Θα ξεκινήσω από τα καθ'ημών. Από την ανυπονησία μας, την αγανάκτηση με το παραμικρό, τη μικροψυχία που μας πιάνει μόλις κάτι στραβώσει. Είμαστε σαν λαός οι Έλληνες έτσι, και οι οπαδοί του Θρύλου ακόμα περισσότερο. Αιώνια ανικανοποίητοι. Αιώνια γκρινιάρηδες. Η χρονιά όμως αυτή, που συμπίπτει με την ιστορική επιστροφή στην Α1, με κούπες, με μια παραλίγο Ευρωλίγκα και με εξαιρετικό μπάσκετ σε όλη τη σεζόν, μας έχει μάθει και κάτι άλλο, το οποίο μάλιστα έρχεται κατευθείαν από το μυαλό του Μπαρτζώκα, γι'αυτό και είναι μοναδικό: το να κάνουμε υπομονή. Ο κόουτς άλλαξε πολύ μέσα στη σεζόν, ηρέμησε, σοβάρεψε, καθοδήγησε με τρόπο μαγικό την ομάδα στο θρίαμβο. Και αυτό έγινε γιατί περέμεινε πιστός στο πλάνο και στην ομάδα που ο ίδιος δημιούργησε. Ό,τι κι αν συμβαίνει ο Μπαρτζώκας δεν θα πτοηθεί πλέον, και η ομάδα θα τον ακολουθήσει κατά πόδας. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς, να ακολουθήσουμε με ψυχραιμία το σκακιστή των παρκέ στα δύσκολα. Διάβασα απίστευτα σχόλια σε όλα τα σόσιαλ στην ανάπαυλα, θάψιμο σαν να είχε χαθεί το πρωτάθλημα, αφορισμούς, καντήλια και εξαπτέρηγα. Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα όμως και αν παίξεις καλυτερα θα αναδειχθείς στο τέλος και θα κερδίσεις. Σαν τη γάτα με το ποντίκι, ακόμα και όταν το ποντίκι νόμισε ότι ξέφυγε, κάναμε ό,τι θέλαμε, και όταν το θέλαμε καθαρίσαμε το ματς σε 4 λεπτά. Ο Μπαρτζώκας δεν χάνει ούτε δευτερόλεπτο πλέον τη συγκέντρωσή του από το πλάνο που έχει στο μυαλό του, δεν πάει σε ανταρτοπόλεμο, δεν τον πιάνει πανικός. Ας τον μιμηθούμε, επιτέλους!
Στο πρώτο δεκάλεπτο σήμερα μπήκαμε διαβασμένοι μεν, λιγάκι χαλαροί στην άμυνα δε. Η μπάλα ακούμπησε μέσα, βγήκε έξω, μπήκαν πολλά τρίποντα. Όμως τα γρήγορα φάουλ του Φαλ και κυρίως του Γουόκαπ, μας αποσυντόνισαν και άφησαν στο βάζελο πάρα πολλά ριμπαουντ και ευχέρεια στην άμυνα, αποτέλεσμα μιας γενικής χαλάρωσης και εκνευρισμού (συνένοχος και η διαιτησία, βλέπε πιο κάτω). Στο δευτερο δεκάλεπτο, τα πράγματα χειροτέρεψαν χάθηκε η αυτοσυγκέντρωση μας, χάσαμε το πλάνο και παίξαμε άθλιο μπάσκετ. Στο ημίχρονο όμως η ομάδα συσπειρώθηκε, μεγάλωσε απότομα και...κατάπιε το βάζελο μέσα σε ελάχιστο χρόνο με επι μέρους σκορ 24-3 σε 4' και 50''. Ο Ντόρσει που θέλει να πάει...διακοπές (17π. 4/7 τρίποντα), ο Σλούκας (20π. 4ασ. 7/12 σουτ σε 30') που οδήγησε συνολικά όταν ο Γουόκαπ βγήκε με φάουλ και ο Σάσα (19π. 5/7 τρίποντα), ντύθηκαν σούπερμαν και ξεγύμνωσαν σε άμυνα και επίθεση το σίχαμα που έμεινε να κοιτάει αποσβολωμένο μαζί με τον ανεκδιήγητο Χατζηγεωργίου που του ξέφυγε ένα μνημειώδες «ο Ολυμπιακός έχει επιμέρους σκορ 29εεεε... πάμε σε διαφημίσεις».
