Όσο η μπασκετική λογική θα μιλάει με έπαρση και τοξικότητα, το ταμπλό θα γράφει Ολυμπιακός. Ο ΠΑΟ είναι πρωταθλητής Ευρώπης αλλά η ομάδα του Πειραιά είναι καλύτερη ομάδα από τον πρωταθλητή Ευρώπης. Όχι μόνο για την καθολική επικράτηση σε όλα τα κρίσιμα ως τώρα ματς της σεζόν (2/2 κούπες), όχι μόνο γιατί έχουμε 6-3 φέτος (αντιπροσωπευτικό δείγμα αξίας), ούτε και για το επιμέρους 22-4 τα τελευταία 3 χρόνια. Κυρίως γιατί το μπάσκετ που παίζουμε είναι ένα μπάσκετ ολοκληρωτικό και ενίοτε όμορφο. Και λέω ενίοτε γιατί φέτος δεν παίξαμε πάντα όμορφα όπως πέρσι. Πολλοί παράγοντες συνετέλεσαν προς αυτή την κατεύθυνση με βασικό τον μερικώς αποτυχημένο σχεδιασμό και την έλλειψη ενός σκόρερ που θα έπρεπε να μας κουβαλήσει σε όλα τα κρίσιμα. Ωστόσο η ομάδα είναι ΟΜΑΔΑ και στο παρκέ υπερκάλυψε την έλλειψη αυτή με την ομαδικότητα. Αυτή η απόλυτη μπασκετική έκφραση μας οδήγησε στο 2-0 χτες βράδυ. Πίκρα και τοξικότητα εσείς, μπάσκετ εμείς.
Η ομάδα σκόραρε 90.5 πόντους Μ.Ο. στους δυο πρώτους τελικούς, ξεπερνώντας κατά πολύ την προσδοκία που μίλαγε για κλειστά ματς κοντά στους 70 πόντους. Και αυτό είναι που μας οδηγεί στο 2-0, γιατί αντίθετα από αυτό που περίμενε ο Αταμάν, ο Ολυμπιακός νικάει κατά κράτος τον ΠΑΟ με την επίθεσή του. Ο βάζελος είναι εμφανώς εξαντλημένος ύστερα από μια σεζόν με ροτέισον 6-7 παιχτών που τον κουβάλησαν ως τώρα. Η άμυνα με προσαρμογές λειτουργεί όσο χρειάζεται (πολλά τα κενά χτες στο πρώτο μισό με τις βοήθειες στο ζωγραφιστό, βλέπε πιο κάτω), αλλά η φωτιά είναι στην επίθεση μας. Μπορεί να μας λείπουν οι πόντοι του Σάσα (σσ. ετοιμαστείτε), ένας σκόρερ φονιάς στο 2, αλλά όταν ο Κάνααν είναι σε μέρα, ο φονιάς φωνάζει παρών και μάλιστα δυνατά. Δυστυχώς ο Αμερικανός δεν μπόρεσε να έχει σταθερή απόδοση μέσα στη σεζόν, αλλά όταν βρίσκει το χέρι του, είναι ένα ηφαίστειο καταιγιστικό που είναι ικανό να παρασύρει την ομάδα ολόκληρη αλλά και τον αντίπαλο. Χτες βράδυ ο Ησαϊας είχε 16 πόντους με 50% εντός πεδιάς σε 26', και μάλιστα 11 πόντους σε 4' (!) αλλά δεν είναι μόνο αυτό: έπαιξε εκπληκτική άμυνα πάνω σε Σλούκα και Ναν περιορίζοντας κυρίως το δεύτερο που τελείωσε το ματς με 1/7 τρίποντα. Μη με ρωτάτε αν θα ανανεώσει, δεν θα γίνει αυτό εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Για μένα θα έπρεπε να μείνει μόνο για την αλητεία!
