Άλλη μία εβδομάδα δράσης στη μπασκετική Ευρώπη ολοκληρώθηκε με τις κρίσιμες βαθμολογικά μάχες να γίνονται σε Τουρκία, Ελλάδα και Λιθουανία. Οι πρώτες έξι ομάδες τις βαθμολογίας τέθηκαν αντιμέτωπες μεταξύ τους σε αυτό το γύρο με τον Ολυμπιακό να είναι ανάμεσα στους μεγάλους νικητές αφού ανέβηκε εκ νέου στην κορυφή της κατάταξης σβήνοντας την παραγωγικότητα της Ρεάλ στο ΣΕΦ και κρατώντας την σε μόλις 60 πόντους. Θα αναφερθούμε στο τέλος για κάποια σημεία του ματς που ξεχώρισαν αλλά πρώτα θα σταθώ σε κάποιες σπουδαίες στιγμές που προσθέτουν λάμψη στο υψηλού επιπέδου θέαμα της Ευρωλίγκας φέτος και που, παρόλο που δεν μας ακουμπάνε τόσο συναισθηματικά ως οπαδούς, είναι πραγματικά διαφήμιση του παιχνιδιού.
Όχι άλλα σκουπίδια στου Βοσπόρου τις ακτές (Fenerbahce – AS Monaco 98-94)
Σε ένα έντονο ματς που είχε τα πάντα η Φενέρ λύγισε τη Μονακό στην παράταση έχοντας περάσει ένα βράδυ δια πυρός και σιδήρου και έχοντας πετάξει 12 (δώδεκα, ολογράφως) από τις 29 ελεύθερες βολές στα σκουπίδια. Παρόλο που στο πρώτο ημίχρονο η άμυνα της Μονακό με αλλαγές στα σκρίν και ο Ουαταρά πλήγωναν ασταμάτητα την ομάδα του Ιτούδη, η ευχέρεια των πολλαπλών λύσεων έδωσε τη δυνατότητα στη Φενέρ να προσεγγίσει διαφορετικά το ματς στο δεύτερο. Ο Καλάθης ενεργοποιήθηκε ως πόλος δημιουργίας -8 ασσίστ- τη στιγμή που ο Μότλει νικούσε κατά κράτος όποιον έβρισκε μπροστά του στη ρακέτα και μαζί έδωσαν το σύνθημα της αντεπίθεσης κι ένα επι μέρους 21-13 στην τρίτη περίοδο. Το ματς θα μπορούσε να είχε τελειώσει στην κανονική διάρκεια αν η Φενέρ έβαζε κάποιες από το σωρό βολών που έχασε ή αν είχε τη συγκέντρωση στα τελευταία δύο λεπτά να τελειώσει τις φάσεις. Η στόφα του Τζέιμς οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση αλλά εκεί φάνηκε ότι η αναμέτρηση δεν χανόταν για τους Τούρκους: συνεπέστατα τα αστέρια της Φενέρ έβγαιναν μπροστά, ο ένας μετά τον άλλον. Ενδεικτική η ψυχραιμία του Γκούντουριτς στις βολές που η μπάλα ζύγιζε τόνους και φυσικά ο φοβερός Γουιλμπέκιν (21 π.) που δέχεται χτύπημα στο μάτι δίπλα από τη γραμμή του άουτ, βλέπει το non call και πετάει προς τη ρακέτα, ξεφεύγει απ όλους παίρνοντας καλάθι και φάουλ. Μεγάλη νίκη για τον Ιτούδη που συσπειρώνει την ομάδα του δύο βδομάδες πριν τη δική μας αναμέτρηση.
