Δεν μπόρεσα να δω το ματς ζωντανό χτες (το ειδα τώρα με ελληνικό σχόλιο - δες το ΥΓ) και ήμουνα σε αναμένα κάρβουνα. Θεωρούσα σχεδόν δεδομένη την ήττα λόγω και των δύο απουσιών των Σλούκα και Φαλ, είδα και ένα επι μέρους σκορ 0-8 και τη διαφορά στους 9 κάποια στιγμή στην τρίτη περίοδο και έδεσε το γλυκό. Όμως αυτός ο Θρύλος είναι κάτι το απίστευτο φέτος. Απίστευτο! Υπέρβαση στην υπέρβαση μέσα στη σεζόν, μέσα σε κάθε ματς, μέσα σε κάθε επίθεση και άμυνα. Ποτέ δεν θα πεις ότι κέρδισες τον Ολυμπιακό πριν την τελική κόρνα της γραμματείας, έτσι θα πάει φέτος μέχρι το τέλος.
Η Μπαρτσελόνα κατέβηκε και αυτή με σημαντικές απουσίες, αλλά είναι ψέμα ότι κατέβηκε αδιάφορη. Καθρέφτης του προπονητή της, ποτέ δεν θέλει να χάνει και το πάλεψε μέχρι το τελευταίο λεπτό, πέφτοντας όμως πάνω σε ένα ερυθρόλευκο τείχος που την σμπαράλιασε. Παίζοντας σεμιναριακή άμυνα στο τελευταίο κυρίως δεκάλεπτο, περιόρισε την συνήθως εξαιρετική επιθετική λειτουργία των Καταλανών, κλείνοντας τους διαδρόμους κοντά στο καλάθι και υποχρεώνοντας τους σε 19 λάθη (χειρότερη φετινή επίδοση για τη Μπαρτσα)! Ο Μπαρτζώκας έλυσε και ένα αίνιγμα που θα μας απασχολήσει για καιρό: πως κερδίζεις ένα ματς έχοντας 17 ριμπάουντ λιγότερα από τον αντιπαλο (!) και 59% στις βολές. Έδωσε τα κλειδιά στον παίχτη με την περισσότερη ενέργεια...στα Βαλκάνια και δημιουργησε τις προϋποθέσεις για να έχει 1 εναντιον 1 επίθεση και ο α δ ι α ν ό η τ ο ς Σακίλ ΜακΚίσικ, ένας από εμάς, ένας από την κερκίδα, με 20π. και μνημιώδεις άμυνες, οδήγησε την ομάδα σε μια τεράστια νίκη κυριως για το γόητρο, στέλνοντας όμως και μήνυμα στους καλοθελητές των πλέι οφ να κοπιάσουν στο φτωχικό μας. ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ, ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΡΑΙΑΣ. Θεωρώ εξίσου κομβικό τον Παπανικολάου που εξαφάνισε όλα τα επιθετικά όπλα της Μπαρτσελόνα που βρέθηκαν στο διάβα του.
Η ομάδα βγήκε μπροστά με αυταπάρνηση και κάλυψε το κενό των Σλούκα και Φαλ, όχι απλά επάξια, αλλά και με το παραπάνω. Είναι αλήθεια ότι ο Σάρας άνοιξε το ροτέισον και κανένας παίχτης του δεν έπαιξε περισσότερο από 20' όπως είναι επίσης αλήθεια ότι ο Μπαρτζώκας του έκανε πλάκα με Λιβιό και Λούντζη.
Και στο βάθος Φ4, παίδες. Οι πιθανότητες μας να διασταυρωθούμε πλέον με Μονακό ή Μακάμπι αυξήθηκαν περισσότερο και διαβλέπω μια αγωνιστική σταθερότητα και ανεβασμένη ψυχολογία. Γιατί είμαστε ΟΜΑΔΑΡΑ, σπάμε κόκαλα και βρίσκουμε φόρμα την πιο κρίσιμη στιγμή για τη διοργάνωση που είναι ο Απρίλιος. Το έγραψα πριν 1 μήνα ότι οι άλλοι θε πρέπει να μας φοβούνται και τώρα τρέχουν γιατί βλέπουν τι κάνει και το γεμάτο ΣΕΦ και τρέμει το φυλοκάρδι τους, όποιοι κι αν είναι. Ακόμα και με εντός έδρας ήττα σε ένα στραβό ματς στα πλέι οφ, ομάδα με τέτοιο χαρακτήρα είναι ικανή για δυό σερί νίκες εκτός έδρας.
