«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να'ναι μακρύς ο δρόμος», λέει ο ποιητής. Και ήταν πράγματι μακρύς και δύσβατος ο δρόμος που διαλέξαμε, αλλά η ομάδα από τον Πειραιά δεν φοβήθηκε ούτε Κύκλωπες, ούτε Λεστριγόνες. Και φτάνει επιτέλους στο δικό της λιμάνι, στο Κάουνας της Λιθουανίας για μια τελευταία μοναδική παράσταση για φέτος.
Παίξαμε 39 ματς ως τώρα από την αρχή της σεζόν στην Ευρωλίγκα (24-12 συνολικά ο απολογισμός), καταρρίψαμε πολλά ρεκόρ, περάσαμε από χίλια κύματα, χίλια συναισθήματα. Ήρθαν οι μεγάλες νίκες, οι βαριές ήττες, η απίστευτη σειρά με τη Φενέρ. Και τώρα μένουν δυο ακόμη ματς στην πιο ανταγωνιστική (και όμορφη) Ευρωλίγκα της ιστορίας, για να την απόλυτη καταξίωση, ίσως για ένα μπασκετικό θαύμα. Γιατί αυτή η ομάδα όχι μόνο δεν ξεκίνησε τη σεζόν σαν φαβορί, αλλά δεδομένου του χαμηλού μας μπάτζετ, οι προσδοκίες ήταν για μια «καλή σεζόν και καλό πλασάρισμα στην οκτάδα». Ο Μπαρτζώκας και οι παίχτες του έκαναν όλη την μπασκετική Ευρώπη να παραμιλάει και να μας αναγνωρίζει σήμερα ως φαβορί. Και αυτό το μακρύ μας ταξίδι, όποια κατάληξη κι αν έχει, θα μας γεμίζει πάντα με τεράστια περηφάνεια.
Πολύ το άγχος χτες βράδυ από όλους μας, τεράστιο το διακύβευμα αφού είχαμε φτάσει στην πηγή αλλά δεν είχαμε ακόμα ξεδιψάσει. Υπήρχε όμως και κάτι άλλο: το βάρος της πρωτιάς και η πίεση που άσκησαν τα μίντια (κυρίως των απέναντι), καθιστούσαν το έργο μας δυσκολότερο και το «πρέπει να περάσουμε» μας έκοβε τον ύπνο. Σε αυτό προστέθηκε ένας πολύ δυνατός αντίπαλος όπως η Φενέρ (δεν είχε ξαναϋπάρξει τόσο σκληροτράχηλη ομάδα στην 8η θέση) που όχι μόνο μας είχε ήδη κερδίσει μια φορά στο ΣΕΦ, αλλά είχε ξεκάθαρα δηλώσει με το παιχνίδι της ότι θα περάσουμε δύσκολο βράδυ και ότι η πρόκριση δεν ήταν καθόλου δεδομένη. Καμία επίδραση όλο αυτό πάνω στην ομαδάρα του Θρύλου που μπήκε στο γήπεδο με άγριες διαθέσεις να δηλώσει: εδώ είναι Πειραιάς, δεν περνάς. Με μπροστάρη έναν Παπανικολάου πραγματικό αρχηγό (double-double με 14π. και 11ρ. σε 35') που έπαιξε το δικό του flu game, και ένα Σλούκα που πήρε στις πλάτες του ξανά την ομάδα (MVP με 22π. και 6 ασίστ σε 28'), η συμφωνική του Φαλήρου δεν άφησε κανένα περιθώριο στη Φενέρ να πιστέψει στην ανατροπή.
Δυο τα κλειδιά της νίκης τα οποία καλό θα είναι να τα έχουμε και στο Κάουνας:
1. Άμυνα, σίδερο και αίμα. Ο Θρύλος θυμήθηκε τον πραγματικό του εαυτό και απάντησε με ξύλο στο ξύλο των Τούρκων, ελέγχοντας παράλληλα για τρίτο ματς σερί τα ριμπάουντ (39-30). Η αυτάπαρνηση όλων στην άμυνα, ειδικά σε όλες τις close out συνθήκες, σκέπασαν το καλάθι μας και άφησαν στη Φενέρ μόλις 4 ελεύθερα σουτ σε ολόκληρο τον αγώνα. Τρία από αυτά στον Καλάθη που εκτροχιάστηκε χάρη στην πίεση από Γουόκαπ και Κάνααν. Και στέκομαι δυο λεπτά στο βραχύσωμο Αμερικανό: μπορεί να τον βρίζω όλη τη χρονιά (συχνά δικαιολογημένα), όμως αυτό που έκανε χτες στο αμυντικό κομμάτι, αξίζει όλο το συμβόλαιό του για φέτος. Εξαφάνισε από το γήπεδο όποιον μάρκαρε, πήγε με θάρρος σε όλες τις αλλαγές στα σκριν (ακόμα και με Χέιζ-Ντέιβς και Πιερ), στάθηκε μπροστά στον αδιανόητο Γκούντουριτς... πλακώνοντάς τον στις σφαλιάρες στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς. Τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι.
