Ύστερα από το αχώνευτο βραδινό που μας σέρβιρε η Μονακό την Τρίτη το βράδυ, πήγαμε με βαριά καρδιά και...στομάχι (κυριολεκτικά) στην όμορφη Μπολόνια και είναι αλήθεια ότι όταν άκουσα για την απουσία του Σλούκα και την πιθανή απουσία του Σάσα, τα έβαψα μαύρα. Είσαι Θρύλος όμως και η φανέλα είναι πολύ πιο βαριά από το γαλλικό δείπνο, και το μέταλλο είναι τιτάνιο. Με μπροστάρη ένα ΜακΚίσικ από τα παλιά (21π.4ρ.4α. και 75% στα δίποντα) και τον Παπανικολάου σε ρόλο ηγέτη (17π.6ρ.2α. 57% στα τρίποντα) η ομάδα έφερε σε πέρας ένα πολύ δύσκολο ματς και όπως δήλωσε ο Μπαρτζώκας είναι ίσως η σημαντικότερη μας νίκη φέτος.
Για τους εξής λόγους:
1. Απουσία του πιο δημιουργικού μας παίχτη δεν εμπόδισε τους άλλους να βγουν μπροστά, όπως το συνηθίζουν, στα δύσκολα. Η ομάδα αντέδρασε και πάλι, είχαμε 19 ασίστ (εξαιρετικό σκορ χωρις το Σλούκα).
2. Έτσι όπως εξελίχτηκε ο αγώνας, ειδικά με την...αφηρημάδα του Λάρι στο τέλος που παραλίγο να στοιχίσει τη νίκη, αλλά και με τα διαιτητικά λάθη, ήταν άθλος το ότι σταθήκαμε όρθιοι.
3. Σε περίπτωση ήττας θα πέφταμε στο 11-8 και θα επιστρέφαμε στην Ελλάδα με βαριά ψυχολογία. Τώρα όχι μόνο είμαστε 3οι αλλά με νίκη στο ΣΕΦ την Παρασκευή, θα είμαστε πάλι 1οι.
4. Ο σημαντικότερος όμως λόγος είναι ότι για πρώτη φορά φέτος η ομάδα δεν έχασε ματς στο οποίο είχε τη συνήθη καθίζηση στο τελευταίο δεκάλεπτο. Σε πολλά ματς φέτος σκαλώσαμε στο θέμα της διαχείρισης, της ενέργειας και του ροτέισον ειδικά στα τελευταία 7' με αποτέλεσμα να χαθεί ο αγώνας. Όχι χτες όμως και αυτό χάρη κυρίως στα μεγάλα σουτ που μπήκαν από τις μεγάλες προσωπικότητες που βγήκαν μπροστά και θα έλεγα επιτέλους. Και ο Σάσα (που επέστρεψε στα MVP standards με 21π. και 10ρ.) με το γκολ-φάουλ για το 73-74 αλλά και ο Παπ με ένα τρίποντο που ζύγιζε 1 τόνο για το 75-80, έδωσαν στο Θρύλο φτερά για τη νίκη.
Από την αρχή του ματς φάνηκε ότι η ομάδα ήθελε να αντιδράσει για την ήττα στη Γαλλία (την ώρα που η Μονακό έτρωγε ένα κλαρίνο 24 πόντων στο Βελιγράδι) και με επι μέρους 41-31 έδειχνε να βάζει το νερό στο αυλάκι. Η Βίρτους με πίεση στη μπάλα και με έναν αδιανόητο Μίλος Τεόντοσιτς έμεινε στο ματς χάρη και στις μικτές ζώνες του Σκαριόλο που στο 4ο δεκάλεπτο μας μπέρδεψαν και έβαλαν τεράστια πίεση στους δικούς μας. Το καλό passing game μας δεν επαρκεί όμως γιατί παρόλο που βγάλαμε σχεδόν 13 αμαρκάριστα τρίποντα, η συγκομιδή ήταν πενιχρή. Χρειάστηκε να βγει μπροστά ο Σακιλ αλλά και ο Γουόκαπ (ο μοναδικός καθαρός μας άσος, έπαιξε 63 λεπτά στα δυο ματς, έκανε και το πόστερ ντανκ της χρονιάς) που με κάθετο παιχνίδι και διεισδύσεις πήραν την ομάδα στις πλάτες τους, ανοίγοντας την ιταλική άμυνα στα δύο.
