Πέρασαν 4 χρόνια από τότε που ο Σακίλ ΜακΚίσικ είχε πιάσει λιμάνι και με ένα αξέχαστο ματς ορόσημο είχε κατατροπώσει το βάζελο σημειώνοντας 27 πόντους στο ντεμπούτο του με τα ερυθρόλευκα. Πιο πίσω στο χρόνο, ο Μιχάλης Στεφάνου θυμήθηκε σήμερα το πρώτο ματς του Ουόλτερ Μπέρυ που το 1992 είχε ντυθεί...σούπερμαν και χωρίς προπόνηση, είχε σημειώσει 21 πόντους εναντίον της Εστουντιάντες. Σε ένα από τα ωραιότερα παρθενικά ματς με τα ερυθρόλευκα μπαίνει δικαιωματικά από χτες και ο Μόουζες Ράιτ που σαν Θρύλος από τα γεννοφάσκια του, μπήκε στο ματς πενταδάτος και με 15 πόντους, 5 ριμπάουντ, 4 τάπες, 2 ασίστ και 2 κλεψίματα σε 24 λεπτά, άστραψε με την παρουσία του και υπερκάλυψε το κενό όλων των σέντερ μας που έβλεπαν το ματς από τη baseline. Ο απόφοιτος του Georgia Tech και πρώην LA Clipper, είχε επίσης 78% εντός πεδιάς, έγραψε 23 PIR και είχε μόλις 1 λάθος! Μαζί με τη φανταστική παρουσία του θέτει πλέον ένα καίριο ερώτημα: είναι αυτός ο αθλητικός rim protector το πεντάρι που χρειαζόμαστε για να έχουμε μια πιο ευέλικτη και αποτελεσματική front line;
Στο χτεσινό ματς με την Άλμπα Βερολίνου, η ομάδα μπήκε κάπως μουδιασμένη και παρά τον οίστρο του Κάνααν που από νωρίς έδειχνε τι θα ακολουθήσει, είχε κακή περιφερειακή άμυνα και πολύ αργές επιστροφές, στοιχεία που βοήθησαν τα μάλλα τους Γερμανούς να τρέξουν ένα επί μέρους 34-22 που μας εξέθετε διαρκώς. Ο Τόμας Γουόκαπ (0π.2α.5ρ.) δεν μπορούσε να βρει ρυθμό, έκανε λάθη και η βάρκα έμπαζε νερά μπλοκαρισμένη σε μια σύνθετη ζώνη που εφάρμοσε από νωρίς ο Γκονσάλες, δεδομένου ότι έλλειπαν όλοι οι ψηλοί μας. Στο διάστημα αυτό οι περιφεριακοί της Άλμπα σούταραν 7/11 τρίποντα και έκλεισαν το ημίχρονο μπροστά, όπως είχε συμβεί και πριν ένα μήνα στο Βερολίνο, με 45-48.
Στα αποδυτήρια συνέβησαν 2 πράγματα: ο κόουτς έβγαζε καπνούς και ο Ράιτ αποφάσισε να μπει στο ματς (είχε κάνει 2 γρήγορα φάουλ και κουτούλαγε στην επίθεση εμφανώς αγχωμένος στην αρχή). Η ομάδα μεταμορφώθηκε στο τρίτο δεκάλεπτο, έδειξε ένα πρόσωπο πιο κοντά σε αυτό που θα ακολουθήσει και τρέχοντας ένα 33-13, εξαφάνισε τους φιλότιμους Βερολινέζους από το παρκέ. Οι άμυνες μας επέφεραν ασφυκτική πίεση και 7 λάθη στους αντιπάλους, κάναμε 6 κλεψίματα, ελέγξαμε το ριμπάουντ. Καταλυτική η παρουσία του Γκος στον άσο (14π. 4α. 4κλ. 7/8 διπ.) και του αδιανόητου Αιζάια Κάνααν που σε ένα βράδυ καριέρας σούταρε απέξω σαν να έριχνε βότσαλα στο Φλοίσβο. Ο βραχύσωμος Αμερικανός κίλερ πήρε το όπλο του και με 9/14 τρίποντα ξεσήκωσε το ΣΕΦ στο πόδι σε παραλήρημα ενθουσιασμού. Συνολικά είχε 31 πόντους (career high) χωρίς να εκτελέσει ούτε μία βολή και με μόλις 1 λάθος σε 30 λεπτά! Η επίδοση στα τρίποντα είναι η 2η καλύτερη στην ιστορία της Ευρωλίγκας (10 είναι το ρεκόρ του Λισμπόα από το 1995), αλλά είναι η καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου και βέβαια του ίδιου του Κάνααν ο οποίος σε κάποια φάση ήταν σε τέτοια έκσταση που έκανε ένα μίνι γύρο θριάμβου gangsta style σε ένα τάιμ άουτ του Γκονσάλες. Αλάνι μεγάλο.
