Στην ανάπαυλα του ματς χτες κάποιος φίλος στο τσατ έγραψε ότι έχουμε κερδίσει με όλους τους πιθανούς τρόπους φέτος, να δούμε αν μπορούμε να κερδίσουμε και χωρίς τρίποντα. Στο συγχρονο μπάσκετ όμως αυτό είναι αδύνατο να συμβεί και το ξέρουν πολύ καλά όλοι οι απανταχού ειδικοί αφού από το ΝΒΑ μέχρι τα παιδο-εφηβικά της ΕΣΚΑ είναι το τρίποντο και τα περί αυτώ συστήματα που θα δώσουν ουσιαστικά πλεονέκτημα νίκης. Το να πω ότι εχτές τα σπάσαμε, δεν επαρκεί γιατί με 3/20 και 15% δεν μπορείς να παρουσιαστείς ανταγωνιστικός πουθενά. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι το τρίποντο του ΜακΚίσικ στο 25' είχαμε 0/14, εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί το ματς στράβωσε νωρίς.
Η αλήθεια είναι ότι αν είχαμε μια στοιχειώδη ευστοχία απέξω, εννοώ να είχαν μπει 2-3 τρίποντα στο τρίτο δεκάλεπτο που ανακάμψαμε, η Παρτιζάν μπορεί και να μην άντεχε τελικά. Γιατί οι αντίπαλοί μας φέτος τρέμουν όταν επιστρέφουμε με το καταιγιστικό μπάσκετ που παίζουμε. Ήταν όμως τέτοιος ο εκνευρισμός μας και η βιασύνη μας που παρόλο που επανήλθαμε στο -4 με καλό μομέντουμ στο 26', η συνεχιζόμενη αστοχία μας έκοψε τα πόδια. Ριμπάουντ (32) και ασίστ (21) ήταν στα ίδιο επίπεδα με της Παρτιζάν, αλλά κάναμε 5 περισσότερα λάθη (15), από τα οποία οι Σέρβοι πήραν 18 πόντους, τεραστια συγκομιδή για τέτοιο ματς. Μαζί με το τρίποντο, καθοριστικός παράγοντας η απουσία του σκακιστή των παρκέ από τον πάγκο μας. Όλοι νιώσαμε σαν κάτι να έλλειπε ακόμα και από την τηλεόραση! Φανταστείτε οι παίχτες στο γήπεδο... Ο Παππάς είναι καλός για βοηθός αλλά ουδεμία σχέση έχει με το Μπαρτζώκα στον πάγκο και όσο κι αν προσπάθησε να βρει λύσεις, αποδείχτηκε λίγος.
Χτες έγιναν επιπλέον δυο βασικά λάθη:
1. Η Παρτιζάν είναι ομάδα ρυθμού όσο καμία άλλη στην ΕΛ και αν βρει ρυθμό, έχει την ποιότητα να αντέξει στους κραδασμούς. Πήρε πολλή ενέργεια από την άμυνα της και από τη δική μας χαλαρότητα στα μετόπισθεν. Χτες είμασταν ιδιαίτερα soft στις αμυντικές περιστροφές, εδικά με τις αλλαγές στα σκριν και οι Σέρβοι το εκμεταλεύτηκαν στο έπακρο.
2. Οι Σλούκας (8π.3α. 7 λάθη σε 20') και Μπολομπόι (0π. 2ρ. 2λ. σε 4') δεν ήταν ούτε για αστείο στο επίπεδο που έπαιξαν οι Γούοκαπ (8π.9α.0λ. σε 19') και Φαλ (13π.6ρ.). Και αν ο Κώστας κατάφερε κάπως να μαζέψει εν μέρει την κακή του εμφάνιση στο τέλος, ο Μπολομπόι ήταν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, το τετράλεπτο που έπαιξε στο τρίτο δεκάλεπτο μας αποδιοργάνωσε πλήρως σε άμυνα και επίθεση και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την τελική έκβαση.
