Geo Poulidis

Σύντομο σχόλιο για το έπος της Μαδρίτης. Υγρό όνειρο με Γάλλο εραστή, θα έλεγα αν έπρεπε να συνοψίσω το χτεσινοβραδινό μπασκετικό θρίαμβο της ομάδας! Δεν είναι εύκολο να κρύψω τον ενθουσιασμό μου για τη χτεσινή μας εμφάνιση απέναντι σε μια εξαιρετική ομάδα όπως είναι η Ρεάλ που διένυε μάλιστα περίοδο εξαιρετικού φορμαρίσματος με 6-0. Για 35 λεπτά ο Θρύλος ήταν όχι απλά σοβαρός αλλά συνεπής και συμπαγής σε άμυνα και επίθεση, με αριστοτεχνικό κοουτσάρισμα από το Σκακιστή χωρίς να αφήσει το παραμικρό ψεγάδι πίσω του. Με 22, 25 και 26 πόντους στα 3 πρώτα δεκάλεπτα και με επιθετικό range στο 122 (πόντοι ανά 100 κατοχές) επέβαλε ρυθμό, σούταρε με φανταστικά ποσοστά απέξω και απορρύθμισε με φλατ άμυνες και πίεση στο 1 όλη την επιθετική λειτουργία των Μαδριντίστας. Ξεχωρίζω τα εξής: 🔴Η ομάδα εδραιώνει στο DNA της και φέτος την πίεση στη μπάλα σαν αιχμή του δόρατος για την άμυνα. Χτες ο πολύς Καμπάσο τα βρήκε σκούρα με αντίπαλο το Βιλντοσα και είχε 4 ασίστ και 3 λάθη, πενιχρή συγκομιδή για τον κορυφαίο άσο της Ευρωλίγκας. Από την πίεση αυτή πήραμε σκορ αλλά κυρίως νεύρα από τους Ισπανούς που έχασαν τον έλεγχο πολύ νωρίς και πήγαιναν κλαίγοντας στους διαιτητές σε κάθε φάση. 🔴Σουτάραμε με 47.4% για δύο και 53.3% για τρεις! Αυτό συνέβη γιατί μέσα υπήρχε το φόβητρο Ταβάρες. Μικρό το κακό ακόμα και αν δεν μπορέσαμε να τον τραβήξουμε έξω. Η ομάδα φέτος έχει επιτέλους σουτέρ για υπερβάσεις από το τρίποντο που είναι killer ανά πάσα στιγμή. 🔴Φουρνιέ ωεωε Φουρνιέ! Σε όλο, μα όλο το ματς μας καθήλωσε. Κάθε φορά που η Ρεάλ προσπάθησε να πλησιάσει, της έκοψε το βήχα κατευθείαν. Κάνει πλάκα, γουστάρει Πειραιά και Ελλάδα, ήρθε εδώ για να ταυτιστεί με όλους μας, είναι ο πυρήνας της αλλαγής που θα δούμε φέτος. Ο,τι κι αν δοκίμασε ο Ματέο για να τον σταματήσει βρήκε τοίχο. Με 28 πόντους σε 33’ παίρνει την ντουντούκα και ανεβαίνει στην κερκίδα μαζί μας! 🔴Φυσιολογική η καθίζηση στο τέλος ύστερα από τέτοια υπερπροσπάθεια Τρίτη και Πέμπτη. Δύσκολο και για τη Ρεάλ να μην αντιδράσει αφού κινδύνευε να φάει 20+ στο κεφάλι. 🔴Η ομάδα δεν βρίσκεται τυχαία στην κορυφή. Κερδίζει χωρίς Σάσα, χωρίς Γκος, χωρίς Φουρνιέ, χωρίς Γουόκαπ. Καθένας είναι σε θέση να μπει και να κάνει τη διαφορά. Shaq MacKissic we love you. 🔴Αστείοι οι Μαδριλένοι με τη διαιτησία, πραγματικά. Ξυδάκι θα πω! Οι διαιτητές εχτές ήταν ακριβοδίκαιοι και σφύριξαν με γνώμονα το μπάσκετ, σπάνιο δείγμα γραφής τελευταία και μπράβο τους. Πολύ καλός και ο Νεντοβιτς (3ος διαιτητής) που είχε να μας σφυρίξει από πέρσι στο χαμένο ματς με Μπαρτσελονα στο ΣΕΦ για τα πλέι οφ. Καλά το καταλάβατε, είναι αυτός με τα 5 δευτερόλεπτα! Τα καλύτερα μπροστά μας, καλό ΣΚ και απόψε vamos Baskonistas! ⚪️🔴⚪️⚪️🔴⚪️🏀🔥☄️ #geo

Δυο λόγια για την επιστροφή της ομάδας στην συνήθη εξαιρετική απόδοση. Είναι εύκολο να καβαλάς το κάρο της νίκης και να χαίρεσαι στην επιτυχία. Το δύσκολο είναι να μην ισοπεδώνεις τα πάντα στις ήττες και ύστερα από κακές εμφανίσεις, ειδικά αν είσαι Ολυμπιακός. Μέσα σε αυτή τη μπασκετική μας σελίδα τονίσαμε με πολλούς τρόπους την αναγκαιότητα για διατήρηση της ψυχραιμίας στα δύσκολα και όπως έλεγα στο podcast μας την περασμένη βδομάδα, οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε η ομάδα στην εύρεση αγωνιστικής ταυτότητας και οι κακές μας εμφανίσεις μπορούσαν να διαβαστούν σαν μια ευκαιρία απεριόριστης βελτίωσης στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Ο Μπαρτζωκας δεν είναι χτεσινός και ξέρει τι κάνει, συσπείρωσε την ομάδα, η άμυνα με αλλαγές έγινε μέγγενη για Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, η επίθεση μας πέταξε ξαφνικά φωτιές (ο ουρανός το ταβάνι στο κομμάτι αυτό), ελέγξαμε ρυθμό και ριμπάουντ. Καθόλου εύκολοι αντίπαλοι οι δυο ισπανικές ομάδες που τελικά τις κάναμε να φαίνονται πολύ μικρές. Μέχρι στιγμής το αμυντικό μας πλάνο δεν λειτουργούσε γιατί η άμυνα με αλλαγές σε όλα σχεδόν τα σκριν που παίζουμε, μπορεί μεν να μπερδεύει τον αντίπαλο στα match up, απαιτεί όμως να παίζεις συνέχεια στα κόκκινα με αυτοθυσία και σε αυτό υστερούσαμε (κυρίως οι ψηλοί). Ξαφνικά όμως γύρισε ο διακόπτης, ένας τεράστιος Σακίλ ΜακΚίσικ μας πήρε από το χέρι σαν πραγματικός ηγέτης, η ενέργεια ήρθε από την άμυνα με πίεση στη μπάλα (μπασκετικό DNA μας), η διαχείριση του ροτέισον έγινε σαφως πιο ορθολογική, στην επίθεση χέρια και πόδια λύθηκαν. Ελέγξαμε επιτέλους το αμυντικό ριμπάουντ. Τα λόγια του κοουτς για Ντόρσει και Βιλντόσα μετά το χτεσινό θρίαμβο δείχνουν το δρόμο. Ένας υγιής Κέιναν Έβανς όταν με το καλό επιστρέψει, θα δώσει ακόμα περισσότερη ώθηση στο μοναδικό ίσως κομμάτι που υστερούμε, στο ασόδυο με σκορ και δημιουργία από το πουθενά. Θα γίνουμε ακόμα πιο απρόβλεπτοι και πολύμορφοι στην επίθεση και με άμυνα σαν αυτή που παίξαμε χτες και την Τρίτη θα είμαστε ασταμάτητοι. Τα καλύτερα μπροστά μας. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! 🔴⚪️ #Geo

