Καταλάγιασε κάπως η πίκρα και με καθαρότερο μυαλό παραθέτω δυο σκέψεις συμπερασματικά για το ματς με τον ΠΑΟ και ο,τι έπεται:
1. Το ματς δεν χάθηκε από την επίδοση του Μήτογλου. Πάντα υπάρχει ένας παίχτης του αντιπάλου που μπορεί να βρεθεί σε μέρα. Παίχτηκε άθλιο μπάσκετ και από τις δυo ομάδες και είναι πολύ περισσότερη η ευθύνη που βαραίνει εμάς, παρά αυτό που έκαναν τα βαζέλια. Το ματς χάθηκε στην επίθεσή μας που μπλόκαρε στο τρικ του Αταμάν με 3 ψηλούς. Ο Γουόκαπ έσκασε (1/8 σουτ, 6 λάθη) ενώ σε 33' (!) που έπαιξε ήταν και o καλύτερος ριμπάουντερ μας με 8! Ο βάζελος διάλεξε να τον παίξει under σε όλα τα σχήματα της επίθεσης και δικαιώθηκε. Παράλληλα οι Φαλ και Μίλου ήταν αγνώριστοι, έμειναν στα πολύ ρηχά με 8 πόντους συνολικά και δεν μπόρεσαν να ποστάρουν παρά μόνο 2 φορές σε όλο το ματς. Για μια ομάδα με 9 post plays σε κάθε ματς στην Ευρωλίγκα, αυτό είναι καταδικαστικό. Το χρεώενται η εξαιρετική άμυνα του Λεσόρ κυρίως αλλά και του Μήτογλου όταν ανέβηκε στο 5. Τέλος, η μπάλα σκάλωνε σε όλες τις επιθέσεις με αδιανόητο over dribbling και μηδενικό spacing. Στο μπάσκετ μας η δημιουργία και η κίνηση μακριά από τη μπάλα είναι βασικό όπλο το οποίο (όπως στο Μιλάνο) ήταν εξαφανισμένο. Τι να σου κάνει ένας Γκος μόνος και έρημος;
2. Ο βάζελος πήρε 18 πόντους από αιφνιδιασμούς. Σε ένα ματς που κρίνεται στους 60 πόντους είναι καταστροφικό να έχεις τέτοιο παθητικό στο αμυντικό transition. Για να μη λέμε ότι στην άμυνά μας ήταν όλα εξαιρετικά.
3. Οι 4/16 βολές είναι η χειρότερή μας επίδοση από καταβολής Α1. Δηλαδή δήλωση απόγνωσης και νευρικής κατάρρευσης για μια ομάδα που πριν δυο βδομάδες με αντίπαλο την Παρτιζάν σούταρε 32/36 από τη γραμμή. Βέβαια οι βολές λένε τη μισή αλήθεια και καλό θα ήταν να μη λέγαμε ότι φταίνε μόνο οι βολές και η νευρικότητα για την ήττα.
Το άμεσο μέλλον:
1. Υπάρχει πρόβλημα στην επίθεσή μας, είναι ξεκάθαρο. Όταν οι αντίπαλες άμυνες αποφασίζουν να παίξουν με ψηλά σχήματα και να προκαλέσουν στο σουτ το Γουόκαπ, το ματς θα πάει σε χαμηλό τέμπο και θα φρακάρουμε. Λύση; Θέλουμε σκόρερ κίλερ, δεν άλλαξε κάτι σε αυτό που σκεφτόμουν πριν 2 μήνες. Ο Κάνααν είναι τέτοιος παίχτης και clutch αλλά μέχρι ένα σημείο, δεν είναι ούτε Πάντερ, ούτε Τζέιμς, ούτε Μπράουν. Ο Σάσα λείπει από το σκοράρισμα της ομάδας και οι υπόλοιποι ως τώρα δεν μπορούν να καλύψουν το κενό.
2. Δεν έχουμε τεσσάρι για άμυνα. Ο Σίκμα θα έδινε ένα χέρι βοήθειας σημαντικό στο 4 αλλά δεν θα έφτανε γιατί στερείται αθλητικότητας. Ο Παπ στο 4 είναι λύση ανάγκης. Αν τραυματιστεί κάποιος από τους Φαλ-Μίλου είμαστε γυμνοί και στο 5. Ergo, θέλουμε ενίσχυση στο 4-5 με αθλητικότητα. Σήμερα ο @Nico7 έλεγε κάτι για Μπέντιλ, είναι ακριβώς αυτό το στυλ παίχτη που λείπει.