Θα περίμενε κανείς ότι η απουσία του Σλούκα θα ήταν μια ευκαιρία ανάστασης για Κάνααν και Λάρι αλλά τα έσπασαν ξανά και οι δύο. Οι ευκαιρίες για το αγαπημένο φλατ game του 32χρονου Αμερικανού ύστερα από πικ εντ ρολ, του έδωσε αρκετές ευκαιρίες να βγει μπροστά και να σουτάρει αλλά ήταν και πάλι απελπιστικά άστοχος (2π. σε 17' 0/5 τρίποντα). Σε μια συζήτηση που είχα με το φίλο @Κώστας Σπανόςμου επεσήμανε ότι ο Κάνααν συνεχίζει να έχει θετικό +- σε κάθε ματς, με αποτέλεσμα η ομάδα να παίζει καλύτερα με αυτόν μέσα. Και ισχύει. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, ο Κάνααν είχε και πάλι εξαιρετικό spacing, δημιούργησε προϋποθέσεις για εύκολα καλάθια για όλους, αλλά και για τον ίδιο. Επίσης στο 3ο δεκάλεπτο έπαιξε ξανά πολύ καλές άμυνες πάνω στους κοντούς των Ιταλών. Το ζητούμενο όμως για τον παίχτη αυτό δεν είναι τόσο η προσφορά του σε αυτούς τους τομείς, όσο στο κομμάτι του σκορ αλλά και της δημιουργίας. Όσο κι αν θέλουμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο, 1/10 τρίποντα και 3 ασίστ σε 32 λεπτά που αγωνίστηκε σε Μονακό και Μπολόνια, δεν τα λες και καλά στατιστικά. Πάντως όσο η ομάδα τελικά πορεύεται έτσι, καλό θα είναι να μετριάσουμε την κριτική μας απέναντι του και να τον στηρίζουμε κι ας μην μας κάνει, με αυτόν θα πάμε μέχρι το τέλος της σεζόν εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.
Η ομάδα στερείται προσωπικότητας που θα μπορεί να μας κουβαλήσει στα τελειώματα (βλέπε Σπανούλης και Ντόρσει, για παράδειγμα, παρόλο που ο Τάιλερ δεν μπορεί να συγκριθεί με τον αρχηγό) και αυτόςείναι ένας από τους λόγους που χάνουμε τα ματς που στραβώνουν. Χτες βράδι όμως φάνηκε να βγαίνουν πολλοί μπροστά και να θέλουν να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους. Και όταν συμβαίνει αυτό, συν την εξαιρετική μας χημεία και τον τρόπο παιχνιδιού μας, είμαστε πραγματικά ένα σύνολο που καταβάλλεται πολύ δύσκολα.
ΥΓ1. Κάκιστη η διαιτησία του Μπολτάουζερ και τον συναδέλφων του. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να εκνευρίζομαι τόσο συχνα με τους διαιτητές της ΕΛ, του οποίους γενικά θεωρώ τους καλύτερους και τους πιο αξιόπιστους. Σε ένα ομολογουμένως δύσκολο ματς τα έκαναν θάλασσα, αρχής γενομένης με το ντεσκαλιφιέ που δεν έδωσαν στο 2' κατά του Χάκετ. Ο Ιταλός χτύπησε με εκ προθέσεως αγκωνιά στο λαιμό τον Γουόκαπ που ήταν στον αιφνιδιασμό. Ο διαιτητής Περούγκα (ΙΣΠ) ήταν κοντά και έδωσε αμέσως αντιαθλητικό. Και καλά έκανε αφού έχει το βίντεο στη διάθεσή του, λέει "πάμε τώρα με αντιαθλητικό και βλέπουμε". Προς μεγάλη μου έκπληξη όμως οι διαιτητές παρέμειναν σε αυτή την απόφαση και κατά τη γνώμη μου αυτό το λάθος τους επηρέασε σε όλο το ματς και στη διαχείριση των επαφών, αφού τους χάλασε το μέτρο. Είναι ξεκάθαρη απόβολή και πρέπει να δοθεί αμέσως χωρίς αστείες διακαιολογίες τύπου "είναι αρχή του ματς" κλ.
Πολλά τα λάθη εκατέροθεν και στη συνέχεια αλλά κυρίως στο τέλος όταν και έχασαν σχεδόν τον έλεγχο του ματς εντελώς! Οι τεχνικές ποινές στο Μίλος είναι υπερβολικές (ειδικά η πρώτη) αφού και οι δύο σχετίζονται με μακροσκοπικά διαιτητικά λάθη, αλλά και η τεχνική στον Μπαρτζώκα είναι λάθος αφού ο σκακιστής δεν τα είχε με τους διαιτητές. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι δεν υπάρχει φάουλ στο ριμπάουντ που χάνει ο Παπ στο τέλος όπως και ότι το φάουλ που αμέσως μετά σφυρίζουν στον Γουόκαπ είναι σχεδόν καθαρή άμυνα αλλά δίνει 3 βολές στο Μίλος. Να επισημάνω εδώ ότι καλοί διαιτητές δεν πάνε να καλύψουν ένα λάθος με ένα ακόμα στην αντίπερα όχθη. Κάκιστη η επιλογή αυτή και υποδηλώνει αδυναμία διαχείρισης σε αυτό το επίπεδο. Τέλος, το καλάθι και φάουλ που χρεώθηκε στο Φαλ αμέσως μετά είναι επίσης ένας όπως-όπως συμψηφισμός (δεν είδα να υπάρχει παράβαση).
ΥΓ2. Την Παρασκευή έρχεται η Ρεάλ στο (κατάμεστο) ΣΕΦ, ματς κλειδί που μαζί με τα παιχνίδια με Μπαρτσελόνα και Εφές θα δείξουν τις πραγματικές μας δυνατότητες για 4άδα.
Καλό ΣΚ σε όλους!
Recommended Comments