Η ώρα του φινάλε της ίσως πιο ανταγωνιστικής κανονικής σεζόν Ευρωλίγκας στο μοντέρνο format έφτασε. Μπορεί οι ομάδες και οι θεατές να αδημονούν για τα play offs όμως μένει μία τελευταία αγωνιστική με περιθώρια ανατροπής στις θέσεις του δεύτερου tier της οχτάδας. Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων η διαφορά έντασης μεταξύ των παιχνιδιών των play offs και αυτών της regular season έχει μειωθεί αισθητά. Το review της κανονικής διάρκειας τα τελευταία χρόνια είναι όλο και πλουσιότερο σε ανατροπές, συναισθήματα και υψηλότερο επίπεδο παιχνιδιού αλλά η προσθήκη τριών επιπλέον ομάδων φέτος πραγματικά ανέβασε πολύ τον ανταγωνισμό. Περισσότερες νίκες εκτός έδρας, υψηλότερα σκορ, με περισσότερα παιχνίδια να κρίνονται σε λιγότερες κατοχές και στην crunch time και περισσότερες νίκες να απαιτούνται για να προκριθούν οι ομάδες στην post season. Γίνεται τα play offs να παραδώσουν αναλογικά περισσότερο δράμα απ αυτό που έχουμε ήδη; Θα εστιάσουμε στα δύο πιο πρόσφατα στοιχεία αυτού του θεάματος: στην τελευταία παράσταση των πρωταθλητών και στο τανκ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς που όλοι ψάχνουν να δουν πώς σταματάει.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα (Fenerbahce – Anadolu Efes 103-86)
Το παραμύθι και οι προσδοκίες των οπαδών της Εφές για τη φετινή σεζόν έλαβαν τέλος με τον πιο σκληρό τρόπο, με μία ήττα με δεκαεφτά πόντους από το αντίπαλο δέος να τους αποκλείει και μαθηματικά από τις θέσεις των top 8. Η Φενέρ άρχισε το ματς με τον Καλάθη να έχει χρέη σκόρερ στα πρώτα λεπτά αλλά λίαν συντόμως ακολούθησε ο Χέις Ντέιβις (26 π) ο οποίος άρχισε να χτυπάει με ποστάρισμα και μέχρι να λήξει το παιχνίδι σκόραρε όπως ήθελε αλλά και οι Πιέρ και Ντόρσει (17 πόντους έκαστος). Ο Αταμάν δεν είχε τέτοιο πλουραλισμό στο σκοράρισμα και η ομάδα του Ιττούδη πήρε σύντομα το προβάδισμα έχοντας ήδη ένα σημαντικό τακτικό πλεονέκτημα: η Εφές δεν είχε διαθέσιμο τον Μπράιαντ Ντάνστον και ο Έλληνας προπονητής χτύπησε ακριβώς εκεί. Ο Μόντλει άρχιζε να φορτώνει με πόντους το καλάθι της Εφές. Στο δεύτερο ημίχρονο μόλις εκμηδένιζε της αποστάσεις στην άμυνα κι έρχονταν οι βοήθειες πάνω του, πάσαρε την μπάλα προς τα έξω και τα ακροβολισμένα γκαρντ της Φενέρ άνοιγαν της πληγές των πρωταθλητών ακόμα παραπάνω. Οι προσπάθειες των Μίσιτς, Κλάιμπερν και Λάρκιν δεν αρκούσαν για να ισορροπήσουν το ρυθμό που είχαν βρεί οι αντίπαλοι τους. Ο Αταμάν αποχώρησε από το γήπεδο πριν λήξει ο αγώνας και η αλαζονεία του βοηθού του Ιττούδη έβγαλε τον Κλάιμπερν προσωρινά εκτός ορίων προσθέτοντας στην απογοήτευση των δις πρωταθλητών Ευρώπης οι οποίοι περισσότερο προβλημάτισαν απ ότι έπεισαν με την αστάθεια που τους ακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Περιμένουμε πλέον τις μεταγραφικές τους εξελίξεις με μεγάλο ενδιαφέρον.
