Ίσως περισσότερο και από μια νίκη, το χτεσινοβραδινό ματς με τους πρωταθλητές Ευρώπης, έδειξε από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος ο Ολυμπιακός. Σε ένα παιχνίδι χαμένο από χέρι, χωρίς Φαλ, Μίλου και Γκος, με Πετρούσεφ σε κακό βράδυ και σκορ 60-34 στο 23' (!), πολλοί είχαν αρχίσει να μιλάνε για ιστορική ήττα ρεκόρ. Ο Μπαρτζώκας όμως δεν παράτησε το ματς και ζήτησε από την ομάδα να βγει μπροστά με περηφάνεια και αυταπάρνηση. Και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες ενός τέτοιου αγώνα και απέναντι φυσικά στην καλύτερη ομάδα ως τώρα της Ευρωλίγκας, ο Θρύλος επέστρεψε από την κόλαση και με ένα σερί 55-30 σε 17 λεπτά, έφτασε να διεκδικεί τη νίκη στα ίσα στο τελευταίο λεπτό. Η έμπνευση του Σακ να πάει σε κάρφωμα όμως απέναντι στον Πουαριέ και τα 2 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ αμέσως μετά, απομάκρυναν το όνειρο και το απίστευτο come back δεν ολοκληρώθηκε.
Η προβληματική μας εικόνα στο πρώτο δεκάλπετο (30-13) ήταν απόρροια μιας ηττόπάθειας που δεν αρμόζει στον Έφηβο: αστείες αμυντικές περιστροφές, σκοτωμένες επιθέσεις, νωχελικότητα. Μηδέν ασίστ σε ένα δεκάλεπτο δεν είχαμε ποτέ τα τελευταία 5 χρόνα στην Ευρωλίγκα. Οι προκλητικοί μαδριλένοι, έκλεισαν τέλεια Κάνααν και Πίτερς, και άφησαν το Γουόκαπ να σουτάρει ανενόχλητος. Ο Αμερικανός πόιντ γκάρντ όμως, έχει δύσκολη σεζόν και δεν νιώθει άνετα όταν πρέπει να παίρνει πολλές προσπάθειες. Σε εκείνο το διάστημα είχε 1/6 σουτ και 0 ασίστ. Το γαϊτανάκι της παράνοιας συνεχίστηκε στο δεύτερο δεκάλεπτο παρά την είσοδο των Παπ και Σίκμα, αφού η Ρεάλ συνέχισε να τρέχει και εμείς να κοιτάμε. Κλειδί είναι η καθοριστική απουσία των ψηλών μας αφού ουσιαστικά παίζαμε χωρίς κλασικό πεντάρι, δεδομένης και της αδρανούς παρουσίας του Πετρούσεφ (4π.2/7 εντός πεδιάς). Η Ρεάλ με αιχμή του δόρατος τον Καμπάτσο στην επίθεση και άμυνες φλατ 2-2 και μεικτές ζώνες, μας είχε πλήρως εκτροχιάσει, με αποτέλεσμα να έχουμε 10% έξω από τα 6.75. Με αυτό το ποσοστό δεν πας πουθενά, ούτε στο Μπασκετάκι.
Ο κόουτς έψαξε να βρει σχήμα ικανό να αναχαιτίσει τη Ρεάλ, επί 20 λεπτά χωρίς αποτέλεσμα για να καταλήξει τελικά στο αδιανόητο Γουόκαπ, ΝΜΛ, ΜακΚίσικ, Παπ, Σίκμα που έπαιξε σχεδόν εξ ολοκλήρου το δεύτερο μισό του αγώνα και...έβγαλε μέταλλο. Τιτάνια η προσπάθεια μας να ξαναμπούμε στο ματς με ηγέτη τον αρχηγό, την Ολυμπιακή Καρδιά δηλαδή που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα ιστορικό ματς για τον ίδιο. Με 25 πόντους, 4 ριμπάουντ και άμυνες από τα παλιά πάνω σε Χεζώνια και Ντεκ, έκανε ρεκόρ καριέρας και έκλεισε πολλά στόματα με την απόδοσή του, παίζοντας στο 4 για 20 λεπτά. Ίσως να πληγώθηκε ο εγωισμός του που για πρώτη φορά από το 2019 δεν ξεκίνησε βασικός. Να το ξαναδούμε αυτό. Η άμυνα των Μαδριλένων πάνω στον Παπ απλά δεν λειτουργούσε, ο Θρύλος με υπομονή έβγαζε όμορφα ελεύθερα σουτ και ο αρχηγός είχε πάρει την ομάδα στην πλάτη του. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός, φώναζε.