Η ομάδα επέστρεψε στους τίτλους με το καλημέρα στη νέα σεζόν, νικώντας τον αιώνιο πιο άνετα από ο,τι δείχνει το τελικό σκορ, ύστερα από ένα πολύ σκληρό ματς που αφήνει πολλά περιθώρια για ερμηνείες. Το κυρίαρχο θέμα αλλά και το ζητούμενο σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι πάντα η νίκη γιατί κάθε κόντρα με το βάζελο έχει ξεχωριστή σημασία, πόσο μάλλον όταν δίνει τίτλο. Ακούω λιγάκι βερεσέ τα «σούπερ καπ είναι, δεν πειράζει». Παρόλο που είναι όντως νωρίς για συμπεράσματα και οι δυο ομάδες ήταν εμφανώς ανέτοιμες εξαιτίας και των πολλών απουσιών, ο Θρύλος παρουσιάστηκε πιο σοβαρός και ώριμος από τον ημιτελικό του Σαββάτου, έπαιξε εξαιρετική άμυνα πάνω σε Ναν και Λεσόρ, έλεγξε το ματς από την αρχή ως το τέλος και ποτέ δεν έδωσε στους αντιπάλους την ιδέα ότι μπορούν να το γυρίσουν. Πάμε να δούμε τα στοιχεία που καθόρισαν το ματς. 1. Ο Σάσα. Όταν ο Μάικ Μπράουν μας «τον έκλεψε» πέρσι για να τον…παρκάρει στον πάγκο των Κινγκς, τον μίσησα. Τώρα όμως τον ευχαριστώ που φέρθηκε τόσο απαξιωτικά στον κορυφαίο παίχτη της Ευρώπης γιατί μας τον επέστρεψε και μάλιστα σε κουτί με κόκκινη κορδέλα. Ο Βούλγαρος πάουερ φοργουρντ έβαλε 20π. (12 στο τελευταίο δεκάλεπτο), ντύθηκε MVP και ξεπάστρεψε τον ΠΑΟ σχεδόν σβηστά. Είναι μακραν η καλύτερη μεταγραφή μας φέτος και η πιο σημαντική απειλή για τους αντιπάλους μας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο,τι κι αν δοκίμασε ο Αταμαν πάνω του στο τέλος απέτυχε. Οι Μητογλου και Χουαντσο φαντάζουν παιδάκια μπροστά του. 2. Η πολύ ώριμη αντίδραση της ομάδας όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με 5 στο 29’ και απάντησε με επιμέρους 18-5. 3. Ο Τάιλερ (19π. 4/6 τριπ.) και το ένστικτο του κιλερ. Τρίβουν τα χέρια στο τεχνικό σταφ της ομάδας γιατί η ομάδα ενισχύθηκε τα μάλα σε ένα νευραλγικό τομέα που συχνά ήταν προβληματικός πέρσι. Ο Ντορσει πήρε την ομάδα από το χέρι στο πρώτο δεκάλεπτο, έβαλε 12 πόντους σουτάροντας από παντού (αλητεία το δίποντο από τα 6,5 μέτρα) και έστειλε μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση: υπάρχει σουτ. 4. Το κοουτσάρισμα του Μπαρτζωκα στο τελευταίο πεντάλεπτο. Έστειλε το Ντορσει στον πάγκο, έδωσε τα κλειδιά στο Σάσα για να καθαρίσει το ματς, ενώ άφησε μέσα τον Πετρουσεφ παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε στην άμυνα, για να ανεβαίνει ψηλά και να τραβάει έξω το Λεσόρ. Υπήρξε έξτρα πάσα συνέχεια και σημάδεμα του Σλούκα που ήταν τρύπα στην άμυνα. Εντύπωση μου προκάλεσε βέβαια ότι ο Φουρνιέ έμεινε στο παρκέ 30’ και δη στο τέλος ενώ είναι εμφανές ότι παραμένει ανέτοιμος. Θεωρώ ότι ο κοουτς του έστειλε μήνυμα εμπιστοσύνης για τη συνέχεια. Χωλαίνε ο Ράιτ (που παρά την εκρηκτικότητα του, είναι αργός στις περιστροφές στην άμυνα (όπως ο Φουρνιέ) και έκανε λάθος επιλογές στα σκριν. Με την επιστροφή των δυο βασικών, ο ρόλος του θα είναι λιγότερο σημαντικός αλλά χτες φάνηκε πολύ πίσω από τους υπόλοιπους. Στα θετικά η παρουσία του Πετρουσεφ που με 18π. και 8ρ. πάλεψε σα λιοντάρι παρόλο που δεν θέλει καθόλου να παίζει στο 5 και φαίνεται. Ανέτοιμοι μεν, κομάντος δε, οι παιχτες του Θρύλου μπήκαν μέσα στο παρκέ με βασικό χαρακτηριστικό τους τη συνοχή και την αγωνιστική συνέπεια. Σε κανένα σημείο του ματς δεν επηρεάστηκαν από το άγχος (σε αντίθεση με πολλά περσινά ματς) και αυτή είναι η διαφορα φέτος: υπάρχει τεράστια ποιότητα και ταλέντο από παίχτες που δεν καταλαβαίνουν τίποτα στα κρίσιμα και έχουν τεράστια αυτοπεποίθηση. Τα μόλις 6 λάθη μας σε ένα τόσο σκληρό ματς αλλά και οι 13 ασίστ μαρτυρούν τη μισή αλήθεια, γιατί το 75% στις βολές δε συνάδει ακριβώς με αυτοσυγκέντρωση για ένα τέτοιο ματς. Ας είναι όμως, είναι αρχή και πολλά θα αλλάξουν όταν η ομάδα θα βρει ρυθμό και όταν θα έχει διαθέσιμους τους Φαλ και Μίλου. Μετράει η νίκη απέναντι στον αιώνιο γιατί τους κόβει το βήχα με το καλημέρα και γιατί γεμίζει εμάς με όμορφες παραστάσεις σε μια σεζόν που προβλέπεται δύσκολη και συναρπαστική. ΥΓ1. Στέκομαι μια στιγμή στο μεγαλύτερο κομπλεξικό που γνώρισε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός. Το ότι βγάζει γλώσσα και χοροπηδάει μετά από τρίποντο που βάζει στο πρώτο δεκάλεπτο, δεν μας εκπλήσσει πια καθόλου. Ωστόσο το ότι αποφεύγει να δώσει το χέρι του στο Γουόκαπ στο τέλος του ματς, είναι αστείο μεν αλλά και τραγικό ταυτόχρονα για έναν παίχτη που μπορεί να είναι φανταστικός στα στατιστικά του αλλά και τόσο μικρός σαν άνθρωπος, ένα ανώριμο παιδάκι. ΥΓ2. Αστεία διαιτησία για ένα τόσο δύσκολο ματς, με δεκάδες λάθη εκατεροθεν και μάλιστα καθόλη τη διάρκεια. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ να μη τιμωρείται με απευθείας τεχνικη ποινή κλωτσιά στη μπάλα. Ξεχωρίζει επίσης η παντελής έλλειψη επαγγελματισμού από την πλευρά των γκρι που όχι μόνο δεν είδαν την αντιαθλητική αγκωνιά του Χουαντσο στον Πετρουσεφ, αλλά ούτε καν ψυλλιάστηκαν να πάνε να το δουν στο IRS. Απίστευτο επίσης ότι δεν μετρησαν το καλάθι του Λεσορ στην τάπα του Ράιτ (μπάλα στην κάθοδο και στον κύλινδρο). Σε καμία περιπτωση δεν μας ευνόησαν (ούτε το βαζελο) αλλά είναι ανησυχητικό να είναι τόσο εκτός ματς, οι θεωρητικά από τους καλύτερους Έλληνες διαιτητές. Θα πονέσουν τα μάτια μας και φέτος; ΥΓ3. Ερησθω εν παρόδω, αναρωτιέμαι αν οι διαιτητές του αγώνα ξέρουν τον κανονισμό της FIBA και του ΕΣΑΚΕ ότι ματς χωρίς εφεδρικό καλάθι και ταμπλό δεν μπορεί να διεξαχθεί. 25’ καθυστέρηση στο ματς επειδή στράβωσε το στεφάνι και 5 νοματαίοι με κατσαβίδια και τανάλιες να προσπαθούν να διορθώσουν τη ζημιά. Ξεφτίλα 2.0. Τα λέμε την Παρασκευή για την έναρξη της Ευρωλίγκας. Καλή εβδομάδα σε όλους! #Geo

Όσο η μπασκετική λογική θα μιλάει με έπαρση και τοξικότητα, το ταμπλό θα γράφει Ολυμπιακός. Ο ΠΑΟ είναι πρωταθλητής Ευρώπης αλλά η ομάδα του Πειραιά είναι καλύτερη ομάδα από τον πρωταθλητή Ευρώπης. Όχι μόνο για την καθολική επικράτηση σε όλα τα κρίσιμα ως τώρα ματς της σεζόν (2/2 κούπες), όχι μόνο γιατί έχουμε 6-3 φέτος (αντιπροσωπευτικό δείγμα αξίας), ούτε και για το επιμέρους 22-4 τα τελευταία 3 χρόνια. Κυρίως γιατί το μπάσκετ που παίζουμε είναι ένα μπάσκετ ολοκληρωτικό και ενίοτε όμορφο. Και λέω ενίοτε γιατί φέτος δεν παίξαμε πάντα όμορφα όπως πέρσι. Πολλοί παράγοντες συνετέλεσαν προς αυτή την κατεύθυνση με βασικό τον μερικώς αποτυχημένο σχεδιασμό και την έλλειψη ενός σκόρερ που θα έπρεπε να μας κουβαλήσει σε όλα τα κρίσιμα. Ωστόσο η ομάδα είναι ΟΜΑΔΑ και στο παρκέ υπερκάλυψε την έλλειψη αυτή με την ομαδικότητα. Αυτή η απόλυτη μπασκετική έκφραση μας οδήγησε στο 2-0 χτες βράδυ. Πίκρα και τοξικότητα εσείς, μπάσκετ εμείς. Η ομάδα σκόραρε 90.5 πόντους Μ.Ο. στους δυο πρώτους τελικούς, ξεπερνώντας κατά πολύ την προσδοκία που μίλαγε για κλειστά ματς κοντά στους 70 πόντους. Και αυτό είναι που μας οδηγεί στο 2-0, γιατί αντίθετα από αυτό που περίμενε ο Αταμάν, ο Ολυμπιακός νικάει κατά κράτος τον ΠΑΟ με την επίθεσή του. Ο βάζελος είναι εμφανώς εξαντλημένος ύστερα από μια σεζόν με ροτέισον 6-7 παιχτών που τον κουβάλησαν ως τώρα. Η άμυνα με προσαρμογές λειτουργεί όσο χρειάζεται (πολλά τα κενά χτες στο πρώτο μισό με τις βοήθειες στο ζωγραφιστό, βλέπε πιο κάτω), αλλά η φωτιά είναι στην επίθεση μας. Μπορεί να μας λείπουν οι πόντοι του Σάσα (σσ. ετοιμαστείτε), ένας σκόρερ φονιάς στο 2, αλλά όταν ο Κάνααν είναι σε μέρα, ο φονιάς φωνάζει παρών και μάλιστα δυνατά. Δυστυχώς ο Αμερικανός δεν μπόρεσε να έχει σταθερή απόδοση μέσα στη σεζόν, αλλά όταν βρίσκει το χέρι του, είναι ένα ηφαίστειο καταιγιστικό που είναι ικανό να παρασύρει την ομάδα ολόκληρη αλλά και τον αντίπαλο. Χτες βράδυ ο Ησαϊας είχε 16 πόντους με 50% εντός πεδιάς σε 26', και μάλιστα 11 πόντους σε 4' (!) αλλά δεν είναι μόνο αυτό: έπαιξε εκπληκτική άμυνα πάνω σε Σλούκα και Ναν περιορίζοντας κυρίως το δεύτερο που τελείωσε το ματς με 1/7 τρίποντα. Μη με ρωτάτε αν θα ανανεώσει, δεν θα γίνει αυτό εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Για μένα θα έπρεπε να μείνει μόνο για την αλητεία! Το ότι παίζουμε κάθε δυο μερες καθιστά αδύνατο οι δυο προπονητές να αιφνιδιάσουν ο ένας τον άλλο. Χτες βράδυ ο Μπαρτζώκας δοκίμασε ξανά small ball για να βάλει τον Παπ στο 4, αλλά τελικά στο τέλος κράτησε μέσα τον Πίτερς και αυτό δεν το περίμενε ο Αταμάν. Πολύ θετικός ο Αμερικανός με 15 πόντους, 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 37', χρόνος που ποτέ δεν είχε φέτος ούτε στην Ευρωλίγκα. Ο κόουτς είδε ότι η παρουσία του στην άμυνα ήταν εξαιρετική και προτίμησε να τον αφήσει μέσα για να υπάρχει συνέχεια απειλή απέξω αλλά και γιατί είχε κάνει γιογιό τους Μήτογλου και Χουάντσο κοντά στο καλάθι. Τα αντίπαλα τεσσάρια εξαντλήθηκαν να τον κυνηγάνε έξω ενώ αυτός έψαχνε χώρους και πιο κοντά στο καλάθι. Στην ίδια εξίσωση μπήκε και ο Παπ (11π. 5ρ. 2α.) που δεν άφησε λεπτό τους Γκριγκόνις και Παπαπέτρου να πάρουν ανάσα. Με εξαίρεση το πρώτο μισό του ματς που πήγαμε σε βοήθειες και overload μέσα στη ρακέτα με αποτέλεσμα να αφήνουμε σταθερά ένα ελεύθερο ή σχεδόν ελεύθερο τρίποντο στην αδύνατη πλευρά. Επίσης η άμυνα drop (ο ψηλός στο σκριν ψηλά στη ρακέτα κλείνει μέσα αντί να βγει μπροστά στο σουτ) μας εξέθεσε επανειλημμένα. Αυτά τα στοιχεία διορθώθηκαν από τον Μπαρτζώκα στο δεύτερο μισό και πήγαμε σε συνεχείς φλατ άμυνες 2-2 (αγαπημένο σύστημα από