Αύριο θα είναι ήδη 2023, δηλαδή σε μερικές ώρες, και ο Ολυμπιακός μας θα μπει στο 99ο έτος ζωής του. Σε όλα αυτά τα χρόνια δόξας και λατρείας, ποτέ και σε κανένα άθλημα δεν είχαμε το σίχαμα στο 10-0. Δεν ξέρω αν μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε τι σημαίνει αυτό και για πόσα χρόνια θα μνημονεύεται. Γιατί εχτές (ξανα)γράφτηκε ιστορία: οι 24 πόντοι διαφορά αποτελούν ρεκόρ στην έδρα του βάζελου, είναι (ξανά) το επιστέγασμα του Μέχρι Τέλους, είναι η πεμπτουσία του ολοκληρωτικού μπάσκετ που παίξαμε επί 35', βάζοντας τους πράσινους μέσα στα καλάθια με συνεχείς φάπες σε άμυνα και επίθεση, χωρίς μάλιστα να έχουμε διαθέσιμο τον καλύτερο παίχτη φέτος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι 28 ασίστ, οι 6 παίχτες με διψήφιους πόντους και τα μόλις 9 λάθη, σε συνδυασμό με μία καταιγιστική άμυνα, έδωσαν πνοή σε ένα αναπανάληπτο σόου που επιβεβαίωσε με εμφατικό τρόπο δύο πράγματα:
1. Η διαφορά που πρέπει να καλύψουν για να μπορέσουν να μας ανταγωνιστούν σε σειρά αγώνων είναι ακόμα τεράστια. Η "ανταγωνιστική παρένθεση" του ΣΕΦ πριν ένα μήνα, ήταν απλά πυροτέχνημα.
2. Στην ομάδα αρέσουν τα δύσκολα. Όσο πιο δύσκολα, τόσο καλύτερα. Ο Θρύλος δεν ήταν με την πλάτη στον τοίχο σίγουρα, αλλά μια τρίτη συνεχόμενη ήττα και δη από τα βαζέλια, θα έφερνε τεράστια γκρίνια. Και εκεί που περιμένεις να υπάρχει μεγάλη κόντρα, εκεί που έχεις όλους τους παναθηναϊκούς να έχουν πάρει φόρα, ένας καταιγιστικός Ολυμπιακός, με όμορφο ομαδικό μπάσκετ μπήκε μέσα με τεράστια ψυχικά αποθέματα, απίστευτη αυτοσυγκέντρωση και όχι μόνο κάλυψε το κενό το Σάσα, αλλά τους ισωπέδωσε εντελώς.
Ο Μπαρτζώκας έφιαξε μια μαγική οθόνη με συστήματα για φλατ άμυνες και τρελή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση, χτύπησε αλύπητα με τον αδιανόητο MVP Φαλ (19π. 9ρ. 5α. 2κ. 1λ. 33 PIR) και μετά με τον Μπολομπόι (11π.6ρ.) μέσα στην ρακέτα και έδωσε εντολή για συνεχή πικ εντ ρολ ψηλά που δημιούργησαν τεράστια ρήγματα στην πράσινη άμυνα και για τους ψηλούς αλλά και με σκιπ πάσα στην αδύνατη πλευρά. Και αν είχαν μπει τα 4 ελεύθερα τρίποντα στο πρώτο δεκάλεπτο, η διαφορά θα είχε πάει στους 20 από την αρχή. Αλλά καλύτερα έτσι, γιατί ήταν ακόμα πιο γλυκιά η νίκη. Με Σλούκα (11π. 6α. 2κλ.) και Γουόκαπ (12π. 6α. 2κλ.) να εναλλάσσονται στον άσο με πανομοιότυπα στατιστικά, ο Μπαρτζώκας έκαψε το πλάνο του Ράντονιτς για να σταματήσει η τροφοδοσία στο Φαλ αφού τη μπάλα την κατέβαζαν άλλοι πριν την πάρουν οι δυο πλέι μέικερ για να υπάρχει διαύγεια, αφού η άμυνα του Λι στο ματς στο ΣΕΦ είχε εξαντλήσει τους κοντούς (συνέβη το ίδιο και με Αστέρα, αλλά ο κόουτς εκεί δεν είχε επέμβει με τόσο δραστικό τρόπο). Όλοι μπήκαν στο χωρό με όρεξη και κυριώς βγήκαν μπροστά για το Σάσα. Ο Κάνααν ντύθηκε για λίγο...