.png.6efb0d4ef7c6f1f69690111a58757d5e.png)
Όταν έφυγε ο Σάσα το καλοκαίρι δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι στην 8η αγωνιστική ο Άλεκ Πίτερς θα είχε μπει τόσο βαθιά στα παπούτσια του περσινού MVP της Ευρωλίγκας. Με 15,8 πόντους, 5,6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 18 στο PIR (+13 σε σχέση με πέρσι), αναδεικνύεται σιγά-σιγά σε έναν από τους καλύτερους παίχτες ολόκληρης της λίγκας. Χτες βράδυ σε μια performance καριέρας είχε 28π. 6ρ. και μόλις 2 λάθη σε 39 λεπτά, ενώ σούταρε με 60% εντός πεδιάς. Παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς, περίμενε υπομονετικά όλη την περσινή σεζόν όντας de facto η σκιά του Σάσα, δούλεψε σκληρά και άντεξε και στην άδικη κριτική που αδιάλλειπτα τον βομβάρδιζε. Μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τη χώρα μας και για τον κόσμο του Ολυμπιακού που κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτο τον θεωρούσε, και έδωσε απαντήσεις στο γήπεδο με έμμεσο πλην σαφές μήνυμα προς όλους τους...ειδήμονες του πληκρολογίου: θα σέβεστε.
Χτες βράδυ στο ΣΕΦ κατεβήκαμε με μειονέκτημα δεδομένων των απουσιών, και δη του Γκος που κάθε φορά που λείπει αναγκάζει το Γουόκαπ (6π.8α. 20% εντός πεδιάς χτες) να κάνει πράγματα που δεν θέλει: νταπα-ντούπα με τη μπάλα στα χέρια, σκοτωμένα σουτ στη λήξη της επίθεσης, κακή διαχείριση της δημιουργίας. Η απουσία του Μίλου επίσης βάραινε στον πρόλογο του αγώνα αφού και ο Φαλ έπρεπε να σηκώσει στις πλάτες του όλο σχεδόν το οικοδόμημα στο 5. Ωστόσο, η ομάδα φαίνεται να βγαίνει αργά αλλά σταθερά από την αγωνιστική της κατήφια και να ξαναβρίσκει την ταυτότητα που είχε πέρσι στην επίθεση: καλή κυκλοφορία, μπάλα στο ζωγραφιστό, κίνηση μακριά και unselfish basketball. Στην άμυνα χτες δεν είχαμε την ίδια συνέπεια όπως συνήθως, οι αλλαγές στα σκριν δεν βοήθησαν, η ομάδα παρουσιάζεται κουρασμένη και αυτό είναι φυσιολογικό ελέω τραυματισμών, αφού υπάρχει συνεχές overload όσων αγωνίζονται. Σε κάποια φάση ο Σκακιστής διάλεξε να παίξει μικτή ζώνη 4, με έναν απάνω στο Νέντοβιτς αλλά οι περιστροφές ήταν αργές και τρώγαμε πολλά εύκολα καλάθια στο πρώτο δεκάλεπτο κυρίως (20-23).
Στο 2ο δεκάλεπτο όμως, το second unit μας έκανε ένα step up που καιρό περιμένουμε και όπως έγραφε και @Κώστας Σπανός στο λάιβ «συνήθως μπορεί να τους κράζουμε, σήμερα έχουν όμως όλοι θετικό plus-minus». Η μανία με το συγκεκριμένο στατιστικό (πόσο επιδραστικός είναι ένας παίχτης όσο παίζει) γεννήθηκε κατά την περσινή σεζόν κατά την οποία όλοι τα έχωναν στον Κάνααν με μοναδική εξαίρεση το Σπανό που έλεγε «όποτε είναι μέσα, η ομάδα πετάει». Χτες βράδυ, σε αυτό το διάστημα η ομάδα έτρεξε ένα επί μέρους 25-21 που την κράτησε ζωντανή και έδωσε στους βασικούς σιγουριά και ανάσες για τη συνέχεια. Λάρι (7π.2α. σε 9') και Σίκμα (2π.2ρ. σε 7') ήταν θετικοί σε άμυνα και επίθεση παρόλο που έπαιξαν λίγο, όπως και ο Μπραζντέικις που φαίνεται να βρίσκει σταδιακά τον εαυτό του.