πέρσι) και χωρίς αλλαγές στα σκριν. Για αυτό ελέγξαμε και το ριμπάουντ (27-26, με 11 επιθετικά). Το νερό μπήκε για τα καλά στο αυλάκι όταν ο μικρός Κωστάκης έβαλε ένα τρίποντο και έδειξε στην κερκίδα το σήμα στη φανέλα του. Δεν του έμαθαν τρόπους όταν ήταν μικρό παιδί και έτσι συμβαίνει με όσους φτύνουν εκεί που έφαγαν χρόνια, τους παίρνει και τους σηκώνει. Αυτή η κίνησή του πείσμωσε ακόμη περισσότερο την ομάδα που άνοιξε τη διαφορά με ένα επί μέρους 22-7 και έτσι το 38-39 έγινε 60-46 μέσα σε πανδαιμόνιο και έκσταση από το κατάμεστο ΣΕΦ. Στο σημείο αυτό ο Αταμάν προσπάθησε να μαζέψει τη διαφορά με επίσης small ball βάζοντας το Μήτογλου στο 5 για να τραβήξει έξω το Μίλου, όπως είχε κάνει στο πρώτο ματς του πρωταθλήματος. Ο Μπαρτζ όμως απάντησε με Πετρούσεφ (7π. 2ρ. σε 11 λεπτά) πάνω στον ελληνοαμερικανό. Ο Σέρβος ψηλός τον κατάπιε και τον κυνήγησε ακόμα και στην... τουαλέτα. Βλέποντας ο Τούρκος προπονητής ότι δεν έχει ελπίδα να γυρίσει το ματς έτσι, ξαναγύρισε στην πεπατημένη με το Λεσόρ στο 5 αλλά ήταν αργά. Ένας εξαιρετικός Μίλου (17π. 9ρ. 2α.) τον σφυροκόπησε ανελέητα και τον έριξε στο καναβάτσο. Συγκλονιστικό ματς και από το Γκος (19π. 3α. και 50% εντός πεδιάς σε 24 λεπτά) που ήταν ο MVP του αγώνα. Σε πολλές περιστάσεις το πήρε απάνω του και πήγε σε ISO τελειώματα τύπου...Τζέιμς, βρίσκοντας δίκιο παρά τις υπερβολικές ντρίπλες. Τα όσα έγιναν στο τέλος του ματς είναι απόρροια του εκνευρισμού του βάζελου γιατί είναι με την πλάτη στον τοίχο ούτε 2 εβδομάδες μετά το Βερολίνο, σαν να λέμε απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα. Η ομάδα έκανε απλά διατήρηση της διαφοράς με απόλυτη ψυχραιμία όπως κάνουν οι μεγάλες ομάδες. Δίκαιη επικράτηση για δεύτερο σερί ματς και βέβαια τώρα πάμε για σκούπα, αν και είναι βέβαιο ότι ο ΠΑΟ θα βγάλει αντίδραση. Έχει συμβεί και στο παρελθόν (με θύμα εμάς το 2002) να γυρίσει σειρά τελικών από το 0-2 σε 3-2, για αυτό και είναι αναγκαίο η ομάδα να πορευτεί στο ΟΑΚΑ σαν να πρόκειται για ένα και μοναδικό ματς που πρέπει να κερδηθεί. Ο Άταμαν μπορεί να κλαίγεται για τη διαιτησία, η αλήθεια είναι όμως ότι κλαίγεται γιατί δεν έχει λύσει το πρόβλημα της αντιμετώπισης μιας τόσο συμπαγούς και καλοδουλεμένης μηχανής, το αντίθετο από το πυροτέχνημα που έχει φτιάξει αυτός. Μένει να δούμε αν θα αποβληθεί για τρίτο σερί ματς, σπάζοντας κάθε ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος. Θα ήταν και η απόλυτη δικαίωση για το Μπαρτζωκισμό, μαζί με την κούπα ασφαλώς. ΥΓ1. Είναι πιθανό να υπάρχει παράβαση του Κάνααν στο περιβόητο εκπρόθεσμο/εμπρόθεσμο σουτ για το οποίο βάζελος έγινε έξαλλος. Αν υπάρχει παράβαση, είναι πάντως της τάξης του 0,1 δευτερολέπτου, δηλαδή εντελώς οριακή, σόρρυ κιόλας που δεν το είδαν με γυμνό μάτι. Καλές οι διαμαρτυρίες και ο...αταμανισμός, είναι όμως καλύτερο να γνωρίζεις τους κανονισμούς: οι διαιτητές στα πρωταθλήματα FIBA δεν έχουν δικαίωμα να διακόψουν το ματς και να πάνε στο μόνιτορ για τα 24" εκτός εάν γίνει τσάλεντζ από τον προπονητή. Ο Αταμάν όμως είχε εξαντλήσει τα τσάλεντζ του (στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι 1+1, δηλαδή αν δικαιωθείς στο πρώτο έχεις και δεύτερο) και έτσι οι διαιτητές δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Επιπλέον, για να υπάρξει παράβαση 24" πρέπει να ανάψει το λεντ πάνω στο ταμπλό, όχι να γράψει 0 το χρονόμετρο. Το μπάσκετ έχει πολύπλοκους και δυσνόητους κανονισμούς οι οποίοι μάλιστα αλλάζουν συχνά. Μην αναφερθώ καλύτερα στο μπρος-πίσω που ζήταγαν στο ΟΑΚΑ και εκθέσω το μπασκετικό κοινό του βάζελου (ο κανονισμός αυτός άλλαξε το 2015, γεια σας). ΥΓ2. Γενικά πολύ καλές οι διαιτησίες στα δυο πρώτα ματς, το λέω ειλικρινά, το ξέρετε ότι τους κράζω όταν δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Ακριβοδίκαιοι, συμπαγείς και συνεπείς με ελάχιστα λάθη σε δυο πολύ δύσκολα ματς. Και μπράβο στην Τσαρούχα για το κουράγιο της. Υπάρχει βελτίωση στην ελληνική διαιτησία πιο γρήγορα από ότι περίμενα. ΥΓ3. Πόσο μικρό ανθρωπάκι μπορεί να είναι ο Σλούκας; Δεν τα έχω μαζί του που έφυγε, αντίθετα πιστεύω ότι είναι σωστή η απόφασή του να φύγει για πολλούς μπασκετικούς και οικονομικούς λόγους, και είναι βέβαια τεράστιος παίχτης. Είναι όμως τόσο λίγος σαν άνθρωπος και πραγματικά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο κόμπλεξ και μάλιστα χωρίς λόγο, αφού και στο βάζελο πήγε και πέτυχε εκεί παίρνοντας μάλιστα σχεδόν 3Μ το χρόνο! Ποτέ δεν θα μπορέσει να χαρεί πραγματικά και θα μοιάζει στον Γιαννακόπουλο όλο και περισσότερο. ΥΓ4. Ετοιμαστείτε για μεταγραφικό στεπ απ, οι πληροφορίες που έχω μιλάνε για μεταγραφάρες. Να δούμε... Πάμε για την κούπα τώρα, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!

