Οι ιστορίες μιας φωτογραφίας | 2: "73-38 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ"

«Η καρδιά του πρωταθλητή» όπως είχε πει ο αείμνηστος «Ξανθός». Ο βάζελος είχε το υπεροπτικό ύφος της κατάκτησης του «πέτσινου» ευρωπαϊκού και έφαγε απίστευτη σφαλιάρα.

Σημείο αναφοράς ότι ο Μάλκοβιτς αποποιήθηκε των ευθυνών του καθώς έριξε το φταίξιμο (σαν κλασικός βάζελος) στους παίχτες του….

Ημουνα μέσα, πείτε με βουλιμικό: ήθελα άλλους 3 πόντους για διπλάσιο σκόρ. Λάτρευα τον "κλεφτοκοτά" ή, κατ άλλους, "πορτοφολά": τον αγαπημένο μου Μίλαν Τόμιτς.

Μου φαίνεται σα να έχουν περάσει αιώνες ... φυσιογνωμίες συνδεδεμένες με τα νεανικά-φοιτητικά μου χρόνια. Τότε που η Ευρωλίγκα έμοιαζε όνειρο που γλιστράει από τα χέρια μας. Μεγάλη η ξενέρα που την πήρε πρώτος ο βάζελος. Δεν μπορώ να πω ότι η νίκη αυτή έσβησε τη στενοχώρια μου για τους χαμένους τελικούς Ευρωλίγκας που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Γλυκόπικρη η γεύση μου λοιπόν ...

8 ώρες πριν, notisjm έγραψε:

 Ο βάζελος είχε το υπεροπτικό ύφος της κατάκτησης του «πέτσινου» ευρωπαϊκού και έφαγε απίστευτη σφαλιάρα.

 

"Γλύφοντας, σέρνωντας και με τα κέρατά μου" ήταν η πρώτη κούπα του βάζελου. Για όποιον θυμάται, η FIBA την επομένη ζήτησε δημόσια συγνώμη από τη Μπαρτσελόνα για τη διαιτησία.

Όμορφες ιστορίες του ενδόξου παρελθόντος!!! Σκέτη έκσταση δεν το πιστεύα ότι συνέβαινε στον αγώνα!!! Ο βαζελος ο πέτσινος πρωταθλητής Ευρώπης κατασπαράχθηκε από μια ομάδα με πραγματική καρδιά πρωταθλητή!!!

Στιγμές ανεπανάληπτες που όταν τις έχεις ζήσει και από κοντά παρευρισκόμενος στο γήπεδο νοιώθεις ο ίδιος να γίνεσαι κομμάτι της ιστορίας του ολυμπιακού!!!! Οι σκέψεις πολλές αλλά τα λόγια λίγα ώστε να περιγράψουν αυτό που ένιωσα σς αυτο το παιχνίδι..... Η μόνη λέξη που μπορώ να χρησιμοποιήσω είναι η λέξη μαγεία, γιατι όλα ήταν μαγικα και ανεπανάληπτα. Ας όψεται το περσινό παιχνίδι που διακόπηκε στο οακα με όλα αυτα που έκαναν οι ζέλες και θα ζούσαμε πάλι τις ίδιες ή ακόμα και καλύτερες στιγμές...... Θα συντροφέυει για πάντα τις μνήμες των παιχτών του ποα εκείνου του παιχνιδιού που προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν μέχρι το κλείσιμο της καριέρας τους να βγάλουν απο πάνω τους αυτή τη ρετσινιά, μην σου πώ κιόλας οτι ακόμα ξυπνούν χαράματα και νομίζουν ότι όλο αυτο ήταν ένα κακό όνειρο. Μέχρι Τέλους λοιπόν για ακόμα  μεγάλυτερες νίκες απέναντι στις ζέλες.

Δυστυχώς ήμουν μικρός και δεν έχω live αναμνήσεις από αυτό το παιχνίδι. Οι πρώτες μου μπασκετικές αναμνήσεις είναι την χρονιά του Ευρωπαϊκού στη Ρώμη. Τυχεροί όσοι έζησαν ειδικά από κοντά αυτή τη μαγική βραδιά που έμεινε στην ιστορία !!!