2. Μικρή αλλαγή φιλοσοφίας και κάθετο παιχνίδι: ο σκακιστής έμεινε πιστός στη φιλοσοφία του αναλογικά κατά μεγάλο ποσοστό σε αυτή τη σειρά. Παρόλο που ο Ιτούδης του έβαλε δύσκολα, δεν προσαρμόστηκε στο παιχνίδι του αντιπάλου και θέλησε μέχρι τέλους να σπρώξει την πρωταθλήτρια Τουρκίας στα σχοινιά με το δικό του τρόπο. Χτες όμως, όπως είχε γίνει και στο game 3 κατά διαστήματα, ο σχεδιασμός προέβλεπε μεγάλους παίχτες να βγαίνουν μπροστά και όχι τόσο ένα αλτρουιστικό σύνολο που γυρνάει συνεχώς τη μπάλα (είχαμε πάλι λίγες ασίστ, μόλις 16). Και επειδή τα αρπακτικά, όπως είναι ο Σλούκας, ο Παπ και ο Σάσα έχουν στο ρεπερτόριο τους αυτή τη δυνατότητα, ανέλαβαν ευθύνες και διέλυσαν την άμυνα της Φενέρ. Ο Σάσα (17π. 5ρ.) κατάλαβε ότι δεν μπορεί να εκβιάζει το σουτ, υποχώρησε και συγκεντρώθηκε στην άμυνα πάνω στον Χέιζ-Ντέιβις εξαφανίζοντας τον. Και το ματς επιθετικά ήρθε σε αυτόν προς το τέλος. Τέλος, δεν μπορώ αφήσω έξω από αυτήν την κουβέντα τον εξαιρετικό Σακ, ο οποίος για ένα ακόμη παιχνίδι έδωσε κάθετες λύσεις στο 1vs1. Είχε 11π. και 4ρ. σε 18' (συνολικά είχε 13π. 3ρ. 2α. ΜΟ σε όλη τη σειρά, θησαυρός!)
Και τώρα Κάουνας! Με ταπεινότητα και αυτοσυγκέντρωση, εμπιστοσύνη και δύναμη. Απίστευτο μου φαίνεται. Η σειρά με τη Φενέρ μας έδωσε μια χρυσή ευκαιρία να συγκρουστούμε με έναν πολύ δυνατό αντίπαλο και να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Αν είχαμε παίξει με Ζαλγκίρις ή Μπασκόνια, μπορεί μεν να μην είχαμε υποφέρει και να περνάγαμε με περίπατο, δεν θα είχαμε όμως τεστάρει τις δυνάμεις μας ενόψει φάιναλ 4. Τώρα έχουμε απαλλαγεί από το άγχος και θα πάμε εκεί για να ξεδιπλώσουμε το ταλέντο και το όμορφο μπάσκετ που παίξαμε όλη τη χρονιά! Ό,τι και να συμβεί όμως στη Λιθουανία η ομάδα αυτή και το διοικητικό μοντέλο που την χαρακτηρίζει, έχει κερδίσει την αποδοχή και την εκτίμηση από την Ευρώπη όλη αλλά και από τον κόσμο μας, που παρά τις υπερβολές, έχει αγκαλιάσει το μπασκετικό Θρύλο με αγάπη και πίστη. Καθόλου δεδομένα όλα αυτά, κοιτάξε τι γίνεται στον ανταγωνισμό.
Σας χαιρετώ, με ένα όνειρο τρελό!
ΥΓ1. Διαιτησία που δεν άφησε τη Φενέρ να δείρει χωρίς συνέπειες, όπως είχε γίνει στο 4ο ματς και μπράβο τους. Δύσκολο ματς πάντως από κάθε άποψη, αλλά το ότι ασχοληθήκαμε ελάχιστα με τους διαιτητές, δεν είναι τυχαίο (ο Γκαρθία, έχει με εμάς 5/5 φέτος, να τον πάρουμε και στο Κάουνας). Να σημειώσω επίσης ότι ήταν το πρώτο ματς που η Φενέρ χρεώθηκε στον πάγκο της με 2 τεχνικές ποινές.
ΥΓ2. Οι δηλώσεις του ΜακΚίσικ για Σπανούλη και Μπαρτζώκα δίνουν την πραγματική μας διάσταση φέτος.
ΥΓ3. Η ανανέωση του Σλούκα είναι δύσκολη μεν αλλά θα στεφθεί με επιτυχία. Πρέπει η ομάδα να έρθει κοντά στις απαιτήσεις του και ευελπιστώ ότι θα το κάνει.
Για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας κλικ εδώ:
Recommended Comments
Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια, κάνε ένα εσύ!