Geo Poulidis

Με το σύνθημα «λαλαλαλαλααα και δεν είστε πουθενά» να μου έχει κολλήσει και να το τραγουδάω ακόμα και σε περαστικούς στο δρόμο, ξημέρωσε μια απίθανη Παρασκευή για τους απανταχού οπαδούς του Θρύλου, ύστερα από ένα μαγικό και (ίσως) ανεπανάληπτο βράδυ που θα θυμόμαστε για χρόνια, με απόλυτο θρίαμβο σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο! Στο κατακόκκινο ΣΕΦ η ομάδα έπνιξε τον αιώνιο αντίπαλο με μια καθολική επικράτηση που μας έφερε στο 4-2 φέτος, 2-0 κούπες και ένα συνολικό 20-3 τα τελευταία 2,5 χρόνια, και ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει σπορτ στον παγκόσμιο αθλητισμό όπου δυο ομάδες με τέτοια αντιπαλότητα στο υψηλότερο επίπεδο να έχουν αυτή τη χαοτική διαφορά. Φωνάζει ο ΠΑΟ για τη διαιτησία και οι πικραμένοι του Άταμαν έκαναν δηλώσεις για την ανοχή που έδειξαν οι διαιτητές στην πολύ σκληρή μας άμυνα. Τα φάουλ ήταν 21-17 υπέρ του ΠΑΟ (δηλαδή σφυρίχτηκαν 4 περισσότερα σε εμάς) ενώ οι βολές ήταν 20-18 υπέρ μας αποτέλεσμα του παιχνιδιού μας κάτω από το καλάθι, δεδομένου ότι οι ψηλοί μας βάρεσαν 15 από αυτές. Η αλήθεια είναι ότι ο βάζελος δεν έχει αντίδοτο για τις σύνθετες άμυνες μας με συνεχείς αλλαγές στα σκριν, αλλά και στις flair εναλλακτικές όπου ο αμυντικός πηγαίνει σε αλλαγή ακόμα και όταν δε γίνεται σκριν, με αποτέλεσμα τον πλήρη αιφνιδιασμό της επίθεσης. Ο Αταμάν δεν έχει βρει τρόπο να αντιμετωπίσει τη φιλοσοφία του Μπαρτζώκα ούτε στην επίθεση με την υπομονή και την τέλεια κυκλοφορία της μπάλας που έδωσε 12 (!) ελεύθερα τρίποντα στην ομάδα, άσχετα αν τελικά είχαμε το ισχνό 26% απέξω. Δεν ξέρω αν μπορώ πραγματικά να μπω σε συγκρίσεις με το παρελθόν και μεταγραφές που άλλαξαν τη σεζόν για εμάς, αλλά αυτό που συμβαίνει με τον Μόουζες Ράιτ είναι μαγικό. Ο Αμερικανός όχι μόνο άλλαξε τη ροή του αγώνα από τη στιγμή που πάτησε το παρκέ, αλλά παρέσυρε και όλους τους υπόλοιπους σε ένα τρελό χορό βάζοντας μάλιστα και 3 κρίσιμα καλάθια σε όλες τις στιγμές που η ομάδα είχε κολλήσει επιθετικά και ο βάζελος είχε πλησιάσει στο καλάθι ή στον πόντο. Με 19 πόντους σε 15 λεπτά και με 9/9 δίποντα (!) έκανε πάρτι απέναντι στο άμοιρο Λεσόρ που όσο καλός και να είναι, εκτέθηκε απέναντι στο Μωησή και στη φρεσκάδα του απόφοιτου του Georgia Tech. Το πόστερ μετά τη ραχιαία ντρίπλα στα μούτρα του Λεσόρ θα είναι στο 1 των highlights της εβδομάδας. Παρά το άσχημο ξεκίνημα και το 7-17 του πρώτου δεκαλέπτου και τα πολλά λάθη (4), η αρμάδα του Σκακιστή ξύπνησε στο δεύτερο και είχε ένα επιμέρους 41-25 στα δυό μεσαία δεκάλεπτα. Υποχρέωσε τον ΠΑΟ σε 18 λάθη, είχε 11 κλεψίματα και μόλις 7 λάθη, δηλαδή 3 από το δεύτερο δεκάλεπτο μέχρι το τέλος του ματς. Και αν είχε υπάρξει μια στοιχειώδης ευστοχία από το τρίποντο και από τη γραμμή της προσωπικής (65% στις βολές είναι απαράδεκτο ποσοστό Μάρτιο μήνα), θα είχαμε τελειώσει το ματς πολύ νωρίτερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από τα λάθη του βάζελου βάλαμε 24 πόντους, δείγμα γραφής της μπαρτζωκικής ευφυϊας. Ο Γουόκαπ (4π.5ρ.6α.1λ.σε 26 λεπτά) δήλωνε πριν το ματς «σε τέτοια ατμόσφαιρα, παίζω και με σπασμένα κόκκαλα», έδειξε το δρόμο και τη νοοτροπία της ομάδας. Στερεύουν τα λόγια για αυτόν τον παιχταρά που με ένα πόδι κατάπιε το Ναν αναγκάζοντάς τον σε 7 λάθη. Στο κατόπι οι Γκος (7π.2α.) και Παπ (9π.2ρ.) που έπαιξαν εκπληκτικές άμυνες πάνω σε όλους του κοντούς της ομάδας του Άταμαν. Χτες βράδι στο ΣΕΦ ξαναείδαμε τις δυο διαφορετικές φιλοσοφίες των προπονητών, από τη μία του Τούρκου που δίνει απόλυτη ελευθερία στα γκαρντ του για iso ball και φαντασία, και του Μπαρτζώκα που παίζει σύγχρονο μπάσκετ βασισμένο στο σύνολο και στο passing game. Όλοι όσοι παίξουν θα βάλλουν ένα μικρό λιθαράκι για την τελική επικράτηση. Το τρίποντο που έβαλε ο Μπραζντέικις, για παράδειγμα, ήταν καθοριστικό σε εκείνο το σημείο του ματς, κι ας έπαιξε ο Λιθουανός μόλις 5 λεπτά. Ο προπονητής Θρύλου βασίστηκε και εχτές σε 9 παίχτες, την ώρα που ο Αταμάν δείχνει να μη μπορεί να εμπιστευτεί περισσότερους από 6, με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Όσο ο ΠΑΟ θα κλείνει το ροτέισον, δεν θα μπορεί να μας αντιμετωπίσει, ειδικά σε σειρά αγώνων. Είναι μακρύς ο δρόμος για την τελική νίκη, είναι όμως η ομάδα πλέον σε θέση να μετουσιώνει κάθε δυσκολία σε χρυσάφι και οι 6 συνεχόμενες νίκες στην Ευρωλίγκα (13-0 συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις) μας θέτουν βασικούς υποψήφιους για την τετράδα αυτή τη στιγμή. Στα επόμενα 4 ματς με Εφές, Ασβέλ, Αστέρα και Παρτιζάν οτιδήποτε καλύτερο από 2-2 θα μας φέρει με σιγουριά στην εξάδα, αναμένοντας το τελευταίο και καθοριστικό ματς με τη Φενέρ που θα ίσως σημάνει και πλεονέκτημα έδρας. Περηφάνια μόνο για αυτό το Θρύλο! ΥΓ1. Σε ένα πολύ δύσκολο ματς, πιστεύω ότι οι διαιτητές έκαναν σωστή δουλειά και έπαιξαν ακριβοδίκαια. Έγιναν ασφαλώς και ορισμένα λάθη (2-2 μέτρησα) αλλά αμελητέα σε σχέση με την τελική έκβαση. ΥΓ2. Ο «χορός» του Μωησή με το Λαρεντζάκη στο τέλος του αγώνα είναι η υπογραφή μιας μαγικής βραδιάς. Ο Αμερικανός είναι πανευτυχής και θα ζήσει μεγάλες στιγμές μαζί με όλους εμάς στο Λιμάνι. ΥΓ3. Η ανανέωση του Φαλ μέχρι το 2027 δείχνει πώς κινείται η ομάδα και πού κοιτάει. ΥΓ4. Αυτό που έγινε στη μπάλα (στο Μικρολίμανο η παρέα του redball.gr έκανε πάρτι) θα το θυμόμαστε για πολλά χρόνια!

