Στην πιο συναρπαστική Ευρωλίγκα της σύγχρονης ιστορίας, ο Θρύλος μας τελείωσε τη regular season στην πρώτη θέση γεγονός που αποτελεί ένα ιστορικό επίτευγμα αφού καμία ελληνική ομάδα δεν είχε ποτέ καταφέρει κάτι τέτοιο, και μάλιστα παίζοντας το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη κατά το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Η συγκλονιστική μας πορεία ολοκληρώθηκε με μια σχετικά εύκολη νίκη επί της Μπασκόνια (που τελικά αποκλείστηκε) στο ΣΕΦ με 86-78 και με σαφή πρόθεση τη διατήρηση δυνάμεων για το hot φινάλε που ξεκινάει σε 10 μέρες. Ο Μπαρτζώκας δημιούργησε ένα σούπερ ανταγωνιστικό σύνολο με σχετικά χαμηλό μπάτζετ, βασίζοντας την ομάδα σε έναν σταθερό κορμό που αποδεικνύεται ένας από τους βασικούς μοχλούς της επιτυχίας μας φέτος. Βέβαια, ούτε η πρωτιά, ούτε η αναγνωρισμένη αξία του κόουτς Μπι (καλύτερος προπονητής και φέτος εκτός απροόπτου) αξίζουν κάτι περισσότερο από την τεράστια περηφάνεια που μας γέμιζουν. Ο κόσμος αγκάλιασε φέτος την ομάδα ύστερα από πολλά χρόνια, αλλά τα δύσκολα ξεκινούν τώρα.
Η Φενέρ λοιπόν. Όπως θα αναλύσω πιο κάτω, η ομάδα του Μπαχτσέ της Πόλης είναι πλούσια σε ταλέντο, πλην όμως ευάλωτη σε πολλά σημεία του παιχνιδιού της, καθρέφτης του οποίου ο κίνδυνος να αποκλειστούν και τελικά η 8η θέση για ένα από τα πιο μεγάλα μπάτζετ στην Ευρωλίγκα (διπλάσιο από το δικό μας). Δεν συμμερίζομαι την άποψη όσων την θεωρούν «πολύ δύσκολο αντίπαλο» κι ας οργιάζουν οι απαισιόδοξοι στα σόσιαλ. Καταρχάς δεν υπάρχουν εύκολοι ή ιδανικοί αντίπαλοι στα πλέι οφ. Πολύ δύσκολο να δούμε έστω και μία «σκούπα» φέτος. Εξάλλου αν είναι να μας πετάξει έξω η Φενέρ, μάλλον δεν είμασταν έτοιμοι για κούπα... Παρόλο που η Ζαλγκίρις θεωρητικά φάνταζε ως ο πιο βατός αντίπαλος, το κίνητρο που έχουν οι Λιθουανοί μπορεί να αποβεί μοιραίο για όποιον τους υποτιμήσει ή δεν είναι συγκεντρωμένος. Εκτός αυτού, η έδρα στο Κάουνας είναι 6ος παίχτης σχεδόν κυριολεκτικά, και εχτές στο Μόναχο κατέβηκαν 4000 Λιθουανοί! Η Μπάσκονια ίσως να ήταν ο πιο ταιριαστός μας αντίπαλος για τα πλέι οφ, όμως θα υπήρχε κίνδυνος να μπούμε χαλαροί ή υπερβολικά αγχωμένοι ή να αρχίσουμε τα περί...περιπάτου, όπως έγινε το 2018 με τη Ζαλγκίρις του Σάρας.
Ακούω επίσης εντελώς βερεσέ τα περί «η Φενέρ μας διάλεξε, χάνοντας από τον Αστέρα επίτηδες». Αστεία πράγματα, όλοι ήθελαν να μας αποφύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι και ο Δημήτρης Ιτούδης στο τέλος του αγώνα στο Βελιγράδι είχε το παγωμένο βλέμμα ενός...μελλοθάνατου.
Πάμε σε λίγα στατιστικά: ο Ολυμπιακός με σκορ νικών στη σεζόν 24-10, έχει 7-3 στα τελευταία 10 ματς, ενώ η Φενέρ με σκορ 19-15, τις τελευταίες δέκα αγωνιστικές έχει 4-6, δείγμα αστάθειας αλλά και κακής διαχείρισης της πίεσης. Η πρωταθλήτρια Τουρκίας ξεκίνησε πολύ καλά και αν θυμάστε είχε 9-1 τις δέκα πρώτες αγωνιστικές, αλλά στη συνέχεια «κάθισε» και με επί μέρους 10-14 παραλίγο να πάει...καναπέ. Στο ίδιο διάστημα οι νταμπλούχοι Ελλάδας επέδειξαν εξαιρετική σταθερότητα και διαχρονικότητα στο παιχνίδι τους με 11-6 στο πρώτο μισό της σεζόν αλλά και ένα αδιανόητο 13-4 από τον Ιανουάριο και μετά, παίζοντας μάλιστα με σβηστές μηχανές εδώ και περίπου 2 μήνες.
Ο πρωταθλητής Ελλάδας έχει την 5η καλύτερη επίθεση με 84π. α.α. (ανά αγώνα), η Φενέρ είναι ελαφρώς καλύτερη με 84,2 στην 4η θέση αλλά υστερεί στις ασίστ (22 εμείς καλύτερη επίδοση στην ΕΛ, 17 αυτοί), στα κλεψίματα (7,7 εμείς επίσης στο νούμερο ένα, 6,6 αυτοί, δέκατοι) και στην άμυνα με παθητικό 79,35 έναντι 75,8 του Θρύλου. Η Φένερ κάνει λιγότερα λάθη (12-13) ενώ έχει 33,6 ριμπάουντ α.α., ακριβώς όσα κι εμείς. Αξιοσημείωτη επίδοση είναι το ποσοστό μας στα δίποντα (61%) που μας φέρνει στην κορυφή, ενώ καμία άλλη ομάδα δεν έχει πανω από 57%, με τους Τούρκους στην 5η θέση με 56,7%. Στα τρίποντα είμαστε στο ίδιο περίπου επίπεδο με 37%.