ΥΓ. Η Euroleague TV δεν είχε ακόμα ανεβάσει το ματς και έτσι το πέτυχα κατά τύχη στο Youtube, πράγμα που αποδείχτηκε μια εξαιρετικά διδακτική εμπειρία γιατί για πρώτη μου φορά ύστερα από καιρό συνειδητοποίησα το σκανδαλώδες επίπεδο άγνοιας των σχολιαστών που θέλουν να λέγονται και μπασκετικοί. Και κατάλαβα επίσης γιατί τόσος κόσμος κράζει συχνά αδικαιολόγητα τους διαιτητές. ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΥΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΑΕΙΣ. "Διαιτητής γραμμής και διατιητής ρακέτας, οι διαιτητές σφυράνε με διαφορετικό σφυριγμα τα 3 δευτερόλεπτα (!), το επιθετικό του ΜακΚίσικ δεν θα έπρεπε να σφυριχτεί γιατί εχει ήδη πασάρει τη μπάλα και δεν επηρρεάζει πλέον τη φάση", είναι μερικά από τα μαργαριτάρια που θυμάμαι, για τόση ασχετοσύνη μιλάμε. Και δεν είναι καθόλου δύσκολο να παρασύρεται και ο κόσμος που τους ακούει και να νομίζει ότι οι διαιτητές κάνουν συνεχεια λάθος, αδικούν την μία ή την άλλη ομάδα και το γελοίο "σπρώχνουν μια ομάδα προς τη νίκη".
Ο φίλος @krakatheboyμε προσκαλεί να αναλύσω τη χτεσινή διαιτησία και να πω αν συμφωνώ ότι η Άνε Πάντερ είναι πουτάνα. Λοιπόν, η διαιτησία χτες ήταν σχετικά καλή σε ένα πολύ δύσκολο ματς με πολλές επαφές και ξύλο,και οι Μπελόσεβιτς, Γιαβόρ και Πάντερ δεν έκαναν κανένα σημαντικό λάθος στα τελευταια 5' που κρινόταν το παιχνίδι (εξαίρεση το φάουλ του ΜακΚίσικ στο Μίροτιτς που η Πάντερ δεν έδωσε 2 λεπτά πριν το τέλος). Όλοι όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι δεν υπερασπίζομαι τους διαιτητές a priori και ότι τους κράζω πρώτος όταν κάνουν λάθη. Όπως όμως έχω γράψει δεκάδες φορές, δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε γενικά για διαιτητές που είναι "πάντα κακοί" και να ζητάμε και την αποπομπή τους από τους αγώνες της ομάδας (!) γιατί απλά κανένας διαιτητής της ΕΛ δεν είναι πάντα κακός αλλά βέβαια ούτε και προκατειλλημένος απέναντί μας. Μπορούμε να μιλάμε για σωστές και λάθος αποφάσεις σε συγκεκριμένες φάσεις, όλα τα άλλα είναι για τα καφενεία. Χτες έγιναν και λάθη όπως σε κάθε ματς, αλλά τίποτα το συνταρακτικό. Πολλές φορές πάνω στη στιγμή βρίζουμε τους διαιτητές και αυτό το κατανοώ, γιατί είμαστε παθιασμένος λαός και τρελοί οπαδοί. Αυτό που δεν κατανοώ είναι πως είναι δυνατόν μετά από ένα νικηφόρο παιχνίδι στο οποίο οι διαιτητές γενικά δεν αδίκησαν καμία ομάδα, να γράφονται λόγια του τύπου "Πάντερ πουτάνα". Αν και αυτή η φράση μάλλον εκθέτει τον ίδιο τον Χριστόφορο, θεωρώ ότι όλοι πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να βλέπουμε περισσότερο μπάσκετ και λιγότερο "πουλημένους διαιτητές". Βέβαια ύστερα από τα χθεσινό σχολιασμό από ΤΟΥΣ ΑΜΠΑΣΚΕΤΟΥΣ Καρύδα και τον άλλο με "τους διαιτητές ρακέτας και γραμμής" που ούτε το όνομά του δεν ξέρω, καταλαβαίνω πως δεν είναι εύκολο. Σε αυτό το γκρούπ όμως αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, μεταξύ των άλλων: την καύλα μας για το Θρύλο αλλά με λιγότερες οπαδικές παρωπίδες.
Καλή Κυριακή σε όλους, πάμε γερά!
Recommended Comments