Όταν ξεκίνησε η σεζόν τον Οκτώβριο, κανένας μας δεν φανταζόταν αυτό τον επίλογο. Ότι η ομάδα δηλαδή θα πήγαινε στο φάιναλ φορ του Βερολίνου νικώντας σε 5ο ματς εκτός έδρας τη Μπαρτσελόνα, παραλίγο η πρώτη ομάδα στην ιστορία που θα το κατάφερνε (μας πρόλαβε η Φενέρ για δυο ώρες). Το δε Ιανουάριο όταν είμασταν 10οι, τσακισμένοι από τους τραυματισμούς, με τα αποτελέσματα της έλλειψης προετοιμασίας εμφανή και με τη γκρίνια στο θεό, το Βερολίνο έμοιαζε άπιαστο όνειρο και πολλοί μιλούσαν για σεζόν φλοπ, rebuild και...αγρανάπαυση. Η ομάδα έχασε στην αρχή της σεζόν δυο βασικούς πυλώνες στον επιθετικό τομέα που δεν αναπληρώθηκαν επαρκώς, με αποτέλεσμα να χρειαστεί ακόμα περισσότερο αμυντικό προσανατολισμό αλλά και πολλαπλασιασμό των συμμετεχόντων στο σκοράρισμα. Σε πάρα πολλές στατιστικές κατηγορίες είμασταν για μεγάλο μέρος της σεζόν μέτριοι και τίποτα δεν έδειχνε φως στο βάθος του τούνελ. Όταν όμως έχεις στον πάγκο σου τον Μπαρτζώκα δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν, πόσο τεράστια είναι η θετική επίδραση που ασκεί στους παίχτες του, πράγμα που τους καθιστά πολεμιστές έτοιμους να πέσουν στη μάχη και να θυσιαστούν για εκείνον, ακόμα και αν παίζουν 1 λεπτό. Καμία άλλη ομάδα στην Ευρωλίγκα δεν έχει αυτό το στοιχείο τόσο έντονο όσο εμείς, καμία άλλη ομάδα δεν είναι τόσο σκληρή, δεμένη, κυνική και αδυσώπητη. Πράγμα το οποίο μεταφράζεται σε μια refuse to lose νοοτροπία που αντισταθμίζει όλες τις αναποδιές, τις ελλείψεις στο σχεδιασμό, τους τραυματισμούς, τις ήττες εντός έδρας, τις κακές διαιτησίες.
Για πολλοστή φορά φέτος, η ομάδα μπήκε στο ματς του Παλάου με μια σχετκή νωχελικότητα στην επίθεση (πρώτο καλάθι στο 4'), κακές επιλογές και πολλά λάθη. Οι πρωταθλητές Ισπανίας προηγήθηκαν σταθερά μέχρι και με 9 (18-9 στο 5'). Τα 7 κλεψίματα της Μπαρτσελόνα (5 στο πρώτο δεκάλεπτο) είναι ρεκόρ στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας. Είχαμε 1/8 τρίποντα, 50% στις βολές και 8 λάθη, στοιχεία απαγορευτικά για τη συνέχεια. Και εκεί που θα περίμενε κανείς να τρώμε 20 πόντους το σκορ είναι μόλις 27-25 για τους Καταλανούς. Και αυτό συμβαίνει για την πολύ σκληρή μας άμυνα και κυρίως για τον έλεγχο των ριμπάουντ που σε αντίθεση με προηγούμενα ματς παρουσιαζόμαστε βελτιωμένοι. Κάθε φορά που πηγαίνουμε σε αλλαγές, υπάρχει mismatch και ως αποτέλεσμα συχνά οι παίχτες του Γκριμάου ανανεώνουν την επίθεσή τους (μέχρι και 4 επιθετικά πήραν σε μια επίθεσή τους), ενώ κάθε φορά που σπάμε το σκριν, Φαλ, Μίλου και Παπ καθαρίζουν από κάτω. Το στοιχείο αυτό αποδεικνύεται καθοριστικό για όλη την σειρά. Στο μεταξύ αναρωτιέμαι αν αυτό που βλέπουμε είναι ένα από τα χειρότερα μπασκετικά θεάματα που έχω δει. Μπορεί και να είναι, τα ποσοστά απέξω είναι 14% για εμάς και 12% για τη Μπαρτσελόνα.
Κάθε φορά που η Μπαρτσελόνα θα προσπαθήσει να ξεφύγει στο σκορ στο δεύτερο μισό του ματς θα βρει απάντηση με γρήγορο καλάθι (Γουόκαπ με τρίποντο για το 38-33, Παπ για 3 για το 40-40, Γκος για 2 και το 47-49) και συνεχείς αποτελεσματικές άμυνες που κόβουν αμέσως τον αέρα. Και τα 3 αυτά σουτ είναι pull up jumpers, και δεν αποτελούν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, είναι η δήλωση «σας κουβαλάω». Παλιά ήταν ο Σπαν που το έκανε αυτό, πέρσι ο Σάσα, φέτος όποιος το νιώθει. Ο καθοριστικός για ένα ακόμα βράδυ Κώστας Παπανικολάου (11π. 2ρ. 2α. 2κλ. σε 27') καταθέτει ψυχή στην άμυνα εξαφανίζοντας από το γήπεδο τον Τζαμπάρι Πάρκερ σε ένα από τα χειρότερα βράδια του με τη φανέλα μπλαουγκράνα (0/8 τριπ), αλλά και τους Αμπρίνες και Κάλινιτς (0/7 σουτ, -9 PIR) που έμειναν στα ρηχά. Ο Παπ είναι και το...κολλητήρι στην επίθεσή μας, δίνει το ρυθμό, δίνει πίστη στο όνειρο. Βάζει και το τρίποντο ταφόπλακα που σφραγίζει το εισιτήριο για το Βερολίνο 1:35 πριν το τέλος.
