"Χρειάζεται να βελτιωθούμε πάρα πολύ για να παίξουμε όπως παίζει ο Ολυμπιακός, είναι ομάδα που χτίζεται χρόνια". Τάδε έφη ο Δημήτρης Ιτούδης πριν μια ώρα περίπου (το άρθρο γράφτηκε Τρίτη βράδυ), αμέσως μετά τη λήξη ενός αγώνα που βρήκε τον Ολυμπιακό να κάνει το καλύτερο φετινό του παιχνίδι στην έδρα της Φενέρ, διαλύοντας την με 20 πόντους, παίζοντας κατά μεγάλο διάστημα του αγώνα εξωπραγματικό μπάσκετ. Οι απουσίες των Σλούκα και Πίτερς όχι μόνο δεν επηρέασαν αρνητικά αλλά έδωσαν και έξτρα κίνητρο στους υπόλοιπους για να βγουν μπροστά και να κάνουν μαγικά, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά φέτος πόσο καλή ομάδα είναι ο Θρύλος και πόσο βαθιά γνωρίζει το μπάσκετ ο Γιώργος Μπαρτζώκας.
Το ματς ξεκίνησε τέλεια για εμάς με 0-8 και η πρόθεση της Φενέρ να μας εκτροχιάσει πιέζοντας τη μπάλα, όπως αναμενόταν άλλωστε δεδομένης και της απουσίας του Σλούκα, απέτυχε παταγωδώς, αφού οι Κάνααν και Παπανικολάου είδαν το καλάθι...φαρδύ σαν το Βόσπορο και έστησαν χορό. Χορός στην επίθεση, κινέζικα βασανιστήρια στην άμυνα που δεν άφηνε τους Τούρκους να ανασάνουν ούτε στιγμή. Στο διάστημα αυτό οι ερυθρόλευκοι είχαν επιμέρους 10-24 βάζοντας γερές βάσεις για τη συνέχεια. Η διαφορά σε σχέση με πριν 2 μήνες, είναι ότι όταν μπήκε μέσα το second unit ο χορός μετατράπηκε σε...βερολινέζικο τέκνο πάρτι (για μυημένους) που με απόλυτο μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση έκανε ένα 0-15 σε 4 μαγικά λεπτά εκτοξεύοντας τη διαφορά στους 30 (16-46). Είναι η στιγμή που ο αρχιτέκτονας αυτού του οικοδομήματος πρέπει να νιώθει περήφανος για τους παίχτες του: στραγγάλισαν τη Φενέρ στα μετόπισθεν, ελέγχοντας ολοκληρωτικά τα ριμπάουντ (40 συνολικά σε όλο το ματς με 14 επιθετικά) κλείνοντας όλες τις close out σαν να ήταν 6 στο παρκέ, περιορίζοντας τη δημιουργία του Καλάθη (0π. 4α. 3λ.) που δεν μπορούσε να βρει διαδρόμους για τροφοδοσία μέσα στη ρακέτα, αφήνοντας το Γουλμπεκίν να τα σπάει (και με τους διαιτητές) και τον Ιτούδη να αναρωτιέται αν είναι ποτέ δυνατόν να του συμβαίνει κάτι τέτοιο. Και μπροστά; Φωτιά και λάβρα, θα φάτε 50 πόντους σε κάθε ημίχρονο, γραμμένο στο κούτελο. Εκπληκτικός ο Μιχάλης Λούντζης που έπαιξε 15' (3κλ.) και ανάγκασε τον Ιτούδη να πάρει τάιμ άουτ για να βρει άκρη με τις άμυνες του πλέι μέικερ του Θρύλου που εξαφάνισε όποιον μάρκαρε.
Με σοβαρότητα και κυρίως ψυχραιμία (59% εντός πεδιάς, 58% από το τρίποντο με 17 στο στόχο), η ομάδα έκανε απλά διαχείριση στη συνέχεια και πήρε και το τρίτο δεκάλεπτο με 21-26, ενώ όπως ήταν φυσιολογικό, έκατσε λίγο στο τέλος χωρίς όμως να απειληθεί ουσιαστικά ποτέ. Ούτε όταν οι Τούρκοι με δυο σερί τρίποντα του Μαχμούτογλου μείωσαν στους 13 στο 35'. Ο σκακιστής των παρκέ πήρε τάιμ άουτ, σχεδίασε επίθεση 24" με Γουόκαπ και ΜακΚίσικ, ίσως να ήθελε να πάει σε διπλό σκριν για να βγάλει ελευθερο σουτ του Σάσα, η Φενέρ έβγαλε όμως την άμυνα και η μπάλα πήγε τελικά στη γωνία, στην...καλύβα του μπάρμπα Θωμά, που τέρας ψυχραιμίας βρήκε μόνο διχτάκι κόβοντας τα πόδια των παιχτών του Ιτούδη οριστικά. Τεράστιο τρίποντο, τεράστιος παίχτης, έχω ρίγη μόνο που το σκέφτομαι τι κάνει αυτό το παλικάρι σε άμυνα και επίθεση.