Δεν γίνεται να μη σταθώ στη συνολική προσπάθεια του εργάτη από το Σιάτλ, Λουκ Σίκμα. Το τι έχει ακούσει τους τελευταίους μήνες είναι εξωπραγματικό, αλλά θυμηθείτε τι λέγαμε πέρσι για τον Πίτερς. Όπως ανέφερε και ο κόουτς τις προάλλες, ο Σίκμα είναι ένας εξαιρετικός συνεργάτης στο παρκέ, αργός και ρολίστας σίγουρα, αλλά όχι για πέταμα. Γιατί την κρίσιμη ώρα ήταν εκεί και με double double (12π.10ρ.3α) σε 24 λεπτά, έδωσε πολύτιμες λύσεις και κράτησε το θηριώδη Πουαριέ στο μηδέν στο δεύτερο μισό του ματς. Σεβασμός. Aν έπαιρνε χρόνο σε κάθε ματς, τα ίδια θα έκανε. Είναι πανδύσκολο να παίζεις 5 λεπτά και να κάνεις παπάδες. Σε παράλληλο μήκος κύματος έπλευσε και ο Ναζ (6π.7α.) που φάνηκε αγχωμένος στην αρχή του ματς (έχασε 3 ελεύθερα μπλανκ τρίποντα) αλλά επέστρεψε στο δεύτερο μισό με αμυνάρες και δημιουργία. Επίσης δύσκολο να μπαίνεις μέσα για πρώτη φορά με τόσο χρόνο συμμετοχής και να τα καταφέρνεις. Promising.
Η ομάδα επιστρέφει από τη Μαδρίτη στο τέλος μιας επίπονης και δύσκολης εβδομάδας που συνοδεύτηκε από δυο ήττες στο νήμα από δυο αντιπάλους που δεν είναι καλύτεροί της και να το θυμάστε αυτό. Ακόμα είμαστε σαφώς υπό την επήρεια λαθών στο σχεδιασμό (δηλαδή η απουσία σκόρερ στο 2 άλλα πράγματα που δεν μας βγαίνουν, δες Μπραζντέικις πχ., φανταστείτε να είχε έρθει ο Ναν αντ'αυτού), έλλειψης προετοιμασίας (οι Γουόκαπ και Παπ δεν έχουν ακόμα συνέλθει από το παγκόσμιο) και φυσικά συχνών και σοβαρών τραυματισμών που φέτος μας έχουν κατακλύσει (σε αντίθεση με πέρσι και πρόπερσι). Δεν ψάχνω για διακαιολογίες, ο Θρύλος είναι ομάδα «καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί» αλλά η χημεία που ψάχνουμε στο ροτέισον θέλει και χρόνο αλλά και την ομάδα ολόκληρη. Ο κόουτς χτες έβγαλε από το καπέλο του ένα σχήμα αδόκιμο, δύσκολο στη διαχείριση και ελλιπές, και με αυτό διεκδίκησε τη νίκη μέχρι τέλους απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει 3 πενταδες για Φ4. Οι ατυχίες κάποια στιγμή θα τελειώσουν και εύχομαι μόνο να μην είναι αργά. Γιατί αν προλάβουμε το τρένο των πλέι οφ και είμαστε υγιείς, θα κλάψουν δάκρυα πικρά όσοι βρεθούν απέναντί μας.
ΥΓ1. Να τη θυμάστε αυτή τη βδομάδα και να μην λοιδορείτε την ομάδα όταν φαίνεται ότι νικήθηκε. Τα ματς διαρκούν 40 λεπτά και το μέταλλο είναι βαρύ και σκληρό. Στο τέλος του ματς χτες είχαμε 20 ασίστ και 36 ριμπάουντ με μόλις 7 λάθη, 5 από τα οποία στα πρώτα 23 λεπτά!
ΥΓ2. Έρχονται 3 ματς επιβεβλημένης νίκης, αν μπορώ να το πω. Άλμπα εντός και Μπάγερν/Βαλένθια εκτός, όλα ματς τελικοί για εμάς. Είμαστε λαβωμένοι, αλλά είμαστε Ολυμπιακός.
ΥΓ3. Ο ερχομός του Ράιτ είναι μάννα εξ ουρανού αλλά ας μην έχουμε τεράστιες απαιτήσεις για τον ψηλό. Το τουρκικό πρωτάθλημα δεν είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Όσο για την υπερστελέχωση του ρόστερ, ας αφήσουμε τη συζήτηση αυτή για αργότερα, όταν όλοι επιστρέψουν και είναι καλά.
Καλό ΣΚ, τα λέμε την Τρίτη στο ΣΕΦ.
Recommended Comments