Στην 42η επέτειο από την τραγωδία της Θύρας 7, ο Θρύλος ανέβηκε στην πόλη του Τείχους και σκόρπισε την Άλμπα στους πέντε...βερολινέζικους ανέμους για να συνεχίσει το καλό μομέντουμ και να πάει στο 6-0, ουσιαστικά σφραγίζοντας την παρουσία στα πλέι οφ. Η Άλμπα μπορεί να είναι τελευταία στη βαθμολογία, είναι όμως μια ομάδα που βασίζεται στην ελευθερία κινήσεων και στη γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, και όχι τυχαία πριν το ματς ο κόουτς Γκονσάλες δήλωνε ότι «ο Ολυμπιακός είναι ο καθρέφτης μας, έτσι πρέπει να είμαστε».
Το τσουχτερό κρύο δεν με εμπόδισε βέβαια να κατηφορίσω προς το ποτάμι και το East Side Galery για να δω από κοντά την μεγάλη μου αγάπη. Και το αποτέλεσμα ήταν για ακόμα μια φορά εκθαμβωτικό. Στην αρχή του ματς με τα περίεργα φάουλ που χρεώθηκαν όλοι οι ψηλοί μας, οι Γερμανοί αναθάρρησαν και κάτι πιτσιρικάδες που καθόντουσαν κοντά μου, άρχισαν τα σχόλια και τις αναφορές στο περσινό μας κάζο (είχαμε χάσει με διαφορά). Βέβαια στο +38 το λιμάνι είχε γίνει πολύ βαθύ και οι Γερμανοί είχαν αλλοιθωρήσει από τις φάπες, ενώ εγώ τραγουδούσα με τα φιλαράκια μου «δεν ξέρω τι'ναι αυτό που μου συμβαίνει...».
Το ματς δεν αντέχει σε κριτική, ίσως με εξαίρεση ένα 5 λεπτο στο τέλος της 2ης περιόδου και στην αρχή της 3ης που η Άλμπα έτρεξε ένα επί μέρους σκορ 25-19, κατά το οποίο χαλαρώσαμε υπερβολικά και ο Μπαρτζώκας πηρε δυο διαδοχικά τάιμ άουτ για να κράξει την υπεροψία και τις κακές επιλογές στην επίθεση. Στα υπόλοιπα 35 λεπτά, όχι μόνο δεν είχαμε αντίπαλο στο γήπεδο αλλά σε ορισμένα σημεία φάνηκε σαν να είμασταν σε προπόνηση. Δυσκολεύομαι πραγματικά να βρω επίθετα να χαρακτηρίσω το μπάσκετ που παίζουμε τον τελευταίο μήνα. Και μάλιστα χωρίς τον Σλούκα, τον πιο δημιουργικό παίχτη σε ολόκληρη την ΕΛ. Χτες είχαμε πάλι καταιγισμό ασίστ (26) και σχετικά λίγα λάθη (13) για τον ρυθμό που διατηρήσαμε σε μεγάλο μέρος του ματς. Το ματς κρίθηκε από τη σφοδρότητα της επίθεσης μας που γίνεται παραδόξως ολοένα και καλύτερη. Σε ορισμένα σημεία του παιχνιδιού παίζαμε όπως...οι Σπερς του Πόποβιτς, δεν υπερβάλλω: με 3 γκάρντ και τη μπάλα να στροβιλίζεται ανάμεσα σε διπλά σκριν, σκιπ πάσα, έξτρα πάσα, ελεύθερα τρίποντα, καρφώματα and one. Οι Σάσα (28π.13ρ.) και Παπανικολάου (11π.4ρ.3α.4κλ) ήταν εκπληκτικοί στην επίθεση αλλά όπως φαίνεται και από τη στατιστική του αρχηγού, ο Παπ ήταν...αγριάνθρωπος και στην άμυνα αφού μαζί με τον Γουόκαπ (15π.10α) περιόρισαν στο μηδέν την τροφοδοσία των ψηλών της Άλμπα ενώ σε 27 και 30 λεπτά αντίστοιχα έκαναν μόλις 3 λάθη!
