Σε ακόμα βαριά ατμόσφαιρα η ομάδα βρήκε το σθένος και την τακτική για να κερδίσει τη Μπαρτσελόνα για δεύτερη φορά φέτος και να κλειδώσει την παρουσία στα πλέι οφ. Είναι ένα μεγάλο επίτευγμα και γιατί η Ευρωλίγκα έχει γίνει σούπερ ανταγωνιστική (θα μείνουν έξω πολλές ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ από εμάς), αλλά και γιατί ήταν ένας από τους στόχους μας στην αρχή της σεζόν. Έχουμε καλομάθει βέβαια και κανένας ή σχεδόν, δεν θεωρεί πλέον την οκτάδα ασφαλή στόχο, πάμε για παραπάνω λέμε όλοι. Ισχύει αλλά μέχρι ένα σημείο, γιατί δεν είναι καθόλου δεδομένο. Η ομάδα είναι στα πλέι οφ σχεδόν από το Φεβρουάριο, έχει 6-0 με Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Φενέρ (πρώτη φορά στην ιστορία) ενώ η μοναδική ομάδα που μας κέρδισε από αυτές που είναι στην οκτάδα είναι η Μονακό!
Χτες βράδυ μπήκαμε πάλι κάπως μουδιασμένοι, κακά τα ψέματα, είμαστε όλοι ακόμα πολύ επηρεασμένοι από αυτό που συνέβη και οι δηλώσεις του κόουτς μετά το ματς το επιβεβαιώνουν. Αργοί και προβλέψιμοι στο πρώτο δεκάλεπτο (11-22) ειδικά στην επίθεση, με πολύ κακή κυκλοφορία της μπάλας, ανούσιες ντρίπλες και νωχελικότητα στην άμυνα. Αντίθετα οι Καταλανοί μπήκαν ορεξάτοι και δημιούργησαν πολλά προβλήματα με αιχμή του δόρατος τους Σάνλι και Μίροτιτς, και αν είχαν περισσότερη ευστοχία από την περιφέρεια (έχασαν πολλά ελεύθερα από λάθος δικές μας περιστροφές), θα είχαν πάει τη διαφορά στους 20. Στην άμυνα, μας έβαλαν τεράστια πίεση στον άσο, για να αποδιοργανώσουν το feed game μας μέσα στη ρακέτα. Οι διάδρομοι έκλεισαν και αμέσως φορτωθήκαμε με άγχος και βεβιασμένες επιλογές. Ο Σάσα βραβεύτηκε πριν την έναρξη ως MVP του Φεβρουαρίου, αλλά κλειδώθηκε από την άμυνα με βοήθειες του Σάρας και αναγκάστηκε να πάρει πολλές προσπάθειες υπό τεράστια πίεση, πράγμα που του στοιχίζει σε ορισμένα ματς γιατί γεμίζει με άγχος και φαίνεται. Ουδέν σχόλιο για Κάνααν που έμεινε εντελώς εκτός αγώνα (0π. -7 PIR σε 11 λεπτά).
Στο δεύτερο δεκάλεπτο όμως η παρουσία του second unit έδωσε άλλη διάσταση στο ματς γιατί με απίστευτη ενέργεια στην άμυνα κυρίως από τους ΜακΚίσικ και Μπλακ, οι ερυθρόλευκοι επέστρεψαν στο παιχνίδι δυναμικά και απομάκρυναν άρον-άρον τα όνειρα της Μπάρτσα για νίκη. Έγιναν μια γροθιά με συνεχείς αλλαγές στα σκριν (όταν δεν είναι μέσα ο Κάνααν είναι πιο εύκολο, κι ας χάνονται ορισμένα επιθετικά ριμπάουντ), έκοψαν τη δημιουργία του Λαπροβίτολα και με πίεση στη μπάλα, πλήρωσαν με το ίδιο νόμισμα τους Καταλανούς που δεν έβρισκαν χώρο, αναγκάζοντας τους σε συνεχείς σκιπ πάσες και λάθη. Το μοτίβο είχε αλλάξει αλλά όχι το σκορ, αφού χρειαστήκαμε 3+ λεπτά για να βρούμε σουτ από έξω και να δώσουμε τέλος στη νευρικότητα. Ο Λάρι επιτέλους ευστόχησε στα 6:44 του δεύτερου δεκαλέπτου και γύρισε κυριολεκτικά το μομέντουμ και το ματς υπέρ μας. Όχι τυχαία βγήκε MVP με 14 πόντους και 5 ριμπάουντ αλλά και εξαιρετική παρουσία στα μετόπισθεν αφού εκμηδένισε όποιον μάρκαρε. Είναι ο μόνος παίχτης μας που έχει κάτι το εντελώς απρόβλεπτο, και αιφνιδίασε και πάλι τους μπλαουγκράνα όπως είχε κάνει και στη Βαρκελώνη. Αυτή η τρέλα του Λάρι ξεκόλλησε την ομάδα, η ίδια τρέλα έκλεισε το ματς με ένα τεράστιο τρίποντο 3 λεπτά πριν το τέλος. Όταν πήγε στον πάγκο αμέσως μετά ο Μπαρτζώκας τον υποδέχτηκε με χειροκρότημα και τον χάιδεψε στο κεφάλι, όπως μας λέει ο @Nico7 που ήταν εκεί δίπλα. Και είναι αυτή η αξία του φετινού (του περσινού και εύχομαι και του μελλοντικού) Ολυμπιακού, να παίρνεις από τους "εργάτες" σου τα μέγιστα σε ένα ματς, παρά τις βρισιές και τις αντιξοότητες να αποδίδεις τα εύσημα όταν η τρέλα του Λάρι μετουσιώνεται σε χρυσάφι για την ομάδα.
