Η ομάδα επισημοποίησε μέσα στην εβδομάδα που πέρασε μια ακόμη σπουδαία μεταγραφή όπως είχε προαναγγείλει ο πρόεδρος @lancelot ήδη εδώ και καιρό. Η προσθήκη του Πετρούσεβ ενισχύει σημαντικά την ήδη δυνατή μας φροντ-λάιν και μαζί με τον Μήτρου-Λονγκ θα δώσουν ανάσες και ουσία σε κομμάτια που το έχουμε ιδιαίτερη ανάγκη. Και έτσι καθώς χτες η ομάδα παρατάχτηκε στο Gaston Medecin του Πριγκηπάτου, σαν να είχα μια αίσθηση της ασφάλειας στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Οι δυο νεοαποκτηθέντες όμως δεν είχαν ακόμα δικαίωμα συμμετοχής (ο Σέρβος από βδομάδα, ο Ελληνοκαναδός από τον Ιανουάριο) και ο Θρύλος ήταν και πάλι ελλιπής. Η...γύμνια μας στον άσο αλλά και η έλλειψη αθλητικότητας σε όλες σχεδόν τις stretch άμυνες που επιχειρήσαμε μας καταδίκασαν στην 5η φετινή μας ήττα και μάλιστα με σκορ που αδικεί την προσπάθεια, ενώ ταυτόχρονα η διαφορά των 8 πόντων μπορεί να είναι καθοριστική στο τέλος της σεζόν.
Τι κοινό έχουν όλες μας οι ήττες στην Ευρωλίγκα φέτος (με εξαίρεση την κλοπή της Πόλης); Οφείλονται όλες στην υποστελέχωση στο 1 και στο 4-5, αφού οι τραυματισμοί υπερφόρτωσαν τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα να φτάνουμε στο τελευταίο τρίλεπτο χωρίς καθαρό μυαλό και με ελάχιστη ενέργεια.
Έτσι κι εχτές, παρά τη εκπληκτική άμυνα της Μονακό πάνω στη μπάλα επί 40 λεπτά και ενώ δείξαμε ότι είμασταν σε θέση να φύγουμε με ένα τεράστιο διπλό, υστερήσαμε στην τελική προσπάθεια και το 60-65 του 34' έγινε ένα επιμέρους 25-12 που μας έριξε στο καναβάτσο. Ο Γουόκαπ (14π.4ρ.2α.4λ.)αστόχησε σε δυο κρίσιμες βολές στο τέλος αλλά και σε ένα φλόουτερ που συνήθως βάζει, γιατί ήταν κατάκοπος (34 λεπτά στο παρκέ). Και τι να του προσάψεις, βέβαια; Από την άλλη χάθηκαν 6 κρίσιμα αμυντικά ριμπάουντ που είναι τεράστιος αριθμός όταν απέναντι έχεις μια ομάδα σαν τη Μονακό που βασίζει όλο της το είναι στην αθλητικότητα και το γρήγορο μπάσκετ. Οι «πρίγκηπες» μας νίκησαν κατά κράτος στον τομέα αυτό και με 36-24 ριμπάουντ η πλάστιγγα έγειρε υπέρ τους. Παράλληλα, το offensive rating των Μονεγάσκων είναι εξαιρετικό (115,7 πόντοι ανά 100 κατοχές), τρίτο καλύτερο στη φετινή Ευρωλίγκα και φυσικά απέναντί τους χωρίς έλεγχο των ριμπάουντ δεν πας πουθενά. Στο τέλος εμφανίστηκε και ο Τζέιμς ώριμος όσο ποτέ, ο οποίος έδωσε σκορ και δημιουργία όταν η μπάλα ζύγιζε 100 κιλά.
Παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα είναι άσχημο, η ομάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε αγωνιστική άνοδο. Και το λέω όχι μόνο βασιζόμενος στα...πυροτεχνήματα των Κάνααν (20π. 4α. 5/8 τριπ.) και Πίτερς (15π. 4/5 τριπ.) αλλά στο γεγονός ότι χωρίς να παίξουμε ποτέ όμορφο μπάσκετ, και παρά τις βαριές απουσίες μας, μείναμε στο ματς για 39 λεπτά, μπροστά σε μια ομάδα που είναι ίσως η πιο αθλητική και εκρηκτική φέτος. Το ζητούμενο για το Σκακιστή ήταν να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερο από το secoond unit μας, για να ανοίξει το ροτέισον και να ανασάνει ο Γουόκαπ. Δυστυχώς όμως κανένας εκ των Λάρι , Μπαζντέικις, Σίκμα και Λούντζη δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά, ενώ ο άποντος Παπ ήταν σε...άλλο γήπεδο από την αρχή. Από την άλλη ο Φαλ είχε θετική παρουσία με 8 πόντους και 5 ριμπάουντ, και φαινόταν να είναι ο μόνος ικανός να ματσάρει την αθλητικότητα της Μονακό. Δεν μπορώ εξηγήσω τη μη χρησιμοποίησή του στο 4ο δεκάλεπτο, αφού όλες οι αλλαγές στα σκριν άφηναν Χολ και Μπράουν ανενόχλητους. Η μοναδική εξήγηση που έδωσα κατά τη διάρκεια του ματς ήταν ότι ο Γάλλος σέντερ χτύπησε και δεν μπορούσε να συνεχίσει. Όμως από ο,τι φαίνεται, ο Μπαρτζώκας θέλησε να δώσει χρόνο στο Μίλου (7π.5ρ.) που ήταν και είναι ακόμα ανέτοιμος. Ίσως το πληρώσαμε αυτό, ίσως όμως να μας γυρίσει σε κάτι θετικό στα επόμενα ματς.
Αυτό στο οποίο καλούνται να απαντήσουν ο κόουτς και οι συνεργάτες του από δω και πέρα είναι η προσαρμογή των Πετρούσεβ και Λονγκ το ταχύτερο. Για το Σέρβο είναι διπλό το κέρδος αγωνιστικά, αφού παίζει και στο 4 και στο 5 με τεράστια ποιότητα αλλά προσθέτει και σημαντική αθλητικότητα για τις αλλαγές στα σκριν που όταν είμαστε 1(2)-5 (δηλαδή το πεντάρι μας πέφτει πάνω σε κοντό), υποφέρουμε τα αργά μας πόδια και την ταχύτητα των αντιπάλων. Από την άλλη, ο ΝΜΛ θα δώσει ανάσες στην Α1 αλλά θα πλαισιώσει τους Γκος και Γουόκαπ με εμπειρία Ευρωλίγκας και στην Ευρώπη.
Όπως φάνηκε και χτες, οι τομείς που υστερούμε πάνε να καλυφτούν επαρκώς με τις προσθήκες. Επέστρεψε και ο Σακίλ, επιστρέφει σύντομα και ο Γκος. Και καθώς γράφω αυτές τις αράδες, η ομάδα έχει βρει έναν κίλερ που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα: ο Κάνααν σουτάρει από τα 6,75 με 60% (!) από την αρχή της σεζόν. Όσο συνεχίζει να γεμίζει με αυτοπεποίθηση, ολοένα θα έχουμε στα χέρια μας ένα φονικό όπλο. Όχι πείτε. Κατά την άποψή μου, η ομάδα θα βρει σύντομα σερί νικών και σταθερότητα, αλλά και το κυριότερο: όταν έρθουν ο Απρίλης και ο Μάης θα είναι πανέτοιμη για μεγάλα πράγματα.
Καλό ΣΚ και τα λέμε τη διαβολοβδομάδα.
ΥΓ1. Δεν ξέρω αν ο...εναγκαλισμός Μπαρτζώκα-Τζέιμς δηλώνει κάτι για το μέλλον. Πάντως είναι ένα σπάνιο σκηνικό, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι προέρχεται από τον παίχτη.
ΥΓ2. Ίσως η καλύτερη φετινή διαιτησία από 3 σχετικά άγνωστους διαιτητές. Φτου.
ΥΓ3. Την Τρίτη έρχεται η μισητή Ρεάλ στο ΣΕΦ, sold out και καμίνι!
Recommended Comments