Το τελευταίο δεκάλεπτο είχε σχεδόν διαδικαστικό χαρακτήρα αν και 3 λεπτά πριν το τέλος η ομάδα χαλάρωσε υπερβολικά και η Άλμπα μείωσε στους 13. Με επιστροφή στη σοβαρότητα και μια μικρή... πνευματική βοήθεια από το τάιμ άουτ που πήρε ο Σκακιστής, η ομάδα έτρεξε ένα μικρό 5-0 που έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα των Γερμανών για ανατροπή.
Η Άλμπα δεν είναι ασφαλώς ένας δύσκολος αντίπαλος με το run and gun μπάσκετ που παίζει και με τη σχεδόν...καθόλου άμυνα. Ωστόσο, σε αντίθεση με πολλά άλλα ματς φέτος, ο Θρύλος είχε ξαφνικά μια ιδιαίτερη φρεσκάδα στην επίθεσή του χάρη σε δυο στοιχεία: τον εκπληκτικό Παπανικολάου (5π.7α.2ρ.) που ανέβηκε στην κορυφή της ρακέτας για να σπάσει τη ζώνη του Γκονσάλες με hand off και πάσες στην αδύνατη πλευρά (Κάνααν και Πίτερς πάρτυ-καραούλι) και την παρουσία του Ράιτ, ενός undersized πενταριού με χαρακτηριστικά αλά Χάινς που πέρασε πάνω από ολόκληρη τη γερμανική άμυνα κατ'εξακολούθηση. Ίσως ο Ράιτ να είναι όντως αυτό που χρειάζεται η ομάδα για μπορεί να έχει περισσότερη ενέργεια από την κίνηση μέσα στη ρακέτα σε συνδυασμό με το ποστ πλέι των βαρύτερων και πιο αργών Μίλου και Φαλ. Η ομάδα έδειξε κατά διαστήματα ότι μπορεί να πάρει ενέργεια από την επίθεσή της και όχι μονάχα από την άμυνα, και αυτό είναι ίσως το πολυτιμότερο στοιχείο της χτεσινής παγωμένης πειραιώτικης βραδιάς που πολλές καρδιές ζέστανε ξαφνικά.
ΥΓ1. Ακολουθούν 2 ματς εκτός έδρας με Μπάγερν (αύριο) και με Βαλένθια (την ερχόμενη Πέμπτη), που θα βαρύνουν καθοριστικά για την τελική έκβαση, όπως έχουμε ξαναπεί. Η ομάδα μπορεί το 2/2, αλλά δεν υπάρχει εύκολο ματς, ούτε εντός, ούτε εκτός έδρας. Αν γίνει το 2 στα 2 θα βρεθούμε σταθερά στην 6άδα.
ΥΓ2. Περίεργη η σεζόν που διανύουμε και γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ακόμα είμαστε ένα σύνολο υπό κατασκευή. Πολλά μπορούν να ειπωθούν σχετικά με αυτό, εγω θα κρατήσω μόνο ένα για την ώρα: κανένας δεν θα θέλει να πέσει απάνω μας στα πλέι οφ, αν τελικά βρεθούμε εκεί.
ΥΓ3. Ο κόουτς θα έχει πολλή δουλειά με το επιτελείο του για να αποφασίσει ποιος θα κοπεί και ποιος θα συνεχίσει στο πρωτάθλημα της Basket League, όταν και εφόσον επιστρέψουν όλοι υγιείς. Ξαφνικά έχουμε 6 ψηλούς.
ΥΓ4. Το ΣΕΦ δεν είναι αχάριστο, παρά τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματα της σεζόν, αγκάλιασε χτες με αγάπη και ευγνωμοσύνη τον Αρχηγό της ομάδας. Ο Παπ δεν είναι ένας τυχαίος, ανήκει στο γκρουπ των «παντοτινών». Στη χειρότερή του ίσως χρονιά, είναι ακόμα εδώ καθοριστικός.
Να περνάτε όμορφα, τα λέμε αύριο στο live.
@Admins@Μέλη@Βετεράνοι
Recommended Comments