Κλειδί της επιτυχίας μαζί με τους προαναφερθέντες, η τριάδα των ψηλών και η διαχείρισή τους από τον κόουτς που δεν έχασε την ψυχραιμία του όταν φορτώθηκαν με φάουλ στην αρχή και χαμήλωσε το σχήμα για να πάει σε double team όπου δυο κοντοί έκλειναν συνεχώς το δρόμο προς το καλάθι από τον θηριώδη Κουμάτζι και τον Λουκ Σίκμα, τον πιο ευφυή μπασκετικά παίχτη (μαζί με τον Τεόντοσιτς) ολόκληρης της διοργάνωσης. Οι Φαλ και Μπολομπόι είχαν μεστή αλλά περίεργη παρουσία αφού ο Γάλλος είχε 9 πόντους και ήταν μάλιστα αλάθητος στο σουτ σε 10 λεπτά, αλλά χωρίς ριμπάουντ (!) ενώ ο παρεξηγημένος Τζοέλ σε 20 λεπτά είχε 7 πόντους αλλά και 9 σκουπίδια. Η ομάδα στο διάστημα που αγωνίστηκε με κοντύτερο σχήμα είχε ένα επι μέρους 55-25, πράγμα που υποδηλώνει πως χάθηκε η μπάλα.
Με τον πιο εκκωφαντικό λοιπόν τρόπο ο Ολυμπιακός πάει στη διακοπή της Ευρωλίγκας (επόμενο ματς με Βαλένθια στην Ισπανία στις 24.2) και στρέφει την προσοχή του στο Φ8 του κυπέλλου, όπου τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους, παρόλο που είμαστε ξεκάθαρα το φαβορί. Στην Ευρωλίγκα είμαστε αυτή τη στιγμή η ομάδα που τρέμουν όλοι. Γιατί παραδόξως ακόμα και με παίχτες κλειδιά να είναι απόντες, αποδίδουμε στο 100% και επιβάλλουμε μια κυρίαρχη συλλογικότητα που κόβει πόδια (στους αντιπαλους) και την ανάσα (σε εμάς όλους). Πολύ νωρίς για συμπεράσματα σε σχέση με την τελική βαθμολογία και τα πλέι οφ, όταν όμως έχει σχεδόν εξασφαλιστεί το πλεονέκτημα έδρας 10 αγωνιστικές πριν το τέλος της regular season, έχεις το δικαίωμα ακόμα και να χάσεις τον ύπνο σου. Όσο μικρό καλάθι κι αν κρατάς.
ΥΓ. Συγκινητικοί οι Παπανικολάου και Μπαρτζώκας που αφιέρωσαν τη νίκη στα αδέρφια της θύρας 7. Ο Παπ έκανε λόγο και για τις τραγικές ώρες που ζουν οι άνθρωποι σε Τουρκία και Συρία.
ΥΓ2. Σοβαρή ερυθρόλευκη παρουσία στην κερκίδα με περίπου 500 οργανωμένους από το σύνδεσμο του Ανόβερου αλλά και πολλούς ξέμπαρκους που ήταν σε ολόκληρο το γήπεδο. Η φιλοξενία των βερολινέζων οπαδών, μνημειώδης. Με απόλυτο σεβασμό χειροκρότησαν την ομάδα τους αλλά και υποκλίθηκαν σε εμάς στο τέλος χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο. Πολιτισμός.
ΥΓ3. Στο κάρφωμα του Παπ, ο Γερμανός πιτσιρικάς που καθόταν δίπλα μου, αναφώνησε: what the fuck. Σεβάστηκε.
Καλό ΣΚ και τα λέμε σε μια βδομάδα για το Φ8!
Recommended Comments