Έγραφα τις προάλλες για τη μίνι αγωνιστική κρίση που περνάμε και ότι συνέβη σε όλες τις ομάδες του κόουτς Μπαρτζώκα γύρω στο τέλος Φεβρουαρίου και αρχές Μαρτίου. Και καλά που περνάμε κρίση δηλαδή... Η πολύ πλούσια ελληνική γλώσσα έχει αρχίσει να είναι λιγάκι...στενή για να περιγράψω αυτό που βλέπουμε όλοι να ξετυλίγεται μπροστά μας. Η καθολική επικράτηση επί της γερμανικής ομάδας δεν χωράει ιδιαίτερης ανάλυσης. Και τι να αναλύσεις δηλαδή όταν έχεις 11 παίχτες με τουλάχιστον ένα πόντο, 6 διψήφιους, 11 παίχτες με τουλάχιστον μια ασίστ, από τις 27 που μοιράσαμε συνολικά με ελάχιστα λάθη (12) και 19 στα 30 τρίποντα, ρεκόρ Ευρωλίγκας για την ομάδα μας από καταβολής!
Ένας κατιαγιστικός Ολυμπιακός, κλείνοντας 98 χρόνια ιστορίας, έστησε τρελό πάρτι με το καλημέρα και δεν άφησε την ελλειπή είναι η αλήθεια Μπάγερν, να ανασάνει ούτε λεπτό. Ακόμα και όταν οι Βαυαροί πλησίασαν στους 11 στο 3ο δεκάλεπτο, οι παίχτες του σκακιστή δεν έδωσαν σε καμία στιγμή του ματς την εντύπωση ότι θα αμφισβητηθεί η κυριαρχία τους στο παρκέ. Οι εξαιρετικοί Βεζένκοφ (18π. 4ρ.), Λάρι (14π.5ρ.) και ΜακΚίσικ (15π. 3α.) παίζοντας μόλις 20 λεπτά έκαστος, είχαν συγκλονιστική παρουσία, βομβαρδίζοντας από παντού και καθάρισαν το ματς, αλλά δεν μπορώ να κοιτάξω τη στατιστική του ματς συνολικά και να μην...τρελαθώ! Οι μοναδικοί με αρνητικό PIR ήταν οι Μπολομπόι και Μπλακ αλλά ο πρώτος είχε θετικό +- 20 (!) ενώ ο δεύτερος έπαιξε μόλις 6 λεπτά. Όλοι οι άλλοι άστραψαν.
Θέλω να σταθώ σε δυό παράγοντες μόνο:
1. Αν μπουν τα σουτ, δεν υπάρχει ομάδα που αυτή τη στιγμή μπορεί να μας σταματήσει.
Το να λέμε ότι είμαστε τυχεροί γιατί μπηκαν τα τρίποντα, είναι αστείο. Τα τρίποντα με αυτές τις προϋποθέσεις δεν μπαίνουν τυχαία. Η κυκλοφορία της μπάλας δεν είναι ένα απλό κομμάτι της φιλοσοφίας του Μπαρτζώκα, είναι η ίδια η φιλοσοφία αυτή και ομολογώ ότι στα 30+ χρόνια που παρακολουθώ μπάσκετ, δεν το έχω ξαναδεί, τουλάχιστον όχι στην Ευρώπη. Εκεί που διαφέρει ο Ολυμπιακός σε σχέση με όλες τις άλλες ομάδες της ΕΛ, είναι ότι πηγαίνει σε συνεχή PNR και σκιπ πάσες, όση πίεση και να μπαίνει στη μπάλα. Για να μας περιορίσουν οι αντίπαλοι μας, πηγαίνουν σε άμυνες με βοήθειες και πίεση ψηλά πριν η μπάλα κατέβει, αλλά όταν έχεις τέτοια συνεννόηση μέσα στο παρκέ (οι δικοί μας βρίσκονται με κλειστά μάτια), μπορείς μόνο να μας περιορίσεις μέχρι ένα σημείο. Σε αυτό να προσθέσω και το high-low game μας μέσα και έξω από τη ρακέτα δηλαδή με πάσες από την κορυφή προς τους ψηλούς που θα βγάλουν τελικά σχεδόν πάντα ένα σουτ ελεύθερο. Και ας μη μιλήσω για τους αιφνιδιασμούς...
2. Οι 70 κατοχές είναι κάτι το ασύλληπτο ειδικά όταν μετουσιώνονται σε σχεδόν 2 τρίποντα ανά 3,5 επιθέσεις, όπως προχτές το βράδυ. Και δεν συνέβη μόνο με τη Μπάγερν. Το μπάσκετ έχει αλλάξει και όλοι οι δείκτες στο σκορ ανεβαίνουν καθώς αυξάνεται το pace των επιθέσεων αλλά εδώ μιλάμε για κάτι το ιδιαίτερα σπάνιο αφού ο πραγματικός δείκτης της αποτελεσματικότητας στο σκοράρισμα (true score percentage) ήταν γύρω στο 83%! Δεν θα μπω σε πολύπλοκες αναλύσεις, θα πω μόνο: μπασκετικό θαύμα Μπαρτζώκα!
Ένα φόβο έχω μόνο: μην ξυπνήσω ένα πρωί και μου έχει μείνει το όνειρο. Βέβαια στον αθλητισμό συμβόλαιο με τη νίκη δεν έχει κανείς, και η πιο αμφίρροπη Ευρωλίγκα της ιστορίας μπορεί να σου κόψει την...όρεξη σε μια μόνο κακή βραδιά, όπως έγινε πέρσι στο Βελιγράδι. Είναι καλό να παραμείνουμε προσγειωμένοι και συγκεντρωμένοι στο στόχο, εννοώ ως ομάδα αλλά και εμείς ως οπαδοί. Ο Μπαρτζώκας ξέρει να διαχειρίζεται και την επιτυχία και την αποτυχία με τρόπο σχεδόν μαγικό και να επαναφέρει όλους στην πραγματικότητα. Εγώ πάντως κοιμάμαι κάθε βράδι με ένα όνειρο τρελό.
ΥΓ1. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη, δεν θα ξεχαστεί και θα μας «μιλάει» για πολλά χρόνια για το μέγεθος της αδικίας αλλά και του εξευτελισμού της χώρας. Δυσκολεύομαι πολύ να γράψω και να ενθουσιαστώ ακόμα περισσότερο...
ΥΓ2. Οι διαιτητές είχαν ιδιαίτερα εύκολο έργο προχτές. Ας θάψουμε το τσεκούρι της κριτικής για μια φορά.
ΥΓ3. Η ομάδα κατά πάσα πιθανότητα θα βγει 1η ή 2η στην κανονική διάρκεια της σεζόν και στα πλέι οφ βλέπω μια εκ των Παρτιζάν, Μακάμπι ή Ζαλγκίρις, ως πιθανούς αντιπάλους μας. Οι Λιθουανοί θα έχουν τεράστιο κίνητρο, δεν χρειάζεται να το πω, ίσως είναι ο χειρότερος αντίπαλος για φέτος. Πιστεύω ότι η Εφές χάνει το τρένο αλλά δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Προβλέπεται ένας απίστευτος χαμούλης για την είσοδο στην 8άδα, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο αλλά και για την είσοδο στην τετράδα.
Καλό ΣΚ σε όλους, να αγαπάτε.
Recommended Comments