🏀🏀🏀📸Ανακοινώθηκαν οι διαιτητές του φάιναλ φορ του Βερολίνου (δίπλα από το όνομα το σκορ μας φέτος όταν σφυρίζουν αυτοί): 👇🏼👇🏼 🇷🇸Μπελόσεβιτς (Σερβία) 1-5 🇭🇷Γιαβόρ (Κροατία) 4-1 🇹🇷Μόγκουλκοτς (Τουρκία) 0 🇷🇸Νίκολιτς (Σερβία) 3-2 🇪🇸Περούγκα (Ισπανία) 1-2 🇭🇷Ράντοβιτς (Κροατία) 4-2 🇵🇹Ρότσα (Πορτογαλία) 1-1 🇫🇷Ντιφαλά (Γαλλία) 2-1 💥Έκπληξη η παρουσία του Γάλλου αφού είχε μέτρια σεζόν και έκανε και ένα σοβαρό λάθος στα πλέι οφ (το σφύριγμα εκείνο θεωρήθηκε σωστό από την Ευρωλίγκα). Έκπληξη επίσης η απουσία του λιθουανού Βίλιους που είχε εξαιρετική παρουσία και ασφαλώς του πολλά βαρύ Γερμανού Λοττερμόζερ που είχε παίξει στα τελευταία 6 φάιναλ φορ. Καθόλου έκπληξη αντίθετα η απουσία των ισπανικών βαριών χαρτιών, Γκαρθια και των 2 Περεθ που μας τα έχουν κάνει νταούλια. Μοναδικός Ισπανός ο Περούγκα που επιβραβεύτηκε για μια καλή σεζόν. 🔥Οι σταθερές αξίες, Μπελοσεβιτς, Γιαβορ και Ραντοβιτς είναι στο 5ο, 6ο και 4ο φάιναλ φορ της καριέρας τους αντίστοιχα και φέρνουν την εμπειρία τους μαζί με το Ρότσα που είναι όμως στο 2ο φάιναλ φορ της καριέρας του όπως και ο Ντιφαλά. Από όλους αυτούς ο μόνος που είχε πραγματικά καλή σεζόν είναι ο Ραντοβιτς. Οι υπόλοιποι διακρίθηκαν από μετριότητα σε ένα γενικό διαιτητικό μπάχαλο που είδαμε φέτος. 👶🏻Στο πρώτο τους φάιναλ φορ οι Περουγκα, Μογκουλκοτς και Νίκολιτς, το ανερχόμενο αστέρι. 👉🏼Οι Γιαβορ, Ραντοβιτς και Νίκολιτς σφύριξαν το πέμπτο ματς με τη Μπαρτσελονα και τα πήγαν πολύ καλά. 👉🏼Κακό στατιστικό για εμάς ο κατά τα αλλά συμπαθής Σέρβος Μπελοσεβιτς με 1-5 σκορ φέτος, και μάλιστα ήταν πρώτος διαιτητής και στις δυο φετινές μας ήττες από τη Ρεάλ! Αντίθετα καλά μαντάτα από τους Γιαβορ και Ραντοβιτς. Ένας από αυτούς τους τρεις θα είναι σίγουρα στον ημιτελικό. 💡Θεωρώ ότι η Ευρωλίγκα έπραξε τα δέοντα χωρίς υπερβολές και πήρε αυτούς που έκαναν φέτος τη μικρότερη ζημιά. Ο Νεντοβιτς «τιμωρήθηκε» για τα…6 δευτερόλεπτα παρόλο που είχε κάνει μια καλή σεζόν και δεν ξανασφυριξε μετά από εκείνο το λάθος. Θεωρώ γενικά λογική την απόφαση για αυτούς παρόντες, με εξαίρεση το Ντιφαλά που ήταν ασταθής σε πολλά ματς φέτος.