Η ομάδα όχι απλά κάνει ό,τι θέλει το βάζελο φέτος, αλλά σαδιστικά τον αφήνει κιόλας να νομίζει ότι μπορεί να κερδίσει, να δείχνει τα μούσκουλα με καμάρι, να πάζει χάι φάιβ με τους πολυθρονάτους κοντά στο παρκέ, για να μπαίνει μέσα μετά με διαθέσεις αγριανθρώπων που σε ελάχιστο διάστημα καθαρίζουν το ματς, κόβουν βήχα, πόδια, γελάκια και μούντζες, και ανεβαζουν στο Ίνσταγκραμ ποσταρίσματα για...εξοχικά. Η διαφορά ανάμεσα μας, όπως έχω ξαναγράψει, είναι χαοτική, καθαρά μπασκετικά δεν υπάρχει σύγκριση καν. Και μεγαλώνει ολοένα γιατί είμαστε 6-1. Μην πω και χειρότερα και σας αποκαλύψω τι θα γίνει την Παρασκευή. Με πικ ψηλά, χαμηλά, με close out, με αμυνάρες, με...αφηρημάδες και λάθη, θα βρούμε τρόπο να παίξουμε όμορφα και να διαλύσουμε τον αντίπαλο. Σε κάθε ματς υπάρχει ένας ή δύο ήρωες που από οποιαδήποτε θέση θα κουβαλήσουν την ομάδα στη νίκη. Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας του Μπαρτζώκα, δεν ξέρεις από που θα σου έρθει και αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Χτες ο Φαλ, σήμερα ο Ντόρσει, αύριο ποιος;
ΥΓ1. Οι διαιτητές γενικά είχαν μέτρια και κατά διαστήματα κακή απόδοση, και ήταν συνολικά χειρότεροι από το Σάββατο. Έκαναν ένα πολύ σοβαρό λάθος, να σφυρίξουν ακόμα και τα χάδια στην αρχή του ματς (3 από τα 4 φάουλ των Φαλ και Γουόκαπ στο πρώτο δεκάλεπτο είναι αστεία, στη συνέχεια άφησαν πολύ χειρότερα) και στη συνέχεια να αφήσουν το ξύλο, με αποτέλεσμα οι παίχτες να μην ξέρουν πως να αμυνθούν. Απαράδεκτος ο Κορομηλάς που «είδε» το 4ο φάουλ του Γουόκαπ ενώ ο Αμερικανός είναι εντελώς ακίνητος, και ενώ δεν έχει οπτικό πεδίο. Πραγματική εφεύρεση που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να καθορίσει το ματς. Σωστή η απόφαση της Τσαρούχα και μπράβο της, που μέτρησε το καλάθι του Ντόρσει και έδωσε τη μπαλά απέξω για φάουλ εκτός φάσης: όταν ο παίκτης βρίσκεται στην προσπάθεια για σουτ, αν υπάρξει φάουλ εκτός φάσης ΥΠΕΡ της επιτιθέμενης ομάδας, ο παίχτης δικαιούται να ολοκληρώσει την προσπάθεια του και αν σκοράρει το καλάθι μετράει. Αντίθετα, αν δοθεί επιθετικό φάουλ πριν η μπάλα αφήσει τα χέρια του επιθετικού, το καλάθι ΔΕΝ μετράει. Καλυτερος διαιτητής της αναμέτρησης ο νεαρός Κάρδαρης που ακολουθησε δική του γραμμή, σφυριξε λίγο αλλά σωστά τις επαφές και έκανε ένα μόνο λάθος. Θα τον ξανά συναντήσουμε, ταλέντο.
ΥΓ2. Η ομάδα έκανε μόλις 6 λάθη, σουταρε με 48% από τα 6,75 και έδωσε 20(!) επιθετικά ριμπάουντ στο βάζελο. Για να τον κερδίσει με άνεση στο τέλος. Τεράστια αντίφαση αυτό το σατιστικό που υποδηλώνει όμως πόσο σοβαροί είμαστε όταν σφίγγουν τα γάλατα. Όλη τη χρονιά έτσι.
ΥΓ3. Ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου είναι ο πιο αμπάσκετος μπασκετικός δημοσιογράφος που έχω δει ποτέ. Και απροκάλυπτα βάζελος. Στον πάτο σου, έλα και στο ΣΕΦ.
ΥΓ4. Όσοι μπορείτε να πάτε στο ΣΕΦ την Παρασκευή, να ζήσετε αυτήν την ιστορική στιγμή δίπλα στην ομάδα που ξεπέρασε κάθε φετινή προσδοκία. Τους αξίζει η αγάπη μας και εμάς η δική τους. Και βέβαια γιατί ίσως θα είναι το τελευταίο ματς μιας τεράστιας Ολυμπιακής Ψυχής.
Recommended Comments