Το ότι παίζουμε κάθε δυο μερες καθιστά αδύνατο οι δυο προπονητές να αιφνιδιάσουν ο ένας τον άλλο. Χτες βράδυ ο Μπαρτζώκας δοκίμασε ξανά small ball για να βάλει τον Παπ στο 4, αλλά τελικά στο τέλος κράτησε μέσα τον Πίτερς και αυτό δεν το περίμενε ο Αταμάν. Πολύ θετικός ο Αμερικανός με 15 πόντους, 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 37', χρόνος που ποτέ δεν είχε φέτος ούτε στην Ευρωλίγκα. Ο κόουτς είδε ότι η παρουσία του στην άμυνα ήταν εξαιρετική και προτίμησε να τον αφήσει μέσα για να υπάρχει συνέχεια απειλή απέξω αλλά και γιατί είχε κάνει γιογιό τους Μήτογλου και Χουάντσο κοντά στο καλάθι. Τα αντίπαλα τεσσάρια εξαντλήθηκαν να τον κυνηγάνε έξω ενώ αυτός έψαχνε χώρους και πιο κοντά στο καλάθι. Στην ίδια εξίσωση μπήκε και ο Παπ (11π. 5ρ. 2α.) που δεν άφησε λεπτό τους Γκριγκόνις και Παπαπέτρου να πάρουν ανάσα. Με εξαίρεση το πρώτο μισό του ματς που πήγαμε σε βοήθειες και overload μέσα στη ρακέτα με αποτέλεσμα να αφήνουμε σταθερά ένα ελεύθερο ή σχεδόν ελεύθερο τρίποντο στην αδύνατη πλευρά. Επίσης η άμυνα drop (ο ψηλός στο σκριν ψηλά στη ρακέτα κλείνει μέσα αντί να βγει μπροστά στο σουτ) μας εξέθεσε επανειλημμένα. Αυτά τα στοιχεία διορθώθηκαν από τον Μπαρτζώκα στο δεύτερο μισό και πήγαμε σε συνεχείς φλατ άμυνες 2-2 (αγαπημένο σύστημα από πέρσι) και χωρίς αλλαγές στα σκριν. Για αυτό ελέγξαμε και το ριμπάουντ (27-26, με 11 επιθετικά).
Το νερό μπήκε για τα καλά στο αυλάκι όταν ο μικρός Κωστάκης έβαλε ένα τρίποντο και έδειξε στην κερκίδα το σήμα στη φανέλα του. Δεν του έμαθαν τρόπους όταν ήταν μικρό παιδί και έτσι συμβαίνει με όσους φτύνουν εκεί που έφαγαν χρόνια, τους παίρνει και τους σηκώνει. Αυτή η κίνησή του πείσμωσε ακόμη περισσότερο την ομάδα που άνοιξε τη διαφορά με ένα επί μέρους 22-7 και έτσι το 38-39 έγινε 60-46 μέσα σε πανδαιμόνιο και έκσταση από το κατάμεστο ΣΕΦ. Στο σημείο αυτό ο Αταμάν προσπάθησε να μαζέψει τη διαφορά με επίσης small ball βάζοντας το Μήτογλου στο 5 για να τραβήξει έξω το Μίλου, όπως είχε κάνει στο πρώτο ματς του πρωταθλήματος. Ο Μπαρτζ όμως απάντησε με Πετρούσεφ (7π. 2ρ. σε 11 λεπτά) πάνω στον ελληνοαμερικανό. Ο Σέρβος ψηλός τον κατάπιε και τον κυνήγησε ακόμα και στην... τουαλέτα. Βλέποντας ο Τούρκος προπονητής ότι δεν έχει ελπίδα να γυρίσει το ματς έτσι, ξαναγύρισε στην πεπατημένη με το Λεσόρ στο 5 αλλά ήταν αργά. Ένας εξαιρετικός Μίλου (17π. 9ρ. 2α.) τον σφυροκόπησε ανελέητα και τον έριξε στο καναβάτσο. Συγκλονιστικό ματς και από το Γκος (19π. 3α. και 50% εντός πεδιάς σε 24 λεπτά) που ήταν ο MVP του αγώνα. Σε πολλές περιστάσεις το πήρε απάνω του και πήγε σε ISO τελειώματα τύπου...Τζέιμς, βρίσκοντας δίκιο παρά τις υπερβολικές ντρίπλες.
