Τα «αδέρφια μας» οι Ντελίγε, εξελίσσονται σε άσπονδους εχθρούς μας και οι ήττες μας με αυτούς είναι πλέον 4 τα τελευταία 2 χρόνια, ενώ ο Αστέρας παραμένει η μόνη ομάδα που δεν έχουμε κερδίσει σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα εδώ και περίπου 3 χρόνια ! Πολλά τα αρνητικά σχόλια εναντίον τους στα σόσιαλ χτες βράδυ, δεν συμμερίζομαι αυτό το «νέο μίσος» λες και θα έπρεπε να καταβάζουν τα χέρια κάθε φορά που μας αντιμετωπίζουν. Μια ψύχραιμη ανάλυση των δεδομένων καθιστά πασιφανές γιατί χάσαμε και δώσαμε αναβολή μιας εβδομάδας στη μαθηματική πρωτιά.
Ο Αστέρας έπαιξε με κέφι και όρεξη για 32 λεπτά, πράγμα που εμείς κάναμε μόλις για 8, όταν παίξαμε το...διαστημικό μας μπάσκετ στο πρώτο δεκάλεπτο. Στο διάστημα αυτό είχαμε 6/8 τρίποντα και τα εφιαλτικά ποσοστά απέξω των 3 τελευταίων ματς έμοιαζαν παρελθόν. Το λάθος ήταν ότι νομίσαμε ότι το ματς ολοκληρώθηκε εκεί, πράγμα που προδίδει κούραση και έλλειψη κινήτρου. Ως συνέπεια δεν είχαμε την απαραίτητη ενέργεια στην άμυνα και η ήττα ήρθε εντελώς φυσιολογικά. Ειδικά όταν ο εξωγήινος Καμπάτσο το κατάλαβε και άρχισε να τρέχει. Αδιανόητος ο Αργεντίνος με 20 πόντους , 8 ασίστ και 5 κλεψίματα, πέρναγε τους δικούς μας σαν να ήταν σταματημένοι.
Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα σε λεπτομέριες γιατί η υπεροχή της ομάδας του Ιβάνοβιτς ήταν καθολική από τη στιγμή που ανέλαβαν τα ινία του αγώνα. Το κλειδί ήταν κυρίως η δική μας αναβλητικότητα, η εξουθενωτική άμυνα των Σέρβων πάνω στη μπάλα (19 λάθη με μόλις 18 ασίστ εμείς) και το πικ εντ ρολ ψηλά που έδωσε πολλά ελεύθερα σουτ και εξέθεσε την...αργοπορία μας σε πολλές από τις close out άμυνες μας.
Είμαι φύσει αισιόδοξος και βλέπω το ποτήρι πάντα μισό γεμάτο και για το λόγο αυτό θεωρώ ότι η χτεσινοβραδινή μας εμφάνιση συγκαταλέγεται σε αυτή τη φάση προετοιμασίας του φινάλε της σεζόν που προβλέπεται τουλάχιστον καυτό . Η αρμάδα του κόουτς Μπαρτζώκα είναι σαφώς καταβεβλημένη αλλά και χωρίς κίνητρο αφού ένα μέρος των φετινών στόχων έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Δεν μπορείς να παίζεις συνέχεια στο κόκκινο και να νικάς όλα τα ματς που βρίσκεις μπροστά σου, όσο κι αν όλοι εμείς σαν οπαδοί θέλουμε να συμβαίνει αυτό. Αν υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να κοιτάξει ο Μπαρτζώκας είναι το ροτέσιον εν όψει πλέι οφ: Ο Βεζένκοφ έπαιξε 35', οι Γούκαπ και Φαλ από 28', ο Παπανικολάου 25' και ο Σλούκας 24', και αν στην περίπτωση του Σλούκα μπορώ να το δεχτώ και να το κατανοήσω για να βρει ρυθμό, δεν εξηγώ γιατί να παίζει τόσο πολύ ο Σάσα και ειδικά ο Γουόκαπ που κοντεύει να σκάσει. Το κλειστό ροτέισον έχει νόημα καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της σεζόν αλλά με ανησυχεί ότι ενώ είναι δεδομένη και πασιφανής η κούραση (ο @Nico7 μου επεσήμανε ότι παίξαμε 8 ματς σε 15 μέρες), ο σκακιστής επέμεινε τόσο πολύ εχτές με κλειστό σχήμα.
Ουδέν κακό, αμιγές καλού βέβαια και εχτές είχαμε την επιστροφή στις καλές εμφανίσεις του Κώστα Σλούκα που με 13 πόντους, 3 ασίστ και 3 ριμπάουντ φάνηκε να ξεπερνάει το κακό του φεγγάρι. Ο Έλληνας πλέι μέικερ, όπως έχω γράψει συχνά τελευταία, θέλει απλά χρόνο και ιδανικά θα είναι ο γνώριμος εαυτός του όταν πρέπει.
Την Πέμπτη έρχεται στο ΣΕΦ η Μπασκόνια για την τελευταία παράσταση της regular season, σε ένα ματς τελικό για αυτούς. Για εμάς μπορεί να μην είναι τελικός αλλά έχει σπουδαία σημασία να τελείωσουμε τη σεζόν πρώτοι. Δεν είναι μόνο το γόητρο (δεν το έχουμε ξανακάνει), είναι και το ότι όντας πρώτοι θα παίξουμε με Ζαλγκίρις ή με Μπασκόνια και θα αποφύγουμε περιπέτειες με τη δαιμονισμένη Παρτιζάν ή με τη Μακάμπι, δυο ομάδες φορμαρισμένες και με πλούσιο ταλέντο, αντίπαλοι δυσκολότεροι σε κάθε περίπτωση από τους Βάσκους και τους Λιθουανούς.
ΥΓ. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες η Παρτιζάν νικάει στο Μονακό στο τελευταίο δεκάλεπτο και κατά πάσα πιθανότητα θα τερματίσει στην 6η θέση, ενώ η Μακάμπι μάλλον θα είναι 5η με 7η τη Φενέρ αλλά υπάρχουν πολλά εναλλακτικά σενάρια. Την τελευταία αγωνιστική θα γίνει χαμός για ένα καλύτερο πλασάρισμα αλλά και για να μην αποκλειστούν, αφού 4 ομάδες θα καταθέσουν ψυχή για 3 θέσεις (Φενέρ, Παρτιζάν, Μπασκόνια και Ζαλγκίρις).
Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ:
Καλό ΣΚ και τα λέμε τη Μ. Πέμπτη!
Recommended Comments