Ισπανικός εμφύλιος (Basconia – Barcelona 78-85)
Παίζοντας μεθοδικά και με συνέπεια στο πλάνο, η Μπάρτσα πέρασε από τη Μπασκόνια μοιράζοντας ακόμα περισσότερη πίκρα στους Βάσκους. Το πλάνο είχε δύο σκέλη: εξουδετέρωση του Μάρκους Χάουαρντ και έλεγχος των rebounds. Το παιχνίδι ξεκίνησε με τρελό ρυθμό (28-28 πρώτη περίοδος) αλλά οι παίχτες του Σάρας πήραν άριστα και στα δύο μέρη καθώς ο Αμερικανός με το που υποδεχόταν τη μπάλα στο μεγαλύτερο μέρος είχε ήδη παίχτη ασφυκτικά κοντά του πριν καν γυρίσει προς το καλάθι με σαφέστατη εντολή για φάουλ αν ο Χάουαρντ έσπαγε το μαρκάρισμα. Η πίεση έπιασε τόπο καθώς ο ελεύθερος σκοπευτής της Μπασκόνια δε συνδέθηκε ποτέ από το τρίποντο και μαζί του ακολούθησε όλη η ομάδα σε μία κακή βραδιά από τα 6,75. Το μόνο που είχαν να κάνουν οι Καταλανοί ήταν να εξασφαλίσουν τα ριμπάουντ και το έκαναν (40-25 στο σύνολο, 18 επιθετικά). Το μάτς δημιούργησε προσδοκίες στην τρίτη περίοδο που οι γηπεδούχοι με επέμειναν να χτυπούν με τους Σεντεκέρσκις και Κότσαρ στο ζωγραφιστό και τον Χίγκινς στα mismatch με αποτέλεσμα τα κριάρια να φτάσουν σε απόσταση αναπνοής. Ωστόσο η αδυναμία τους να ελέγξουν τα ριμπάουντ στη δική τους ρακέτα και η έλλειψη ψυχραιμίας σε συνδυασμό με την πολύ ουσιαστική εμφάνιση του Γιοκουμπάιτις (σχεδόν αλάνθαστος ο πιτσιρικάς συνεχώς διάβαζε γρήγορα τα κενά στην άμυνα της Μπασκόνια) αποτελείωσαν τους Βάσκους που πλέον ψάχνουν για restart για να παραμείνουν στην τροχιά των πρώτων οχτώ θέσεων.
Κυνομαχία στο Κάουνας (Zalgiris – Crvena Zvezda 71-66)
Ο τίτλος δεν αναφέρεται στο ειδεχθές θέαμα αλλά στις ομάδες των καμικάζι που φέρνουν πονοκέφαλο σε αντιπάλους ανεξαρτήτως δύναμης και μεγέθους και γι αυτή τη βδομάδα, η Ζαλγκίρις και ο Ερυθρός Αστέρας βρέθηκαν αντιμέτωποι ο ένας στον άλλο. Παγίδες στους play makers, physical μονομαχίες, ανακάτεμα του spacing, οτιδήποτε χρειαζόταν ο ένας για να σπάσει τον άλλον αλλά φυσικά μιλάμε για τις αυθεντίες του είδους. Στο πρώτο ημίχρονο η Ζαλγκίρις οδηγούσε εκμεταλλευόμενη τα λάθη του Αστέρα (απόρροια των double team στο χειριστή και των δυνατών close out) και σουτάροντας πολύ καλά με μπροστάρη τον Πολονάρα. Ο Αστέρας κρατιόταν από τις δεύτερες ευκαιρίες που του προσέφεραν τα επιθετικά ριμπάουντ αλλά έπρεπε να περιορίσει τα λάθη και να πάρει περισσότερα από τον Πετρούσεφ. Πράγματι με το δίδυμο Βιλντόζα-Νέντοβιτς να εκμεταλλεύεται το χρόνο στο παρκέ οι Σέρβοι όχι μόνο κατάφεραν να κρατήσουν τη μπάλα αλλά έπαιρναν σκόρ και ψυχολογία κόντρα στην τεράστια πίεση της ομάδας του Μακσβίτις και των οπαδών της ενώ ο Πετρούσεφ άρχιζε να τραβήξει την προσοχή και σ άλλο ένα παιχνίδι (10 πόντοι στο δεύτερο ημίχρονο). Το παιχνίδι για ελάχιστο διάστημα ξέφυγε στο σκορ πάνω από δύο κατοχές και έτσι έμελλε να καθοριστεί. Η ομάδα του Ιβάνοβιτς τα τελευταία δυόμιση λεπτά κόλλησε στο σκορ και άφησε χώρο για την ανατροπή. Ο Ουλάνοβας δίνει ασσίστ στον αμαρκάριστο Ντίμσα για την ισοφάριση και με δύο απανωτά τρίποντα στις δύο επόμενες κατοχές, ο αρχηγός επεκτείνει το σερί νικών της ομάδας του στέλνοντας την μία νίκη μακριά από τις πρώτες τέσσερις ομάδες της βαθμολογίας και το πλεονέκτημα έδρας.
