Σε ένα κακό επιθετικά κυρίως βράδυ (θα αναλύσω γιατί) και με μόλις 28% από την περιφέρεια η ομάδα παρουσίασε μέταλλο πρωταθλητή στο Κάουνας, νίκησε δύσκολα την ανταγωνιστική Ζαλγκίρις, κάνοντας παράλληλα και μια πρόβα τζενεράλε για το τι θα επακολουθήσει στο τέλος του Μάη στην απίθανη λιθουανική πόλη. Κανένας δεν μας χαρίζεται και η Ζαλγκίρις χτες είχε τρομερό κίνητρο για τη νίκη, αφού αν είχε επικρατήσει θα ήταν σήμερα 2 νίκες από την Εφές (η οποία παρεπιπτόντως παραμένει για τα καλά στο παιχνίδι για την 8η θέση). Δεν ξέρω αν οι φανταστικοί λιθουανοί φανς θα είναι με εμάς αν με το καλό βρεθούμε εκεί στο Φ4, (έχουν πάρει περίπου 13 χιλιάδες εισιτήρια) σίγουρα όμως εχτές δημιούργησαν ένα καυτό κλίμα, αντάξιο και καλύτερο των οπαδών της Μεσογείου και έσπρωξαν την ομάδα τους μέχρι το τέλος πολύ κοντά στη νίκη.
Η αρμάδα του σκακιστή όμως προσθέτει σιγά-σιγά στο παιχνίδι της ένα ακόμα στοιχείο που είναι αποτέλεσμα μιας καλοδουλεμένης προσπάθειας όλων και που ήταν το βασικό μας χαρακτηριστικό στα χρόνια που μεσουράνησε ο Βασίλης: η refuse to lose νοοτροπία, απόρροια μια ιδιαίτερης συλλογικότητας (για παράδειγμα, κανένας δεν παίζει για τη στατιστική του), της ιδιαίτερης ψυχραιμίας στα τελευταία κρίσιμα λεπτά (η Ζαλγκίρις στο 4ο δεκάλεπτο μας πήγε 23-13, αλλά κανείς δεν έδωσε την εντύπωση ότι έτρεμαν τα πόδια του) και φυσικά της ικανότητας του Μπαρτζώκα να διαβάζει τι πάει να συμβεί εγκαίρως και να προλαβαίνει την καταστροφή. Το έκανε χτες, το έκανε την περασμένη εβδομάδα, διατηρώντας τον απόλυτο έλεγχο της ομάδας και τους ρυθμούς χαμηλά στα τάιμ άουτ.
Στα παραπάνω προστίθεται η υπεραξία του Σάσα (25π. 8ρ. 9/9 δίποντα what the fuck) που όχι απλά θα είναι ο MVP της regular season αλλά μάλλον και ο παίχτης με το υψηλότερο PIR στην ιστορία της ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα! Χτες στην τελευταία επίθεση, η close out ιδέα απέτυχε και βγήκε τελικά ένα πολύ δύσκολο σουτ από τη γωνία που ο Βέζε φρόντισε να στείλει στο στόχο με μοναδικό ήχο το χλατς και τη...σιγή που επικράτησε αμέσως μετά στην κερκίδα των 15 χιλιάδων λιθουανών. Δεν αποτελεί πλέον είδηση αυτό που κάνει ο Σάσα, είναι όμως είδηση η σταθερότητα στο σκοράρισμα και η προσφορά στην άμυνα του Σακίλ (18π. 6 κερδισμένα φάουλ, μόλις 1 λάθος). Ο Αμερικανός SG έχει υπερκαλύψει στα τελευταία 10 ματς το κενό στο σκοράρισμα του Κάνααν και αναδεικνύεται σε κεντρικό πρωταγωνιστή της προσπάθειας της ομάδας. Μια που ανέφερα τον Ησαϊα: ξεχάστε το σκορ από αυτόν, ή καλύτερα μην το περιμένετε, δεν αποκτήθηκε για το σκοπό αυτό και παρόλο που εμφανώς υστερεί στο τομέα των πόντων και των ασίστ, η παρουσία του στο παρκέ είναι καταλυτική για να χτίζονται οι διαφορές. Χτες είχε σίγουρα μέτρια παρουσία αλλά αυτό που κάνει στην άμυνα και το spacing που δημιουργεί, κάνει το σύνολο να αποδίδει καλύτερα (+8 στο plus-minus, που σημαίνει ότι η ομάδα παίζει καλύτερα με αυτόν στο παρκέ). Αν βρεθεί δε σε μέρα, θα κάνει ζημιές αλλά δεν υπάρχει λόγος να τον κράζουμε συνέχεια αφού ο ρόλος του είναι άλλος.