Είναι μαγικό αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Ρισκάροντας να ακουστώ υπερβολικός, θα πω ότι η ομάδα είναι καλύτερη από πέρσι. Τσακισμένη από τις συνεχείς απουσίες και πάντα χωρίς Μίλου, με το Μπαρτζώκα να κάνει τρικ για να μαζέψει το ρόστερ, με τον πιο καθοριστικό μας παίχτη στα πιτς, με ένα πρώτο ημίχρονο που λες «οκ, μπορεί και να χάσουμε, υπάρχουν δικαιολογίες, φυσάει και αρνητικά από το Καραϊσκάκης». Όχι, αδερφέ. Τα αγριόσκυλα του Πειραιά μπαίνουν μέσα στο δεύτερο μισό και κάνουν (ξανά) ένα τρίτο δεκάλεπτο όνειρο (οι παραλληλισμοί με τον περσινό ημιτελικό με τη Μονακό και το 27-2 μόνο τυχαίοι δεν είναι), αφήνοντας τη Βίρτους στους 5 πόντους και μάλιστα για 9 λεπτά χωρίς καλάθι εντός πεδιάς(!), ένα καλάθι μάλιστα που κανονικά δεν θα έπρεπε να μετρήσει. Και είναι τόσο συμπαγής η ομάδα στην άμυνα που το 37-46 γίνεται απλά 38-23 και η απουσία του Θωμά υπερκαλύπτεται από το σύνολο. Και λέω ότι είμαστε καλύτεροι από πέρσι δεδομένων των συνθηκών, φτάνουμε την 5η σερί νίκη στην Ευρωλίγκα και στη 12η συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις. Οι Ιταλοί του Μπάνκι ήρθαν πλήρεις στο ΣΕΦ παρά τη ρητορική της αλεπούς πριν το ματς και φάνηκε αμέσως γιατί βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Ομάδα με πολύ ταλέντο σε όλες τις θέσεις και με σαφές πλάνο να μας εκτροχιάσει πιέζοντας τη μπάλα ελλείψει Γουόκαπ, μας έριξαν νωρίς στα σκοινιά, αναγκάζοντάς μας σε 4 λάθη στις πρώτες 5 επιθέσεις, ενώ στο τέλος του ημιχρόνου ασίστ και λάθη ήταν αποκαρδιωτικά (9λ-4α). Στο διάστημα αυτό είμασταν συνεχώς χωρίς ρυθμό και στην επίθεση, με μοναδικό φως τον Κάνααν (12π. 3α. 2ρ. 3/7 τριπ.), ενώ φαινόταν καθαρά ότι οι Γκος και ΝΜΛ δεν ήταν ακόμα έτοιμοι αγωνιστικά. Ο Πίτερς ήταν εξαφανισμένος σε όλο το ματς (μοναδική ουσιαστική επιτυχία του Μπάνκι). Οι Πετρούσεφ και Ράιτ από την άλλη, μπήκαν αφηρημένοι και είχαν πολλά θέματα με γρήγορα φάουλ και ματσαρίσματα στα οποία οι αντίπαλοί τους, Μίκυ και Ντάνστον, τους εξέθεταν συνέχεια. Κάτι πρέπει να συμβαίνει στα αποδυτήρια όμως σε κάθε ματς, κάτι δυνατό, γιατί η ερυθρόλευκη αρμάδα βγήκε στο παρκέ με άγριες διαθέσεις και αιφνιδίασε τους Ιταλούς που σε 10 λεπτά είχαν 1/12 δίποντα, 0/6 τρίποντα και 7 λάθη, ρίχνοντας ουσιαστικά λευκή πετσέτα στο παρκέ από τέλος του 3ου δεκαλέπτου. Αυτό που η άμυνά μας θα επιτρέψει τελικά στον αντίπαλο, είναι ένα σκοτωμένο σουτ ή η βιαστική λύση της επίθεσης που θα καταλήξει σε λάθος στην close out. Η Βίρτους πήρε 14 contested shots στο τρίτο δεκάλεπτο και βρήκε στόχο σε ένα μόλις! Η αυτοθυσία του συνόλου για τον κοινό σκοπό, και κυρίως του Νάιτζελ Ουίλιαμς Γκος (6π.4α.2κλ.) που εμφανώς ανέτοιμος επιθετικά έπαιξε τελικά +20 λεπτά και σκούπισε από το παρκέ τους Μπελινέλι και Χάκετ που είχαν κάνει πάρτι στο πρώτο ημίχρονο (αυτός ο Μπελινέλι καταργεί τη φυσική σε όλα τα pull up jumpers που παίρνει). Από την άλλη, ο Κώστας Παπανικολάου (16π. 8ρ. 2α. 3/5 τριπ. 4λ. σε 32') πήρε την ομάδα από το χέρι σε επίθεση και άμυνα, εκμηδενίζοντας ουσιαστικά τους αντίπαλους φόργουορντ στο δεύτερο μισό. Αυτό το κάτι δυνατό που συμβαίνει στα αποδυτήρια, βάρεσε...κατακούτελα και τους Ράιτ και Πετρούσεφ που έπιασαν δουλειά (ειδικά ο δεύτερος). Ο Σέρβος φόργουορντ είχε 8 πόντους και 4 καθοριστικά αμυντικά ριμπάουντ, αλλά αυτό που δεν αποτυπώνεται στη στατιστική είναι ότι...κατάπιε το Σενγκέλια στην άμυνα. Στα μάτια μου όμως δεν αλλάζει μόνο η άμυνα στο τρίτο δεκάλεπτο. Αλλάζουμε και ενέργεια στην επίθεση με τη μπάλα να κινείται πιο γρήγορα, αυξάνουμε το spacing με περισσότερη κίνηση off ball και φυσικά λιγότερες ντρίπλες. Αυτό βελτιώνει κατακόρυφα τη δημιουργία μας και περιορίζει πολύ τα λάθη που στο δεύτερο ημίχρονο ήταν 11-6. Αντίθετα, είναι ανησυχητικό το ποσοστό μας στις βολές με 16 στις 29 και 55%. Ο κατά τα άλλα πολύ αποτελεσματικός Μουσταφά Φαλ (11π. 6ρ. 3α.), είχε 1/6 βολές, με αποτέλεσμα ο κόουτς να τον αφήσει στον πάγκο για μεγάλο διάστημα στο 4ο δεκάλεπτο (και) για αυτό το λόγο. Στο ματς της σεζόν δεν μπορείς να παρουσιάζεσαι με τέτοια...αφηρημάδα από τη γραμμή, είναι κακό σημάδι και θα στοιχίσει προς το τέλος αν δεν επανέλθουμε σοβαροί. Στερεύουν οι λέξεις για αυτό που βλέπουμε κάθε βδομάδα. Ο Ολυμπιακός χάνει τον ένα παίχτη πίσω από τον άλλο, μαζεύει τα κομμάτια του, ξαναβάζει στο παρκέ παίχτες θεωρητικά ανέτοιμους, και σε κάθε ματς στωικά παρουσιάζεται συνεχώς βελτιωμένος. Αυτός είναι ο Σκακιστής των παρκέ και για αυτό τον λατρεύουμε στο Λιμάνι, η ομάδα είναι πάνω από όλα και για αυτό είμαστε ακόμα εκεί. Σε μια βδομάδα με τα βαζέλια στο ΣΕΦ, θα παίξουμε (κατά πάσα πιθανότητα) για το πλεονέκτημα έδρας και από ό,τι ακούω, οι Γουόκαπ και Λάρι θα είναι και πάλι στη 12άδα. Δεν βλέπω την ώρα να βρεθώ με μάτια εκστατικά στην κερκίδα του «πιο όμορφου μέρους στον κόσμο». ΥΓ. Λίγο ασύνδετοι και ενίοτε προβληματικοί οι έμπειροι διαιτητές του χτεσινού αγώνα, πράγμα το οποίο επιβεβαιώνω αφού ξαναείδα το ματς στην εφαρμογή της Euroleague. Τα λάθη τελικά δεν ήταν πολλά για ένα τέτοιο αγώνα (φαίνονται πολύ περισσότερα από το γήπεδο), αλλά 2 από αυτά έγιναν ύστερα από την πρόσβαση στο ριπλέι. Απαράδεκτο το ότι μέτρησαν τελικά το καλάθι του Σενγκέλια στο τέλος της 3ης περιόδου, ενώ ήταν φανερό ότι η πρώτη αντικανονική επαφή είναι πριν κλείσει ντρίπλα ο γεωργιανός άσος. ΥΓ2. Ο Παπ απασφάλισε μετά το τέλος του αγώνα για τα όσα άδικα ακούει τελευταία. «Η δύναμή του Παπανικολάου είναι ο Θρύλος, η δύναμη του Θρύλου είναι Παπανικολάου». Να περνάτε όμορφα, καλό ΣΚ!

