη Μπολόνια την Τρίτη, η ομάδα έδειξε την απαιτούμενη σοβαρότητα και νίκησε σχετικά εύκολα τη χειρότερη ομάδα ως τώρα της φετινής Ευρωλίγκας. Η πενιχρή αξία της ομάδας του Ποτσέκο δεν αντικατοπτρίζει τη δυσκολία του ματς γιατί όπως καταλαβαίνει κανείς, αυτό ήταν το...σημαντικότερο ματς τη σεζόν μέχρι το επόμενο. Μια ήττα θα μας είχε «αποτελειώσει» και πολύ αμφιβάλλω αν θα ήταν πλέον δυνατόν να σηκώσουμε ξανά κεφάλι. Ο παίχτες του Μπαρτζώκα το ήξεραν αυτό και το αρχικό μας μούδιασμα και άγχος ήταν φυσιολογικό. Ωστόσο, η ομάδα έπαιξε ύστερα από καιρό κάπως απελευθερωμένη και ιδιαίτερα συγκεντρωμένη σε άμυνα και επίθεση δεν άφησε περιθώρια λάθους. Οι 12/12 βολές και οι 24 ασίστ (παρά τα 14 λάθη) έρχονται να υποδηλώσουν μια συλλογική προσπάθεια που αν μη τι άλλο θέλει να βάλει τις βάσεις για τη δύσκολη συνέχεια.
Είναι άδικο όμως αλλά και ξεκάρφωτο, να βάζουμε σε γραμμή συνέχειας την περσινή μαγική πορεία, με τη φετινή. Είναι βαρύ ακόμα κι ας έχουν περάσει 8 μήνες αυτό που μας στέρησε το σουτ του Γιουλ αλλά η φετινή μας σεζόν δεν είναι η συνέχιση του 2023, είναι κάτι άλλο, κάτι καινούργιο το οποίο ίσως να θέλει χρόνο για να αποδώσει καρπούς.
Πάμε στο ματς με την πρωταθλήτρια Γαλλίας: χτες βράδυ, παίξαμε πλήρεις ύστερα από σχεδόν 3 μήνες (δεδομένου και του χρόνου προσαρμογής του Πετρούσεφ αλλά και της αναβλητικότητας των τραυματιών). Και μόνο το γεγονός ότι ο Γουόκαπ (8π. 3α. 3ρ. σε 14') μπόρεσε επιτέλους να αγωνιστεί λιγότερο από 20' (είχε να συμβεί από το 2022 στην Ευρωλίγκα) και να περιοριστεί στο ρόλο του άσου, λέει πολλά για τη διαχείριση του ματς αφού ο Αμερικανός έπαιξε σχεδόν 20 λεπτά λιγότερα από το Μ.Ο. του φέτος. Παράλληλα ο Γκος έπιασε δουλειά και ξαναβρήκε ρυθμό με 10 πόντους, 7 ασίστ και εκπληκτικές άμυνες πάνω στους κοντούς της Ασβέλ. Ο Ποτσέκο προσπάθησε να βάλει πίεση στη μπάλα για να μην φτάνει στους ψηλούς και έκλεινε τη ρακέτα με παγίδα σε Φαλ (και Πετρούσεφ) με αποτέλεσμα αυτοί να ψάχνουν για λύσεις έξω. Εκεί που οι Κάνααν, ΜακΚίσικ (welcome back) και Λάρι (8π. 2α. σε 10') είχαν τις κάννες των όπλων ζεστές και βομβάρδισαν κατά ριπάς (συνολικά σουτάραμε με 42% απέξω). Ο Ησαϊας επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις με 19 πόντους και κανένα λάθος σε 30 λεπτά, αναδεικνύοντας ξανά τα χαρακτηριστικά clutch που διαθέτει, ενώ ο Σακίλ (13π.) θύμισε τον παλιό καλό του εαυτό πράγμα που είχε λείψει ιδιαίτερα από τη φαρέτρα του Σακιστή.
Η χτεσινή βραδιά όμως μας χάρισε και το όνειρο του κάθε προπονητή: έναν παίχτη ικανό για 2 μόλις πόντους αλλά και 7 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 8 τάπες (!) ρεκόρ στην Ευρωλίγκα πίσω από το Βράνκοβιτς που είχε 10 πίσω στα 90ς. Η παρουσία του Μουσταφά Φαλ ήταν χτες βράδυ όχι μόνο καταλυτική για τη νίκη αλλά μια μπασκετική πανδαισία από μόνη της. Ο Μπαρτζώκας τον άφησε μέσα 34' σε μια προσπάθεια να υπερκεράσει το κενό του Μίλου που περνάει κακό φεγγάρι μετά τον τραυματισμό του (εξαίρεση αυτό που είδαμε στη Μπολόνια). Ο θηριώδης Γάλλος σέντερ εξελίσσεται σε έναν σούπερ σταρ πασέρ, σε έναν ιδανικό αμυντικό ογκόλιθο αλλά και μια εγγύηση για το ριμπάουντ (έχει Μ.Ο. 7 φέτος σε Ελλάδα και Ευρώπη).
Ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει ποιότητα και προοπτική αλλά στα μάτια μου βρίσκεται στον Οκτώβριο. Οι πολλοί και συχνοί τραυματισμοί παιχτών κλειδιά, η έλλειψη προετοιμασίας, ο Σίκμα που δυστυχώς δεν είναι αυτό που ήταν ή που θα θέλαμε, η έλλειψη ενός χαρισματικού σκόρερ (έχω ξαναγράψει για τον Κάνααν και την ποιότητά του, απλά δεν φτάνει) και η ανάγκη προσαρμογής των νεοφερμένων, μας έχουν ρίξει πολύ πίσω, σε μια πρωτόγνωρη μπασκετική ασυνέχεια. Σαφέστατα υπάρχει επιθετικό πρόβλημα καθώς επίσης και πρόβλημα στο crunch time αφού απωλέσαμε 5 ματς (!) στο καλάθι και ενώ μάλιστα είμασταν μπροστά ένα λεπτό πριν το τέλος. Σε όλα αυτά προστίθεται η αποδόμηση του κορμού, αφού ουσιαστικά μόνο 4 παίχτες είναι στην ομάδα για περισσότερο από 2 χρόνια. Η λέξη κλειδί είναι λοιπόν υπομονή. Είναι πολύ πιθανό οι αρετές του Θρύλου και της μπαρτζωκικής δουλειάς να αποδώσουν την κατάλληλη στιγμή, όπως είναι πιθανό να είμαστε σε μια μεταβατική σεζόν. Εδώ θα είμαστε στα δύσκολα, όπως και στις νίκες.
ΥΓ1. Παρόλο που με Λάτισεβς συνήθως δεν υπάρχουν προβλήματα, χτες η διαιτησία παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων.
Στέκομαι μονάχα στα δυο αντιαθλητικά που ξεσήκωσαν ένα μικρό χαμό στα σόσιαλ, αφού και τα δύο τα σφύριξε η...αγαπημενή μας Άνε Πάντερ. Το πρώτο που δόθηκε στον Πετρούσεφ, είναι σωστή απόφαση. Ο κανονισμός άλλαξε το 2021 και προβλέπει ότι αν το πόδι του αμυντικού βρεθεί κάτω από το πόδι του σουτέρ κατά την προσγείωση, ακόμα και αν αυτό ειναι τυχαίο, χρεώνεται με αντιαθλητικό για την επικινδυνότητα τραυματισμού, εκτός εάν ο σουτέρ κλωτσάει προς τα εμπρός.
Αντίθετα, το αντιθλητικό που χρεώθηκε στο Φαλ το μοναδικό κριτήριο για το οποίο μπορεί ίσως να δοθεί αντιαθλητικό είναι το δεύτερο (hard foul) επειδή τον βρίσκει στο πρόσωπο. Δεν υπάρχει ούτε εσκεμμένη διακοπή αιφνιδιασμού, ούτε τελευταίος αμυντικός, ούτε πρόθεση να μην πάει για μπάλα. Ωστόσο, θεωρώ ότι είναι υπερβολικό να δοθεί σκληρό φάουλ σε αυτή τη φάση για δυο λόγους: πρώτον, η επαφή είναι εντελώς τυχαία και δεν είναι σκληρή αφού ο Λι συνεχίζει σχεδόν ανενόχλητος. Δεύτερον, ο Φαλ πηγαίνει με πρόθεση να παίξει άμυνα και απλώνει το χέρι του προς τη μπάλα. Τεράστιο λάθος που δεν πάει να το δει και έχει και τουπέ. Πραγματικά άνιωθη για να μην πω τίποτα χειρότερο.
ΥΓ2. Είμαστε στο 8-8 και κατά πάσα πιθανότητα θα είμαστε 9-8 στα μισά της σεζόν. Πέρσι στου δρόμου τα μισά, είμασταν στο 11-6, δηλαδή μόλις δυο νίκες παραπάνω.
ΥΓ3. Δεν υπάρχουν έδρες, δεν υπάρχουν φαβορί, πολλές οι εκπλήξεις που θα ακολουθήσουν. Με 7, 8 και 9 νίκες είναι 11 ομάδες αυτή τη στιγμή και καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τη συνέχεια.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους με Υγεία και Ειρήνη.
Recommended Comments