Εκεί που λες πάμε να τα σαρώσουμε όλα, τρώμε ενα 27-7 σε 14 λεπτά, ένα αδιανόητο αμυντικό μπούλινγκ και ένα επίσης πολύ χρήσιμο μπασκετικό μάθημα: ή θα σκοτώνεις τα ματς όταν έχεις το πάνω χέρι, ή θα το πληρώνεις στον αιώνα τον άπαντα. Θα ξεκινήσω από αυτό, αν και κινδυνεύω να γίνω γραφικός: δεν υπάρχουν εύκολα ματς ή ματς που κερδίζουν οι φανέλες κλ, όπως ίσως συνέβαινε πριν μερικά χρόνια. Όλες μα όλες οι ομάδες στην Ευρωλίγκα του 2023 είναι σε θέση να σε σκοτώσουν. Και χτες βράδυ στο Αστρομπάλ της Λυών, αυτό συνέβη. Ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του ίσως όσο ποτέ άλλοτε φέτος, αφού είχε παίξει εκπληκτικό μπάσκετ ξανά για 24' και νικούσε με 21 πόντους την ανύμπορη να αντιδράσει γαλλική ομάδα. Αλλά έπρεπε ήδη να το έχει ψιλιαστεί και να μην κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, όταν η μπάλα βάρυνε και οι Γάλλοι άρχισαν το βομβαρδισμό. Πανομοιότυπη ήττα και με Βαλένθια στο ΣΕΦ, που ακόμα πονάει πολύ.
Η λογική λέει ότι όλοι κάνουν τέτοιες ήττες και ότι αν δεις τη βαθμολογία η ομάδα είναι μια χαρά. Το συναίσθημα όμως μας κατατρώει. Και τους παίχτες, που αμφιβάλλω αν θα κοιμήθηκαν και που θα είναι σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι το επόμενο ματς με τον Αστέρα στο ΣΕΦ την ερχόμενη Πέμπτη. Από την αρχή το παιχνίδι φάνηκε να γέρνει υπερ μας, με εξαιρετικούς τους βασικούς στο παρκέ, ειδικά στην άμυνα και με πολύ δυνατό ξεκίνημα ως συνήθως. Πρωτεργάτης ο Σάσα (16π.6ρ.), κατά πόδας ο βελτιωμένος Κάνααν (14π.), όμορφο passing game και όλοι να παραμιλάνε. Μπήκε και ο Σλούκας στο 5ο λεπτό (13π.5α.), έδωσε πικ, άνοιξε το γήπεδο και εμείς στον αφρό, 18-28 στο πρώτο δεκάλεπτο, 31-47 στο ημίχρονο, βοήθειες από τους παγκίτες με μπροστάρη τον επίσης βελτιωμένο και τσαμπουκαλεμένο Μπολομπόι που με 7π., 7ρ. και 2 τάπες αλώνισε σε άμυνα και επίθεση.
Και ρωτάς: τι μπορεί να πάει στραβά; Τα πάντα! Στο δεύτερο μισό του αγώνα η Βιλερμπάν άλλαξε την άμυνα πάνω στο Σάσα με τον απίστευτο Καούντι, περιόρισε τη δημιουργία των Σλούκα και Γουόκαπ, και μας βραχυκύκλωσε πλήρως, αρχίζοντας παράλληλα ένα βομβαρδισμό από έξω που μας έκοψε τα πόδια. Ελλειπής η αντίδραση του Μπαρτζώκα (δεν ξαναέδωσε ευκαιρία στον Κάνααν, ούτε στο Μπολομπόι), ασθενική η ενέργεια στην άμυνα, νευρικότητα του τύπου "άντε να τελειώνουμε" στην επίθεση (δεν πήγαμε σε ούτε μια close out, δεν έγινε ένα πικ σωστό για να φτάσει η μπάλα στο Φαλ σε 14 λεπτά αγώνα), οι γνωστές ντρίπλες και ατομικές ενέργειες στο σίδερο. Κούραση των παιχτών, κούραση και δική μας που δεν θέλουμε να πιστέψουμε το κακό που έρχεται. Και το ξέρεις αν είσαι μπασκετικός, ότι τέτοια ματς κάτι θα κάνει ο θεός στο τέλος και θα τα χάσεις. Όταν πήρε τη μπάλα ο Νουά για το τελευταίο σουτ, το ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξη.