Κάθε φορά που ακούω τη λέξη «Κάουνας» από τον περασμένο Μάιο, μεταφέρομαι νοερά στη Ζαλγκίριο Αρένα, στο πλέξιγκλας που χωρίζει τους διαδρόμους του γηπέδου από τη φανταστική θέα στον ποταμό Νεμούνας, εκεί που αποχαιρέτησα το όνειρο. Και είναι δύσκολο να ξεχάσεις εκείνη τη μέρα, το tear drop του Γιουλ, τα μάτια του Σάσα και τους Λιθουανούς που προσπαθούσαν να μας παρηγορήσουν μετά τον τελικό. Χτες βράδυ όμως, στην επιστροφή μας στη μπασκετούπολη της Βαλτικής, οι καρδιές μας ζεστάθηκαν ξανά και στα πόδια μπήκαν φτερά. Σε ένα απόλυτα μπαρτζωκικό σενάριο η ομάδα παρουσιάστηκε ακόμα πιο βελτιωμένη παρά τη διακοπή και ισοπέδωσε δια περιπάτου τους φιλόδοξους Λιθουανούς που προέρχονταν από 4 σερί νίκες στη Ζαλγκίριο (από τότε που ανέλαβε ο Τρινκέρι). Και το έκανε μάλιστα με 4 σημαντικούς παίχτες να λείπουν λόγω τραυματισμού, ουσιαστικά με έναν άσο διαθέσιμο, με 62% εντός πεδιάς, 23 ασίστ και μόλις 8 λάθη! Η ομάδα του Τρινκέρι δεχόταν μόλις 71 πόντους Μ.Ο. εντός, εχτές έφαγαν 95 (ρεκόρ μας για φέτος) ενώ από τα μέσα Ιανουαρίου έχουμε πάει το μέσο όρο μας στην επίθεση από 75,3 στο 87,4. Πρωτεργάτης στο σόου ο φίλος μας Σακίλ ΜακΚίσικ που με 20 πόντους, 3 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα, επανήλθε στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις ύστερα από καιρό και ανακυρήχθηκε MVP. O Σακ είχε 5/5 διπ. 2/5 τριπ. και έγραψε και 26 στο PIR στην πιο πειστική φετινή του εμφάνιση. Η ασφυκτική πίεση της Ζαλγκίρις στη μπάλα ήταν αναμενόμενη συνθήκη δεδομέων των απουσιών μας στους κοντούς και σε πολλά σημεία του πρώτου ημιχρόνου, σκαλώναμε στις μεικτές άμυνες των Λιθουανών. Ο Σακ Ατάκ όμως με το κάθετο παιχνίδι του υποχρέωσε τον Τρινκέρι να κλείσει μέσα στη ρακέτα, δημιουργώντας ανισορροπία στην περιφεριακή άμυνα. Από την άλλη, η επιλογή του να παίξει συνεχώς under το Γουόκαπ αποδείχτηκε δίκοπο μαχαίρι αφού ο Τεξανός ρόμποκοπ ήταν ακόμα υπό την επήρεια του...Παρισιού και έκανε ρεκόρ καριέρας με 22 πόντους! Τι να πει κανείς για αυτό το παλικάρι που όχι μόνο έπαιξε σχεδόν 30 λεπτά και για τον απόντα Γκος, αλλά παρέσυρε την ομάδα σαν πραγματικός ηγέτης με 7 ασίστ, 2 κλεψίματα, τις αδιανόητες συνήθεις άμυνες και μόλις 2 λάθη. Δεν μπορώ να βρω λόγια για τη συνέπεια με την οποία δουλεύει και για την υπόμονή που έδειξε όταν το βάρος των πολλών υποχρεώσεων και οι τραυματισμοί των άλλων τον είχαν φέρει στα όρια. Στο δεύτερο μισό του ματς ο Θρύλος έπαιξε καταιγιστικό μπάσκετ και έλεγξε πλήρως το ρυθμό, πράγμα που δεν μπορούσε να κάνει στην αρχή, εξού και τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ των Λιθουανών (14). Το 39-41 έγινε 37-54 στο δεύτερο μισό ως φυσική συνέπεια του ελέγχου και του πλάνου του Σκακιστή: από την ημέρα που ο Ράιτ (11π. 5/5 διπ. σε 13') έπιασε λιμάνι η δεύτερη πεντάδα μας βγάζει φωτιές, η ενέργεια παραμένει στο κατακόρυφο και σε αυτό συντελεί και ο Πετρούσεφ που κουμπώνει τέλεια με τον Αμερικανό. Ο Σέρβος σέντερ ποστάρει, σουτάρει, συνεργαζεται στις άμυνες με αλλαγές πολύ γρήγορα, είναι εργαλείο και στο 4 και στο 5. Χτες προς το τέλος του ματς παίζαμε με τριάρι τον Πίτερς, στο 4 τον Φίλιππα και στο 5 τον Ράιτ. Το σχήμα αυτό έδωσε τεράστια ευελιξία στους ψηλούς. Ο Πίτερς αθόρυβα βρήκε χώρους (16π. 3π. 3α.) και έβαλε τη Ζαλγκίριο νωρίς για ύπνο. Τρίτη συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη μας (9/9 σε όλες τις διοργανώσεις) που μας βάζει για τα καλά στο παιχνίδι της τετράδας κάτι που μέχρι πριν από ενάμιση μήνα έμοιαζε αδύνατο. Το πρόσωπό μας είναι συνεχώς βελτιωμένο, τα πόδια έχουν φτερά σε άμυνα και επίθεση, το ταβάνι μας...μετατίθεται συνεχώς πιο ψηλά βδομάδα με τη βδομάδα. Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι η Μονακό θα τερματίσει τελικά 2η (έχει και την ισοβαθμία με Μπαρτσελόνα), οι άμεσοι ανταγωνιστές μας για το πλεονέκτημα είναι πλέον τα βαζέλια, η Βίρτους, η Φενέρ και οι Καταλανοί. Αυτό συνεπάγεται ότι μια από αυτές τις ομάδες θα είναι τελικά 7η και καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό θα είναι κάθε ματς από δω και πέρα. Δεν θέλω να πάω πολύ μακριά, με δυο νίκες στο ΣΕΦ στα επόμενα δυο ματς, θα είναι σχεδόν βέβαιη η 6άδα ενώ ο ΠΑΟ θα βρεθεί από κάτω μας. Στην πιο συγκλονιστική Ευρωλίγκα της ιστορίας η ομάδα έχει βρει φόρμα την κατάλληλη στιγμή, δεν καταλαβαίνει τίποτα από τραυματισμούς και πάει να παίξει 7 παιχνίδια-φωτιά που θα μας καθηλώσουν. Πάμε γερά! ΥΓ1. Είσαι αρχηγός του Ολυμπιακού γιατί έχεις γεννηθεί για αυτό. Και ο Παπ είναι έτσι, πραγματικός Θρύλος για την αυτοθυσία του αλλά και για το πόσο χαμηλών τόνων είναι. Σεβασμός. Υγ2. Πολύ μέτρια η διαιτησία του Μπελόσεβιτς και των συνεργατών του. Χαρακτηριστικό της...ανεμελιάς τους το πρώτο φάουλ που χρεώθηκε ο Φαλ υποτίθεται σε ριμπάουντ μετά από το οποίο ο άσχετος με τη φάση Έβανς βρέθηκε να βαράει δυο βολές! ΥΓ3. Ματς της χρονιάς (μέχρι το επόμενο) την ερχόμενη Πέμπτη στο ΣΕΦ με αντίπαλο τη Βίρτους του εξαιρετικού Λούκα Μπάνκι. Καλό ΣΚ να έχουμε, τα λέμε στο ΣΕΦ!