Special Guest
Η Μπάγερν που με μεγάλο step up του παλιού μας γνώριμου Οθέλο γι άλλη μια αγωνιστική έκανε πράξη τα λόγια του προπονητή της (‘είμαστε σαν το πλήρωμα ενός υποβρυχίου σε αποστολή κάτω από την επιφάνεια του νερού’), σκόραρε πέντε τρίποντα σε τέσσερα λεπτά κι έφερε τούμπα το ματς και την Εφές - η οποία δέχθηκε τριάντα πόντους στη τελευταία περίοδο και πήγε αύτανδρη. Πρέπει να υπάρχει σύνδεση του καλού κρασιού με τις ατάκες ανθρώπων που το εκτιμούν όπως ο Τρινκιέρι που μετά το ματς δήλωσε ότι οι παίχτες του είναι οι καλύτεροι στον κόσμο όποιον και να αντιμετωπίζουν.
Η επιστροφή
Τόρνικε Σενγκέλια καλωσήρθες πίσω. Εμφάνιση από τα παλιά για τον Γεωργιανό forward που εκμεταλλεύτηκε τα δομικά προβλήματα του Παναθηναϊκού και έκανε ότι ήθελε στη Μπολόνια (16 πόντοι, 7 ασσίστ, 3 κλεψίματα) βγαίνοντας mvp του αγώνα. Φυσικά για άλλη μία φορά περισσότερο ήρθαν στην κουβέντα αυτά που δεν έκανε ο Παναθηναϊκός αφού επέστρεψε στο ματς και –θεωρητικά- αυτό θα μπορούσε να είχε διαφορετική εξέλιξη αλλά τα προβλήματα της ομάδας αυτής φέτος είναι αναρίθμητα, το ένα πιο σοβαρό απ το άλλο και η διοργάνωση φέτος δε συγχωρεί ούτε ατοπήματα, πολλώ δε μάλλον το σχεδιασμό, τη στελέχωση και τη διαχείριση του Παναθηναϊκού.
Αγάπη μου, το τηλέφωνο του κλειδαρά
Το κλείδωμα της ρακέτας του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ ήταν ο κομβικότερος παράγοντας στην πιο συνεπή και καθοριστική αμυντική επίδοση μας φέτος. Η Ρεάλ περνάει μεταβατική περίοδο όσων αφορούν τα guards της αλλά στους ψηλούς είναι μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη - αν όχι η καλύτερη, στις κατηγορίες των rebounds και των λιγότερων παθητικών πόντων είναι πρώτη – και όμως ο Ματέο έψαχνε βοήθεια για να τους ξεκολλήσει: από 12 πόντους έκαστος οι Ταβάρες και Μούσα, άλλους 10 σύνολο από Γιαμπουσέλ και Πουαριέ σε μία τραγική βραδιά από το τρίποντο - στο οποίο όμως ρόλο έπαιξε και η περιφεριακή άμυνα του Ολυμπιακού. Τα ριμπάουντ και στις δύο πλευρές του παρκέ κατέληξαν εν πολλοίς κι αυτά στον Ολυμπιακό ειδικά αυτά με τη μεγαλύτερη βαρύτητα στην τέταρτη περίοδο. Στον σταθερό έλεγχο της ροής του αγώνα το Γιώργο Μπαρτζώκα βοήθησαν πολλοί παράγοντες αλλά περισσότερο απ ότιδήποτε η ευλογία του να έχει δύο τόσο επιδραστικούς πλέιμεικερ που σε ένα από τους αγώνες μας με τις λιγότερες ασσίστ φέτος έδωσαν στον Ολυμπιακό 29 πόντους, σχεδόν τους μισούς απ αυτούς που σκόραρε η Ρεάλ σε όλο το ματς – και όπως στις περισσότερες περιπτώσεις στο σύγχρονο μπάσκετ, αυτό έκανε τη διαφορά. Η βαθύτερη ματιά στο κείμενο του Γιώργου, καλή εβδομάδα σε όλους.
Recommended Comments