Έγραφα την περασμένη Παρασκευή μετά το ματς με τη Μακάμπι ότι τα διαδοχικά ματς με τις τουρκικές υπερομάδες θα ήταν ενδεικτικά της συνέχειας, και παρόλο που τα κρίσιμα παιχνίδια αργούν ακόμα, είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί ο ενθουσιασμός όλων. Χωρίς μυαλό, με ένα όνειρο τρελό... Και δεν μπορείς να πεις και τίποτα πλέον στον απίστευτο κόσμο του Θρύλου που έχει αγκαλιάσει την ομάδα όπως στη δεκαετία του 90. Εφτά λεπτά πριν το τέλος του ματς χτες, ο Λούντζης έβγαλε μια ακόμα άμυνα πάνω στο Λάρκιν που έχασε τη μπάλα και μέσα στην παραζάλη των παιχτών της Εφές, ο πάγκος του Ολυμπιακού ήταν όλος στο πόδι για τον πιτσιρικά πλέι μέικερ (ο Γουόκαπ λες και έβλεπε το...γιό του να τα καταφέρνει) ενώ η κερκίδα του ΣΕΦ χοροπήδαγε σαν τρελή. Αν μη τι άλλο, είμαστε η μόνη ομάδα στην Ευρώπη (και ίσως στον κόσμο) που ξεσηκώνει σε τέτοιο βαθμό τους οπαδούς της με την εκπληκτική άμυνα που παίζει!
Η ομάδα σαν μπασκετικός...χαμαιλέοντας εμφανίστηκε χτες βράδυ με αλλαγμένη τακτική και χαμηλότερο τέμπο γιατί ο σκακιστής ξέρει ότι παιχταράδες σαν το τρίο Μίσιτς-Λάρκιν-Κλάιμπερν περιορίζονται δύσκολα στο ανοιχτό γήπεδο. Το μαγικό είναι ότι παρόλο που πήγαμε ξανά σε ολοκληρωτική άμυνα (και με σύνθετες ζώνες box in 4-1), στην επίθεση η μπάλα γύριζε ακόμα πιο γρήγορα, το spacing ειδικά από το Βεζένκοφ και τους εκπληκτικούς ψηλούς ήταν ξεκάθαρα σε στυλ ΝΒΑ (ο Μπαρτζώκας πρέπει να ξημεροβραδιάζεται με τα ματς της Αμερικής) και βγάζαμε συνέχεια ένα αμαρκάριστο σουτ ή ένα χαμηλό πικ για εύκολο καλάθι. Ειλικρινά το λέω, δεν έχω ξαναδεί ομάδα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ τα τελευταία 30 χρόνια να είναι τόσο γρήγορη στο σετ παιχνίδι. Και αν χτες είχαμε καλύτερο ποσοστό στις βολές (53%), η διαφορά θα ήταν γύρω στους 15-20 πόντους.
Η καθολική μας κυριαρχία ήταν και πάλι με το καλημέρα, 8-0 όπως και στην Πόλη με τη Φενέρ, καλώς τα παιδιά. Η Εφές προσπαθησε αμέσως να αντιδράσει με τον Ζίσιτς και 4 κοντούς και η ομάδα απάντησε με νέο 8-0 και στο δεύτερο δεκάλεπτο με 9-0, εκτοξεύοντας τη διαφορά στους 16. Τι να γράψεις για τον τρόπο που προετοιμάζει τους παίχτες του ο Μπαρτζώκας; Η άμυνα μας ήταν και πάλι σεμιναριακή. Αυτοθυσία, ομαδικότητα, συνεχή double teams πάνω στους Λάρκιν και Μίσιτς, εκτροχιασμός του αντιπάλου, ασφυξία. Και στην επίθεση, ποιο...κουνέλι θα βγει από το καπέλο του κόουτς είναι κάτι το εντελώς απρόσμενο σε κάθε ματς και μέχρι η Εφές να καταλάβει ποιος ήταν ο πιτσιρικάς με το 4 στην πλάτη, ο συγκινητικός Μιχάλης Λούντζης, MVP του αγώνα, είχε 13 πόντους, 7 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 3/3 τρίποντα και τουλάχιστον 5 άμυνες που παρέσυραν τους τούρκους σε λάθη. Ένας φίλος μου από την Τουρκία, οπαδός της Εφές, μου έστειλε μήνυμα μετά το τρίτο τρίποντο του Λούντζη, who the fuck is Lountzis?? Ο Μιχαλάκης έκανε 5 ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα χτες βράδυ. Θα σέβεστε, απλά.
