Ξέρω τι δεν σας αρέσει και δεν μου αρέσει και εμένα: γιατί να χάνονται οι διαφορές που χτίζουμε με την πρώτη πεντάδα και μετά να πασχίζουμε να κρατήσουμε τη διαφορά ή και να χάνουμε και το ματς όπως συνέβη με τη Βαλένθια (ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει, απίστευτο). Για ποιό λόγο να μπαίνουμε σε αυτή την ψυχοφθόρο διαδικασία; Έκανα μια πρόχειρη ανάλυση των πεπραγμένων μας ως τώρα και η διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο δεκάλεπτο, ή στην πρώτη και στη δεύτερη πεντάδα αν θέλετε, είναι όντως χαοτική και μάλιστα σε όλα τα ματς. Έτσι έγινε και στο...σταθμό του Μονάχου με κίνδυνο πάλι να απωλέσουμε νεύρα και να φύγουν ποτήρια προς άγνωστη κατεύθυνση. Υπάρχουν όμως σοβαροί λόγοι που ο Μπαρτζώκας κάνει αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι το κάνει, αφού συμβαινει σε κάθε ματς!
1. Θέλει να δέσει την ομάδα δίνοντας χρόνο και κυρίως εμπιστοσύνη στη δεύτερη πεντάδα. Τους παραδίδει τα κλειδιά και μάλιστα με δρόμο ανοιχτό αφού οι starting 5 έχουν συνήθως διαλύσει τους αντιπάλους σε άμυνα και επίθεση.
2. Θέλει να πειραματιστεί με διάφορα σχήματα και έκανε ακριβώς το ίδιο και πέρσι όταν όλοι λέγαμε ότι έχει εμμονές. Και είδαμε τι έγινε στο τέλος, άλλαξε απο τον Ιανουάριο και μετά και οδήγησε την ομάδα σε 3 κούπες και παρά ένα καλάθι και στον τελικό της ΕΛ.
3. Θέλει να κρατάει ξεκούραστους τους βασικούς για το 3ο και 4ο δεκάλεπτο. Άλλο να μπαίνεις με φουλ ενέργεια στα τελευταία 10 λεπτά και άλλο να έχεις στίψει τους καλύτερους παίχτες σου πριν το μισό του αγώνα. Εκ του αποτελέσματος θα κριθείς, και βέβαια το 6-2 και το αήττητο στο πρωτάθλημα μιλάνε από μόνα τους.
Η αλήθεια είναι ότι κάνοντας έτσι μας δημιουργείται η (ψευδ)αίσθηση ότι το φυσιολογικό είναι να παίζουμε όπως τα πρώτα 10'. Ε λοιπόν, δεν είναι! Το μπάσκετ που η ομάδα παίζει στην αρχή και στο 4ο δεκάλεπτο είναι συνήθως εξωπραγματικό. Η κυκλοφορία της μπάλας είναι τέλεια και είμαστε δυο πάσες μπροστά από τις αντίπαλες άμυνες συνέχεια! Ειδικά όταν πάμε στο λόου ποστ με Φαλ (16π. 5ρ. 4α.) και στις close out με Σάσα, Παπ και όποιον άλλο διατίθεται. Ο Σλούκας και ο Γουόκαπ είναι εξαιρετικοί στο ρόλο αυτό της δημιουργίας και αλληλοσυμπληρώνονται τέλεια ακόμα και όταν ο ένας από τους δύο δεν τραβάει επιθετικά. Έτσι έγινε και προχτές με τον αμερικανό να κάνει στεπ απ και να καλύπτει την ελαφρώς άστοχη βραδιά του Έλληνα άσου. 9π. 4ρ. 7α. 6κλ(!) και άμυνες συγκλονιστικές, είναι ο απολογισμός της καλύτερης μας μεταγραφής των τελευταίων 3 χρόνων. Ξέρετε ποιος είναι το πρωτο βιολί της επίθεσης της Μπάγερν; Ο Γουίνστον. Τον κατάπιε, απλά.
Η ομάδα έπαιξε και την Πέμπτη κατά διαστήματα εξαιρετικό μπάσκετ, δεν έδωσε ποτέ στους Βαυαρούς το δικαίωμα να προηγηθούν, κράτησε τα μετόπισθεν με σκυλίσια άμυνα στο 3ο κυρίως δεκάλεπτο και παρέμεινε αήττητη εκτός έδρας για 4 συνεχείς αγώνες και μάλιστα σε πολύ δύσκολα γήπεδα. Αυτό που ξεχνάμε συνέχεια είναι ότι παίζουν και οι άλλοι: είναι αδύνατον να ρίχνουμε 120 πόντους σε κάθε αντίπαλο και να καθαρίζουμε τα ματς στο +30 από το πρώτο δεκάλεπτο. Η ΕΛ είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική φέτος, δείτε τι έχουν πάθει ομαδάρες όπως η Μιλάνο, Μπαρτσελόνα και η Εφές που μοιάζουν υπνωτισμένες. Για το λόγο αυτό, το 6-2 αλλά κυρίως το καλό μπάσκετ που παίζουμε θα έπρεπε να μας κάνει να εστιάζουμε περισσότερο στα θετικά που είναι πάρα πολλά και πολύ περισσότερα από τα αρνητικά. Σίγουρα η προσφορά των Κάνααν, Πίτερς και Μπολομπόι δεν είναι η αναμενόμενη (ειδικά του αμερικανού γκαρντ) αλλά υπάρχει και χρόνος και διάθεση για μεγάλη βελτίωση. Το θέμα του Κάνααν είναι βέβαια σοβαρό γιατί από το βασικό δυάρι σου θες σκορ άμεσα αλλά αυτό το έχω αναλύσει σε άλλο ποστ:
Άφησα το καλύτερο για το τέλος: αυτό που ζούμε με το Σάσα είναι κάτι μοναδικό και θα το θυμόμαστε για χρόνια. Δεν είναι μόνο ότι ο Βεζένκοφ τρέχει με σπασμένα φρένα και Μ.Ο. double-double σε κάθε ματς της ΕΛ. Είναι η συνολική του παρουσία και ο προβληματισμός που δημιουργεί στις αντίπαλες άμυνες που πρέπει να προσαρμοστούν. 20π. 13ρ. και 43 PIR. είναι επιστημονική φαντασία, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν 3 χρόνια ο Μπλατ δεν τον ήθελε καν. Δεν υπάρχει παίχτης αυτή τη στιγμή εκτός ΝΒΑ που να κινειται τόσο καλά χωρίς μπάλα και να πετυχαίνει αυτό που έγινε προχτές με μόλις 7 σουτ σε 30 λεπτά συμμετοχής. Είμαστε μάρτυρες ενός μπασκετικού έπους, και αν ο Σάσα μείνει σε εμάς για χρόνια, θα μεγαλουργήσει. Και εμείς μαζί του.
ΥΓ. Έρχεται διαβολοβδομάδα με δυό σημαντικά ματς που θα αποτελέσουν το πρώτο ολοκληρωμένο δείγμα γραφής για το πως βαδίζουμε, αφού θα είμαστε πλέον στο 1/4 της ρέγκιουλαρ. Με 1/2 θα μπορούμε να είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, όμως η ομάδα μπορεί ξεκάθαρα το 2/2 και έτσι θα πορευτεί.
Recommended Comments