Γεια χαρά και καλό μήνα σε όλες και όλους.
Χτες βράδυ το γαϊτανάκι της περσινής εκπληκτικής σεζόν συνεχίστηκε σαν να μην πέρασε μια μέρα και με νωπές τις μνήμες του 4ου τελικού στο ΟΑΚΑ, τα...αγριόσκυλα του σκακιστή των παρκέ έστησαν ένα τρελό πάρτι που ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του Θρύλου δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Με κλειδί μια απίστευτη άμυνα με συνεχείς αλλαγές, φλατ 2-2 και σκληράδα που δεν άφηνε ούτε μισό δευτερόλεπτο τους πράσινους να ανασάνουν, ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς από το πρώτο δεκάλεπτο ουσιαστικά (!) με τη διαφορά να είναι στο +27 (31-4) στο 17'. Ο ΠΑΟ έμεινε άποντος για 14' και 20” πράγμα που αποτελεί ρεκόρ στα μετάξύ μας ματς από καταβολής Α1 (ίσως και πιο πριν), ενώ η κόκκινη στρατιά έγραψε ένα 27-0 σε αυτό το χρονικό διάστημα ισοπεδώνοντας τον αντίπαλο που έψαχνε τον...αρχηγό του για βοήθεια. Ο Σλούκας ήταν απών στο 27-2 εναντίον της Μονακό στο Κάουνας γιατί καθόταν στον πάγκο, ενώ χτες ήταν παρών στο γήπεδο αλλά με τη λάθος ομάδα ή μάλλον με τη σωστή ομάδα, όπως θα εξηγήσω πιο κάτω. Φυσιολογική η χαλάρωση στο 3ο δεκάλεπτο, εκεί όπου η παρέα του Αταμάν μάζεψε λίγο τη διαφορά, για να μπούμε στο 4ο δεκάλεπτο ξανά με άγριες διαθέσεις (με το second unit, αν υπάρχει τέτοιο φέτος) και να φτάσουμε τη διαφορά στη μέγιστη τιμή της στο 35' με 64-34.
Στέκομαι σε δύο τεχνικά χαρακτηριστικά μας από το χτεσινοβραδινό έπος, πέρα από την άμυνα που θα είναι και φέτος η αρχή των πάντων:
1. Ο Μιλουτίνοφ δεν απόλαυσε τα φώτα της δημοσιότητας το καλοκαίρι (είχαν τα σάιτ και το άθλιο Τουίτερ να μιλάνε για Μπαλτερόφσκι και Κωστάκη), αντίθετα η μεταγραφή του πέρασε στα ψιλά. Ο Σέρβος όμως είναι μέσα στους 3 καλύτερους σέντερ στον κόσμο (εκτός ΝΒΑ) και η βελτίωσή του είναι εκπληκτική. Εχτές (και προχτές) ξεδίπλωσε σπάνιο ταλέντο στο PNR, δημιούργησε συνεχή ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα, τράβηξε πάνω του 2 αντιπάλους σε κάθε φάση που δεν ήξεραν από που να τον πιάσουν. Με ένα βήμα μπροστά τελείωνε μόνος του τη φάση, όταν τον μάτσαραν έσπαγε τη μπάλα έξω, extra pass, skip, boom ο Λάρυ και ο Πείτε Ρε από το 6,75. Ό,τι και να δοκίμασε ο Τούρκος παρλαπίπας για να τον σταματήσει αποδείχτηκε μηδέν και ο Μίλου όπου συνάντησε Λεσόρ και Μπαλτερόφσκι απλά τους κατάπιε. Θα δούμε συγκλονιστικά πράγματα φέτος από το Μίλου.
2. Η ομάδα δεν έπιασε ποτέ εξαιρετική απόδοση στην επίθεση. Απίστευτο κι όμως...μπαρτζωκικό! Θα έλεγε κανείς ότι με μαγικό τρόπο χτίστηκε η διαφορά, και έτσι θα είναι φέτος. Όσο πέρσι οι αντίπαλοί μας ήξεραν πάνω κάτω τι τους περιμένει στην επίθεση με Σάσα και Σλούκα, φέτος δεν υπάρχει σταρ (ακόμα) και αυτό μπορεί να αποδειχτεί το κλειδί για τρελά βράδια. Ουσιαστικά, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει από πού θα του έρθει, ποιος θα είναι σε βραδιά και θα κάνει τη ζημιά. Τεράστιο όπλο η ομαδικότητα, η ταχύτητα και ο αλτρουισμός στον οποίο θα στηριχτούμε φέτος, περισσότερο και από πέρσι. Η ομάδα είχε χτες 70% από μέσα, 35% απέξω, 11/11 βολές (σημάδι αυτοσυγκέντρωσης), 19 ασίστ αλλά και 18 λάθη, δείγμα αυτό της ανύπαρκτης ουσιαστικά προετοιμασίας. Και ερωτώ, τι θα γινόταν αν είχαμε κάνει προετοιμασία; Και απαντώ, θα είχε σπάσει η 35άρα.
Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα και για να κερδίσεις πρέπει να έχεις κορμό και υπομονή. Καλά τα πυροτεχνήματα τον Ιούλιο και οι...επικοινωνιακές νίκες, αλλά όταν πρέπει να συνδέσεις μια εντελώς νέα ομάδα και να νικήσεις έναν αντίπαλο που παίζει το καλύτερο μπάσκετ στη Γηραιά, καλύτερα να το ρίχνεις στη δουλειά παρά να κάνεις δηλώσεις. Ολόκληρο το καλοκαίρι το περάσαμε μέσα σε μια αδιανόητη γκρίνια για τη «μεταγραφική μας αδράνεια», ουκ ολίγοι γαύροι οπαδοί ήταν στα κάγκελα και έκραζαν (χτες ήταν στα κάγκελα πάλι αλλά πανηγύριζαν), ενώ η ομάδα με υποδειγματική ψυχραιμία έκανε αυτό που έπρεπε για να διατηρήσει κορμό και ποιότητα (έγιναν και λάθη, τα έχουμε συζητήσει), ενισχύοντας τη φροντ λάιν της, τον άσο και παίρνοντας στο τέλος ένα πολύ εξελίσιμο ταλέντο 24 ετών για το 2-3. Αδικήσαμε τη δουλειά του Μπαρτζώκα και των παιχτών φέτος το καλοκαίρι, βγάζοντας ίσως την πικρία μας για τη χαμένη Ευρωλίγκα. Το έγραψα το Μάιο μετά το Κάουνας, ότι ο Θρύλος είναι στην ελίτ της Ευρώπης για να μείνει, δεν είμαστε πυροτέχνημα, πρέπει να μάθουμε να απολαμβάνουμε αυτό το τυχερό μας ταξίδι.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση για τον κόουτς Μπαρτζώκα αυτό που συνέβη χτες βράδι: ο Παπ με την κίνησή του να τον προσκαλέσει να σηκώσει την κούπα, έστειλε μήνυμα με πολλούς αποδέκτες για το τι θα πει Μπασκετικός Ολυμπιακός: είμαστε εδώ, ενωμένοι, συσπειρωμένοι γύρω από τον κόουτς, έτοιμοι να σας σκορπίσουμε. Για αυτό είσαι Αρχηγός, Κώστα Παπανικολάου, γιατί πέρσι έδωσες την κούπα στο Μπαφέ, φέτος στο Σκακιστή. Για αυτό Κωστάκη Σλούκα, θα παραμείνεις μικρός και ασήμαντος στην ιστορία μας. Το μπαράζ δηλώσεων και όλη η έπαρση (συν η έλλειψη ντομπροσύνης, για δεύτερη φορά μάλιστα), γυρίζουν μπούμερανγκ στη μάπα, τη χειρότερη στιγμή και με κάνουν να λέω με βεβαιότητα ότι καλά έκανε και μας άδειασε τη γωνιά: ο Θρύλος δεν έχει ανάγκη από τέτοιους μικρούς και ασήμαντους, είσαι στο κλαμπ που σου πάει γάντι, Κωστάκη. Δικαίωση για όλους εμάς εδώ μέσα και αλλού, που υπομονετικά στηρίζουμε το πλάνο η...αδιαθεσία του Αταμάν που μάλλον του έκατσε βαριά η γαρδούμπα της Ρόδου. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες, συμπαθέστατε ταβερνιάρη του Βοσπόρου.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας προσγειώσω: το ματς της Παρασκευής θα είναι εντελώς διαφορετικό. Ο ΠΑΟ θα προσπαθήσει να βγάλει αντίδραση γιατί είναι ήδη με την πλάτη στον τοίχο, τουλάχιστον όσον αφορά το κομμάτι του γοήτρου, γιατί τους έχουμε κάνει κανονικούς πελάτες με το 17-2 εδώ και 2 ολόκληρα χρόνια! Πάμε γερά, καλή σεζόν να έχουμε.
ΥΓ. Διαιτησία 50-50 και με ελάχιστα λάθη, ας είμαστε επιεικείς με τους διαιτητές όταν κάνουν καλή δουλειά.
ΥΓ2. Ο Σίκμα φάνηκε ανέτοιμος και αργός. Είχε 9 ριμπάουντ. Ελπίζω να καταλαβαίνετε.
ΥΓ3. Ο Λάρυ δεν θα μας κουβαλήσει μόνος του. Βάλτε τον όμως σε θέση να βρει ρυθμό.
Recommended Comments