Όταν ξεκίνησε η σεζόν τον Οκτώβριο, κανένας μας δεν φανταζόταν αυτό τον επίλογο. Ότι η ομάδα δηλαδή θα πήγαινε στο φάιναλ φορ του Βερολίνου νικώντας σε 5ο ματς εκτός έδρας τη Μπαρτσελόνα, παραλίγο η πρώτη ομάδα στην ιστορία που θα το κατάφερνε (μας πρόλαβε η Φενέρ για δυο ώρες). Το δε Ιανουάριο όταν είμασταν 10οι, τσακισμένοι από τους τραυματισμούς, με τα αποτελέσματα της έλλειψης προετοιμασίας εμφανή και με τη γκρίνια στο θεό, το Βερολίνο έμοιαζε άπιαστο όνειρο και πολλοί μιλούσαν για σεζόν φλοπ, rebuild και...αγρανάπαυση. Η ομάδα έχασε στην αρχή της σεζόν δυο βασικούς πυλώνες στον επιθετικό τομέα που δεν αναπληρώθηκαν επαρκώς, με αποτέλεσμα να χρειαστεί ακόμα περισσότερο αμυντικό προσανατολισμό αλλά και πολλαπλασιασμό των συμμετεχόντων στο σκοράρισμα. Σε πάρα πολλές στατιστικές κατηγορίες είμασταν για μεγάλο μέρος της σεζόν μέτριοι και τίποτα δεν έδειχνε φως στο βάθος του τούνελ. Όταν όμως έχεις στον πάγκο σου τον Μπαρτζώκα δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν, πόσο τεράστια είναι η θετική επίδραση που ασκεί στους παίχτες του, πράγμα που τους καθιστά πολεμιστές έτοιμους να πέσουν στη μάχη και να θυσιαστούν για εκείνον, ακόμα και αν παίζουν 1 λεπτό. Καμία άλλη ομάδα στην Ευρωλίγκα δεν έχει αυτό το στοιχείο τόσο έντονο όσο εμείς, καμία άλλη ομάδα δεν είναι τόσο σκληρή, δεμένη, κυνική και αδυσώπητη. Πράγμα το οποίο μεταφράζεται σε μια refuse to lose νοοτροπία που αντισταθμίζει όλες τις αναποδιές, τις ελλείψεις στο σχεδιασμό, τους τραυματισμούς, τις ήττες εντός έδρας, τις κακές διαιτησίες. Για πολλοστή φορά φέτος, η ομάδα μπήκε στο ματς του Παλάου με μια σχετκή νωχελικότητα στην επίθεση (πρώτο καλάθι στο 4'), κακές επιλογές και πολλά λάθη. Οι πρωταθλητές Ισπανίας προηγήθηκαν σταθερά μέχρι και με 9 (18-9 στο 5'). Τα 7 κλεψίματα της Μπαρτσελόνα (5 στο πρώτο δεκάλεπτο) είναι ρεκόρ στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας. Είχαμε 1/8 τρίποντα, 50% στις βολές και 8 λάθη, στοιχεία απαγορευτικά για τη συνέχεια. Και εκεί που θα περίμενε κανείς να τρώμε 20 πόντους το σκορ είναι μόλις 27-25 για τους Καταλανούς. Και αυτό συμβαίνει για την πολύ σκληρή μας άμυνα και κυρίως για τον έλεγχο των ριμπάουντ που σε αντίθεση με προηγούμενα ματς παρουσιαζόμαστε βελτιωμένοι. Κάθε φορά που πηγαίνουμε σε αλλαγές, υπάρχει mismatch και ως αποτέλεσμα συχνά οι παίχτες του Γκριμάου ανανεώνουν την επίθεσή τους (μέχρι και 4 επιθετικά πήραν σε μια επίθεσή τους), ενώ κάθε φορά που σπάμε το σκριν, Φαλ, Μίλου και Παπ καθαρίζουν από κάτω. Το στοιχείο αυτό αποδεικνύεται καθοριστικό για όλη την σειρά. Στο μεταξύ αναρωτιέμαι αν αυτό που βλέπουμε είναι ένα από τα χειρότερα μπασκετικά θεάματα που έχω δει. Μπορεί και να είναι, τα ποσοστά απέξω είναι 14% για εμάς και 12% για τη Μπαρτσελόνα. Κάθε φορά που η Μπαρτσελόνα θα προσπαθήσει να ξεφύγει στο σκορ στο δεύτερο μισό του ματς θα βρει απάντηση με γρήγορο καλάθι (Γουόκαπ με τρίποντο για το 38-33, Παπ για 3 για το 40-40, Γκος για 2 και το 47-49) και συνεχείς αποτελεσματικές άμυνες που κόβουν αμέσως τον αέρα. Και τα 3 αυτά σουτ είναι pull up jumpers, και δεν αποτελούν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, είναι η δήλωση «σας κουβαλάω». Παλιά ήταν ο Σπαν που το έκανε αυτό, πέρσι ο Σάσα, φέτος όποιος το νιώθει. Ο καθοριστικός για ένα ακόμα βράδυ Κώστας Παπανικολάου (11π. 2ρ. 2α. 2κλ. σε 27') καταθέτει ψυχή στην άμυνα εξαφανίζοντας από το γήπεδο τον Τζαμπάρι Πάρκερ σε ένα από τα χειρότερα βράδια του με τη φανέλα μπλαουγκράνα (0/8 τριπ), αλλά και τους Αμπρίνες και Κάλινιτς (0/7 σουτ, -9 PIR) που έμειναν στα ρηχά. Ο Παπ είναι και το...κολλητήρι στην επίθεσή μας, δίνει το ρυθμό, δίνει πίστη στο όνειρο. Βάζει και το τρίποντο ταφόπλακα που σφραγίζει το εισιτήριο για το Βερολίνο 1:35 πριν το τέλος. Στην αρχή του 4ου δεκαλέπτου είμαστε στο 40-40 και ο σχολιαστής της Ευρωλίγκας λέει ότι δεν θέλεις τον Ολυμπιακό κοντά στο σκορ στο τέλος του ματς. Και το λέει γιατί ξέρει, αλλά φαίνεται ότι παίχτες του Γκριμάου αγνοούν ή δεν μπορούν. Ο Μίλου έχει επιστρέψει για τα καλά στις...