Ντόρσει και δημιούργησε πανικό στους πράσινους από την περιφέρεια. Ήταν το πρώτο ματς από την αρχή της χρονιάς που οφείλω να ομολογήσω ότι ανταπέδωσε στο έπακρο την εμπιστοσύνη του σκακιστή (17π. 1α. και μόλις 1 λάθος σε 25'). Θα θυμόμαστε όλοι τον πανηγυρισμό με το τρίποντο πολυβόλο ή...σύριγγα μετά από εκείνο το τρίποντο. Πολύ ενδιαφέρουσα και η παρουσία του Παπανικολάου που ανέβηκε και στο 4, όταν ο Πίτερς (μοναδική ίσως παραφωνία, ειδικά στην επίθεση με 0 πόντους και 0 ριμπάουντ), έμεινε από βενζίνη. Σαν πραγματικός αρχηγός ο Παπ (13π.4ρ.) αλώνισε πάνω-κάτω και μπλόκαρε στην άμυνα όποτε ήθελε όλους τους κοντούς του ΠΑΟ, με ή χωρίς αλλαγές στα σκριν. Η ομάδα χαλάρωσε στο τελευταίο πεντάλεπτο, όπως ήταν φυσικό, αλλά οι φουσκωτές μπανάνες των οπαδών στην κερκίδα είχαν προ πολλού εξαφανιστεί και δεν ξέραμε που ήταν. Μάλλον ξέραμε αλλά δεν μπορώ να το γράψω το που ήταν.
Είναι γεγονός ότι ο ΠΑΟ δεν μπόρεσε ποτέ να μπει στο ματς, έπαιξε άθλιο iso μπάσκετ επί 40 λεπτά, μπάσκετ που αναδείκνυε συνέχεια το τεράστιο ταλέντο του Μπέικον αλλά και την ξενέρα των υπολοίπων που δεν είχαν καμία όρεξη για άμυνα. Μπορεί ο αμερικανός σταρ του βάζελου να είναι πραγματικά ένα φονικό όπλο, αλλά το μπάσκετ είναι το απόλυτο ομαδικό άθλημα και η αρμάδα του σκακιστή δίδαξε τι σημαίνει να παίζεις ολοκληρωτικό μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση. Δεν ξέρω πραγματικά αν θα είχε μπορέσει ποτέ να κολλήσει ένας τόσο ατομιστής παίχτης με τη φιλοσοφία του Μπαρτζώκα.
Είναι καλός ο ενθουσιασμός και έρχεται γάντι με το γιορτινό κλίμα και το 10-0, με το αήττητο από το βάζελο μέσα σε μια ολόκληρη χρονιά, αλλά πρέπει να ξεχαστεί γρήγορα αυτή η νίκη. Η Αρμάνι είναι στη γωνία και περιμένει να κάνει ζημιά.
ΥΓ1. Τα επινήκεια στο ΣΕΦ μετά το ματς ήταν για μένα μια μαγική στιγμή που είχα χρόνια να ζήσω. Όλοι μαζί καμιά 500αριά τρελαμένοι να χοροπηδάμε σαν μικρά παιδιά στο ρυθμό του "Μέχρι Τέλους ωεωεωε" μαζί με τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο, ήταν ίσως ο πιο όμορφος επίλογος για το 2022.
ΥΓ2. Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία, ειρήνη και αγάπη για όλο τον κόσμο. Και τα καλύτερα έρχονται!
Recommended Comments