Είναι εκπληκτικό αυτό που έχουμε καταφέρει φέτος και θα τα σκεφτόμαστε αυτά που έχουν γίνει, όταν ο χρόνος παρέλθει. Η ομάδα επέστρεψε στις νίκες με ιδιαίτερα εύκολο τρόπο, παίζοντας μπάσκετ ουσίας και με σβηστές μηχανές, δείγμα της προετοιμασίας για την τελική ευθεία σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και της απίστευτης δουλειάς που έχει γίνει σε όλα τα επίπεδα. Σαν καλοκουρδισμένο ρολόι η ομάδα έχει αυτοματισμούς στην επίθεση που δεν φαίνονται πάντα με γυμνό μάτι αλλά και εχτές είχαμε 20 ασίστ και 15 κλεψίματα, δείγμα της επιμονής σε άμυνα και επίθεση. Αν πριν μερικούς μήνες τα εκκωφαντικά επί μέρους σκορ τύπου 30-10 ή...43-17, έσπερναν φόβο και τρόμο μεν, είχαν δε ως αντίβαρο ένα «ξεφούσκωμα» που στοίχισε απρόσμενες ήττες (Βαλένθια, Εφές, Ασβέλ, Μακάμπι...), αυτή τη στιγμή ο Θρύλος έχει ρολάρει και το παιχνίδι του Μπαρτζώκα είναι πιο στρωτό και διαρκές. Τη διάρκεια ψάχνουμε, τη διάρκεια έχουμε!
Η Ασβέλ δεν είναι σίγουρα αντίπαλος που μπορεί να μας δημιουργήσει πρόβλημα (είχε και σημαντικές απουσίες), να θυμίσω όμως ότι με αυτούς κάναμε ίσως την πιο οδηνηρή ήττα μας φέτος. Η διαφορά του Ολυμπιακού του τότε και του χτες, αποτυπώνεται εύκολα στο τελικό σκορ και σε ένα ματς που ουσιαστικά δεν αντέχει σε κριτική, αφού οι 26 πόντοι και οι διαφορές στα δεκάλεπτα μιλάνε από μόνα τους. Θέλω μονάχα να επικεντρωθώ σε δυο παραμέτρους που αγωνιστικά θα μας απασχολήσουν μέχρι το τέλος της σεζόν:
1. Η πολυφωνία στην επίθεση. Χτές είχαμε 11 παίχτες με σκορ(!), 3 διψήφιους και 72% στα δίποντα. Ο μόνος που δεν σκόραρε ήταν ο...Φαλ. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν άψογη με εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο, και η ομάδα βρήκε 12 ελεύθερα τρίποντα, συν άλλα 4 σχεδόν ελεύθερα. Με 16 σουτ υπό καλές προϋποθέσεις (αριθμός ασύλληπτος για Ευρωλίγκα) η μπάλα έχει πάρει πολλές στροφές και οι αντίπαλοι δεν ξέρουν που να κοιτάξουν. Οι Γουόκαπ (11π.7α. 19 PIR), ΜακΚίσικ (11π.3κλ. 5/5 διπ.) και Παπανικολάου (10π. 6ρ.) ξεχώρισαν. Δυστυχώς είμασταν όμως και πάλι σε κακή μέρα στα σουτ απέξω (μόλις 6/25 και 24%) ενώ παίχτες που παραδοσιακά σουτάρουν με +40% (Παπανικολάου, Σάσα και Πίτερς) ήταν άσφαιροι. Αν είχαν μπει στοιχειωδώς ακόμα 4-5 τρίποντα, θα μιλάγαμε πάλι για υπερβολικά υψηλό αριθμό ασίστ και το ματς θα είχε κλείσει από το δεύτερο δεκάλεπτο. Η ουσία όμως είναι οτι η ομάδα είχε υπομονή παρά την αστοχία, βρήκε πολλές λύσεις από κοντά, ακούμπησε τη μπάλα στη ρακέτα, μετρίασε τις close out με σκοπό να χτυπήσει τους πολύ αργούς ψηλούς των Γάλλων.
2. Η προσήλωση στο αμυντικό κομμάτι. Παρόλο που το ματς χτες ήταν...αγγαρεία και η ομάδα έχει σαφώς κατεβάσει ρυθμούς με σκοπό να παρουσιαστεί έτοιμη στην τελική ευθεία, υπήρχε όρεξη στην άμυνα και η δουλειά απάνω στους περιφεριακούς της Ασβέλ ήταν υποδειγματική, ενώ ο...έταιρος Φαλ δεν βρήκε ποτέ εύκολα καλάθια.
Η ερυθρόλευκη αρμάδα εξασφάλισε και τυπικά το πλεονέκτημα έδρας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και η κούραση θα δώσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες τη θέση της στην ενέργεια. Το μόνο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η υγεία και η πνευματική ηρεμία, μακριά από ηλίθια δημοσιεύματα περί μεταγραφών και προβοκάτσιες κάθε λογής των βάζελων που βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και απόγνωσης.
ΥΓ1. Αύριο στο ΣΕΦ παίζουμε ένα σημαντικό, όσο κι αν φαίνεται αδιάφορο ματς: το γόητρο του 13-0 και η σιγουριά που μας προσδίδει η οποιαδήποτε νίκη επί του σιχάματος (είναι το τελευταίο ματς με αυτούς πριν τα πλέι οφ του πρωταθλήματος), είναι στην ημερήσια διάταξη και ο σκακιστής των παρκέ θα τους έχει όλους προσγειωμένους και επικεντρωμένους στο στόχο.
ΥΓ2. Παρτιζάν, Εφές, Μπασκόνια ή Μακάμπι, καλώς τα παιδιά, όποιος θέλει ας έρθει. Το να διαλέγεις αντίπαλο σημαίνει ότι φοβάσαι, έγραψε σήμερα ο Στεφάνου, και με βρίσκει 100% σύμφωνο. Δεν ανήκει στο ούτε στο DNA του Θρύλου, ούτε και στη φιλοσοφία του Μπαρτζώκα φυσικά.
ΥΓ3. Το εμετικό πανό πίσω από τον πάγκο της ομάδας εκθέτει όλους εμάς και κυριώς διαβάλει την καλή πορεία της ομάδας. Περίμενα αντίδραση και καταδίκη από την πλευρά της διοίκισης αλλά δεν έχει γίνει κάτι.
ΥΓ4. Ο Τζώρτζ Πάπας μπήκε, έπαιξε 3 λεπτά και είχε 5 πόντους! Όταν σηκώθηκε από τον πάγκο η αντίδραση της εξέδρας ήταν επιπέδου «μπαίνει ο αρχηγός». Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά κάτι παρόμοιο. Dream on!
ΥΓ5. Υπομονή με Σλούκα. Είναι σαφώς επηρεαασμένος από τους τραυματισμούς του και χρειάζεται χρόνο. Πιστεύω ότι όταν θα πρέπει θα είναι σούπερ-έτοιμος. Πολύ ώριμη η αντιδραση του κόσμου που φώναξε ρυθμικά χτες το ονομά του.
Να είστε καλα και τα λέμε αύριο!
Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ (για να μαζεύετε πόντους):
Recommended Comments