Ο Θρύλος του Πειραιά είναι εδώ, ο Βασιλιάς του μπάσκετ στην Ελλάδα είναι και πάλι στο θρόνο του με το τρίτο σερί κύπελλο στα χέρια του (12ο στην ιστορία μας), με ένα σερί 19-3 τα τελευταία δυόμιση χρόνια απέναντι στο μισητό αντίπαλο, με την 8η συνεχή νίκη στα τελευταία 8 ματς! Η τελευταία ήττα μας ήταν στη Μαδρίτη στις 26 Ιανουαρίου απέναντι στη Ρεάλ και στο άρθρο μου τότε είχα κάνει λόγο για τη στιγμή της αναγέννησης, της στροφής στη σεζόν, και από τότε δεν ξαναχάσαμε. Η ομάδα σε εκείνο το ματς, είχε παραταχθεί χωρίς ψηλούς και τον Γκος που ήταν πάλι τραυματίας, και μολονότι είχαμε βρεθεί πίσω με 26 πόντους, φτάσαμε πολύ κοντά σε μια επική ανατροπή. Εκείνος ο Θρύλος ήταν η αρχή του σημερινού μας θριάμβου. Με την υπογραφή του ενός και μοναδικού Σκακιστή των Παρκέ. Ο Ολυμπιακός μας ξεκίνησε το ματς στο Ηράκλειο απέναντι στο βάζελο με κάποιο σχετικό...μούδιασμα κυρίως στο σουτ απέξω (έλεος) με αποτέλεσμα να έχουμε 1/14 τρίποντα στο πρώτο μισό του ματς, αρνητικό μας ρεκόρ σε οποιοδήποτε τελικό στην Ελλάδα από καταβολής Α1. Αν κάποιος έβλεπε αυτό το στατιστικό και έπρεπε να μαντέψει το σκορ, θα μας έβαζε από κάτω σίγουρα, αλλά δεν θα μπορούσε να φανταστεί το αμυντικό μας...σεμινάριο που επί 40' στραγγάλισε τον ΠΑΟ. Στο πρώτο μισό του ματς είχαμε σχεδόν διπλές κατοχές από τους αντιπάλους μας και 5 περισσότερα ριμπάουντ, πράγμα που μας κράτησε μπροστά στο σκορ μέχρι την ανάπαυλα με 25-30. Ήταν πραγματικά εκνευριστική η αστοχία μας απέξω και δεν είναι καθόλου καλό σημάδι να μην μπορείς να πιστωθείς μια τόσο καθολική αμυντική επικράτηση, με μεστές επιθέσεις που θα ανοίξουν τη διαφορά. Σε αντίθεση όμως με στραβά ματς του πρόσφατου παρελθόντος (δες Βαλένθια και ΠΑΟ εντός και Μπασκόνια εκτός), παρά την αστοχία μας στο τρίποντο, η ομάδα δεν σου έδινε ποτέ την εντύπωση ότι έχανε τον έλεγχο του ματς. Με...μπαρτζώκεια υπομονή η Θρυλάρα ακούμπησε τη μπάλα μέσα στο ζωγραφιστό και τάισε τους φανταστικούς Φαλ (MVP με 13π.7ρ. 2α. 2κ. και 85% εντός) και Ράιτ (13π. 6ρ. 1 λάθος σε μόλις 13 λεπτά!) που σαν συμπληγάδες πέτρες έλιωσαν τους Λεσόρ και Κωστάκη, έδωσαν πολύτιμες άμυνες και έδειξαν το δρόμο στους κοντούς για κάποια επιτέλους εύστοχα σουτ από τα 6.75 (5/28 στο τέλος του ματς). Από τους ψηλούς μας πήραμε 38 πόντους ενώ στο κομμάτι της δημιουργίας δώσαμε και πάλι ρεσιτάλ αλτρουισμού και ομαδικότητας με 26 ασίστ. Το στατιστικό που δεν αποτυπώνεται στο χαρτί όμως και που έκανε τη διαφορά σε όλο το ματς ήταν η συνέπεια μας στο αμυντικό κομμάτι, αφού επί 40' και χωρίς εξαιρέσεις, όποιος αγωνίστηκε έκοψε τον αέρα σε όποιο βάζελο βρήκε μπροστά του, υποχρεώνοντας τον ΠΑΟ συνολικά σε 19 λάθη (!) και τα αστέρια του στο σκοράρισμα σε μια βραδιά που θα θέλουν να ξεχάσουν πολύ γρήγορα. Πρωτεργάτης σε αυτό και πάλι ο Γουόκαπ που έχει ξαναβρεί το ρόλο του, κατάπιε όλους τους περιφεριακούς του ΠΑΟ και κυρίως το Ναν που είχε 4/17 σουτ, πολύ μακριά από ό,τι έχουμε δει ως τώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Θωμάς είχε άθλια βραδιά στο σκορ (1/9 εντός), όπως και ο Λάρυ (0/8 τριπ.) αλλά αγωνίστηκαν 30 λεπτά ο ένας και 22 ο άλλος, δείγμα της αδιάλειπτης εμπιστοσύνης του κόουτς σε αυτούς για την εκπληκτική άμυνα που έπαιξαν. Το κύπελλο έρχεται σαν επιστέγασμα της επιμονής του κόουτς στο πλάνο (άμυνα σεμινάριο, ανοιχτό ροτέισον, εμπιστοσύνη για πολυμορφία στο σκορ, ελέω έλλειψης...Τζέιμς), είναι όμως και δείγμα της προσαρμοστικότητας που δείξαμε στα νέα δεδομένα που προέκυψαν από τους τραυματισμούς, της μετακίνησης του Παπ στη δεύτερη πεντάδα (κόντεψε να σκάσει, τώρα είναι πάλι αποδοτικός) και βέβαια της προσθήκης του αθλητικού πενταριού που μας έλειπε. Ταυτόχρονα ο Πετρούσεφ (10π.2ρ.2α σε 20') φαίνεται να δένει ολοένα και περισσότερο με το σύνολο, παίζει φανταστικά στο 4 κυρίως μαζί με Ράιτ, έχει τρίποντο, παίζει άμυνα. Ο ΝΜΛ είναι επίσης ένα πλας με εκπληκτική αφοσίωση στο πλάνο (3π.3α σε 10'). Η ομάδα έχει βρει το δρόμο της και απορροφά με χαρακτηριστική ευκολία πλέον τις κακοτοπιές. Προσδεθείτε γιατί ξημερώνει μια πολύ όμορφη Δευτέρα και ένα ακόμα ωραιότερο end of season που (ίσως) θα μας καταπλήξει. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ! ΥΓ1. Σε πλήρη αντίθεση με τις...Κασσάνδρες που έβλεπαν φαντάσματα από τις εποχές του Βασιλακόπουλου, οι διαιτητές του ματς ήταν απλά φανταστικοί. Έκαναν ελάχιστα λάθη (μέτρησα 3 κατά και 2 υπέρ μας) και κράτησαν υπό έλεγχο ένα πολύ δύσκολο ματς (λόγω του μπασκετικού ξύλου που έπεφτε αθρόα). Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν το περίμενα, δεδομένου του επιπέδου της ελληνικής διαιτησίας. Ίσως το καλύτερο ματς που είδαμε στην εποχή του Λιόλου. Και εις ανώτερα. ΥΓ2. Ο Μπαρτζώκας στη συνέντευξη τύπου μετά τον τελικό είπε ότι δεν έχει καμία σημασία η γκρίνια στα social media, όσοι αγαπούν την ομάδα δεν την αμφισβήτησαν στα δύσκολα. ΥΓ3. Η φάτσα του ηγέτη που αποχωρεί με το κυπελλάκι της δεύτερης θέσης από το παρκέ με κατεβασμένο κεφάλι, είναι η ταμπέλα ΜΕΜΕ του τελικού: ηγέτης με 19 λεπτά και 3 πόντους δεν είναι κανένας, σόρρυ κιόλας, μπρο.

