Δεν είναι εύκολο να διαχειρίζεσαι τις ήττες όταν είσαι Ολυμπιακός. Ο κόσμος του Θρύλου είναι ιδαίτερα απαιτητικός και πορεύεται με γνώμονα την περσινή ομάδα-θαύμα. Ο Ολυμπιακός όμως φέτος, όπως επεσήμανε και ο Σκακιστής μετά το ματς, είναι κάτι άλλο και μάλιστα κάτι καινούργιο που χτίζεται. Πολλές φορές έχουμε αναλύσει μέσα από τη σελίδα και στο φόρουμ τους λόγους για τους οποίους είμαστε σε φάση rebuild (ελλειπής προετοιμασία, απώλεια δυο βασικών παιχτών του κορμού που δεν αντικαταστάθηκαν, λάθη στο σχεδιασμό και ατυχίες σχετικά με αυτό, τραυματισμοί) και δεν θα ασχοληθώ εδώ περαιτέρω. Αυτό που θα ήθελα να κρατάμε σαν οπαδοί φανατικοί (αλλά λογικοί), είναι η πίστη στην ομάδα, ακόμα και αν η φετινή σεζόν δεν στεφθεί με επιτυχία. Γιατί χτες βράδυ στο ΣΕΦ η δήλωση του Θρύλου είναι ότι κανένας δεν είναι πάνω από το σύνολο και όλοι μαζί στα δύσκολα είμαστε πιο δυνατοί, για αυτό είμαστε Ολυμπιακός.
Σε ένα ματς τελικό, όπως όλα τα εντός έδρας που θα ακολουθήσουν, η ομάδα έπαιξε κατά διαστήματα εκπληκτικό transition μπάσκετ, κλειδώνοντας όλα τα όπλα της Μακάμπι στην άμυνα και με ένα διαστημικό Μιλουτίνοφ από τα παλιά (ή από το μέλλον;), έφτασε σε μια εμφατική νίκη που αλλάζει την ψυχολογία μας εν όψει της Δευτέρας αλλά και της Πέμπτης.
Η ομάδα μπήκε στο παρκέ από το πρώτο δεκάλεπτο αποφασισμένη να μην αφήσει κανένα περιθώριο στους Ισραηλινούς να διεκδικήσουν τη νίκη. Ο Γουόκαπ σε μέτριο βράδυ επιθετικά (6π.7α.) έκανε παπάδες στην άμυνα εξουδετερώνοντας τον Μπόλτγουιν (6/15 σουτ) οποίος εκνευρίστηκε νωρίς, έφαγε τεχνική ποινή στο πρώτο δεκάλεπτο και πέρασε όλο το ματς να γκρινιάζει με τους διαιτητές. Η πίεση στη μπάλα που εφάρμοσε ο Μπαρτζώκας εκτροχίασε και το Ντι Μπαρτολομέο που αποσύρθηκε γρήγορα και άφησε στην περιφέρεια μοναδική απειλή το Μπλατ που κατά την πάροδο του ματς έχασε κι αυτός τη λάμψη του κάτω από την πίεση των Κάνααν, Γκος και Λαρεντζάκη. Όλες οι close out των Ισραηλινών έβρισκαν άμυνα ή σίδερο. Το πειστικό πρώτο δεκάλεπτο (26-18) έβαλε τις βάσεις και η άμυνά μας συνέχισε την καλή δουλειά και στο δεύτερο αν και επιθετικά η είσοδος του πολύ αργού Σίκμα και του Πετρούσεφ στο 5, επιβράδυνε τη διαδικασία. Στο διάστημα αυτό η Μακάμπι έτρεξε ένα επι μέρους 16-18 με αιχμή του δόρατος τον πολύ καλό Σόρκιν που εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Μίλου.
Ο Σέρβος γίγαντας ήταν όμως σε βραδιά καριέρας και καταβρόχθισε και τους τρεις ψηλούς της Μακάμπι όποτε πάτησε στο παρκέ. Με 20 πόντους, 20 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 6 κερδισμένα φάουλ και μόλις 1 λάθος σε 31 λεπτά, όχι απλά κάλυψε το κενό του Φαλ, αλλά κατέθεσε ένα performance statement για το οποίο διψούσε και ο ίδιος αλλά και όλος ο μπασκετικός Ολυμπιακός. Οτιδήποτε κι αν δοκίμασε ο Κάτας απάνω του φάνταζε απλά αστείο. Η ομάδα στο τρίτο δεκάλεπτο έδωσε διάσταση περιπάτου στο ματς με εκπληκτικό παιχνίδι στον αιφνιδιασμό και 15 επιθετικά ριμπάουντ συνολικά από τα οποία πήραμε 30 πόντους, αδιανόητη επίδοση αν αναλογιστεί κανείς την εικόνα μας στην Ισπανία. Στο διάστημα αυτό ο Ησαϊας έσυρε...τρελό χορό στην επίθεση και έκλεισε το ματς με 20 πόντους και 3 ασίστ (4/7 τρίποντα). Ενδιαφέρον γεγονός το ότι πήρε προσπάθειες με διείσδυση και είχε 3/3 και 2 κερδισμένα φάουλ. Δίπλα του ο συνήθης Πίτερς παρά τα φάουλ, έδωσε σκορ και λύσεις απέναντι σε όποιον τον μάρκαρε (17π. 75% εντός πεδιάς).