Στην αρχή του 4ου δεκαλέπτου είμαστε στο 40-40 και ο σχολιαστής της Ευρωλίγκας λέει ότι δεν θέλεις τον Ολυμπιακό κοντά στο σκορ στο τέλος του ματς. Και το λέει γιατί ξέρει, αλλά φαίνεται ότι παίχτες του Γκριμάου αγνοούν ή δεν μπορούν. Ο Μίλου έχει επιστρέψει για τα καλά στις...εργοστασιακές ρυθμίσεις και είναι ο πιο επιδραστικός μας παίχτης σε ολόκληρο το ματς. Με 10 πόντους, 10 ριμπάουντ και 2 ασίστ (MVP και 26 στο PIR) παίρνει την ομάδα από το χέρι μαζί με έναν αναίσθητο Σακίλ ΜακΚίσικ που κρατάει την υπόσχεση που έδωσε μετά το άτυχο game 3: θα πάρουμε αυτό που άδικα μας στέρησαν. Ο Αμερικανός είναι ταύρος στην άμυνα αλλά επιθετικά στο τέταρτο δεκάλεπτο ουσιαστικά μας δίνει τη νίκη. Κανένας δεν έχει τη διαύγεια του στο τέλος, κανένας δεν είναι πνευματικά τόσο έτοιμος όσο αυτός. Με 9 πόντους (2/2 τριπ., 1/2 διπ., 2/4 βολές), 2 ριμπάουντ και το καθοριστικό κλέψιμο στο τελευταίο λεπτό, βάζει τους Καταλανούς για ύπνο και στέλνει φιλάκια στη Μπερίλ που χοροπηδάει στην κερκίδα.
Πέντε λεπτά πριν το τέλος, ο Σακ σηκώνεται για 3 και γράφει το πρώτο μας προβάδισμα (47-49), οι Καταλανοί απαντούν αλλά το νερό έχει μπει στο αυλάκι και τώρα βλέπουν τον Ολυμπιακό να τους κοιτάει στα μάτια με το μαχαίρι στα δόντια. Και είναι μάτια που μαρτυρούν φόβο αυτά των αντιπάλων του Θρύλου. Μόλις 3 λεπτά πριν το τέλος και με το σκορ στο 49-49, ο Ρούμπιο επιχειρεί δυο φορές να κλέψει από τον Γκος και παραλίγο να τα καταφέρει, αλλα τελικά η μπάλα καταλήγει έξω για εμάς. Ο Ισπανός γκαρντ όμως, αντί να χαίρεται για την εξαιρετική του άμυνα, κουνάει το κεφάλι σαν απελπισμένος. Το έχει καταλάβει. Ο κόουτς παίρνει τάιμ άουτ, σχεδιάζει την επίθεση, «αν σας παίξουν under παίρνετε το σουτ ή πάτε σε διείσδυση». Ο Σακίλαρος το παίρνει και το βάζει με φάουλ (θα χάσει τη βολή), ο Παπ θα τον μιμηθεί 20" αργότερα και με μερικό σκορ 2-15 (49-57) η Μπάρτσα πετάει λευκή πετσέτα στο παρκέ, οι ηρωικοί 500 οπαδοί του Θρύλου σε ντελίριο στις κερκίδες! Καθώς οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα ανησυχούν πιο πολύ για το τι κάνει η Ρεάλ στη μπάλα, η ομάδα τους επιστρέφει στο -3, και έχει και τη μπάλα. Ο ΜακΚίσικ σούπερμαν πέφτει στο παρκέ και κλέβει από το Λαπροβίτολα! Ο Θρύλος αλώνει για δεύτερη φορά μέσα σε 10 μέρες το...κοτέτσι της Βαρκελώνης και με σκορ 4-1 προκρίνεται στο φάιναλ φορ για 3η συνεχόμενη χρονιά και 13η στην ιστορία του.
Τι να πω για αυτή τη σεζόν μας; Πως να περιγράψω αυτό που ζούμε πάλι φέτος; (είναι και η μπάλα!!) Αν υπάρχει μια διδαχή από αυτό το φανταστικό δημιούργημα του Θρύλου του Πειραιά και όλης της Ελλάδας, είναι ότι αυτό το φανταστικό παρεάκι, ο,τι και αν συμβεί στο Βερολίνο, αξίζει το σεβασμό και την αγάπη μας, την υπομονή και τη στήριξή μας. Πάμε στη γερμανική πρωτεύουσα, τόπος που άφησα πριν μόλις 5 μήνες για να επιστρέψω στην Ελλάδα. Πάμε στο Βερολίνο με ένα όνειρο τρελό!
ΥΓ1. Διαιτησία που στάθηκε στο ύψος του ματς, χωρίς φανφάρες, χωρίς τεχνικές ποινές, έπαιξε δίκαια ένα αξιοσημείωτο 50-50. Πιστεύω ότι και οι 3 θα είναι στο φάιναλ φορ.
ΥΓ2. Η ηρεμία και σιγουριά του Μπαρτζώκα στο τελευταίο τάιμ άουτ, είναι το φως που θα μας οδηγήσει στο θρίαμβο. Στο βάθος υπάρχει η Ρεάλ για τη ρεβάνς τπου περσινού χαμένου τελικού αλλά και ο βάζελος για το απόλυτο μπασκετικό ντέρμπι στον τελικό.
ΥΓ3. Ο Ολυμπιακός κράτησε τη Μπαρτσελόνα στους 59 πόντους. Μια ομάδα που εντός έδρας βάζει σχεδόν 90.
ΥΓ3. Το επόμενο βράδυ, ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός πέρναγε στον τελικό του Κόνφερενς. ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!
Recommended Comments