Σύντομο σχόλιο για το χτεσινό ματς με ΠΑΟ
Συνολικά ανώτερη η ομάδα, έλεγξε το ματς για 34’ στον απόλυτο βαθμό, και έκανε το 8-0 στα τελευταία ματς στην Ευρωλίγκα με αντίπαλο τον αιώνιο και με συνολικό σκορ 16-7 από καταβολής. Παρόλα αυτά, με 4 πόντους τα τελευταία 4’ έπαιξε με τη φωτιά και έδωσε στον αντίπαλο… ηγέτη το σουτ της νίκης. Ο Σλούκας βρήκε μόνο ταμπλό αλλά το ερώτημα που θέτει το τελείωμα του ματς είναι σαφές: υπερβολική χαλαρότητα και σιγουριά ή ανικανότητα διαχείρισης; Στα μάτια μου υπάρχει ένας συνδυασμός παραγόντων: παίζουν και οι άλλοι και δεν θέλουν να χάσουν με 20, από τη μία. Από την άλλη, η ομάδα χαλαρώνει υπερβολικά και αδικαιολόγητα (για 4ο ματς φέτος στην Ευρωλίγκα χωρίς ποτέ να το πληρώσει). Μπορούμε όμως να πηγαίνουμε έτσι σε κάθε σημαντικό ματς; Ασφαλώς όχι, γιατί κάποια στιγμή θα έρθει βαριά ήττα. Ποιο είναι το βασικό μας λάθος χτες; Ο υπερβολικός ενθουσιασμός: στο 1:06’ πριν το τέλος είμαστε στο +7 και έχουμε τη μπάλα, ο Σάσα πανηγυρίζει στο παρκέ, ο Λι φεύγει στον αιφνιδιασμό και αντί να ροκανίσει χρόνο κάνει λάθος στα 5” της επίθεσης, μπάλα στον άσφαιρο μέχρι τότε Ναν και μπαμ βαζελος στο -4.
Όμως είναι λάθος να εστιάζουμε μονάχα εκεί δηλαδή στο τέλος του ματς: ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ είναι η καλύτερη ομάδα στη Γηραιά Ήπειρο φέτος γιατί παίζει ένα εξαιρετικό μπάσκετ ουσίας σε άμυνα και επίθεση. Η συνδυαστικές D του Μπαρτζώκα με double team στο Ναν και αλλαγές στα σκριν μόνο του Σλούκα, εκτροχίασαν τα βαζέλια από νωρίς που δεν βρήκαν λύσεις μέχρι πολύ αργά στο ματς. Η επίθεση μας από την άλλη έβγαλε φωτιές όσο… υπήρχε άσος στο παρκέ. Από τον τραυματισμό του Γκος (δεν είναι καλά τα νέα) και μετά πορευτήκαμε σταθερά με «σύστημα επείγοντος» μπροστά ενώ τα 3 γκαρντ του Αταμαν αύξησαν την πίεση στη μπάλα και μας δυσκόλεψαν στο 4ο δεκάλεπτο.
Απίστευτη η γκρίνια των οπαδών μας στα σοσιαλ μετά το ματς, ούτε ήττα να είχαμε κάνει. Απίστευτη και η κλάψα του βαζελου για τη διαιτησία, ως συνήθως με μπροστάρηδες Αταμαν και Γιαννακόπουλο. Όσον αφορά το πρώτο κομμάτι, είναι πραγματικά άδικο και υπερβολικό να εστιάζουμε τόσο επίμονα στο ότι «παραλίγο να χάσουμε». Στα μάτια μου υπάρχει θέμα με την απολέση των διαφορών, όμως μια νίκη κατά του αιώνιου είναι ΠΑΝΤΑ μια νίκη ουσίας και μάλιστα έτσι όπως ήρθε τους πληγώνει διπλά γιατί νόμισαν ότι θα το πάρουν.
Σχετικά με τη διαιτησία: ωραία η καραμέλα Αταμαν «νικάω, είμαι ο καλύτερος, χάνω φταίνε οι διαιτητές». Το κάνει πάντα με σκοπιμότητα για τα επόμενα ματς. Πάντως από ότι φαίνεται οι διαιτητές στην Ευρωλίγκα δεν ψαρώνουν και η αντιμετώπιση του Ναν είναι απτό παράδειγμα: όσο και να κλάψει ο αμερικανός, σφυρίγματα δεν θα πάρει μόνο και μόνο επειδή είναι παιχταράς.
Για τις φάσεις που διαμαρτύρεται ο ΠΑΟ αλλά και για να μαθαίνουμε:
Σχετικά με την απόφαση για την επαναφορά:
1. Εμείς δεν βάλαμε καλάθι στην επόμενη φάση, ο βαζελος επιτέθηκε και σκόραρε. Οπότε σαν να είχε την κατοχή εξαρχής.
2. Στο μόνιτορ δεν ήταν ξεκάθαρο ότι ο Σακ ακουμπάει τελευταίος. Σύμφωνα με τον κανονισμό όταν το ριπλέι δεν είναι διαφωτιστικό, ισχύει η αρχική απόφαση. Εξού και η κατοχή σε εμάς.
Αναφορικά με τα υποτιθέμενα βήματα του Φαλ:
Ο κανονισμός έχει αλλάξει από το 2020 και πολύς κόσμος το αγνοεί. Ουσιαστικά τα βήματα έχουν γίνει 3 στο μπάσιμο, 0-1-2, όπου το 0 είναι όταν μαζεύεις τη μπάλα ενώ παλιά αυτό ήταν το 1. Ο Γάλλος σεντερ κάνει ακριβώς αυτό.
Η ομάδα έκλεισε θέση για τα πλέι οφ και μάλλον θα έχει και το πλεονέκτημα της έδρας. Στη σεζόν που γιορτάζουμε τα 100 χρόνια χρυσής ιστορίας μας έχουμε μπροστά μας μια τεράστια πρόκληση: να επιστρέψουμε στην κορυφή της Ευρώπης, εκεί που ανήκουμε. Με μια διαφορά όμως σε σχέση με το παρελθόν: φέτος στον τελικό, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα έχουμε απέναντι μας τον Παναθηναϊκό.
#Geo
Recommended Comments