Στέκομαι λιγάκι στην παρουσία των ψηλών που έκαναν αδιανόητα πράγματα: ο Φαλ (10π. 2ρ.) και ο Μπλακ (5π.2ρ.2κ.) έπαιξαν από 14 λεπτά. Ο Μπολομπόι 10 (2π. 2κ.) Συνολικά είχαν 17 πόντους και μόλις 4 ριμπάουντ, δεν τη λες και φανταστική συγκομιδή, ειδικά μετά το πρώτο δεκάλεπτο που είχαν μόλις 7 πόντους. Όμως η άμυνα με βοήθειες πάνω στους κοντούς της Εφές ήταν εκπληκτική και το καλάθι σκεπάστηκε, με ελάχιστη μάλιστα φθορά. Οι 4 τάπες δεν μπορούν να εκφράσουν με πληρότητα το τι ακριβώς συνέβη μέσα στη ρακέτα του Ολυμπιακού κάθε φορά που οι Μίσιτς και Λάρκιν προσπαθούσαν να πάνε σε διείσδυση. Αυτό τους ανάγκασε να βγάλουν τη μπάλα έξω, εκεί που τους περίμενε νέα άμυνα, ενίοτε διπλή! Οι Τούρκοι είχαν 5/21 τρίποντα και οι Μίσιτς και Κλάιμπερν που συνήθως βάζουν 36 πόντους μαζί, είχαν μόλις τους μισούς ενώ κανένας παίχτης της Εφές δεν ξεπέρασε τους 10 πόντους. Μεστή και η παρουσία των Σάσα (23π.3ρ.3α.), Σακίλ (10π.2ρ.4α.) και Παπανικολάου (6π.5ρ.6α.) που έδωσαν λύσεις (ειδικά ο Σάσα) όταν η μπάλα ζύγιζε 100 κιλά στο 4ο δεκάλεπτο.
Η ομάδα απέναντι σε δυο ομάδες με το υπερδιπλάσιο μπάτζετ και ανηπέρβλητο ταλέντο σε όλες τις θέσεις, είχε το προβάδισμα για 80 λεπτά, κάνοντας πλάκα στη Φενέρ και καταστρέφοντας κάθε επιθετικό πλάνο της Εφές με απόλυτο έλεγχο του σκορ. Σε αυτά τα 2 ματς είχαμε 45 συνολικά ασίστ (21-24) χωρίς τον πιο δημιουργικό παίχτη της Ευρωλίγκας και παρά την απουσία και ενός παίχτη κλειδί όπως είναι ο Πίτερς. Ο Σάσα εμφανώς συγκινημένος μετά το ματς δήλωσε: «είμαι πραγματικά εξαντλημένος, τα έδωσα όλα και εγώ και όλη η ομάδα. Αλλά δεν θέλω να μιλήσω για εμένα απόψε, θελω να μιλήσω για το Μιχάλη Λούντζη. Για την αποψινή του απόδοση και για τη δουλειά που κάνει πάντα. Ο Μιχάλης βγήκε απόψε ως ο 12ος παίχτης της ομάδας και κλήθηκε να μπει στα παπούτσια του κορυφαίου point guard της ΕΛ, του Κώστα Σλούκα. Όταν το κάνει αυτό ο θεωρητικά 12ος παίχτης σου, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα».
Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Εμάς φοβούνται. Και όπως έλεγα και την Τρίτη το βράδυ, μπορεί να μην κατακτήσουμε την Ευρωλίγκα στο τέλος, θα έχουμε περάσει όμως ίσως την πιο μαγική μας χρονιά. Μέχρι την επόμενη.
ΥΓ. Η ομάδα δεν κάλυψε τη διαφορά των 11 πόντων με την οποία είχε χάσει στην Τουρκία. Δύσκολα θα υπάρξει ισοβαθμία βέβαια. Η Εφές θα κάνει τα πάντα για να μας αποφύγει στα πλέι οφ, αν τα καταφέρει να προκριθεί.
Καλό ΣΚ!
Recommended Comments