Στέκομαι σε ένα ενδιαφέρον στοιχείο: ούτε ο Λάρι, ούτε ο Σίκμα ξαναμπήκαν στο ματς παρά τη θετική παρουσία και τη φθορά των βασικών. Ο Μπαρτζώκας προτίμησε τον κίλερ Κάνααν (17π. 4/7τριπ.) στο 2 που έδωσε πολύτιμες λύσεις σε άμυνα και επίθεση κυρίως στο 3ο δεκάλεπτο όπου και σκάψαμε ένα...χαντάκι ασφαλείας (64-53). Ο Σίκμα άφησε χώρο σε έναν και πάλι συγκινητικό Φαλ που παίζει και να μην μπορεί να περπατήσει στο τέλος του ματς, είναι όμως ο ήρωας της βραδιάς με 14π. 14ρ. (career high) και 3 τάπες.
Στο τρίτο δεκάλεπτο τρέξαμε ένα 19-9 με αμυνάρες και τον Πίτερς να κάνει μια ιστορική εμφάνιση. Σκαλώσαμε στο τελευταίο 5λεπτο όταν ο Αστέρας πίεσε τη μπάλα και αποσυντόνισε την επίθεσή μας με αποτέλεσμα να ξαναμπεί στο ματς (80-75 στο 37') Η καθίζηση στο τέλος ήταν όντως επικίνδυνη αλλά τη θεωρώ φυσιολογική δεδομένων των συνθηκών και της κούρασης. Δεν μας στοίχισε τη νίκη γιατί παραμείναμε συγκεντρωμένοι και γιατί στον πάγκο εκτός από έναν εξαιρετικό προπονητή, υπάρχει στα τάιμ άουτ και ένας Αρχηγός. Ο Παπ (11π.5ρ.5α.) είναι ηγέτης χωρίς φανφάρες και χωρίς ιδιαίτερη προβολή. Αγαπάει το Λιμάνι και τον Έφηβο όσο λίγοι και είναι η ψυχή αυτής της ομάδας.
Έχουμε μερική επαναφορά της ομάδας στις ρυθμίσεις του...εργοστασίου του Γιώργου 7. Οι 26 ασίστ και τα 12 επιθετικά ριμπαούντ είναι η καλύτερη φετινή μας επίδοση και δείχνει το δρόμο στο περσινό μονοπάτι. Δεν είμαστε η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα και δεν θα είμαστε στα επίπεδα που είχαμε τη σεζόν 22-23, αλλά με πλήρες ρόστερ και τώρα που η έλλειψη προετοιμασίας έχει δώσει τη θέση της στη συνοχή, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι θα πάμε για τις θέσεις 1-6. Δηλαδή η ομάδα θα είναι ανταγωνιστική μέχρι τέρμα. Και το λέω βασιζόμενος στο διαφαινόμενο ρολάρισμα μας (τώρα μοιάζουμε ομάδα που έχει κάνει προετοιμασία και απορροφά τις απουσίες) αλλά και στις αναγκαίες προσθήκες που (μάλλον) θα γίνουν δεδομένων των συνεχών τραυματισμών.
Αν εξαιρέσουμε την τρύπα στους ψηλούς, η ομάδα είναι πλήρης. Οι Πίτερς (50% εντός πεδιάς), Κάνααν (52% στα τρίποντα) και Μίλου μπορούν ξεκάθαρα να δώσουν το σκορ που μας χρειάζεται για να λύσουμε τα προβλήματα στην επίθεση. Αλλά το βασικό μας χαρακτηριστικό και η δύναμή μας βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Ο Μπαρτζώκας δεν είναι μόνο καλός προπονητής. Είναι ένας δίκαιος και αφοσιωμένος leader. Δεν θα σε παρατήσει ποτέ, και αυτό στον επαγγελματικό αθλητισμό είναι σπάνιο και δίνει απεριόριστο κίνητρο στους παίχτες να πέσουν στη φωτιά για σένα, να παραμείνουν ενωμένοι μέχρι τέλους, να αντιμετωπίσουν όλες τις κακοτοπιές με την ίδια αυτοπεποίθηση. Ο ουρανός το ταβάνι.
Καλό ΣΚ, πάμε Βίρτους!
ΥΓ1. Καλή η διαιτησία του Λάτισεβς και των συνεργατών του με λίγα και ασήμαντα λάθη. Καμία σχέση με τα ΑΙΣΧΗ που ζήσαμε τις τελευταίες αγωνιστικές.
ΥΓ2. Μνημιώδης η παρέμβαση Παπ στο τάιμ άουτ στο τέλος. Που είσαι Κωστάκη που ξεφυσάς.
ΥΓ3. Ο Σφαιρόπουλος είναι κομμάτι της ιστορίας μας και δεν ξεχνάει το ψωμί που έφαγε και τα όσα έζησε στον Πειραιά. Του αξίζουν τα καλύτερα και χαίρομαι που είναι και πάλι στην Ευρωλίγκα.
Recommended Comments