εργοστασιακές ρυθμίσεις και είναι ο πιο επιδραστικός μας παίχτης σε ολόκληρο το ματς. Με 10 πόντους, 10 ριμπάουντ και 2 ασίστ (MVP και 26 στο PIR) παίρνει την ομάδα από το χέρι μαζί με έναν αναίσθητο Σακίλ ΜακΚίσικ που κρατάει την υπόσχεση που έδωσε μετά το άτυχο game 3: θα πάρουμε αυτό που άδικα μας στέρησαν. Ο Αμερικανός είναι ταύρος στην άμυνα αλλά επιθετικά στο τέταρτο δεκάλεπτο ουσιαστικά μας δίνει τη νίκη. Κανένας δεν έχει τη διαύγεια του στο τέλος, κανένας δεν είναι πνευματικά τόσο έτοιμος όσο αυτός. Με 9 πόντους (2/2 τριπ., 1/2 διπ., 2/4 βολές), 2 ριμπάουντ και το καθοριστικό κλέψιμο στο τελευταίο λεπτό, βάζει τους Καταλανούς για ύπνο και στέλνει φιλάκια στη Μπερίλ που χοροπηδάει στην κερκίδα. Πέντε λεπτά πριν το τέλος, ο Σακ σηκώνεται για 3 και γράφει το πρώτο μας προβάδισμα (47-49), οι Καταλανοί απαντούν αλλά το νερό έχει μπει στο αυλάκι και τώρα βλέπουν τον Ολυμπιακό να τους κοιτάει στα μάτια με το μαχαίρι στα δόντια. Και είναι μάτια που μαρτυρούν φόβο αυτά των αντιπάλων του Θρύλου. Μόλις 3 λεπτά πριν το τέλος και με το σκορ στο 49-49, ο Ρούμπιο επιχειρεί δυο φορές να κλέψει από τον Γκος και παραλίγο να τα καταφέρει, αλλα τελικά η μπάλα καταλήγει έξω για εμάς. Ο Ισπανός γκαρντ όμως, αντί να χαίρεται για την εξαιρετική του άμυνα, κουνάει το κεφάλι σαν απελπισμένος. Το έχει καταλάβει. Ο κόουτς παίρνει τάιμ άουτ, σχεδιάζει την επίθεση, «αν σας παίξουν under παίρνετε το σουτ ή πάτε σε διείσδυση». Ο Σακίλαρος το παίρνει και το βάζει με φάουλ (θα χάσει τη βολή), ο Παπ θα τον μιμηθεί 20" αργότερα και με μερικό σκορ 2-15 (49-57) η Μπάρτσα πετάει λευκή πετσέτα στο παρκέ, οι ηρωικοί 500 οπαδοί του Θρύλου σε ντελίριο στις κερκίδες! Καθώς οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα ανησυχούν πιο πολύ για το τι κάνει η Ρεάλ στη μπάλα, η ομάδα τους επιστρέφει στο -3, και έχει και τη μπάλα. Ο ΜακΚίσικ σούπερμαν πέφτει στο παρκέ και κλέβει από το Λαπροβίτολα! Ο Θρύλος αλώνει για δεύτερη φορά μέσα σε 10 μέρες το...κοτέτσι της Βαρκελώνης και με σκορ 4-1 προκρίνεται στο φάιναλ φορ για 3η συνεχόμενη χρονιά και 13η στην ιστορία του. Τι να πω για αυτή τη σεζόν μας; Πως να περιγράψω αυτό που ζούμε πάλι φέτος; (είναι και η μπάλα!!) Αν υπάρχει μια διδαχή από αυτό το φανταστικό δημιούργημα του Θρύλου του Πειραιά και όλης της Ελλάδας, είναι ότι αυτό το φανταστικό παρεάκι, ο,τι και αν συμβεί στο Βερολίνο, αξίζει το σεβασμό και την αγάπη μας, την υπομονή και τη στήριξή μας. Πάμε στη γερμανική πρωτεύουσα, τόπος που άφησα πριν μόλις 5 μήνες για να επιστρέψω στην Ελλάδα. Πάμε στο Βερολίνο με ένα όνειρο τρελό! ΥΓ1. Διαιτησία που στάθηκε στο ύψος του ματς, χωρίς φανφάρες, χωρίς τεχνικές ποινές, έπαιξε δίκαια ένα αξιοσημείωτο 50-50. Πιστεύω ότι και οι 3 θα είναι στο φάιναλ φορ. ΥΓ2. Η ηρεμία και σιγουριά του Μπαρτζώκα στο τελευταίο τάιμ άουτ, είναι το φως που θα μας οδηγήσει στο θρίαμβο. Στο βάθος υπάρχει η Ρεάλ για τη ρεβάνς τπου περσινού χαμένου τελικού αλλά και ο βάζελος για το απόλυτο μπασκετικό ντέρμπι στον τελικό. ΥΓ3. Ο Ολυμπιακός κράτησε τη Μπαρτσελόνα στους 59 πόντους. Μια ομάδα που εντός έδρας βάζει σχεδόν 90. ΥΓ3. Το επόμενο βράδυ, ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός πέρναγε στον τελικό του Κόνφερενς. ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!

Σε μια βραδιά που θα θυμόμαστε για πάντα, ο μπασκετικός Θρύλος ισοπέδωσε στο game 4 τη Μπαρτσελόνα του Γκριμάου με 34 πόντους διαφορά, δίνοντας όχι μόνο το στίγμα για το τι θα έχει να αντιμετωπίσει η καταλανική ομάδα την Τετάρτη, αλλά ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα και το ποια είναι η καλύτερη ομάδα. Και λέω καλύτερη ομάδα γιατί ήταν το ματς που είμασταν με την πλάτη στον τοίχο, δεν υπήρχε κανένα περιθώριο για λάθη και ως γνωστό, όταν είμαστε με την πλάτη στον τοίχο δεν θέλεις να μας βρεις απέναντί σου. Το λέω όμως και για έναν ακόμη λόγο: χτες βράδυ παίξαμε το μπάσκετ μας για πρώτη φορά στη σειρά των αγώνων με τη Μπαρτσελόνα και τους διαλύσαμε, ενώ ήταν και η πρώτη φορά από την αρχή της σεζόν που όλοι οι παίχτες ήταν διαθέσιμοι. Οι 53 πόντοι του ημιχρόνου είναι όχι μόνο το καλύτερο εικοσάλεπτο σε όλη τη διοργάνωση φέτος για εμάς, αλλά αποτελεί και ρεκόρ πόντων στην ιστορία μας σε όλα τα πλέι οφ που παίξαμε στην Ευρωλίγκα. Λίγες ώρες μετά το θρίαμβο του ΣΕΦ, στο Βίλα Παρκ του Μπέρμπιγχαμ, ο ποδοσφαιρικός Θρύλος έπαιρνε μια ιστορική νίκη με 4-2, δίνοντας διαστάσεις κόκκινης μαγείας στο βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης με το Λιμάνι να παίρνει φωτιά! Η πρωταθλήτρια Ισπανίας κατέβηκε στο Φάληρο με σκοπό να κλείσει τη σειρά και παράτησε το ματς στα μέσα του 3ου δεκαλέπτου όταν ο Γκριμάου είδε ότι ήταν αδύνατο να το γυρίσει. Κλειδί για τη νίκη μας η επιστροφή του Κώστα Παπανικολάου (9π. 6ρ. 3/6 τριπ.) που μολονότι ανέτοιμος σωματικά (οι αιματολογικές του το πρωί ήταν απαγορευτικές), έδωσε κατάθεση ψυχής για μια ακόμη φορά, ήταν ταύρος σε όλα τα ματς απ στην άμυνα και ουσιαστικά καθάρισε τη μάχη στο τρίτο δεκάλεπτο με τα μακρινά εύστοχα σουτ του. Ο διακόπτης γύρισε στα μέσα του πρώτου δεκαλέπτου όταν η νωχελικότητα στην άμυνα είχε αφήσει τους Καταλανούς να πιστέψουν στη