Όπως έγραφα και μετά τη νίκη με τη Βίρτους την περασμένη εβδομάδα, δεν γίναμε ξαφνικά η ομάδα που θα πάρει την κούπα, και η αδυναμία μας να κρατάμε τις διαφορές παραμένει και αποτελεί πεδίο άμεσης βελτίωσης (ήδη στα δυο τελευταία ματς το καταφέραμε). Όμως ψυχραιμία. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα και ας αφήνουμε λίγο χρόνο να περάσει από το σοκ της ήττας πριν γράψουμε την παπάτζα μας στα σόσιαλ. Το τι διάβασα από χτες το βράδυ δεν περιγράφεται και είναι πέρα για πέρα άδικο για ένα σύνολο που ως τώρα έχει δώσει δείγμα γραφής ότι πάει για μεγάλη σεζόν αλλά και που σε πολλά ματς παίζει μακράν το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη.
Ο Θρύλος πρέπει να είναι έτοιμος και θα είναι, για τις προκλήσεις του Απριλίου και του Μαϊου σε Ελλάδα και Ευρώπη, ακόμα είμαστε work in progress. Αλλά ο διακόπτης έχει γυρίσει και όπως και να το κάνουμε μια τέτοια ήττα μόνο μάθημα μπορεί να είναι για μια τέτοια ομάδα που σίγουρα θα βγάλει αντίδραση. Είναι δύσκολη η φετινη ΕΛ όσο ποτέ κατα τη γνώμη μου, και υπάρχουν τεράστια σκαμπανεβάσματα για όλους, ειδικά για τις ομάδες που στοχεύουν 8άδα και 4άδα, είναι τα ταξίδια που κουράζουν, είναι η πίεση, η πνευματική και σωματική κόπωση, οι απαιτήσεις των προπονητών, των οπαδών κλ. Τελικά καμία από τους πρωτοπόρους δεν μπορεί να κάνει πάνω από δυο νίκες σερί και εχτές έχασαν πάλι και η Ρεάλ και η Εφές.
Πίστη στο πλάνο και ψυχραιμία λοιπόν. Η ομάδα έχει και το ταλέντο και τα μέσα να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που έρχονται. Και δεν μας μένει άλλο από το να κοιτάμε τον επόμενο αγώνα. Και ίσως και το μεθεπόμενο στο ΟΑΚΑ.
ΥΓ1. Ο προπονητής κρίνεται από το αποτέλεσμα: αν δεν είχε μπει το τρίποντο του Νουά, θα λέγαμε σωστή επιλογή το φάουλ στα 4", σωστή επιλογή να μη σουτάρει ο Ντε Κολό και να σουτάρει οποιοσδήποτε άλλος... Πουρκουάς, μπράβο κόουτς, μπράβο Σάσα. Σκατούλες. Οι προπονητές και βέβαια οι παίχτες πρέπει να αποφασίσουν μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, κυριολεκτικά. Ενώ εμείς κάνουμε την κριτική μας από τον καναπέ. Για το λόγο αυτό, η καταστροφική κριτική μετά από ματς που κρίνεται στο καλάθι, είναι επιζήμια και επουσιώδης.
ΥΓ2. Δεν υπάρχουν προπονητές χωρίς λάθη και χωρίς εμμονές. Ο Μπαρτζώκας δεν είναι εξαίρεση. Ούτε ο Φιλ Τζάκσον είναι.
ΥΓ3. Καθαρά μπασκετικά μιλώντας, διαφωνώ με το φάουλ του Σάσα στο τέλος. Η μπάλα έχει πάει σε σημείο που δεν απειλεί κανένας, παίζεις άμυνα μέχρι το τέλος, δεν τους δίνεις την ευκαιρία να αναδιοργανωθούν.
ΥΓ4. Μαζικά στο ΣΕΦ με Αστέρα! Διπλα στην ομάδα και μετά φαγοπότι χριστουγεννιάτικο.
Recommended Comments