Στο κατόπι ο ΜακΚίσικ που επιθετικά έκανε πάρτι και ταπείνωσε τους ισπανούς που τον άφηναν να βαράει τρίποντα μόνος του, και καλά "σιγά μην το βάλει". Ο Σακίλ είχε 3/4 τρίποντα (16π. 3ρ. 1λ. 2κλ. σε 27') και μάλιστα παραλίγο να βάλει και αυτό που έχασε από το κέντρο στη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου. Είχε όμως και 4 ασίστ ενώ έμοιαζε αδύνατο να μπορούν να τον σταματήσουν στο πρώτο βήμα. Ό,τι δοκίμασε ο Σάρας για να τον σταματήσει απέτυχε. Η άμυνα μας συνέχισε το βιολί της και έτσι τα δυο μεσαία δεκάλεπτα είχαν επι μέρους σκορ 39-25, μπαίνοντας στα τελευταία 10 λεπτά με αβάντα νίκης. Ο υπέροχος Ταρίκ Μπλακ (6π.5ρ. 15 PIR) εισέπραξε επιτέλους σύνθημα από την κερκίδα αφού η παρουσία του στο παρκέ σε άμυνα και επίθεση ήταν καθοριστική. Είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει με τον Αμερικανό σέντερ που εξελίσσεται στον καλύτερό μας ψηλό! Με πολύ γρήγορα πόδια και κορμί από ατσάλι έχει αυτή τη στιγμή μεγάλη υπεροχή σε σχέση με άλλους ψηλούς, είναι rim protector, παίζει εύκολα άμυνα με κοντούς μετά τις αλλαγές στα σκριν. Ο Πίτερς (6π. 4ρ.) απο την άλλη, κάλυψε τον χλωμό Σάσα κυριώς στην άμυνα, αλλά τον κράτησε φρέσκο, και όταν ο MVP του Φεβρουαρίου ξαναμπήκε στο τελευταίο τρίλεπτο έκανε παπάδες και έριξε οριστικά την Μπαρτσελόνα στο καναβάτσο.
Τρίβει τα χέρια του ο κόουτς Μπαρτζώκας γιατί το δημιούργημα του αυτό είναι ένα όνειρο, ακόμα και όταν το ματς δεν είναι θεαματικό και η αρχική πεντάδα έχει πολλά προβλήματα. Το να διαθέτεις ένα second...united σαν το δικό μας είναι εξαιρετικά σπάνιο αν αναλογιστεί κανείς ότι το 60% της παραγωγής ήρθε χτες από αυτούς. Ο δρόμος για την καταξίωση είναι μακρύς και πρέπει να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι και κυρίως ταπεινοί μέχρι το τέλος. Όταν νικάς όμως σε ένα σχετικά άσχημο ματς μια ομάδα σαν την Μπάρτσα και μάλιστα για δεύτερη φορά φέτος, έχεις την ποιότητα και την πολυτέλεια να κοιτάς στα μάτια οποιονδήποτε. Η ομάδα είναι ίσως ακόμα σε αγωνιστική κάμψη (φαντάσου) πράγμα που φάνηκε στο Μιλάνο και στη Ρόδο, αλλά πιστεύω ότι ένα άλλο σύνολο, χωρίς το βάθος ποιότητας που έχουμε εμείς κυρίως από τους αναπληρωματικούς, εχτές θα έχανε εύκολα. Όλες οι ομάδες του σκακιστή περνούν μια μικρή κρίση το Μάρτιο για να παρουσιαστούν έτοιμες όταν η μπάλα θα ζυγίζει 100 κιλά. Ο στόχος της τετράδας είναι πλέον πολύ κοντα και πιστέψτε με, δεν έχει καμία σημασία ποιόν θα αντιμετωπίσουμε ειδικά αν έχουμε πλεονέκτημα έδρας. Όλοι θα κάνουν τα πάντα για να μην πέσουν απάνω μας.
ΥΓ1. Παρά τις δυσκολες ώρες, ο κόσμος ήταν εξαιρετικός χτες βράδυ. Σε μια συζήτηση που είχα πριν 2 μέρες με @lancelotέλεγα ότι το ΣΕΦ είναι χλιαρό, παρά τα συνεχή sold out. Χτες διαψεύτηκα πανηγυρικά.
ΥΓ2. Μέτρια και πάλι η διαιτησία, ειδικά του...Ρόμποκοπ Ντιφαλά που όσο περνάει ο καιρός χειροτερεύει αντί να καλυτερεύει. Το αντιαθλητικό στο Σλούκα ήταν απλό φάουλ, ενώ το κανονικό που δόθηκε στο Σακίλ, ήταν αντιαθλητικό. Δεν υπάρχει το επιθετικό του Μπλακ (έχει στηθεί), ενώ του Πίτερς είναι καλάθι και φάουλ. Δυο φάουλ είδα που δεν δόθηκαν στο Μίροτιτς. Σωστά τα βήματα στο Λάρι, ενώ δεν υπάρχει μπρος-πίσω αμέσως πριν αφού δεν υπάρχει κατοχή της ισπανικής ομάδας. Εξαιρετικό call τα 3" στο τέλος και μπράβο στον τρίτο διαιτητή για το κουράγιο του, ξεκάθαρη παράβαση.
ΥΓ3. Η Μπάγερν καραδοκεί αύριο να μας κάνει ζημια, το ματς θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Πάμε να γεμίσουμε το ΣΕΦ!
Recommended Comments