Με το καλοκαίρι να έχει φτάσει στο τέλος του όλο και περισσότερα ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να βγουν για το σχεδιασμό και το βάθος των ομάδων. Βέβαια ο δρόμος για το Βερολίνο θα είναι μακρύς και ένας τόνος δεδομένων θα αναθεωρηθεί όσο η μπάλα σκάει στο παρκέ. Σκοπός της στήλης είναι να αναδείξει κάποια σημεία γύρω από τη διοργάνωση και τον Ολυμπιακό τα οποία είτε δεν ήταν στο επίκεντρο της κουβέντας για διάφορους λόγους είτε η χρονική στιγμή δεν ήταν κατάλληλη να αναλυθούν. Για πάμε:
Ανασκόπηση
Το ταμείο της περασμένης σεζόν ήταν πολύ καλό για την Ευρωλίγκα. Η ακροαματικότητα και η διάδραση χρηστών στα social media εκτοξεύτηκαν ως φυσική απόρροια της έντασης και της ποιότητας των αγώνων. Μέχρι το Γενάρη τα μισά περίπου παιχνίδια έληξαν με διαφορά πέντε πόντων και κάτω, μέσος όρος πόντων ήταν οι 80 και η αναλογία εντός-εκτός έδρας νικών ήταν 60-40%. Όπως εξελίχθηκε η post-season, το πρωτάθλημα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ήταν η κορύφωση του αθλητικού δράματος κι εκεί στοχεύουν οι GMs των ομάδων: μία πιο θεαματική, πιο ανταγωνιστική κλειστή λίγκα κάθε χρόνο. Γίνεται όμως αυτό; Μάλλον γίνεται όλο και πιο κλειστή καθώς φέτος για πρώτη φορά οι 18 ομάδες θα είναι ακριβώς ίδιες για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Επίσης πρώτη φορά τόσο ο τροπαιούχος όσο και ο φιναλίστ του Eurocup δε δήλωσαν συμμετοχή στην Ευρωλίγκα (ενώ είχαν τη δυνατότητα) λόγω της εκτίναξης του μπάτζετ που έπρεπε να γίνει σε περίπτωση που επιθυμούσαν να συμμετέχουν. Την ίδια στιγμή η διοργάνωση εντείνει τον ανταγωνισμό με τη διαδικασία των Play In που θα εφαρμοστεί πιλοτικά φέτος ενώ από τον κ. Σταυρόπουλο ακούσαμε ότι υπάρχει βλέψη για αύξηση των ομάδων – άρα και των αγώνων εκ νέου – από του χρόνου. Έχει το μοντέλο ημερομηνία λήξης ή επίκεινται αλλαγές στο format σύντομα; Ο Μποντιρόγκα και οι μέτοχοι δεν έμειναν ευχαριστημένοι με τη δουλειά του Γκλίκμαν και μόλις στον ένα χρόνο τον αντικατέστησαν - Παούλιους Μοτεγιούνας ο νέος acting CEO. Πάντως αν δεν αλλάξουν αισθητά τα ποσά που κερδίζουν οι ομάδες αλλά και ο αριθμός των ατόμων που εργάζονται για τη διοργάνωση (από έμπειρους διαιτητές και παρατηρητές μέχρι προσωπικό για διοργάνωση events, marketeers, κλπ) οι πιέσεις για τους συλλόγους θα είναι ακόμα πιο δυσανάλογες.
Μεταγραφές
Με την πορεία που έχει πάρει η διοργάνωση χρειάζεται νέο αίμα, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Το 46% των αθλητών της Ευρωλίγκας την προηγούμενη σεζόν ήταν μεταξύ 26 και 29 ετών. Πέρα από τη μεγάλη συζήτηση γύρω από το θέμα της ηλικίας που προκύπτει, όσο οι αγώνες αυξάνονται το ίδιο κάνουν και οι τραυματισμοί και οι αποχωρήσεις. Κοιτώντας τη βάση δεδομένων του Eurohoops το στατιστικό που ξεχωρίζει είναι οι rookies που είναι περίπου στα ίδια επίπεδα με πέρυσι (48) παρόλο που οι ομάδες που έκαναν signings με τη σέσουλα αναμενόμενα ήταν σημαντικά μειωμένες σε σχέση με πέρυσι: οι σύλλογοι που δεν ξεπέρασαν τις πέντε προσθήκες φέτος ανέρχονται στους 10 ενώ πέρυσι ήταν μόλις τρείς. Αναμενόμενο εν μέρει δηλαδή καθώς όποια αρπαγή μπορούσε να γίνει από τις ρωσικές ομάδες έχει ήδη γίνει και περισσότερα συμβόλαια θα αρχίσουν να λήγουν από του χρόνου. Κάτι που επίσης δε συζητήθηκε ιδιαίτερα ήταν η φαινομενική ξηρασία μεταγραφών μεγάλων παιχτών μεταξύ ανταγωνιστών στην Ευρωλίγκα. Με εξαίρεση λιγοστές περιπτώσεις που αστέρες δε τα βρήκαν με την ομάδα τους όπως ο Σλούκας κι ο Μίροτιτς, οι ομάδες του top 8 φέτος στο μεγαλύτερο βαθμό κράτησαν τα μεγάλα τους assets. Πολλά ακούστηκαν για συμφωνίες και συμβιβασμούς για παίχτες με συμβόλαια αλλά οι αστέρες που άφησαν τις ομάδες τους το έκαναν για ν ακολουθήσουν το αμερικάνικο όνειρό τους –Βεζένκοφ, Μίσιτς, Έξουμ.
