Η ομάδα επέστρεψε στις νίκες στην ΕΛ με εμφατικό τρόπο, τουλάχιστον όσο δείχνει το τελικό σκορ. Η Παρτιζάν είναι αξιόμαχο σύνολο (και ήταν και εχτές) με πολύ ταλαντούχους παίχτες που γνωρίζουμε και από κοντά. Διάβασα κάπου ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε με τόση άνεση γιατί η σερβική ομάδα είχε πολλές ελλείψεις και ουσιαστικά ένα ροτέισον 6-7 παιχτών. Ισχύει μέχρι ένα σημείο, γιατί αυτό που είδαμε στο παρκέ χτες βράδυ δεν θεωρώ ότι θα μπορούσε να το σταματήσει ούτε ένα ροτέισον 12 παιχτών. Ο Θρύλος έβαλε τα καλά του, έπαιξε εκπληκτική άμυνα στο δεύτερο μισό του ματς, προσπέρασε όλα τα τρικ του Μελιτζάνα στην επίθεση, βρήκε εκρηκτικά 5λεπτα από διάφορους κίλερς και τους ισοπέδωσε.
Το κλειδί ασφαλώς ήταν η άμυνα την οποία θυμηθήκαμε να παίξουμε από το 20 και μετά. Είτε το θέλουμε, είτε όχι η ενέργεια μας προέρχεται κυρίως από τα μετόπισθεν. Όσο καλά και να δουλεύει η επίθεση μας, οι ολιγωρίες στην άμυνα μας στοιχίζουν και τις πληρώνουμε αδρά. Συνέβη σε δυό σερί ματς στο ΣΕΦ και για μισό ημίχρονο χτες, αλλά κάπου ώπα. Η στρατιά του Μπαρτζώκα δεν ήταν διατεθειμένη να ρισκάρει ένα ακόμα διπλό. Και κακά τα ψέμματα, το ματς αυτό είχε χαρακτήρα do or die. Με ήττα δεν θα είχαμε βέβαια αποκλειστεί, αλλά θα μας έπεφτε το μέλλον (και το παρόν) εξαιρετικά βαρύ. Αυτός είναι και ο λόγος του άγχους που είχαν οι παίχτες που παρά το πολύ καλό ξεκίνημα, αποκοιμήθηκαν στο δευτερο δεκάλεπτο και έβαλαν τους Σέρβους στο παιχνίδι. Αυτό που είδαμε στο τέλος του δεύτερου δεκαλέπτου με 4 πόντους που φάγαμε και 3 λάθη σε 13" είναι η πεμπτουσία του τι δεν πρέπει να κάνεις σε έναν αγώνα μπάσκετ, ακόμα και αν πρόκειται για παιδοεφηβικό, πόσο μάλλον σε ματς τέτοιας κρισιμότητας στην ΕΛ. Η ομάδα έχει ένα θέμα ουσίας να λύσει, το οποίο παρουσιάζεται συχνά πυκνά από την αρχή της σεζόν, ανεξαρτήτως αν νικάμε ή όχι: δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε το καλό-τούρμπο ξεκίνημα μας ή να σκοτώσουμε το ματς όταν (και αν) έχουμε το πάνω χέρι στο 3ο δεκάλεπτο. Η αδυναμία μας αυτή σχετίζεται κυρίως με τη χημεία της ομάδας και με το ότι ούτε ο Κάνααν, ούτε ο Πίτερς αλλά τελικά ούτε και ο Μπολομπόι, έχουν μπει στην εξίσωση όπως τους περίμενε ο Μπαρτζώκας. Σίγουρα ο χρόνος είναι σύμμαχος μας αλλά τα νεκρά διαστήματα στοιχίζουν πανάκριβα στο τέλος της σεζόν.
Στην ανάπλαυλα του αγώνα με την Παρτιζάν και δη ύστερα από το χάλι με τα λάθη στο τέλος του ημιχρόνου, ο σκακιστής των παρκέ έτριξε τα δόντια στους παίχτες του και η ομάδα για πρώτη φορά φέτος παρουσιάστηκε μεταμορφωμένη στην άμυνα, θύμισε την περσινή αρμάδα και δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης. Από την άμυνα μας με βοήθειες και χωρίς πολλές αλλαγές στα σκριν, έσφιξε η μέγκενη και κυρίως εξουδετερώθηκαν ο Πάντερ και ο Λεσόρτ με τρόπο ιδιαίτερα αποτελεσματικό, ειδικά ο πρώτος χάρη στην άμυνα του Παπ και του Γουόκαπ. Μπήκε μέσα και ένας αγριεμένος...Λάρι Μπέρντ των φτωχών και άναψε και η σπίθα στην επίθεση. Δεν είναι υπερβολή ότι ο Λαρεντζάκης εξελίσσεται σε βαρόμετρο, όποτε δεν παίζει καλά η βάρκα κάθεται. Προχτές έκανε πάλι παπάδες και έβαλε φωτιά στο παρκέ με ένα μαγικό τρίλεπτο (14π. 2κλ. και αμέτρητες άμυνες). Στο κατόπι ξύπνησαν και οι συνήθεις ύποπτοι Βεζένκοφ (15π. 7ρ. 4α. 2κλ.) και Σλούκας (17π. 8α.) και μπήκε το νερό στο αυλάκι. Δεν θέλω να είμαι άδικος για τους Κάνααν και Πίτερς γιατί είχαν μεστή παρουσία με 10 πόντους έκαστος, ας ελπίσουμε ότι ήταν μια αρχή.
Η σεζόν είναι πολύ μεγάλη και επίπονη και σίγουρα θα έχουμε κι άλλες αναποδιές όπως αυτή της περασμένης εβδομάδας με τη Βαλένθια που το φυσάμε και δεν κρυώνει. Οι αυτοματισμοί πολλαπαλσιάζονται και η ομάδα δένει ύστερα από ένα υπερβολικά καλό ξεκίνημα που ίσως ήταν εν μέρει πλαστό και σχετιζόταν και με το ότι οι αντίπαλοι μας δεν ήταν ακόμα έτοιμοι. Οι αμυνάρες όμως θα φέρουν την άνοιξη...την Άνοιξη.
ΥΓ. Πολυπροβληματική διαιτησία από το Ράντοβιτς και την παρέα του, με αβίαστα και μακροσκοπικά λάθη που στάματησα να μετράω σε κάποια στιγμή. Μίλησα με Λαμόνικα προχτές σχετικά και μου είπε κάτι ενδιαφέρον: δεν είναι τόσο η κακή ποιότητα των διαιτητών φέτος (που είναι όντως ένα σκαλί κάτω), όσο το πως έχει ανέβει επίπεδο το παιχνίδι των ομάδων στην ΕΛ, πράγμα για το οποίο οι διατητές δεν είναι ακόμα έτοιμοι.
Recommended Comments