Τα όσα έγιναν στο τέλος του ματς είναι απόρροια του εκνευρισμού του βάζελου γιατί είναι με την πλάτη στον τοίχο ούτε 2 εβδομάδες μετά το Βερολίνο, σαν να λέμε απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα. Η ομάδα έκανε απλά διατήρηση της διαφοράς με απόλυτη ψυχραιμία όπως κάνουν οι μεγάλες ομάδες. Δίκαιη επικράτηση για δεύτερο σερί ματς και βέβαια τώρα πάμε για σκούπα, αν και είναι βέβαιο ότι ο ΠΑΟ θα βγάλει αντίδραση. Έχει συμβεί και στο παρελθόν (με θύμα εμάς το 2002) να γυρίσει σειρά τελικών από το 0-2 σε 3-2, για αυτό και είναι αναγκαίο η ομάδα να πορευτεί στο ΟΑΚΑ σαν να πρόκειται για ένα και μοναδικό ματς που πρέπει να κερδηθεί. Ο Άταμαν μπορεί να κλαίγεται για τη διαιτησία, η αλήθεια είναι όμως ότι κλαίγεται γιατί δεν έχει λύσει το πρόβλημα της αντιμετώπισης μιας τόσο συμπαγούς και καλοδουλεμένης μηχανής, το αντίθετο από το πυροτέχνημα που έχει φτιάξει αυτός. Μένει να δούμε αν θα αποβληθεί για τρίτο σερί ματς, σπάζοντας κάθε ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος. Θα ήταν και η απόλυτη δικαίωση για το Μπαρτζωκισμό, μαζί με την κούπα ασφαλώς.
ΥΓ1. Είναι πιθανό να υπάρχει παράβαση του Κάνααν στο περιβόητο εκπρόθεσμο/εμπρόθεσμο σουτ για το οποίο βάζελος έγινε έξαλλος. Αν υπάρχει παράβαση, είναι πάντως της τάξης του 0,1 δευτερολέπτου, δηλαδή εντελώς οριακή, σόρρυ κιόλας που δεν το είδαν με γυμνό μάτι. Καλές οι διαμαρτυρίες και ο...αταμανισμός, είναι όμως καλύτερο να γνωρίζεις τους κανονισμούς: οι διαιτητές στα πρωταθλήματα FIBA δεν έχουν δικαίωμα να διακόψουν το ματς και να πάνε στο μόνιτορ για τα 24" εκτός εάν γίνει τσάλεντζ από τον προπονητή. Ο Αταμάν όμως είχε εξαντλήσει τα τσάλεντζ του (στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι 1+1, δηλαδή αν δικαιωθείς στο πρώτο έχεις και δεύτερο) και έτσι οι διαιτητές δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Επιπλέον, για να υπάρξει παράβαση 24" πρέπει να ανάψει το λεντ πάνω στο ταμπλό, όχι να γράψει 0 το χρονόμετρο. Το μπάσκετ έχει πολύπλοκους και δυσνόητους κανονισμούς οι οποίοι μάλιστα αλλάζουν συχνά. Μην αναφερθώ καλύτερα στο μπρος-πίσω που ζήταγαν στο ΟΑΚΑ και εκθέσω το μπασκετικό κοινό του βάζελου (ο κανονισμός αυτός άλλαξε το 2015, γεια σας).
ΥΓ2. Γενικά πολύ καλές οι διαιτησίες στα δυο πρώτα ματς, το λέω ειλικρινά, το ξέρετε ότι τους κράζω όταν δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Ακριβοδίκαιοι, συμπαγείς και συνεπείς με ελάχιστα λάθη σε δυο πολύ δύσκολα ματς. Και μπράβο στην Τσαρούχα για το κουράγιο της. Υπάρχει βελτίωση στην ελληνική διαιτησία πιο γρήγορα από ότι περίμενα.
ΥΓ3. Πόσο μικρό ανθρωπάκι μπορεί να είναι ο Σλούκας; Δεν τα έχω μαζί του που έφυγε, αντίθετα πιστεύω ότι είναι σωστή η απόφασή του να φύγει για πολλούς μπασκετικούς και οικονομικούς λόγους, και είναι βέβαια τεράστιος παίχτης. Είναι όμως τόσο λίγος σαν άνθρωπος και πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο κόμπλεξ και μάλιστα χωρίς λόγο, αφού και στο βάζελο πήγε και πέτυχε εκεί παίρνοντας μάλιστα σχεδόν 3Μ το χρόνο! Ποτέ δεν θα μπορέσει να χαρεί πραγματικά και θα μοιάζει στον Γιαννακόπουλο όλο και περισσότερο.
ΥΓ4. Ετοιμαστείτε για μεταγραφικό στεπ απ, οι πληροφορίες που έχω μιλάνε για μεταγραφάρες. Να δούμε... Πάμε για την κούπα τώρα, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
Recommended Comments