Αξεχαστη στιγμη κ μακαρι να ξεχαστει που δεν ξεχνιετε αλλα να αντικατασταθει με μεγαλυτερο ρεκορ (επρεπε να τελειωνε το ματς περσι με τους ουνους που σαπσαν ολο το γηπεδο κ ολα καλα μετα) αν κ θα ειναι παντα εκει να τους στοιχειωνει που θελαν κ τριπλ κραουν τα γατακια!αν φτασουν τελικο φετος εχουμε αλλα 4 ματσακια να το σπασουμε!γερα ομαδαρα!!!!

49 λεπτά πριν, GAD7 έγραψε:

Αξεχαστη στιγμη κ μακαρι να ξεχαστει που δεν ξεχνιετε αλλα να αντικατασταθει με μεγαλυτερο ρεκορ (επρεπε να τελειωνε το ματς περσι με τους ουνους που σαπσαν ολο το γηπεδο κ ολα καλα μετα) αν κ θα ειναι παντα εκει να τους στοιχειωνει που θελαν κ τριπλ κραουν τα γατακια!αν φτασουν τελικο φετος εχουμε αλλα 4 ματσακια να το σπασουμε!γερα ομαδαρα!!!!

Θα μπορούσε να γίνεη και πέρσι στον 4ο τελικό στο πρωτάθλημα αλλά η παρθενοραφή πήρε τηλέφωνο τα λιμά της 13, "βρήτε τρόπο να διακοπεί το παιχνίδι τώρα! Χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει!". Μετά βγαίνει και παριστάνει τον φίλαθλο. "το ήθελαν περισσότερο το παιχνίδι και το πήραν", κωλο-μελο-γλυφάτα: η ψυχόύλα του το ξέρει του βρομιάρη.  Σιγά που περιμένουμε να τον μάθουμε τώρα. Να μας κάνετε voodoo στον coach ρε, δεν σας σώζει τίποτα. Ξέρω μια καργιόλα στο Μετξουργείο, να σας δώσω τη διεύθυνσή της;

73-38. Το έχω δει άπειρες φορές το παιχνίδι και το έχω ακόμα σε βιντεοκασέτα. Αν και πρόλαβα μικρός παιχνίδια στο Παπαστράτειο, αυτή η ομάδα είναι συνυφασμένη με την αναγέννηση του μπασκετικού τμήματος. Είναι εφιάλτης και κόμπλεξ για τους βάζελους και όνειρο για εμάς. Είχα και την μπλούζα από τον Πρωταθλητή με το σκορ και την διαφορά στο πλάι. Από τις πιο μεγάλες στιγμές στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Μοναδικό ματς ημουν 14ετων τότε αλλά έχουν χαρακτει στην μνήμη μου ολα,ακόμη και τωρα στοιχειώνει τις ζελες, προσπαθούν χρόνια να κάνουν κατι αντίστοιχο γιατι η πληγή είναι ακόμη ανοικτή απο τις μεγάλες φάπες του 77 κ του 96.

Εκείνες τις χρονιές ειχα κολλημένες στον τοίχο του δωματίου μου φωτογραφίες της ομάδας σχηματιζοντας ενα τεράστιο τρίγωνο, τερμα πανω ειχα τον Τομιτς και κατεβαινοντας έφτανα στους Ταρλατς και Φασουλα. Έπειτα από τον τελικό με την Μπανταλονα το 1994(12 ετων) τις κατέβασα και έμεινα στο πάτωμα να κλαίω και η μάνα μου να προσπαθεί να με παρηγορησει. Την επομεμη χρονια το ξανά έφτιαξα, Σαραγόσα, Εντι Τζονσον και παλι, το φαβορί (παο) πηγε να μαζέψει τους κάλυκες από τις πιστολιες του Εντι, τελικός και πάλι ο σιχαμένος ο μελιτζάνας (ομπραντοβιτς) στη ρεαλ αυτή τη φορά, την επόμενη χρονιά το πήρε η ζελα αλλά η χαρά τους κράτησε λίγο οταν ηρθαν εδω τους περίμενε μια ομάδα που μασουσε σίδερα. 73-38.....