Oh captain, my captain. Δυνατός Παπανικολάου στις...εργοστασιακές του ρυθμίσεις, σημαίνει δυνατός Ολυμπιακός. Ο αρχηγός είχε 7 πόντους και μόλις ένα ριμπάουντ αλλά ήταν φανταστικός στην άμυνα, δεν είχε κανένα λάθος σε 25 λεπτά, παίζοντας συχνά στο 4 για να καλύψει το κενό που είχε δημιουργηθεί στους ψηλούς λόγω Φαλ. Σίγουρα το φεγγάρι του Παπ είναι κακό, αλλά το πόσο πολύτιμος είναι το καταλαβαίνει κανείς εύκολα γιατί άλλο καθαρό τριάρι δεν έχουμε. Λίγο μπρος παίρνει ο αρχηγός και αμέσως βάζουμε σχεδόν 90 πόντους. Από τους 14 αιφνιδιασμούς που βγάλαμε χτες, οι μισοί πέρασαν από τα χέρια του.
Μικρή αναφορά στην παρουσία των Πετρούσεφ και ΝΜΛ: ο Σέρβος (5π. 5ρ. 2/7 σουτ, -10 στο plus minus) θέλει δουλειά και υπομονή. Έδειξε και εχτές καλά στοιχεία χωρίς υπερβολές, πολύτιμος για το μέλλον (και τη Δευτέρα στο ΟΑΚΑ στο ματσάρισμα του Μήτογλου). O Ναζ πήρε χρόνο για πρώτη φορά από νωρίς σε ματς της Ευρωλίγκας και έβαλε ένα τίποντο σε 4 λεπτά. Θεωρώ λάθος του κόουτς ότι τον απέσυρε αμέσως μετά, γιατί δεν του έβγαινε το ματσάρισμα στην άμυνα με τους 3 ψηλούς που έπαιζε ο Κάτας. Ίδωμεν στη συνέχεια, τον πιστεύω πολύ πάντως.
Η ομάδα πήρε ένα ματς do or die με έναν αντίπαλο που είναι πιθανό να βρει στην ισοβαθμία. Πήρε ανάσα ψυχολογίας και επέστρεψε την 6αδα. Το κυριότερο όμως που έκανε είναι ότι αντέδρασε στις δυσκολίες (ξανά) και έδειξε κάτι που στην επίθεσή μας μπορεί να αποβεί κομβικό για τη συνέχεια: δυνατό transition game και μάλιστα χωρίς το Φαλ που συχνά είναι ογκόλιθος στην άμυνα ανοίγοντας αιφνιδιασμούς. Λύσαμε τα προβλήματά μας και γίναμε ομάδα Φ4; Ασφαλώς όχι, ήττες θα γίνουν κι άλλες. Η κατάθεση ψυχής όμως που βάζει το σύνολο και την ενότητα πάνω από τους εγωισμούς πρέπει να είναι πυξίδα και για όλους εμάς.
ΥΓ1. Το ΣΕΦ δεν είναι άχαριστο και έδωσε στο Μίλου αυτό που του άξιζε χτες. Και ο Σέρβος ψηλός φανερά συγκινημένος είπε: «για αυτό επέστρεψα». Αν έχει βρει φόρμα και δεν με γελάει το ένστικτό μου, θα δούμε τρελά πράγματα από αυτόν.
ΥΓ2. Μέτρια η διαιτησία του Γιαβόρ και των συνεργατών του. Έχασαν 2 αντιαθλητικά παρόλο που τα είδαν στο ριπλέι. Έγιναν λάθη και υπέρ μας, αλλά θεωρώ αδιανότητο να βλέπεις στο IRS ξεκαθαρες φάσεις (αγκωνιά στο πρόσωπο και καμία πρόθεση να παίξεις τη μπάλα) και να δίνουν κανονικό φάουλ.
ΥΓ3. Ακολουθεί ένα σημαντικό ματς στο ΟΑΚΑ με τον αιώνιο (σημαντικό μονάχα από ψυχολογικής πλευράς και γοήτρου) και ένα γλυκό ταξίδι στην υπέροχη Μαδρίτη. Μαντέψτε γιατί.
Καλό ΣΚ, να περνάτε όμορφα.
Recommended Comments