Πάγκοι
Στους πάγκους υπήρχε μεγάλη αντανάκλαση της δυσκολίας της περσινής σεζόν: οι περισσότεροι προπονητές κρατήσαν τις θέσεις τους ακόμα και σε ομάδες που κατέληξαν κάτω από τη μέση της κατάταξης ή και σε άλλες που έκαναν απογοητευτική σεζόν (π.χ. Μούμπρου, Μεσίνα). Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που δε θα μπορέσουν να σώσουν το κεφάλι τους για πολλοστή φορά (Σάρας) ή αυτοί που πληρώνουν τα σπασμένα (Αταμάν) αλλά ακόμα και άτομα που έχουν πλασαριστεί ως επιτυχημένοι και χρειάζονται 26 εκατομμύρια μπάτζετ για να μπουν στα πλέι οφ ιδρωμένοι και ξεροκαταπίνοντας κατάφεραν να κερδίσουν μία πίστωση χρόνου – Δημήτρη μου αγαπημένε. Από τις τέσσερις ομάδες που άλλαξαν προπονητή μόνο οι δύο εξ αυτών δεν έχουν εμπειρία Ευρωλίγκας και αυτοί σε ομάδες που έχουν μπει σε διαδικασία ολικού rebuild (Εφές, Μπάρτσα). Με μεγάλο ενδιαφέρον (αν και ίσως όχι με άμεσα αποτελέσματα) αναμένεται η επιστροφή του Πάμπλο Λάσο στο πρώτο του πρότζεκτ εκτός Ισπανίας αλλά πιο άμεσα να δούμε αν ο Κάτας μπορεί να κάνει το επιπλέον βήμα φέτος και να οδηγήσει τη Μακάμπι στο Final Four.
Αθήνα
Οι εντυπώσεις του καλοκαιριού ανήκουν ξεκάθαρα στον Παναθηναϊκό, ο ιδιοκτήτης του οποίου ξόδεψε τεράστια ποσά με σκοπό να βάλει άμεσα πλώρη για μεγάλες επιτυχίες και να πετύχει νίκες σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι που ρωτάει και απαντάει επί της ουσίας μόνος του: οι Αγγελόπουλοι αρνήθηκαν να ακολουθήσουν σε πλειστηριασμούς παιχτών και σε συνεντεύξεις ίντριγκας. Αναμφισβήτητα το skillset που προπονείται στο ΟΑΚΑ είναι κορυφαίου επιπέδου. Ωστόσο για την ωρίμανση οποιουδήποτε συνόλου απαιτείται χρόνος, ακόμα και αν αυτό διαθέτει πολύ ταλέντο. Δεν είναι μόνο η συνεργασία και η επικοινωνία αλλά και ο περιορισμός του εγωισμού προσωπικοτήτων με φυσικό και συνειδητό τρόπο προς ωφέλεια της ομάδας. Επίσης οι ομάδες του Αταμάν, αλλά και οι μεταγραφές οι ίδιες, δε φημίζονται για τις αμυντικές τους επιδόσεις και οι ομάδες που αψήφισαν την ισορροπία άμυνας-επίθεσης την περασμένη σεζόν το πλήρωσαν ακριβά ανεξαρτήτως μπάτζετ (Εφές, Ζαλγκίρις, Μπασκόνια, Αρμάνι). Στην περίπτωση του ΠΑΟ γίνεται μία προσπάθεια ο χρόνος και η ισορροπία να παρακαμφθούν σα συνθήκες και, αν δεν επιτευχθούν άμεσα οι υψηλές προσδοκίες, αυτό έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε ωρολογιακή βόμβα.