3. Ο Μπαρτζώκας πρέπει να καταλάβει ότι οι νέοι Λούντζης, Αμπόσι, Τανούλης και Πάπας, πρέπει να αρχίζουν να παίρνουν 20λεπτα στην Α1. Δεν μπορείς να έχεις τέτοιο ροτέισον και να χρησιμοποιείς 30+ λεπτά στην Ελλάδα τους βασικούς. Κάνε ήττες, δώσε στα παιδιά παραστάσεις να ματώσουν για να ωριμάσουν. Ακόμα και 8οι να είμαστε στην Basket League πιστεύει κανένας ότι δεν θα παίξουμε τελικό με το βάζελο;
4. Απόψε επιστρέφουμε στην Πόλη για μια σημαντική αναμέτρηση απέναντι σε έναν δυνατό και φορμαρισμένο αντίπαλο. Το ματς είναι «σταθμός» για να δούμε αν υπάρχει πλάνο εναλλακτικής επίθεσης αφού είναι βέβαιο οτι και ο Ιτούδης θα παίξει με φλατ άμυνες και βαριά κορμιά από το 3 μέχρι το 5.
Συμπεράσματα:
1. Θέλουμε ενίσχυση; ναι, στο 4-5 είναι επιτακτική η ανάγκη. Σκόρερ; Ναι, στα μάτια μου δεν μπορούμε να έχουμε αξιώσεις για κάτι καλό σε βάθος χρόνου χωρίς. Πως θα χωρέσουν όλοι; Δεν ξέρω, κάτι πρέπει να αλλάξει.
2. Θα πάρουμε παίχτη τελικά; Οι πληροφορίες που έχω εγώ μιλάνε για αλλαγή σκηνικού στο θέμα αυτό και ο Μπαρτζώκας βλέπει ότι πρέπει να κοιτάξει στην αγορά, αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνει πριν τον Ιανουάριο. Θέλει να δει την ομάδα συνολικά και σε απαρτία πρώτα γιατί είναι αλήθεια ότι ακόμα δεν έχουμε δει την πλήρη εικόνα. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν τελικά θα τη δούμε έτσι: οι τραυματισμοί δεν είναι ένα κακό που έρχεται και φεύγει και τελείωσε. Όσο έχεις παίχτες έξω οι υπόλοιποι καταπονούνται και ρισκάρουν περισσότερο.
Η ήττα από το βάζελο δεν είναι ποτέ κάτι ευχάριστο και προκαλεί αμέσως γκρίνια που σπάει τα ταβάνια (και κάτι άλλο). Ας είμαστε υπομονετικοί και στο πλευρό της ομάδας και του προπονητή που δεν χρειάζεται να αποδεικνύει την αξία του σε κάθε ματς. Ας αποδεχτούμε με ηρεμία την ήττα ως μέρος του παιχνιδιού (θα γίνουν και άλλες ήττες) και εφαλτήριο για βελτίωση και όχι για καταστροφολογία και τυφλή κριτική. Είσαι ΘΡΥΛΟΣ στις νίκες, αλλά στις ήττες ακόμα περισσότερο.
ΥΓ. Ας μην ασχολούμαστε τόσο πολύ με το τι κάνει ο απέναντι, έλεος! Ορισμένοι έχουμε γίνει παιχνιδάκι στις ορέξεις του. Καλό να ξέρεις τι κάνει ο αντίπαλος, αλλά υπάρχει και κάποιο όριο. Καμία ομάδα δεν πέτυχε με κινήσεις εντυπωσιασμού μέσα σε μια χρονιά. Ο Ναν είναι μια ακόμη κίνηση της ατελείωτης μανίας και του κόμπλεξ που έχει ο Τράκης με τον Ολυμπιακό: ο,τι κάνει το κάνει για να μας μπαίνει στο μάτι, δεν τον ενδιαφέρει κάτι άλλο, και εμείς ψαρώνουμε.
@Μέλη@Βετεράνοι @Admins
Recommended Comments