Όταν παίζεις με τη Ζαλγκίρις στο Κάουνας είναι σαν να περνάς εξετάσεις και μάλιστα εξετάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον σου. Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες του τι συνέβει σε εκείνο το γήπεδο πριν ένα χρόνο, πως χάθηκε εκείνο το κερδισμένο ματς και πόσο μας είχε στοιχίσει στη συνέχεια. Υστερα δε από τις τελευταίες εμφανίσεις των Λιθουανών με 4/5 και 3/3 εντός και μάλιστα με Ρεάλ και Μπαρτσα, λες πάω για το ματς της χρονιάς και δεν το έκρυψα ότι φοβόμουν το ματς αυτό όσο κανένα άλλο και είχα αγχωθεί μην βρεθούμε ξαφνικά σε μίνι-κρίση. Η ήττα όμως δεν ήταν...οψιόν για την ομάδα και το Βερολίνο δίδαξε.
Παρά τους αρχικούς τριγμούς και την ικανότητα του διαμόνιου Λεκαβίτσιους να δημιουργεί και να εκτελεί, και παρά τον Νέμπο που εξελίσσεται σε 5άρι σούπερ με εμφάνιση αλά...Χακίμ ειδικά στο πρωτο ημίχρονο, ο Θρύλος είχε την υπομονή να περιμένει, να αμυνθεί και να επιτεθεί με πλάνο (ειδικά απέναντι στις άμυνες με 3 "κοντούς" που μας έβγαλαν το λάδι στο πρώτο μισό) και να πάρει τελικά με ένα φοβερό τέταρτο δεκάλεπτο, το σκαλπ του κακού μας δαίμονα ύστερα από 6 ολόκληρα χρόνια. Το ματς κρίθηκε κυρίως στο ρίσκο του σκακιστή των παρκέ να κλείσει το ροτέισον στο ελάχιστο και να παίξει με 6 παίχτες που θα του έδιναν άμυνα και σκορ. Βεζενκοφ (16π. 4ρ.) και Ντόρσει (13π.) μαζί με το Σλούκα (10π. 7α.), έμειναν μέσα για σχεδόν όλο το β' ημιχρονο και με 3 τεράστια τρίποντα στο τέταρτο δεκάλεπτο ισοπέδωσαν τις ελπίδες της Ζαλγκίρις.
Όμως η μαγεία δεν βρίσκεται εκεί γιατί αυτό το περιμένουν όλοι. Η μαγεία βρίσκεται στους άσους που τραβάει ο Μπαρτζώκας από τα μανίκια του σε κάθε ματς. Και σήμερα το ματς το καθόρισαν ο Παπ (MVP με 18π. 4α. 5ρ) και ο αδιανόητος Χασάν Μάρτιν, ο αμπάσκετος που εδώ και 3 μήνες έπρεπε να μας έχει αδειάσει τη γωνιά. Με άμυνα, 7 ριμπάουντ (5 επιθετικά) και 13 πόντους, ο φιλότιμος αμερικανός έχει επιστρέψει για τα καλά στα περσινά του επίπεδα, δικαιώνει τον προπονητή του και το κυριότερο, δημιουργεί με Φαλ ένα δίδυμο ψηλών ικανό για τεράστια πράγματα. Είναι πραγματικά πολύ μεγάλο το κέρδος να υπάρχει ένας τέτοιος ψηλός σε αυτή τη στιγμή της σεζόν και είμαι βέβαιος ότι ο Μπαρτζώκας τρίβει τα χέρια του. Και ο Χασάν και ο Παπ είναι η τρανή απόδειξη της λειτουργίας του συνόλου, παίχτες που μπορεί να έχουν (πολλά) άχρωμα βράδια αλλά που ξαφνικά θα βγουν μπροστά και θα σε κουβαλήσουν. Επίσης τρανή απόδειξη του ότι πρέπει να μετριάζουμε την κριτική μας και να έχουμε υπομονή και πίστη στο πλάνο.
Θα βγούμε τρίτοι ή τέταρτοι; Θα πέσουμε πάνω στην Εφές; Ή μάλλον καλύτερα "θα πέσει η Εφές απάνω μας;" Γιατί μάλλον εμάς πρέπει να φοβούνται αυτοί. Ειλικρινά, όπως έχω ξαναγράψει, δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία γιατί η ομάδα θα είναι πανέτοιμη να εμβολίσει οποιοδήποτε γήπεδο, σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Φάιναλ φορ; Μιλάμε για όνειρο τρελό, αν αναλογιστεί κανεις το μπάτζετ μας και τον αρχικό μας στόχο για οκτάδα. Θα πρόκειται πραγματικά για...τρύπημα του ταβανιού! Ας παραμείνουμε προσγειωμένοι, τώρα έρχονται τα βαζέλια στο ΣΕΦ και όπως πάντα θα θελήσουν να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από εμάς, τα ύστερα της Ευρωλιγκας.
ΥΓ1. Καλή συνολικά η διατησία απόψε αλλά με κάτω από τη βάση στην αξιολόγηση των αντιαθλητικών. Περίεργος διαιτητής ο Χιμένεθ, αν και πρώτος ήταν εξαφανισμένος σε όλο το ματς και άφησε όλη τη βαριά δουλειά κυρίως στον έμπειρο Γιοβτσιτς που επανήλθε ύστερα από αγγαρείες στο Γιούροκαπ. Ο Ρόσι συνήθως μέτριος και απόψε επίσης.
ΥΓ2. Ο Μπαρτζώκας είναι η καλή μας τύχη για αυτή τη σεζόν και ίσως και για όσες θα ακολουθήσουν. Δεν ξέρω αν έχουμε όλοι κατανοήσει τι έχει κάνει φέτος, με τι παίχτες και με τι μπάτζετ. Είναι πραγματικά ένας εξαιρετικός γνώστης του αθλήματος αλλά και ένας από εμάς, στη φωτιά θα έπεφτε για το Θρύλο και τον σέβομαι απεριόριστα, παρά τα λάθη και τις εμμονές του.
ΥΓ3. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν είχαμε ένα κλειστό σαν τη Ζαλγκίριο Αρένα. Θας σας πω έγω τι θα γινόταν: θα περνούσαν χρόνια χωρίς ήττα εντός.
Καλή εβδομάδα σε όλους και τα λέμε την Πέμπτη.
Recommended Comments