Καθόλου εύκολο ένα ματς σαν αυτό (ο Τρινκιέρι δεν είναι τυχαίος), ειδικά έτσι όπως μπήκαμε στην άμυνα στο πρώτο μισό. Φάγαμε 53 πόντους στο ημίχρονο, έπεσαν οι προβλεπόμενες Παναγίες στα αποδυτήρια, μπήκαν μέσα σοβαροί στο δεύτερο μισό και καθάρισαν. Δεν έχω την απαίτηση να παίζουμε στο κόκκινο συνέχεια αλλά και ούτε να νικάμε με 30 πόντους. Αυτό που θέλω και θέλουμε να βλέπουμε είναι η αντίδραση. Σε βάθος χρόνου μετά τις ήττες, και σε κάθε ματς που στραβώνει.
Κάθε ματς που περνάει ο Μπαρτζώκας δίνει δείγμα γραφής της εξαιρετικής δουλειάς που έχει κάνει. Δεν είναι οι νίκες μόνο, είναι η νοοτροπία. Η νοοτροπία που περνάει στην ομάδα ότι "είμαστε καλύτεροι, μπορούμε, υπάρχει χρόνος". Τεράστια η μεταμόρφωση του κόουτς από το ματς που είχε αποβληθεί. Δεν ξανατσακώθηκε με τους διαιτητές και τα αποτελέσματα φαίνονται (τον σέβονται). Τεράστια επίσης η αλλαγή στο να μην τον πιάνει πανικός όπως με τα βαζέλια στο ΣΕΦ. Ώριμος και σοβαρός οδηγεί και μοιράζει αυτοπεποίθηση σε όλους, μέχρι το τέλος. Απόψε με το κοουτσάρισμα του παρέδωσε μαθήματα μπάσκετ, αφήνοντας στον πάγκο τον αδιανόητο Ντόρσει που έκανε τεράστια ζημιά στους Γερμανούς (25π.), για όλο το 4ο δεκάλεπτο, βάζοντας μέσα μια πιο σκληρή πεντάδα στην άμυνα για να καθαρίσει το ματς. Έδωσε την μπαγκέτα στο Σλούκα που βγήκε τελικά MVP με double double, πήρε από τον απίστευτο Μάρτιν 14 πόντους σε 18 λεπτά! Βάσισε το παιχνίδι στην επίθεση μέχρι να ξυπνήσει η άμυνα, παίζοντας με συνεχείς close out για να ελευθερώσει τον Ντόρσει και το Βέζε και το... Λάρι που είχε 3/3 τρίποντα ύστερα από καιρό (επιτέλους). Στο 3ο δεκάλεπτο η ομάδα σοβαρεύτηκε στην άμυνα και δέχτηκε μόλις 14 πόντους και όταν ο Φαλ κουράστηκε μπήκε μέσα ο Χασάν και αλώνισε, αποδεικνύοντας ότι με χώρο (και πικ ψηλά) μπορεί να βοηθήσει. Φαίνεται παράδοξο, αλλά πάλι η...μπαρτζωκο-άμυνα κέρδισε το ματς.
Διαιτησία μέτρια και σε πολλές αμφισβητούμενες φάσεις υπερ μας (αποκορύφωμα το...σκαμπίλι του Λαρι στο Χαντερ που δόθηκε κανονικό φάουλ). Πολλά τα σφυρίγματα σε ελαφριές επαφές, αλλά έτσι του αρέσει του Γιαβόρ και εκθέτει ελαφρώς την Ευρωλίγκα που θέλει να αφήνει ατιμώρητες τις σκληρές άμυνες (δες τα ματς μας με τον Αστέρα κ.α.).
Μαθαίνω ότι τελικά και επισημα το Φ4 μετατίθεται στο Βελιγράδι, πράγμα που ακυρώνει τη...στρωματσάδα εδώ. Υπάρχει όμως ορατός στόχος που να λέγεται Φ4; Διακρίνω μια υπερθετική αισιοδοξία, η οποία δικαιολογείται από τις εμφανίσεις μας μεν (και δη από τις νίκες) αλλά όχι από τα μπασκετικά δεδομένα και κυρίως από το γεγονός ότι η ομάδα μας είναι "νέα", σχετικά άπειρη σαν σύνολο για ματς πραγματική φωτιά (μοναδικές εξαιρέσεις οι Σλούκας, Παπ και Πρίντεζης) και όχι τόσο "ψημένη" όπως άλλες ομάδες που πάνε Φ4 κάθε χρόνο. Επιπλέον, είναι μια ομάδα ελλειπής, χωρίς αμφιβολία ο Μπαρτζώκας στηρίζεται σε 8 παίχτες και αυτό θεωρητικά δεν σε πάει μακριά. Όμως δεν σημαίνει κιόλας ότι είναι αδύνατο να βρεθούμε εκεί και ακόμα και να το πάρουμε. Σημαίνει ότι πρέπει να πετάμε χαμηλά και να είμαστε ψύχραιμοι γιατί εύκολα με δυο ήττες σερί αρχίζει η γκρίνια και τα προβλήματα. Κοιτάμε το επόμενο ματς, όπως κάναμε μέχρι τώρα. Τον αν θα βρεθούμε τελικά 4οι ή 7οι για μένα δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, γιατί αυτή ομάδα έχει δείξει σε όλους ότι μπορεί να κερδίσει οπουδήποτε. Σίγουρα είναι καλό να έχουμε πλεονέκτημα έδρας και σίγουρα είναι καλό να αποφύγουμε την Εφές. Αλλά είναι πολύ νωρίς για κομπιουτεράκια. Ένα πράγμα είναι βέβαιο: είμαστε πολύ κοντά στην εκπλήρωση του δεύτερου στόχου της χρονιάς!
Καλό ΣΚ παίδες, fuck the wars.
Recommended Comments