νίκη (7-16 στο 5'). Το τάιμ άουτ του κόουτς, καθησύχασε μεν από το αρχικό μας άγχος αλλά έδωσε και έναυσμα για μια σεμιναριακή άμυνα που με επικεφαλής το Σακίλ ΜακΚίσικ έκλεισε όλους τους διαδρόμους, έπεσε με μανία πάνω σε οποιαδήποτε μπάλα ήταν χωρίς κατοχή, διπλασιάζοντας την ενέργειά μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Στο διάστημα 5-20' τρέξαμε ένα εκθαμβωτικό επί μέρους 46-21 ρίχνοντας τη Μπαρτσελόνα στο καναβάτσο από το οποίο δεν θα ξανασηκωθεί. Ο Σακ έκανε αδιανόητη εμφάνιση βγαίνοντας και MVP με 21 πόντους, 6 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 2 κλεψίματα, σε ένα από τα πιο παραγωγικά βράδια του με τον Ολυμπιακό φέτος. Τι άλλαξε ξαφνικά, πέρα από την επιστροφή του αρχηγού; Στη φιλοσοφία της ομάδας, ουσιαστικά τίποτα. Βασιστήκαμε και πάλι στην άμυνα μας, είχαμε πολυμορφία στο κομμάτι αυτό με φλατ 2-2 (λειτουργεί καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη άμυνα) αλλά και αλλαγές στα σκριν όπου χρειάστηκε για βγει κοντός με ψηλό στο τέλος της σετ επίθεσης. Ο Γκριμάου το είδε αυτό, όπως και στο 3ο ματς, και ψήλωσε το σχήμα με Σατοράνσκι και Ντα Σίβα ταυτόχρονα στο παρκέ για να έχει mismatch, ο Μπαρτζώκας απάντησε με Μίλου και Πετρούσεφ που έδωσαν ενέργεια στην άμυνα πολύ περισσότερο από Φαλ και Πίτερς και το γήπεδο κατηφόρισε. Αυτό που άλλαξε όμως είναι η διαχείριση του ρόστερ και εξηγώ: όπως έγραφα και την Τετάρτη μετά το game 3, η ανάγκη για έναν ακόμη χειριστή ήταν πασιφανής αφού οι Γκος και Γουόκαπ έσκασαν στο τέλος, και δικαιολογημένα δεν είχαν την απαραίτητη διαύγεια που χρειάζονται τέτοια ματς. Ο Ναζ Μήτρου-Λονγκ μπορεί να μην έχει το επίπεδο των άλλων δύο, είναι όμως μια πηγή ...οξυγόνου, μπορεί να δώσει 7-8 ποιοτικά λεπτά σε άμυνα και επίθεση. Αυτή η κίνηση του σκακιστή χτες άλλαξε όλο το σκηνικό. Παράλληλα, η χρησιμοποίηση του Μιλουτίνοφ (8π. 11ρ. σε 21') ήταν καθοριστική αφού εξαφάνισε κάθε αμφιβολία στην άμυνα και έκανε γιογιό τον αδερφό του ηθοποιού όπου τον βρήκε. Η μη χρησιμοποίηση του Ράιτ αιφνιδίασε τη Μπαρτσελόνα και καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαντικό είναι να έχεις τέτοια γραμμή ψηλών. Αυτές οι κινήσεις που έχουν άξονα την άμυνα, επηρεάζουν καθοριστικά και την επίθεσή μας: ο Κέιναν (11π. 3α. 3/5 τριπ. σε 21') έχει περισσότερο ελεύθερο χώρο γιατί η μπάλα γυρίζει, δεν πάμε σε over dribbling, οι αντίπαλοι πρέπει να κλείσουν μέσα. Αλλά και ο Πίτερς, παρά το απογοητευτικό επιθετικά βράδυ του (πήρε μόλις 1 τρίποντο και το έχασε, ελάχιστος αριθμός σε όλη τη σεζόν), βρέθηκε σε θέση βολής πολλές φορές και αυτό θα το χρειαστούμε στο 5ο ματς, να γυρίζει η μπάλα, να ακουμπάει στο ζωγραφιστό, να υπάρχει χώρος για σουτ απέξω. Με το μάτι στο 5ο ματς, στέκομαι μια στιγμή στους δυο πιο σταθερούς μας παίχτες σε αυτή τη σειρά, τους Γκος (11π. 4ρ. 4α.) και Πετρούσεφ (10π. 5ρ.). Ο Σέρβος έχει αναπτύξει με τη δουλειά του στον Ολυμπιακό, μια εξαιρετική ικανότητα να παίζει γρήγορο πικ εντ ρολ από όλες τις θέσεις και να γίνεται απειλητικός ανά πάσα στιγμή ακόμα και με πλάτη στο καλάθι. Έχει 12 πόντους και 5 ριμπάουντ μέσο όρο, ενώ στην άμυνα είναι καθοριστικός κυρίως με τις βοήθειες στα πεντάρια. Ο Γκος από την άλλη με την άμυνα στο ποστ απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους, αποδεικνύεται υπερπολύτιμος. Στη σειρά, όποτε οι Καταλανοί προσπάθησαν να τον οδηγήσουν εκεί, σκόραραν μονάχα δύο πόντους. Ο Γκος μετράει 11 πόντους με 56% εντός πεδιάς, δημιουργώντας παράλληλα 8 πόντους για τον Ολυμπιακό με τις ασίστ του, ενώ μαζεύει και 3 ριμπάουντ ανά ματς. Πάμε στη Βαρκελώνη τώρα, γιατί έχουμε μια δουλειά να τελειώσουμε. Γιατί το Βερολίνο μας περιμένει. Δια πυρός και σιδήρου όλη τη σεζόν, με απίστευτα σκαμπανεβάσματα λόγω των τραυματισμών (αλλά και των ελλείψεων στο σχεδιασμό), η ομάδα είναι εδώ, μια ανάσα από το τρίτο συνεχόμενο Φ4. Ο Μπαρτζώκας ξέρει τι πρέπει να κάνει, το ξέρει και η ομάδα. Συγκεντρωμένοι στο στόχο, έλεγχος του ρυθμού ξεκινώντας από την άμυνα, μαχαίρι στα δόντια. Η παράδοση που θέλει και τα 18 game 5 να καταλήγουν σε νίκη του γηπεδούχου, υπάρχει για να σπάσει. Ο Θρύλος μπορεί! ΥΓ1. Καταιγιστικός ο κόσμος στο ΣΕΦ χτες βράδυ, είχαμε ίσως ανάγκη από μια αδικία σαν αυτή του τρίτου ματς για να ξυπνήσουμε. ΥΓ2. Πολύς κόσμος γράφει για το βάζελο που θα περάσει στο Φ4 κλ κλ. Σκεφτείτε μόνο τι μπορούμε να ζήσουμε εμείς Τετάρτη και Πέμπτη! ΥΓ3. Ο Νίκος Γκάλης, ρωτήθηκε το 1987 μετά το ματς με τη Γαλλία στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ αν ήταν εκείνη η πιο ευτυχισμένη στιγμή του με την εθνική. Είναι, απάντησε. Μέχρι την επόμενη.