Όπως καταλαβαίνει κανείς η στατιστική διαφορά με τη Φενέρ δεν είναι χαοτική παρά το προβάδισμα που έχουμε και αυτό θέλει προσοχή γιατί στα πλέι οφ ξεκινάμε από το μηδέν. Όπως για όλα τα πράγματα στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή, υπάρχουν θετικές και αρνητικές πλευρές. Στα θετικά για εμάς είναι ότι η Φενέρ μας ταιριάζει σαν αντίπαλος για την προβλεψιμότητα του κάθετου παιχνιδιού του μοναδικού καθαρού άσου της, του Καλάθη, αλλά και για την έλλειψη αθλητικότητας που τιμωρήσαμε με 28 και 20 πόντους διαφορά στα δυο ματς της κανονικής περιόδου (94-67 και 73-93). Ερήσθω εν παρόδω, ο Καλάθης σουταρε στα τελευταία 10 ματς με 15% από τα 6,75, παράγοντας καθόλου ασήμαντος για τη διαχείριση του από την άμυνα μας. Στην επίθεση μας έχουμε επίσης πλεονέκτημα γιατί οι Τούρκοι είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην backcourt zone ειδικά μετά τις συνεχείς αλλαγές στα σκριν, πράγμα που βάζει το Σάσα και τους ψηλούς μας στην εξίσωση. Επιπλέον, το γεγονός αυτό, απόρροια και του τραυματισμού του Τζακίρι αλλά και της άστοχης μεταγραφής του Κ. Αντετοκούνμπο, ανοίγει το γήπεδο για περισσότερο χώρο και σουτ απέξω. Καθοριστικός παράγοντας λοιπόν η μέρα μας στο τρίποντο (στα δυο ματς της σεζόν τους διαλύσαμε με 45,8 και 58,6%). Τέλος, στα θετικά για εμάς το τεράστιο κόμπλεξ που έχει ο Ιτούδης κάθε φορά που βλέπει ερυθρόλευκα και η αδυναμία του να διαχειριστεί με ψυχραιμία τις κακοτοπιές μια δύσκολης σεζόν για αυτούς.
Στα αρνητικά για εμάς είναι σίγουρα η αγωνιστική άνοδος του Γκούντουριτς (60% διπ. 39% τριπ. με 12,5π. α.α.) αλλά και ο παράγοντας Μότλει, ένας φανταστικός σέντερ που ανέβηκε σημαντικά στο δεύτερο μισό της σεζόν και είχε τελικά 14,9π. και 5,7ρ. Η τουρική ομάδα διαθέτει επίσης πολλές λύσεις για να πιέσει τη μπάλα, μοναδικό πραγματικό τους όπλο δηλαδή, να σταματήσουν τη δημιουργία των Γουόκαπ και Σλούκα και να κόψουν την τροφοδοσία κοντά στο καλάθι. Αυτό το κάνουν κυρίως με τα τριάρια τους Πιέρ και Χέιζ-Ντέιβις αλλά και στα δυο ματς της σεζόν καταβάζαμε συχνά μπάλα με βοήθειες Λάρι και Παπανικολάου ξεκινώντας τη δημιουργία από το κέντρο και κάτω. Καθοριστικής σημασίας η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Γουλμπέκιν, αλλά σε κάθε περίπτωση η άμυνα μας θα είναι έτοιμη. Ίδωμεν...
Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μια εξαιρετική σεζόν και το μόνο που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι το πόσο τυχεροί είμαστε για αυτό που ζούμε. Έχουμε όλα τα εφόδια αλλά και τη δύναμη να φτάσουμε μέχρι τέρμα και για αυτό το λόγο πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα με κάθε μέσο, κυρίως διατηρώντας την ψυχραιμία μας στα δύσκολα. Όπως θα κάνουν ο Μπαρτζώκαρος και οι παίχτες του σε αυτό το σπάνιο ραντεβού με την ιστορία.
ΥΓ1. Το αγωνιστικό ξύπνημα του Κώστα Σλούκα έρχεται την καταλληλότερη στιγμή και κλείνει και τα στόματα όσων αμπάσκετων τον βρίζουν.
ΥΓ2. Όσο τα βαζελοσάιτ και οι ΑΡΔ κάθε λογής στέλνουν τον κορμό της ομάδας στη...Ρεάλ και στην Παρτιζάν, οι Αφοί ανανέωσαν Γούκαπ και ΜακΚίσικ με εντυπωσιακό τάιμινγκ αλλά και με απίθανο τρόπο στο σόσιαλ. Θα ακολουθήσουν οι Παπ, Σλούκας και Λάρι, ίσως και πριν τη λήξη της σεζόν, μαθαίνω.
ΥΓ3. Ο Τάιλερ Ντόρσει θα επιστρέψει στο ΣΕΦ ως αντίπαλος και θα μας απασχολήσει σίγουρα και αγωνιστικά. Ευχομαι μόνο να κρατήσουμε τα προσχήματα και να μην τον βρίσουμε.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους. Υγεία και Ειρήνη σε όλο τον κόσμο!
Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας σε αυτό το λινκ:
Recommended Comments