Πώς σταματάει αυτό το πράγμα; (Monaco – Partizan 84-88)
Με τους Λεσόρ, Πάντερ και Έξουμ να έχουν συνολικά 14(!) από τους 88 πόντους η Παρτιζάν πήρε τη νίκη και στο Μονακό και κλείδωσε την πρόκριση της στα play offs εν μέσω έξαλλων – και απολύτως δικαιολογημένων – πανηγυρισμών. Ο δεύτερος γύρος των Γκρομπαρι λογικά θα κλείσει στο 13-4, αναλογία για χειροκρότημα στο Ζέλικο που έχει μετατρέψει σχεδόν κάθε ρολίστα σε game changer. Σε αυτό το παιχνίδι ήταν η σειρά του Αβράμοβιτς (22 π), του Λεντέι (22 π, 13/14 ελ.β) και του Σμάιλαγκιτς (12 π, 4 ρ) να κουβαλήσουν την ομάδα τους πατώντας στην ασφαλή υπόθεση ότι προτεραιότητα του αντιπάλου θα ήταν να βάλουν τους πιο αθλητικούς αμυντικούς πάνω στον Λεσόρ (Μπράουν) και τον Πάντερ (Ντι Αλο, Οκόμπο). Αυτό άνοιξε τους χώρους για τους underdogs της Παρτιζάν οι οποίοι επιτέθηκαν ανελέητα στη ρακέτα κερδίζοντας φάουλ - 23/27 ελεύθερες βολές για τους Σέρβους- και άνοιξαν τη διαφορά μέχρι και στους δεκατρείς πόντους στην τρίτη περίοδο. Κάπου εκεί όμως συνδέθηκε ο Τζέιμς με τον Χόλ, βρήκε ρυθμό ο Οκόμπο (23 π) και οι γηπεδούχοι ροκάνιζαν τη διαφορά μέχρι να πάρουν και το προβάδισμα ενός πόντου τριάμισι λεπτά πριν το τέλος. Με δύο προπονητές της σέρβικης σχολής στους πάγκους αυτό σήμαινε ότι και οι δέκα παίχτες στο παρκέ ήταν υποψήφιοι καμικάζι για να σπάσουν την άμυνα του αντιπάλου. Το γόρδιο δεσμό τον έκοψε ο Πάντερ που ενώ τον γνωρίζουμε ως παίχτη ρυθμού και ήταν ‘κρύος’ όλο το βράδυ, σηκώθηκε μπροστά στον Οκόμπο δεκαεφτά δεύτερα πριν το τέλος απελευθέρωσε μία τρίποντη βόμβα κι έστειλε την Παρτιζάν στο +4. Βάσει εικόνας και συνέπειας οι Σέρβοι φαντάζουν η πιο πιθανή ομάδα από τη δεύτερη τετράδα που μπορεί να κάνει ανατροπή του πλεονεκτήματος έδρας και πραγματικά από δέκατη τρίτη ομάδα στα τέλη του πρώτου γύρου είναι αυτή τη στιγμή ο αντίπαλος που δε θέλει κανένας.
4-0
Ακόμα και αν κάποιος δεν είναι προληπτικός και αγνοεί τις πολλές ήττες στο Βελιγράδι τα τελευταία χρόνια, κάποιες εκ των οποίων συνδέονται με άλλες συνθήκες και άλλους αντιπάλους, είναι εντυπωσιακό πως μία ομάδα σαν τον Αστέρα καταφέρνει σταθερά και μας βγάζει το λάδι. Το φαινόμενο έχει αρχίσει και λαμβάνει διαστάσεις Νέμεσης καθώς πέρυσι οι Delije ήταν η μοναδική ομάδα που πέρασε αλώβητη από το ΣΕΦ στην κανονική διάρκεια και φέτος μία από τις τρείς ήττες μας στο Φάληρο. Κάθε ματς είναι διαφορετικό, όμως η πίεση στην μπάλα με τόσες επαφές στο όριο του φάουλ μας αποδιοργανώνει πολύ και είναι δεδομένο πώς με όποιο αντίπαλο και αν πέσουμε στην post season αυτή είναι μία από τις προκλήσεις που θα βρούμε μπροστά μας. Ούτε ένα από τα βασικά μας όπλα δε συνδέθηκε με τους υπόλοιπους συμπαίχτες την Πέμπτη και ήταν ένας από τους ελάχιστους αγώνες φέτος που είχαμε περισσότερα λάθη από ασσίστ. Πολλά μπορούμε να υποθέσουμε με λογική βάση για την εμφάνιση αλλά όποια ομάδα αυτή τη στιγμή θέλει να κοντράρει τον Ολυμπιακό θα κοιτάξει να τον φθείρει και να εξουθενώσει τους βασικούς δημιουργούς για να του μειώσει την κυκλοφορία και να τον αναγκάσει σε σφιχτό rotation. Θα χρειαστεί η ομάδα να ενεργοποιήσει το κυνικό αμυντικό προφίλ που εμφάνισε τους πρώτους δύο μήνες του δεύτερου γύρου για να μην μπλέξει στην post season.
Μέχρι τη τελευταία στιγμή
Η Ζαλγκίρις σε ένα ακόμα θρίλερ υψηλών παλμών στο Κάουνας βγήκε ζωντανή (στον πόντο) και ακόμα ελπίζει σε ήττα της Μπασκόνια στο Φάληρο τελευταία αγωνιστική για να προκριθεί στην επόμενη φάση. Φυσικά πρέπει πρώτα να νικήσει μες στο Μόναχο έχοντας πέντε νίκες εκτός έδρας συνολικά στη σεζόν αλλά το κίνητρο αυτή τη στιγμή είναι τα πάντα. Εφόσον περάσουν θα πρέπει να ανάψουν μία λαμπάδα ίσα με το μπόι του Μπόλντγουιν ο οποίος στην τελευταία κατοχή είχε ένα ελεύθερο συμπαίκτη κάτω από το καλάθι, άλλον έναν στις 45 μοίρες αλλά επέλεξε ύπο την πίεση των αμυντικών να εξαπολύσει ένα τούβλο εκτός ισορροπίας και να χαρίσει ένα σκληρό ματς στην αντίπαλη ομάδα – πάλι.
Μία από τις καλύτερες περιόδους της χρονιάς μας χτυπάει την πόρτα. Η συνήθεια του να βλέπουμε μπάσκετ θα κυριεύσει την εβδομάδα μας, θα κατακλυστεί εντελώς από τα συναισθήματα και θα κορυφωθούν οι αντιδράσεις και οι συζητήσεις με φίλους. Η στήλη θα επιστρέψει ρίχνοντας λάδι στη φωτιά με παρουσίαση των ζευγαριών των play offs και εκτιμήσεις για το Final Four. Καλή εβδομάδα και καλό Πάσχα σε όλους.
Περιμένω τα σχόλια σας για το άρθρο εδώ:
Recommended Comments