Πριν ένα μήνα χάσαμε δυο ματς στην Ισπανία με Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια, πέσαμε στην 12η θέση και φάνηκε να χανόμαστε στη δίνη του οπαδικού παραλογισμού. Ήρθε και η αναποδιά με το σοβαρό τραυματισμό του Μίλου και φάνηκε προς στιγμή ότι η χρονιά θα έχει άσχημη κατάληξη πριν ακόμα πατήσουμε στην άνοιξη. Οι περισσότεροι όμως εδώ μέσα δεν πετάξαμε την ασπίδα κατάχαμα, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα δεν είναι ένα τυχαίο σύνολο και το ξέρουμε γιατί η ομάδα είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα και από τις στάχτες φτιάχνει χρυσάφι. Χρυσάφι είναι ο MVP της χτεσινοβραδινής αποστολής μας στο Λα Φοντέτα, Μόουζες Ράιτ (10π.4ρ.3κλ, 17 PIR) που ύστερα από 3 ματς με τα ερυθρόλευκα δείχνει το δρόμο για το post season μας: ένας ποιοτικός αθλητικός ψηλός που ταιριάζει στο στυλ παιχνιδιού μας, που έχει θετική ενέργεια, που παίζει άμυνα πάνω από το καλάθι και διαθέτει υψηλό μπασκετικό IQ, μάννα εξ ουρανού μεσούσης της σεζόν! Το 8/8 μέσα στο υπέροχο γήπεδο της ισπανικής πόλης έχει στον πυρήνα του 3 στοιχεία τα οποία εύχομαι να μας συνοδέψουν μέχρι το τέλος της σεζόν: τον κανονικό Γουόκαπ, την καλύτερη γραμμή ψηλών στη Γηραιά Ήπειρο και τον επιθετικό πλουραλισμό σε ένα σύνολο που στερείται φανερά επιθετικού ταλέντου του ενός ή των δύο. Ο κανονικός Θωμάς είναι ένα παίχτης που όταν θα πατάει δυνατά στα πόδια του, δεν θα έχει στην πλάτη του την κούραση μηνών που έπαιζε για 3 τρεις ταυτόχρονα και θα έχει ρυθμό, θα είναι ένας top player στο ρόλο του. Χτες βράδυ ήταν το κλειδί για τη νίκη μας, εξαφάνισε από το παρκέ το μεγαλύετρο επιθετικό όπλο των βαλενθιάνων, Κρις Τζόουνς που είχε μόλις 2 πόντους σε 23 λεπτά, 1/8 σουτ και 3 λάθη. Ο αμυντικός οίστρος του Θωμά, έχει αντίκτυπο σε όλη την ομάδα, σαν να ζυγίζεται το σύνολο με βάση την επίδρασή του. Όταν ο αμερικανός πλειμέικερ έχει το ρόλο του οργανωτή, θα νιώσει και πιο άνετα στην επίθεση, θα βάλει 7 πόντους και θα μοιράσει 4 ασίστ. Η ομάδα στηρίχτηκε κατά κύριο λόγο στη συνολική αμυντική προσπάθειά της, παρατάσσοντας περισσότερη σκληράδα από τους φιλότιμους αλλά άπειρους Ισπανούς. Η καλύτερη άμυνα της ΕΛ ήταν μέχρι χτες η Βαλένθια. Οι 18 ασίστ που δώσαμε είναι χαμηλή επίδοση σε σχέση με 22 που δίνουμε ανά αγώνα αλλά η Βαλένθια με το pack the paint παιχνίδι της, με μπασκετικό ξύλο μέσα στη ρακέτα και ασφυκτική πίεση στη μπάλα μας περιόρισε ως ένα σημείο. Βρήκε όμως το μάστορά της απέναντι τους ερυθρόλευκους γίγαντες που γύρισαν τη μπάλα και είχαν μνημειώδη υπομονή μπροστά. Η διαφορά μας είναι αυτή, εκεί που οι Ισπανοί τα έχασαν και νευρίασαν, εμείς παραμείναμε πιστοί στο πλάνο και δεν χάσαμε τον έλεγχο του ματς ούτε μια στιγμή. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, και βέβαια σκορ από όλο τον κόσμο: Γκος και Πίτερς (11ρ.) από 9, Κάνααν 16 (5/5 διπ.), Πετρούσεφ 6, Ράιτ 10, ΜακΚίσικ 10. Ο Σακ έπαιξε 24 λεπτά και προτιμήθηκε από τον Παπ στο 3 γιατί έκλεινε πιο σίγουρα στις αλλαγές στα σκριν αλλά και γιατί με το απρόβλεπτο κάθετο παιχνίδι του από το 1-2 εξέθεσε αμυντικά τη Βαλένθια με 3 ασίστ και 4 κερδισμενα φάουλ που απέφεραν 6 πόντους από βολές. Ερήσθω εν παρόδω, η ομάδα παρουσιάζει μια εξαιρετική συνέπεια στον τομέα αυτό στα τελευταία 3 ματς με 38/43 βολές και ποσοστό 89%, ενδεικτικό στοιχείο αυτοσυγκέντρωσης και συνέπειας. Ο Θρύλος μας βρίσκει σιγά σιγά την αγωνιστική του ταυτότητα και σκεπάζει με τρόπο μαγικό τα κενά στον επιθετικό σχεδιασμό με παίχτες που βγαίνουν μπροστά και παρατάσουν την αξία του συνόλου. Κρατάμε μικρό καλάθι, όπως είπε και ο Σκακιστής των παρκέ, στόχος είναι να μπούμε στα πλέι οφ (εννοεί να είμαστε στο τέλος στις θέσεις 1-8 που θα παίξουν την τελική φάση). Είμαστε στο 15-11 και απόψε το βράδυ θα έχουμε ανέβει ακόμα μια θέση όποιος και αν κερδίσει ανάμεσα σε βάζελο και Φενέρ. Η πίστη σε αυτή την ομάδα πρέπει να μας οδηγεί, κυριώς όταν υπάρχει συννεφιά. Η Βαλένθια στον ύμνο της έχει ένα στίχο που λέει: «αν θέλετε τις καρδιές μας, θα τις βρείτε πολύ σκληρές». Εμείς είμαστε αυτοί και μας τρέμουν, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. ΥΓ1. Πέρασαν 43 χρόνια από την αποφράδα ημέρα του 1981. Αδέρφια ζείτε, δεν είναι μόνο ένα σύνθημα. ΥΓ2. Χτες βράδυ είδαμε την καλύτερη διαιτησία των τελευταίων 2 χρόνων στην Ευρωλίγκα. Εντυπωσιακά συνεπείς και ακριβοδίκαιοι οι Ράντονιτς, Πουκλ και Βίλιους, έπαιξαν όλο το ματς κάτω από ασφυκτική πίεση και δεν έκαναν ούτε ένα λάθος σε όλο το δεύτερο μισό του ματς. Πραγματικά από διαιτητικής πλευράς είναι ένα σπάνιο δείγμα προσωπικότητας, ισορροπίας και γνώσης των κανονισμών. Καθόλου τυχαίο ότι η Ευρωλίγκα όρισε 3 διαιτητές με πολυετή πείρα αφού έχουν παίξει συνολικά 12 φάιναλ φορ. Χτες πανηγύριζα διαιτητικές αποφάσεις σαν να ήταν καλάθια του Θρύλου! Εύγε, κοράκια μου. ΥΓ3. Ποιος να το έλεγε ότι χωρίς Μίλου και Φαλ θα κάναμε το 3/3; Ποιος θα πει ότι με Ζαλγκίρις δεν θα κερδίσουμε; Στο βιντκαστ της περασμένης Δευτέρας είχα προβλέψει ήττα στη Βαλένθια. Δεν ξαναμιλάω, θα φτιάχνω καρμπονάρες, promise.

