Με την ολοκλήρωση της εβδομάδας διπλής αγωνιστικής έχουμε διανύσει σχεδόν τα δύο τρίτα της κανονικής διάρκειας και η κλιμάκωση μίας πολύ ανταγωνιστικής σεζόν είναι ήδη εδώ. Το παιχνίδι της 23ης αγωνιστικής στο ΣΕΦ ήταν γεμάτο δράμα περισσότερο εξαιτίας του άγχους που είχε ο Ολυμπιακός ο οποίος θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη απόσταση ασφαλείας στο τέλος αν δεν είχε χαραμίσει τόσες ελεύθερες βολές (9/17) και αν είχε περιορίσει κάποια αβίαστα λάθη. Η στήλη θα κλείσει εστιάζοντας στη μεγάλη νίκη μετά από μία αναφορά σε δύο σπουδαία ματς.
Η φιλοδοξία και το κατεστημένο (Monaco – Real Madrid 91-95)
Έχοντας τον Χεζόνια σε βραδιά καριέρας (30π, 6 ασσ) η Ρεάλ φιλοδόρησε τη Μονακό με το ίδιο νόμισμα καθώς η έδρα ‘έσπασε’ για δεύτερη φορά στις μεταξύ τους αναμετρήσεις φέτος. Σε ένα σφιχτό παιχνίδι γεμάτο αθλητικότητα και 1-on-1 μονομαχίες, οι Μαδριλένοι κυριάρχησαν και στις δύο ρακέτες μαζεύοντας περισσότερα rebounds και αυτό σε συνδυασμό με το χαμηλό ποσοστό των γηπεδούχων στα τρίποντα (22%) τελικά έκανε τη διαφορά. Η Μονακό αντεπιτέθηκε στην τρίτη περίοδο ξεκινώντας με ένα 12-0 σερί στα πρώτα πεντέμιση λεπτά με Τζέιμς και Ντι Άλο να οργώνουν ανεξέλεγκτοι τη ρακέτα της Ρεάλ η οποία έμενε στο παιχνίδι έχοντας καλή βραδιά από τα 6,75 και το Μούσα να πετυχαίνει μεγάλα καλάθια. Όχι τυχαία εκείνο το διάστημα ήταν και η κυριαρχία της Μονακό σε επιθετικά rebounds - τρία στο πρώτο ημίχρονο, τέσσερα σε πέντε λεπτά στην τρίτη περίοδο. Μοιραίος ο Τζέιμς (23π, 7 ασσ) ο οποίος με την ομάδα του να είναι τρείς πόντους πίσω στα 30 δεύτερα, είναι ανοιχτός σαν εκκλησία την Κυριακή να σουτάρει και προς έκπληξη όλων δίνει no look πάσα στον άμοιρο Μπλόσομγκειμ που ήδη κοίταγε να δει αν θα μπεί το σουτ που όλοι περιμέναμε. Το μόνο λάθος του Αμερικανού στα 31 λεπτά που αγωνίστηκε έστειλε τη μπάλα στην εξέδρα και μία πολύτιμη νίκη στα χέρια της Ρεάλ.