Όπως έλεγα στην αρχή, το κακό επιθετικά μας βράδυ ήταν αποτέλεσμα 2 βασικών παραμέτρων:
1. Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα που σε 11 παιχνίδια φέτος βρέθηκε να χάνει με περισσότερους από 10 πόντους στο 3ο δεκάλεπτο, αλλά επέστρεψε και διεκδίκησε τη νίκη, όπως ακριβώς έκανε χτες. Πως το κατάφεραν; Άφησαν τη μπάλα να βγει έξω ύστερα από εξουθενωτική άμυνα πάνω στον άσο και έτσι πολλές από τις επιθέσεις μας ήταν κοντά στο τέλος των 24", βεβιασμένες αλλά και εκνευριστικά άστοχες ακόμη και σε μπλανκ ελεύθερα τρίποντα. Πήραν το ρίσκο και εν μέρει δικαιώθηκαν.
2. Όταν επιτέλους ξεφύγαμε στο σκορ (45-59 στο 28') κυρίως χάρη στην παρουσία του Σακ και του Φαλ που έκανε ό,τι ήθελε στη ρακέτα (6π.4ρ.7ασίστ-ρεκόρ καριέρας), φάνηκε ότι το ματς θα ήταν κατήφορος και εκεί έγινε το λάθος να το θεωρήσουμε λήξαν και να ξαναβάλουμε τους Λιθουανούς στη διεκδίκηση της νίκης. Η απώλεια αυτοσυγκέντρωσης και η χαλαρότητα του 4ου δεκαλέπτου θα μπορούσε να μας στοιχίσει το ροζ φύλλο.
Στο τελευταίο αυτό κομμάτι συνίσταται και το μεγάλο μας όπλο για τη συνέχεια, ένα όπλο που δεν αποτυπώνεται σε καμία στατιστική και που μας δίνει ένα απεριόριστο περιθώριο βελτίωσης: η ικανότητα μας να παραμείνουμε προσηλώμένοι στο στόχο. Πριν 2 μήνες αυτό το ματς θα είχε χαθεί, μπροστά σε τέτοιο κοινό, με τέτοια ορμή και με το μομέντουμ ξεκάθαρα εναντίον. Χτες δεν χάθηκε γιατί η ομάδα συνεχίζει να ωριμάζει και να αποδίδει ακόμα και σε άσχημα επιθετικά ή και αμυντικά βράδια. Η αυτοσυγκέντρωση και η ψυχραιμία στο τέλος μας είχαν στοιχίσει πέρσι στο Βελιγράδι, αλλά η δουλειά του Μπαρτζώκα στο κομμάτι αυτό είναι συγκλονιστική, όπως και η βελτίωση μας.
Ο Θρύλος έχει 11 νίκες στα τελευταία 12 ματς και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα έχει πλεονέκτημα έδρας. Η πρωτιά προσωπικά με αφήνει σχεδόν αδιάφορο πέρα από το γόητρο, αφού ουσιαστικά δεν μεταφράζεται σε κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα και επιπλέον δεν ξέρω καν αν μας ταιριάζει δεδομένου ότι σχεδόν ποτέ ο πρώτος δεν πήρε την κούπα. Τα Φ4 είναι ματς πολύ ειδικών συνθηκών και καμία σχέση δεν έχουν με τα πλέι οφ ή με την regular season. Πραγματικά δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν, οι άλλοι μας τρέμουν και θα βάλουν θεούς και δαίμονες για να μην μας έχουν απέναντι τους. Αν παραμείνουμε υγιείς και κυρίως αν δεν πάρουν τα μυαλά μας αέρα, ο ουρανός θα είναι το ταβάνι μας.
ΥΓ1. Καλή η διαιτησία των Ρίζικ, Γκαρσία και Λεθκάνο. Καιρό είχα να περάσω ένα σχεδόν ολόκληρο ματς, χωρίς να ασχοληθώ καθόλου με την διαιτητική τριάδα.
ΥΓ2. Την ερχόμενη εβδομάδα έχουμε ένα πολύ δυνατό τεστ με έναν από τους πιθανούς αντιπάλους μας στα πλέι οφ, την Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς στο Βελιγράδι, ενώ αυτή την Κυριακή πάμε ΟΑΚΑ για το ματς πρωταθλήματος με το βάζελο. Δυο ματς φωτιά, φάρος για τη συνέχεια (καλό θα είναι να μην τους υποτιμήσουμε).
Να περνάτε όμορφα.
Περιμένω τα δικά σας σχόλια και παρατηρήσεις εδώ:
Recommended Comments