Πέρασαν 4 χρόνια από τότε που ο Σακίλ ΜακΚίσικ είχε πιάσει λιμάνι και με ένα αξέχαστο ματς ορόσημο είχε κατατροπώσει το βάζελο σημειώνοντας 27 πόντους στο ντεμπούτο του με τα ερυθρόλευκα. Πιο πίσω στο χρόνο, ο Μιχάλης Στεφάνου θυμήθηκε σήμερα το πρώτο ματς του Ουόλτερ Μπέρυ που το 1992 είχε ντυθεί...σούπερμαν και χωρίς προπόνηση, είχε σημειώσει 21 πόντους εναντίον της Εστουντιάντες. Σε ένα από τα ωραιότερα παρθενικά ματς με τα ερυθρόλευκα μπαίνει δικαιωματικά από χτες και ο Μόουζες Ράιτ που σαν Θρύλος από τα γεννοφάσκια του, μπήκε στο ματς πενταδάτος και με 15 πόντους, 5 ριμπάουντ, 4 τάπες, 2 ασίστ και 2 κλεψίματα σε 24 λεπτά, άστραψε με την παρουσία του και υπερκάλυψε το κενό όλων των σέντερ μας που έβλεπαν το ματς από τη baseline. Ο απόφοιτος του Georgia Tech και πρώην LA Clipper, είχε επίσης 78% εντός πεδιάς, έγραψε 23 PIR και είχε μόλις 1 λάθος! Μαζί με τη φανταστική παρουσία του θέτει πλέον ένα καίριο ερώτημα: είναι αυτός ο αθλητικός rim protector το πεντάρι που χρειαζόμαστε για να έχουμε μια πιο ευέλικτη και αποτελεσματική front line; Στο χτεσινό ματς με την Άλμπα Βερολίνου, η ομάδα μπήκε κάπως μουδιασμένη και παρά τον οίστρο του Κάνααν που από νωρίς έδειχνε τι θα ακολουθήσει, είχε κακή περιφερειακή άμυνα και πολύ αργές επιστροφές, στοιχεία που βοήθησαν τα μάλλα τους Γερμανούς να τρέξουν ένα επί μέρους 34-22 που μας εξέθετε διαρκώς. Ο Τόμας Γουόκαπ (0π.2α.5ρ.) δεν μπορούσε να βρει ρυθμό, έκανε λάθη και η βάρκα έμπαζε νερά μπλοκαρισμένη σε μια σύνθετη ζώνη που εφάρμοσε από νωρίς ο Γκονσάλες, δεδομένου ότι έλλειπαν όλοι οι ψηλοί μας. Στο διάστημα αυτό οι περιφεριακοί της Άλμπα σούταραν 7/11 τρίποντα και έκλεισαν το ημίχρονο μπροστά, όπως είχε συμβεί και πριν ένα μήνα στο Βερολίνο, με 45-48. Στα αποδυτήρια συνέβησαν 2 πράγματα: ο κόουτς έβγαζε καπνούς και ο Ράιτ αποφάσισε να μπει στο ματς (είχε κάνει 2 γρήγορα φάουλ και κουτούλαγε στην επίθεση εμφανώς αγχωμένος στην αρχή). Η ομάδα μεταμορφώθηκε στο τρίτο δεκάλεπτο, έδειξε ένα πρόσωπο πιο κοντά σε αυτό που θα ακολουθήσει και τρέχοντας ένα 33-13, εξαφάνισε τους φιλότιμους Βερολινέζους από το παρκέ. Οι άμυνες μας επέφεραν ασφυκτική πίεση και 7 λάθη στους αντιπάλους, κάναμε 6 κλεψίματα, ελέγξαμε το ριμπάουντ. Καταλυτική η παρουσία του Γκος στον άσο (14π. 4α. 4κλ. 7/8 διπ.) και του αδιανόητου Αιζάια Κάνααν που σε ένα βράδυ καριέρας σούταρε απέξω σαν να έριχνε βότσαλα στο Φλοίσβο. Ο βραχύσωμος Αμερικανός κίλερ πήρε το όπλο του και με 9/14 τρίποντα ξεσήκωσε το ΣΕΦ στο πόδι σε παραλήρημα ενθουσιασμού. Συνολικά είχε 31 πόντους (career high) χωρίς να εκτελέσει ούτε μία βολή και με μόλις 1 λάθος σε 30 λεπτά! Η επίδοση στα τρίποντα είναι η 2η καλύτερη στην ιστορία της Ευρωλίγκας (10 είναι το ρεκόρ του Λισμπόα από το 1995), αλλά είναι η καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου και βέβαια του ίδιου του Κάνααν ο οποίος σε κάποια φάση ήταν σε τέτοια έκσταση που έκανε ένα μίνι γύρο θριάμβου gangsta style σε ένα τάιμ άουτ του Γκονσάλες. Αλάνι μεγάλο. Το τελευταίο δεκάλεπτο είχε σχεδόν διαδικαστικό χαρακτήρα αν και 3 λεπτά πριν το τέλος η ομάδα χαλάρωσε υπερβολικά και η Άλμπα μείωσε στους 13. Με επιστροφή στη σοβαρότητα και μια μικρή... πνευματική βοήθεια από το τάιμ άουτ που πήρε ο Σκακιστής, η ομάδα έτρεξε ένα μικρό 5-0 που έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα των Γερμανών για ανατροπή. Η Άλμπα δεν είναι ασφαλώς ένας δύσκολος αντίπαλος με το run and gun μπάσκετ που παίζει και με τη σχεδόν...καθόλου άμυνα. Ωστόσο, σε αντίθεση με πολλά άλλα ματς φέτος, ο Θρύλος είχε ξαφνικά μια ιδιαίτερη φρεσκάδα στην επίθεσή του χάρη σε δυο στοιχεία: τον εκπληκτικό Παπανικολάου (5π.7α.2ρ.) που ανέβηκε στην κορυφή της ρακέτας για να σπάσει τη ζώνη του Γκονσάλες με hand off και πάσες στην αδύνατη πλευρά (Κάνααν και Πίτερς πάρτυ-καραούλι) και την παρουσία του Ράιτ, ενός undersized πενταριού με χαρακτηριστικά αλά Χάινς που πέρασε πάνω από ολόκληρη τη γερμανική άμυνα κατ'εξακολούθηση. Ίσως ο Ράιτ να είναι όντως αυτό που χρειάζεται η ομάδα για μπορεί να έχει περισσότερη ενέργεια από την κίνηση μέσα στη ρακέτα σε συνδυασμό με το ποστ πλέι των βαρύτερων και πιο αργών Μίλου και Φαλ. Η ομάδα έδειξε κατά διαστήματα ότι μπορεί να πάρει ενέργεια από την επίθεσή της και όχι μονάχα από την άμυνα, και αυτό είναι ίσως το πολυτιμότερο στοιχείο της χτεσινής παγωμένης πειραιώτικης βραδιάς που πολλές καρδιές ζέστανε ξαφνικά. ΥΓ1. Ακολουθούν 2 ματς εκτός έδρας με Μπάγερν (αύριο) και με Βαλένθια (την ερχόμενη