Σκληρό καρύδι (Valencia – Maccabi Tel Aviv 93-94)
Η Μακάμπι πήρε νίκη-χρυσάφι στο εκπληκτικό θρίλερ της Fonteta και παρέμεινε στην όγδοη θέση στέλνοντας μήνυμα ότι η φλόγα της καίει ακόμα. Παρά τις ελάχιστες εκτός έδρας νίκες οι Ισραηλινοί ξεκίνησαν με αυτοπεποίθηση το παιχνίδι κι έμεναν κοντά στο σκορ μέχρι να αρχίσει η καταιγίδα : εννιά τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο με πρωτοστάτες τους Πρέπελιτς και Χάρπερ έστειλαν τη διαφορά στους δέκα πόντους (55-45) και τον έλεγχο του αγώνα στις ‘νυχτερίδες’. Η Μακάμπι όμως είναι ικανή για εκρήξεις που μπορεί να ταρακουνήσουν ακόμα και τις ισχυρότερες ομάδες της διοργάνωσης και να προσφέρουν δραματικές ανατροπές. Με πρωτοστάτες τους Κόλσον (17π, 12 ριμπ) και Ντι Μπαρτολομέο (5/6 τρίπ) η ομάδα του λαού εξερράγη σκοράροντας 35 πόντους στην τρίτη περίοδο και πέρασε μπροστά για έναν πόντο. Τα όπλα της Βαλένθια δεν πυροβολούσαν με τον ίδιο ρυθμό και όλα ήταν έτοιμα για επικό φινάλε. Ο Μπόλντγουιν (19π) γι άλλη μία φορά έκανε step up και με μεγάλα καλάθια κρατούσε σφιχτά το πλεονέκτημα για την ομάδα του. Ένα πλεονέκτημα που παραλίγο να στερήσει ο Χάρπερ ο οποίος σε μία ψυχωμένη εμφάνιση -20 πόντοι, 50% στα τρίποντα και με πολλές εφόδους που έφεραν καλάθι και φάουλ- έγινε ο μοιράιος παίχτης χάνοντας τη δεύτερη βολή και την ευκαιρία να ισοφαρίσει στα τελευταία δευτερόλεπτα. Σπουδαία νίκη για τον Κάτας και μία πίστωση χρόνου μέχρι να επανέλθει ο Λορέντζο Μπράουν.
Πέφτει η νύχτα (Olympiacos – Anadolu Efes 76-70)
Ο φετινός Ολυμπιακός θυμίζει το παρεϊστικο παιχνίδι ‘Νύχτα στο Παλέρμο’ όπου οι κάτοικοι της πόλης προσπαθούν να βρουν ποιος δολοφονεί κάθε βράδυ. Στο παιχνίδι υπάρχουν δύο δολοφόνοι, ο ένας είναι φανερός – το πρώτο βράδυ ένας κάτοικος τον βλέπει – και ο άλλος κρυφός. Στο Φάληρο την Παρασκευή βράδυ ο φανερός ήταν ο Βεζένκοφ (23 π) ο κρυφός όμως ήταν ο Μιχάλης Λούντζης (13π, 7 ριμπ). Και οι δύο τους ήταν οι βασικότεροι συντελεστές στη μεγάλη νίκη απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης που κράτησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της βαθμολογίας παρά τις απουσίες των Σκλούκα και Πίτερς. Ο Λούντζης όμως στο καλύτερο του παιχνίδι ως τώρα με κεκτημένη ταχύτητα από την πολύ καλή εμφάνιση του στην Κωνσταντινούπολη έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα standards που έχει ο οργανισμός στο κορυφαίο επίπεδο.
Ο Αταμάν μετά τις πρόσφατες δηλώσεις περί προβληματικής νοοτροπίας των παιχτών έριξε ευθύνες για την ήττα στους Μίσιτς και Κλάιμπερν αλλά δύσκολα μπορεί να βγάλει κάποιος τις δικές του ευθύνες από την εξίσωση. Η Εφές είχε μία μέρα λιγότερη να ξεκουραστεί που σε αυτό το επίπεδο μπορεί να κάνει τη διαφορά αλλά στην τακτική προσέγγιση του παιχνιδιού ο πάγκος έμεινε μετεξεταστέος. Στα δυναμικά close out των παιχτών του Ολυμπιακού και στην εύρεση χώρου τα guards των Τούρκων τα βρήκαν πραγματικά σκούρα γιατί η άμυνα ήταν προσαρμοσμένη διαφορετικά για κάθε χειριστή. Ο Λάρκιν στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού είχε να αντιμετωπίσει double team το οποίο έπρεπε να σπάσει κάθετα (βοήθησε ο Ζίζιτς σ αυτό), κάτι που προοδευτικά έγινε ακόμα πιο δύσκολο καθώς οι αντίπαλοί του τον οδηγούσαν προς τα αριστερά. Η άμυνα του Ολυμπιακού πήρε άριστα και στην αντιμετώπιση του Κλάιμπερν ο οποίος δε βρήκε ποτέ το χώρο που χρειαζόταν για να συνδεθεί με το καλάθι. Βεζένκοφ και Παπανικολάου ‘κόλλησαν’ στον Αμερικανό forward και όσες φορές τους έπαιρνε τα βήματα του έκαναν φάουλ χαμηλά στερώντας του ευκαιρίες να πάρει σκορ. Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, κανένας από τους λαμπερούς αστέρες της Εφές δεν ξεπέρασε τους δέκα πόντους. Στην άλλη μεριά του γηπέδου το off ball movement του Θρύλου εξέθετε τους παίχτες των πρωταθλητών Ευρώπης: πόσες φορές έχαναν αντιπάλους και συμπαίχτες τους στις περιστροφές, στα in and out και στα κάθετα κοψίματα προς το καλάθι. Δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τις αλλαγές στο spacing και αυτό σίγουρα είναι ευθύνη και του προπονητικού team της τουρκικής ομάδας.