Πειραιάς
Προς απογοήτευση μας η στατιστική επικράτησε και οι σημαντικότεροι πυλώνες της περσινής ομάδας αποχώρησαν αφήνοντας στον Μπαρτζώκα μία τεράστια τρύπα να κλείσει με μία μεγάλη συγκομιδή πόντων, ασσίστ και ριμπάουντ να φεύγει από το παράθυρο. Μία δημοφιλής θεωρία λέει ότι με τέτοιου είδους αποχωρήσεις αλλάζεις εντελώς προσέγγιση ωστόσο ο Ολυμπιακός ήταν στο κλαμπ των ομάδων με τις λιγότερες μεταγραφές αυτό το καλοκαίρι - μαζί με Ρεάλ, Ζαλγκίρις και Παρτιζάν. Με τη λογική να λέει ότι οι Αμερικανοί που κινήθηκαν σε ρηχά νερά πέρυσι θα είναι βελτιωμένοι φέτος και βάσει των προφίλ των μεταγραφών στα χαρτιά το ρόστερ φαίνεται να είναι αξιόμαχο. Ο Μιλουτίνοφ είναι εργαλείο πολλαπλής απειλής για την αντίπαλη ρακέτα και τόσο ο Γκός όσο και ο Σίκμα είναι παίχτες που ταιριάζουν γάντι με τη φιλοσοφία του προπονητή: η σκέψη και η πάσα προηγούνται της ατομικής ενέργειας. Το παρκέ στην Ευρωλίγκα βεβαίως πέρυσι παρουσιάστηκε αδίστακτα σκληρό και σε συνδυασμό με τη μεγάλη ενίσχυση του αιωνίου ρίχνει μία σκιά αμφιβολίας για τις δυνατότητες κυριαρχίας του Θρύλου στα εγχώρια και μίας μεγάλης πορείας στην Ευρώπη. Ο αρχηγός μας, ένας από τους πιο επιδραστικούς παίχτες της περσινής σεζόν μπαίνει στα 34 του σε θέση που δεν έχουμε ‘καθαρόαιμο’ αντικαταστάτη – και τεχνικά και ψυχολογικά. Δεν έχει αποκτηθεί μεγάλος σκόρερ με παραστάσεις στην Ευρωλίγκα και οι ηγετικές φυσιογνωμίες μας δεν έχουν έφεση στο σκοράρισμα (Γουόκαπ, Παπ) σε μία εποχή που καιρό τώρα στην post-season διακρίνονται οι ομάδες με την πιο πληθωρική και ευέλικτη επίθεση. Η αθλητικότητα στη θέση ‘4’ θα δοκιμαστεί βάσει των προσθηκών του Παναθηναϊκού, λόγω έλλειψης μεγέθους και λόγω ηλικίας – τόσο του Λουκ Σίκμα αλλά και του Παπ που καλύπτει σε ορισμένα σχήματα. Μπορεί ο back-to-back καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη να παρουσιάσει και πάλι έναν Ολυμπιακό που θα φωλιάζει το φόβο ακόμα και στο μυαλό των πιο σκληρών ανταγωνιστών του;
Η σεζόν που έρχεται αναμένεται εξίσου σκληρή με την τελευταία και θα προσγειωθεί σε παίχτες που ξεκουράστηκαν λιγότερο πάλι – Ευρωμπάσκετ πέρυσι, Παγκόσμιο φέτος. Οι μεγάλες στιγμές που θα προσφέρει η Ευρωλίγκα είναι δεδομένες όμως οι προσδοκίες μας καλό θα είναι να προσαρμοστούν. Παρά τις εκπληκτικές επιδόσεις η περσινή σεζόν έκλεισε με μπόλικη πίκρα για εμάς τους οπαδούς από την απώλεια τίτλου που περιμένουμε τόσα χρόνια και φωνάζαμε ότι αξίζαμε όλη τη χρονιά μέχρι τις αποχωρήσεις παιχτών-κλειδιά που μας έχουν χαρίσει συγκινήσεις. Οι άμεσοι μας ανταγωνιστές στην πλειοψηφία τους είναι ισχυρότεροι από πέρυσι – στα χαρτιά τουλάχιστον – με πρώτο και κύριο τον αιώνιο. Θα είναι επιτυχία να επαναληφθούν οι επιτυχίες στην Ελλάδα για τρίτη χρονιά σερί αλλά το σημαντικότερο είναι να κρατήσουμε την παρακαταθήκη των τελευταίων ετών: να είμαστε ανιδιοτελώς κοντά στην ομάδα στηρίζοντας τον προπονητή και τους παίχτες για την προσπάθεια τους να φτάσουν έναν πήχη που είναι ήδη αρκετά ψηλά.
Recommended Comments