Ο Γουόκαπ εξαφάνισε τον Γουίλμπεκιν αλλά αργότερα και τον Πιέρ (4λ.), είχε 12 πόντους, 7 ασίστ, 5 ριμπάουντ και μόλις 1 λάθος σε 28 λεπτά! Και ήταν ο μοναδικός μας καθαρός άσος στο παρκέ. Τι άλλο να κάνει, είναι η καλύτερη μας μεταγραφή τα τελευταία 5 χρόνια μακράν! Ο Παπανικολάου από την άλλη, εξελίσσεται σε πραγματικό ηγέτη (21π. 4ρ. 9/10 βολές), η ομάδα πετάει με αυτόν στο παρκέ (+22 στο plus minus) αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Το καινούργιο είναι ίσως η εμφάνιση του Αϊζάια Κάνααν που επιτέλους...ντήθηκε βασικό δυάρι και ισοπέδωσε τη Φενέρ με 20π. και 6/9 τρίποντα, τα περισσότερα υπό πίεση, βγαλμένα από τα βάθη της ψυχής των αυθεντικών σουτέρ κίλερ, όπως και είναι ο 32χρονος αμερικανός. Και σε πείσμα του Σπανού, δεν είχε απόψε το καλύτερο +-. Αυτό που είχε απόψε ο Κάνααν ήταν ξεκάθαρα ο περισσότερος χρόνος, εν μέρει (21 λεπτά) αλλά κυρίως ο περισσότερος χώρος, αφού η απουσία του Σλούκα έδωσε σε αυτόν περισσότερα σουτ (13 συνολικά) για να ξεδιπλώσει τη χάρη του αλλά και αίσθημα ευθύνης. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί αν μπει στην εξίσωση με προσφορά σε πόντους κυρίως, θα πάμε για μεγάλα πράγματα. Ωραίος και στις δηλώσεις του στο τέλος, μίλησε για την ομαδικότητα και τους συμπαίκτες του που τον στήριξαν. Ο συνήθης Σάσα πρόσθεσε ένα ακόμη double-double (12π. 12ρ.) και ο ΜακΚίσικ σε ένα ακόμη ματς δικαίωσε τον προπονητή του με σκορ, άμυνα και ενέργεια ηφαίστειο (12π. 2α. 3/5 τρίποντα).
Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, δεν είναι πια σύμπτωση. Και απόψε, όπως σε όλα τα τελευταία ματς, η ομάδα έφερε αμέσως το παιχνίδι στα μέτρα της με απίστευτη αποτελεσματικότητα μπροστά και πίσω, χάρη στην πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας που έβγαζε συνέχεια αμαρκάριστα σουτ, αλλά και στην αυτοσύγκεντρωση της που με εξαίρεση ένα δίλεπτο στο 4ο δεκάλεπτο, ήταν η κινητήρια δύναμη στο παρκέ. Το κλειδί για το μέλλον είναι πώς θα μπορούμε να παίρνουμε τα παιχνίδια όταν δεν θα είμαστε στο 60% στα τρίποντα και όταν ο Σάσα δεν θα είναι σε καλό βράδι. Και στα μάτια μου η παρουσία των άλλων μας καθιστά έτοιμους για τα ματς που θα καίνε την άνοιξη.
Ίσως δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε αυτό το θέαμα μόλις ένα χρόνο μετά τη Σπανούλη-Πρίντεζη εποχή. Οι παίχτες πέφτουν στη φωτιά για τον προπονητή τους αλλά και ο ένας για τον άλλο. Ο Σακίλ έκανε μια βουτιά στο 3ο δεκάλεπτο για να σώσει μια μπάλα που δεν σωνόταν δηλαδή, αλλά έπεσε σαν μικρό παιδί και όλος ο πάγκος ήταν όρθιος να τον χειροκροτάει. Πιστεύει κανείς ότι η εμφάνιση του Λάρι σήμερα (11π. 2α. 2/3 τρίποντα) αλλά και την Κυριακή, είναι τυχαία; Είναι αποτέλεσμα της στήριξης που δείχνουμε όλοι στην ομάδα στα δύσκολα. Μπορεί να μην πάρουμε την Ευρωλίγκα στο τέλος, όμως μόνο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για αυτό το μπασκετικό δημιουργημα του Γιώργου Μπαρτζώκα.
ΥΓ1. Η καλύτερη (ίσως) φετινή διαιτησία, σε ένα πολύ δύσκολο ματς γιατί οι Τούρκοι στο 2ο δεκάλεπτο θέλησαν να το γυρίσουν σε καυγά (αδικαιολόγητο) με τους διαιτητές, οι οποίοι δεν πτοήθηκαν και συνέχισαν να σφυρίζουν αυτό που έβλεπαν. Σας διαβεβαιώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρήσεις ψυχραιμία και αυτοσυγκέντρωση όταν η γηπεδούχος ομάδα τρώει μια 30άρα και αρχίζει μια συνεχή και αδιάβλητη γκρίνια που γρήγορα γίνεται οργή κατά των διαιτητών σε κάθε φάση. Μπράβο στον Λοττερμόζερ που απέβαλε τον Γουίλμπεκιν και μπράβο και στους άλλους δύο που κράτησαν γερά σε εκείνο το τρελό πεντάλεπτο. Ελάχιστα τα λάθη (δεν υπάρχει το 1ο φάουλ του Σάσα, ίσως είναι βήματα του Λούντζη όταν τρώει τη 2η τεχνική ο Γουίλμπεκιν, καθαρό φάουλ στο Σάσα που δόθηκε απλή επαναφορά και μάλιστα ανάποδα τελικά, λόγω challenge του Ιτούδη).
ΥΓ2. Στη φωτό μπορείτε να θαυμάσετε σε πρώτο πλάνο τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης και στο βάθος δεξιά στον πάγκο, έναν από εμάς που λέει στους Τούρκους να βγάλουν το σκασμό. Είδωλο Πάπας!
ΥΓ.3 Την Παρασκευή έρχεται η Εφές στο (κατάμεστο ξανά) ΣΕΦ. Καλό είναι να ξεχάσουμε γρήγορα αυτή τη νίκη γιατί μας περιμενει κάτι εντελώς διαφορετικό.
Καλό ξημέρωμα και τα λέμε το ΣΚ!
Recommended Comments