Πάντως λίγοι προπονητές πρέπει να έχουν αφουγκραστεί το πνεύμα του ανταγωνισμού και την εξέλιξη του ευρωπαϊκού μπασκετ όσο ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Το μπάσκετ που βλέπουμε πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στη δική του έμφαση γύρω από την πειθαρχία, την εμπιστοσύνη και την ταπεινότητα. Ειδικότερα η διαχείριση του αγώνα και δη των ψηλών ήταν για σεμινάριο. Προτεραιότητα ήταν να εξουδετερώσουν το Μίσιτς και όποτε υπήρχε αλλαγή στα screen οι ψηλοί του Ολυμπιακού έβγαιναν πάνω στο Σέρβο με στόχο να του δυσκολέψουν το σουτ. Τον ακολουθούσαν παντού μέχρι και τη λήξη της επίθεσης, ακόμα και έξω από τη ρακέτα όταν η μπάλα είχε φύγει από πάνω του για να μην εμπλακεί ξανά ακόμα και αν χαθεί το rebound. Όταν ο Μίσιτς δεν ήταν στο παρκέ οι ψηλοί ήταν φύλακες της ρακέτας πηγαίνοντας να βοηθήσουν στις διεισδύσεις του Κλάιμπερν και του Λάρκιν προς το καλάθι. Γι αυτό και η συνδρομή των ψηλών στα rebounds ήταν μηδαμινή – top rebounders ήταν ο Γουόκαπ και ο Λούντζης με εφτά έκαστος και ο Παπ με πέντε. Η βασική αποστολή όμως εκπληρώθηκε αφού οι playmaker της Εφές δε συνδέθηκαν με το σκόρ ούτε έδωσαν ροή στην επίθεση τους και αυτό ήταν ένα κενό που δεν μπόρεσε να καλύψει κανείς.
Με κάθε αγωνιστική που μας πηγαίνει πιο κοντά στο τέλος της κανονικής διάρκειας τα ματς που περιλαμβάνουν τις ομάδες της δεύτερης τετράδας των play offs αποκτούν αυξανόμενο ενδιαφέρον κι ας μην έχουν τη λάμψη του υψηλότερου ραφιού. Η Παρτιζάν σόκαρε τη λαβωμένη Ζαλγκίρις στο Κάουνας (74-88), η Βίρτους έκανε το απόλυτο στην εβδομάδα νικώντας στη Λυών (είχε προηγηθεί η νίκη στο Μόναχο) και πλέον υπάρχει τεράστια πίεση για τις τελευταίες θέσεις της οχτάδας: τέσσερις ομάδες ισοβαθμούν για τις θέσεις 7 και 8 ενώ ακολουθούν Εφές και Μπολόνια με μία νίκη λιγότερη. Θα είμαστε πάλι εδώ την άλλη Κυριακή να μεταδώσουμε την ατμόσφαιρα. Καλή εβδομάδα σε όλους.
Recommended Comments