Δεν είδα το ματς ζωντανό γιατί ήμουν απασχολημένος με την...τριαντάρα του βάζελου στο Βερολίνο, κι έτσι το είδα σήμερα λιγάκι μετ'εμποδίων. Δεν θέλω να κουράσω με πράγματα τα οποία είδατε και διαβάσατε ήδη. Στέκομαι όμως σε τρία στοιχεία που καθόρισαν το 3/3:
- Τρίβω τα μάτια μου από την πολυμορφία που παρουσιάζει ο Μπαρτζώκας στην τακτική, εκπλήσσοντας όλους: ακόμα και σε μια κακή βραδιά από το τρίποντο (6/21) που στο σύγχρονο μπάσκετ ισοδυναμεί σχεδόν πάντα με ήττα, διάλεξε να παίξει με κοντά σχήματα και να πάει τη μπάλα με συχνά πικ σε ασυνήθιστη απόσταση 3-4 μέτρων από το καλάθι. Κατά συνέπεια κάναμε ένα ιστορικό ρεκόρ με 63% στα δίποντα (29/46), μια από τις καλύτερες επίδοσεις στην ιστορία της Ευρωλίγκας και μάλιστα με 7/11 μέσα στη ρακέτα από παίχτες που δεν παίζουν στο 5.
- Ο Φαλ έκανε πάρα πολλή δουλειά στην άμυνα περιορίζοντας τον illegal Ταβάρες, σε έναν τομέα όπου η ομάδα δεν τα πήγε καλά. Θα περίμενε κανείς ήττα και πάλι ήττα αφού η Ρεάλ έτρεχε στο ανοιχτό γήπεδο και βομβάρδιζε από έξω με 41% και μοιάζαμε να κοιτάμε στην αμύνα. Στην πραγματικότητα είναι και λίγο θέμα συνήθειας, η αμυνά μας κατα τη γνώμη μου, δεν ήταν χάλια, απλά δεν έπιασε τα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει κυρίως λόγω και της απουσίας του Παπ.
- Η νίκη ήρθε γιατί έχουμε τον καλύτερο παίχτη στην Ευρωλίγκα αυτή τη στιγμή (23π. 12ρ. με 90% στα δίποντα-λολ) αλλά και γιατί είναι πλέον μυθική η ικανότητα διατήρησης της ψυχραιμίας όταν το ματς πάει να στραβώσει. 38-31 (στο 18'), 76-70 (στο 35') και 81-75 (στο 37') είναι μερικές από τις διαφορές που έφτιαξε η Ρεάλ και δεδομένης και της αστοχίας από έξω, συν τις ολιγωρίες στην αμύνα, λες παει χάσαμε... Και όμως, είναι πολύ βαρύ το μέταλλο και η refuse to lose νοοτροπία που έχει ο Θρύλος και για να πεις ότι κέρδισες πρέπει να φτύσεις αίμα και αν. Αυτό το χρωστάμε στον τεράστιο Βασίλη Σπανούλη που εδωσε τη φλόγα σε Σλούκα και Παπανικολάου κυρίως. Και εχτές ο Κωστάκης με το 11, ανέβηκε στο άλογο και οδήγησε την ομάδα εκ του ασφαλούς με μία αρχηγική εμφάνιση (14π. 7α.). Για τον Λαρεντζάκη που έχει γίνει ο πιο clutch παίχτης της ΕΛ αυτή τη στιγμή, στερεύουν τα λόγια, καλά να είναι το παλικάρι.
Αναφορικά με αυτή τη νοοτροπία της ομάδας με εντυπωσίασαν όσα είπε ο Αρλάουσκας στο ζωντανό σχόλιο της Euroleague TV για τον Ολυμπιακό:
Είχαν ένα δύσκολο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα και ένα δύσκολο παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις, αλλά ποτέ δεν είχες την αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να κερδίσει αυτά τα παιχνίδια. Αυτό κάνουν, δεν μπορούν απλά να τριγυρνάνε μες στο γήπεδο, είναι η φύση αυτού του συλλόγου, δεν έχει σημασία ποιος παίκτης θα φορέσει αυτή τη φανέλα. Γράφει "Ολυμπιακός" στη φανέλα τους, παίζουν σαν πολεμιστές. Είναι μια ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ, θα παλεύει πάντα, και έτσι ήταν πάντα αυτός ο σύλλογος, από τότε που τους γνωρίζω τουλάχιστον, αλλά είμαι σίγουρος και πολλά πολλά χρόνια πριν από αυτό. Δεν έχεις τον Ολυμπιακό εκτός παιχνιδιού, όποιο κι αν είναι το σκορ....
Ποτέ δεν είχαμε κερδίσει σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη μέσα στην ίδια σεζόν και μάλιστα με τρόπο τοσο πειστικό. Και αν ο συμπαθής αμερικάνος σχολιαστής καταλαβαινει τι γίνεται, είμαι βέβαιος ότι οι αντιπαλοί μας ακούνε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και τρέμουν αυτή τη στιγμή. Πάμε γερά αύριο για το 4/4 στη Βιτόρια, η ομάδα είναι λέει ο κόουτς στο 60% των δυνατοτήτων της. Θέλουν να μας τρελάνουν!
ΥΓ. για τη διατησία: αν κάποιος αμφιβάλλει ότι μας σέβονται ας ξαναδεί τι έγινε στα τελευταία 3 λεπτά του ματς! Όχι απλά οι διατητές δεν σφύριξαν έδρα, αλλά ήταν ακριβοδίκαιοι και ίσως λιγάκι και υπέρ μας.
- 2:27 υπάρχει καθαρό φάουλ πάνω στο Γιαμπουσέλε από το Σάσα σε προσπάθεια για ριμπάουντ που δεν σφυρίχτηκε και οι Ισπανοί έχασαν μια σημαντική κατοχή.
- 1:16 ο Μπολομπόι κερδίζει επιθετικό του Ταβάρες που ναι μεν είναι, είναι όμως δύσκολο να δοθεί εκτός έδρας και ένα λεπτό πριν το τέλος. Μπράβο στο διαιτητή που είχει τα απαραίτητα διακοσμητικά στοιχεία.
- 0:58 ο Ταβάρες κάνει φάουλ στον Μπολομπόι από πίσω σε προσπάθεια για σουτ που ναι μεν είναι φάουλ, αλλά και σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να μη σφυριχτεί αφού δεν είναι εξόφθαλμο.
- 0:32 δεν υπάρχει φάουλ στο ριμπαουντ πάνω στο Σλούκα, Το αντίθετο θα έλεγα.
Σκεφτείτε τι θα λέγαμε αν είχαν σφυρίξει λιγάκι στραβά στο τέλος και τελικά χάναμε. Μπράβο στους διαιτητές που και στη Βαρκελώνη και στη Μαδρίτη ήταν στο ύψος των περιστάσεων.
Recommended Comments