Σε αυτό να προσθέσω ένα σημαντικό στοιχείο που σχετίζεται και με τι θα δουμε στη συνέχεια: δεν μπορείς να μην απαντάς με την ίδια πίεση στη μπάλα, όταν οι αντίπαλοι σου είναι τόσο ασφυκτικοί στο close out επιθετικό παιχνίδι. Ο Μελιτζάνας έβαλε τον Έξουμ και το Μάνταρ πάνω στον Σλούκα που ήταν εμφανώς επηρεασμένος από τους τραυματισμούς του και δεν του άφησαν κανένα περιθώριο να βλέπει ρακέτα, ενώ συχνά το σκιπ παιχνίδι (πάσα στην αδύνατη πλευρά) διαβάστηκε νωρίς. Στα πλέι οφ θα χρειστούμε αυτή την πειθαρχία και τη σκληράδα στην άμυνα που είχε η Παρτιζάν και που δεν είχαμε χτες εμείς.
Στα θετικά του χτεσινού ματς ο υπέροχος Σακίλ ΜακΚίσικ (21π.2ρ.2α.) που για 4ο συνεχόμενο ματς ήταν το βασικό μας δυάρι. Με το κάθετο παιχνίδι του έκανε άνω κάτω την άμυνα της σερβικής ομάδας, είχε συχνά τέλειο ποστ απ μακριά από τη μπάλα, δημιουργησε έτσι χώρους και για τους άλλους, έγινε θυσία στην άμυνα, είχε 0 λάθη σε 27'! Είναι χρυσάφι να υπάρχει ένας τέτοιος παγκίτης, τόσο προσηλωμένος στο κομμάτι που του αναλογεί και αν συνεχίσει έτσι, οι αντίπαλες άμυνες θα πρέπει να προσαρμοστούν απάνω του, με ότι αυτό συνεπάγεται για Βεζένκοφ και Παπανικολάου.
Η ομάδα έκανε μια εντελώς ανώδυνη ήττα και είναι μία μόλις νίκη μακριά από το μαθηματικό πλεονέκτημα έδρας, στόχος τεράστιος αφού έχει σχεδόν επιτευχθεί 2 μήνες πριν το φάιναλ φορ. Θεωρώ σημαντικό το ότι δεν κερδίσαμε χτες, γιατί η ομάδα πρέπει να έχει τη γνώση ότι δεν είναι ούτε άτρωτη, ούτε τέλεια. Ο Μπαρτζώκας το ξέρει και ίσως να «χάρηκε» και ο ίδιος γιατί το να νικάς συνέχεια πριν τα πλέι οφ, συχνά σημαίνει πνευματική χαλάρωση.
ΥΓ1. Τοξικότητα στην κριτική δεν χωράει σε κανέναν από τους οπαδούς του Θρύλου για αυτήν την ομάδα και αυτό που έχει καταφέρει ως τώρα. Όποιος καταστροφολογεί, είναι στα όρια του να είναι αντι-Ολυμπιακός.
ΥΓ2. Μέτρια η διαιτησία του Λοττερμόζερ και των συναδέλφων του. Άφησαν συχνά ατιμώρητο το σκληρό παιχνίδι της Παρτιζάν ειδικά κοντά στο καλάθι, έκαναν το ίδιο και με εμάς αλλά είναι λάθος να πηγαίνεις σε συνεχή no-call όταν βλέπεις ότι η συχνότητα και η σκληρότητα των φάουλ αυξάνεται. Ο ΜακΚίσικ δεν πήρε ούτε ένα σφύριγμα χτες σε περισσότερες από 10 διεισδύσεις που επιχείρησε. Για την ιστορία, σωστό το επιθετικό φάουλ του Λαρεντζάκη σε προσπάθεια για τρίποντο, αφού «κλωτσάει» προς τα εμπρός τον αμυντικό με σκοπό να εκβιάσει την επαφή και το αμυντικό φάουλ.
ΥΓ3. Δεν υπάρχει ομάδα που να μην «την έχουμε» σε σειρά 5 ματς στα πλέι οφ. Σίγουρα φαινομενικά μια εκ των Ζαλγκίρις και Μπασκόνια φαντάζουν πιο βατοί αντίπαλοι. Παρτιζάν και Μακάμπι σίγουρα με πιο δυνατές έδρες. Χτες βράδι 20.000 δαιμονισμένοι σέρβοι δημιουργησαν απίστευτη ατμόσφαιρα σε ένα γήπεδο που συνεχίζει να μας πληγώνει.
Περιμένουμε τα σχόλια σας και τις παρατηρήσεις σας εδώ:
Να περνάτε όμορφα, καλό ΣΚ και τα λέμε την Τρίτη!
Recommended Comments