Πέμπτη), που θα βαρύνουν καθοριστικά για την τελική έκβαση, όπως έχουμε ξαναπεί. Η ομάδα μπορεί το 2/2, αλλά δεν υπάρχει εύκολο ματς, ούτε εντός, ούτε εκτός έδρας. Αν γίνει το 2 στα 2 θα βρεθούμε σταθερά στην 6άδα. ΥΓ2. Περίεργη η σεζόν που διανύουμε και γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ακόμα είμαστε ένα σύνολο υπό κατασκευή. Πολλά μπορούν να ειπωθούν σχετικά με αυτό, εγω θα κρατήσω μόνο ένα για την ώρα: κανένας δεν θα θέλει να πέσει απάνω μας στα πλέι οφ, αν τελικά βρεθούμε εκεί. ΥΓ3. Ο κόουτς θα έχει πολλή δουλειά με το επιτελείο του για να αποφασίσει ποιος θα κοπεί και ποιος θα συνεχίσει στο πρωτάθλημα της Basket League, όταν και εφόσον επιστρέψουν όλοι υγιείς. Ξαφνικά έχουμε 6 ψηλούς. ΥΓ4. Το ΣΕΦ δεν είναι αχάριστο, παρά τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματα της σεζόν, αγκάλιασε χτες με αγάπη και ευγνωμοσύνη τον Αρχηγό της ομάδας. Ο Παπ δεν είναι ένας τυχαίος, ανήκει στο γκρουπ των «παντοτινών». Στη χειρότερή του ίσως χρονιά, είναι ακόμα εδώ καθοριστικός. Να περνάτε όμορφα, τα λέμε αύριο στο live. @Admins@Μέλη@Βετεράνοι

Ίσως περισσότερο και από μια νίκη, το χτεσινοβραδινό ματς με τους πρωταθλητές Ευρώπης, έδειξε από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος ο Ολυμπιακός. Σε ένα παιχνίδι χαμένο από χέρι, χωρίς Φαλ, Μίλου και Γκος, με Πετρούσεφ σε κακό βράδυ και σκορ 60-34 στο 23' (!), πολλοί είχαν αρχίσει να μιλάνε για ιστορική ήττα ρεκόρ. Ο Μπαρτζώκας όμως δεν παράτησε το ματς και ζήτησε από την ομάδα να βγει μπροστά με περηφάνεια και αυταπάρνηση. Και παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες ενός τέτοιου αγώνα και απέναντι φυσικά στην καλύτερη ομάδα ως τώρα της Ευρωλίγκας, ο Θρύλος επέστρεψε από την κόλαση και με ένα σερί 55-30 σε 17 λεπτά, έφτασε να διεκδικεί τη νίκη στα ίσα στο τελευταίο λεπτό. Η έμπνευση του Σακ να πάει σε κάρφωμα όμως απέναντι στον Πουαριέ και τα 2 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ αμέσως μετά, απομάκρυναν το όνειρο και το απίστευτο come back δεν ολοκληρώθηκε. Η προβληματική μας εικόνα στο πρώτο δεκάλπετο (30-13) ήταν απόρροια μιας ηττόπάθειας που δεν αρμόζει στον Έφηβο: αστείες αμυντικές περιστροφές, σκοτωμένες επιθέσεις, νωχελικότητα. Μηδέν ασίστ σε ένα δεκάλεπτο δεν είχαμε ποτέ τα τελευταία 5 χρόνα στην Ευρωλίγκα. Οι προκλητικοί μαδριλένοι, έκλεισαν τέλεια Κάνααν και Πίτερς, και άφησαν το Γουόκαπ να σουτάρει ανενόχλητος. Ο Αμερικανός πόιντ γκάρντ όμως, έχει δύσκολη σεζόν και δεν νιώθει άνετα όταν πρέπει να παίρνει πολλές προσπάθειες. Σε εκείνο το διάστημα είχε 1/6 σουτ και 0 ασίστ. Το γαϊτανάκι της παράνοιας συνεχίστηκε στο δεύτερο δεκάλεπτο παρά την είσοδο των Παπ και Σίκμα, αφού η Ρεάλ συνέχισε να τρέχει και εμείς να κοιτάμε. Κλειδί είναι η καθοριστική απουσία των ψηλών μας αφού ουσιαστικά παίζαμε χωρίς κλασικό πεντάρι, δεδομένης και της αδρανούς παρουσίας του Πετρούσεφ (4π.2/7 εντός πεδιάς). Η Ρεάλ με αιχμή του δόρατος τον Καμπάτσο στην επίθεση και άμυνες φλατ 2-2 και μεικτές ζώνες, μας είχε πλήρως εκτροχιάσει, με αποτέλεσμα να έχουμε 10% έξω από τα 6.75. Με αυτό το ποσοστό δεν πας πουθενά, ούτε στο Μπασκετάκι. Ο κόουτς έψαξε να βρει σχήμα ικανό να αναχαιτίσει τη Ρεάλ, επί 20 λεπτά χωρίς αποτέλεσμα για να καταλήξει τελικά στο αδιανόητο Γουόκαπ, ΝΜΛ, ΜακΚίσικ, Παπ, Σίκμα που έπαιξε σχεδόν εξ ολοκλήρου το δεύτερο μισό του αγώνα και...έβγαλε μέταλλο. Τιτάνια η προσπάθεια μας να ξαναμπούμε στο ματς με ηγέτη τον αρχηγό, την Ολυμπιακή Καρδιά δηλαδή που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα ιστορικό ματς για τον ίδιο. Με 25 πόντους, 4 ριμπάουντ και άμυνες από τα παλιά πάνω σε Χεζώνια και Ντεκ, έκανε ρεκόρ καριέρας και έκλεισε πολλά στόματα με την απόδοσή του, παίζοντας στο 4 για 20 λεπτά. Ίσως να πληγώθηκε ο εγωισμός του που για πρώτη φορά από το 2019 δεν ξεκίνησε βασικός. Να το ξαναδούμε αυτό. Η άμυνα των Μαδριλένων πάνω στον Παπ απλά δεν λειτουργούσε, ο Θρύλος με υπομονή έβγαζε όμορφα ελεύθερα σουτ και ο αρχηγός είχε πάρει την ομάδα στην πλάτη του. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός, φώναζε. Δεν γίνεται να μη σταθώ στη συνολική προσπάθεια του εργάτη από το Σιάτλ, Λουκ Σίκμα. Το τι έχει ακούσει τους τελευταίους μήνες είναι εξωπραγματικό, αλλά θυμηθείτε τι λέγαμε πέρσι για τον Πίτερς. Όπως ανέφερε και ο κόουτς τις προάλλες, ο Σίκμα είναι ένας εξαιρετικός συνεργάτης στο παρκέ, αργός και ρολίστας σίγουρα, αλλά όχι για πέταμα. Γιατί την κρίσιμη ώρα ήταν εκεί και με double double (12π.10ρ.3α) σε 24 λεπτά, έδωσε πολύτιμες λύσεις και κράτησε το θηριώδη Πουαριέ στο μηδέν στο δεύτερο μισό του ματς. Σεβασμός. Aν έπαιρνε χρόνο σε κάθε ματς, τα ίδια θα έκανε. Είναι πανδύσκολο να παίζεις 5 λεπτά και να κάνεις παπάδες. Σε παράλληλο μήκος κύματος έπλευσε και ο Ναζ (6π.7α.) που φάνηκε αγχωμένος στην αρχή του ματς (έχασε 3 ελεύθερα μπλανκ τρίποντα) αλλά επέστρεψε στο δεύτερο μισό με αμυνάρες και δημιουργία. Επίσης δύσκολο να μπαίνεις μέσα για πρώτη φορά με τόσο χρόνο συμμετοχής και να τα καταφέρνεις. Promising. Η ομάδα επιστρέφει από τη Μαδρίτη στο τέλος μιας επίπονης και δύσκολης εβδομάδας που συνοδεύτηκε από δυο ήττες στο νήμα από δυο αντιπάλους που δεν είναι καλύτεροί της και να το θυμάστε αυτό. Ακόμα είμαστε σαφώς υπό την επήρεια λαθών στο σχεδιασμό (δηλαδή η απουσία σκόρερ στο 2 άλλα πράγματα που δεν μας βγαίνουν, δες Μπραζντέικις πχ., φανταστείτε να είχε έρθει ο Ναν αντ'αυτού), έλλειψης προετοιμασίας (οι Γουόκαπ και Παπ δεν έχουν ακόμα συνέλθει από το παγκόσμιο) και φυσικά συχνών και σοβαρών τραυματισμών που φέτος μας έχουν κατακλύσει (σε αντίθεση με πέρσι και πρόπερσι). Δεν ψάχνω για διακαιολογίες, ο Θρύλος είναι ομάδα «καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί» αλλά η χημεία που ψάχνουμε στο ροτέισον θέλει και χρόνο αλλά και την ομάδα ολόκληρη. Ο κόουτς χτες έβγαλε από το καπέλο του ένα σχήμα αδόκιμο, δύσκολο στη διαχείριση και ελλιπές, και με αυτό διεκδίκησε τη νίκη μέχρι τέλους απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει 3 πενταδες για Φ4. Οι ατυχίες κάποια στιγμή θα τελειώσουν και εύχομαι μόνο να μην είναι αργά. Γιατί αν προλάβουμε το τρένο των πλέι οφ και είμαστε υγιείς, θα κλάψουν δάκρυα πικρά όσοι βρεθούν απέναντί μας. ΥΓ1. Να τη θυμάστε αυτή τη βδομάδα και να μην λοιδορείτε την ομάδα όταν φαίνεται ότι νικήθηκε. Τα ματς διαρκούν 40 λεπτά και το μέταλλο είναι βαρύ και σκληρό. Στο τέλος του ματς χτες είχαμε 20 ασίστ και 36 ριμπάουντ με μόλις 7 λάθη, 5 από τα οποία στα πρώτα 23 λεπτά! ΥΓ2. Έρχονται 3 ματς επιβεβλημένης νίκης, αν μπορώ να το πω. Άλμπα εντός και Μπάγερν/Βαλένθια εκτός, όλα ματς τελικοί για εμάς. Είμαστε λαβωμένοι, αλλά είμαστε Ολυμπιακός. ΥΓ3. Ο ερχομός του Ράιτ είναι μάννα εξ ουρανού αλλά ας μην έχουμε τεράστιες απαιτήσεις για τον ψηλό. Το τουρκικό πρωτάθλημα δεν είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό. Όσο για την υπερστελέχωση του ρόστερ, ας αφήσουμε τη συζήτηση αυτή για αργότερα, όταν όλοι επιστρέψουν και είναι καλά. Καλό ΣΚ, τα λέμε την Τρίτη στο ΣΕΦ. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Δεν είναι εύκολο να διαχειρίζεσαι τις ήττες όταν είσαι Ολυμπιακός. Ο κόσμος του Θρύλου είναι ιδαίτερα απαιτητικός και πορεύεται με γνώμονα την περσινή ομάδα-θαύμα. Ο Ολυμπιακός όμως φέτος, όπως επεσήμανε και ο Σκακιστής μετά το ματς, είναι κάτι άλλο και μάλιστα κάτι καινούργιο που χτίζεται. Πολλές φορές έχουμε αναλύσει μέσα από τη σελίδα και στο φόρουμ τους λόγους για τους οποίους είμαστε σε φάση rebuild (ελλειπής προετοιμασία, απώλεια δυο βασικών παιχτών του κορμού που δεν αντικαταστάθηκαν, λάθη στο σχεδιασμό και ατυχίες σχετικά με αυτό, τραυματισμοί) και δεν θα ασχοληθώ εδώ περαιτέρω. Αυτό που θα ήθελα να κρατάμε σαν οπαδοί φανατικοί (αλλά λογικοί), είναι η πίστη στην ομάδα, ακόμα και αν η φετινή σεζόν δεν στεφθεί με επιτυχία. Γιατί χτες βράδυ στο ΣΕΦ η δήλωση του Θρύλου είναι ότι κανένας δεν είναι πάνω από το σύνολο και όλοι μαζί στα δύσκολα είμαστε πιο δυνατοί, για αυτό είμαστε Ολυμπιακός. Σε ένα ματς τελικό, όπως όλα τα εντός έδρας που θα ακολουθήσουν, η ομάδα έπαιξε κατά διαστήματα εκπληκτικό transition μπάσκετ, κλειδώνοντας όλα τα όπλα της Μακάμπι στην άμυνα και με ένα διαστημικό Μιλουτίνοφ από τα παλιά (ή από το μέλλον;), έφτασε σε μια εμφατική νίκη που αλλάζει την ψυχολογία μας εν όψει της Δευτέρας αλλά και της Πέμπτης. Η ομάδα μπήκε στο παρκέ από το πρώτο δεκάλεπτο αποφασισμένη να μην αφήσει κανένα περιθώριο στους Ισραηλινούς να διεκδικήσουν τη νίκη. Ο Γουόκαπ σε μέτριο βράδυ επιθετικά (6π.7α.) έκανε παπάδες στην άμυνα εξουδετερώνοντας τον Μπόλτγουιν (6/15 σουτ) οποίος εκνευρίστηκε νωρίς, έφαγε τεχνική ποινή στο πρώτο δεκάλεπτο και πέρασε όλο το ματς να γκρινιάζει με τους διαιτητές. Η πίεση στη μπάλα που εφάρμοσε ο Μπαρτζώκας εκτροχίασε και το Ντι Μπαρτολομέο που αποσύρθηκε γρήγορα και άφησε στην περιφέρεια μοναδική απειλή το Μπλατ που κατά την πάροδο του ματς έχασε κι αυτός τη λάμψη του κάτω από την πίεση των Κάνααν, Γκος και Λαρεντζάκη. Όλες οι close out των Ισραηλινών έβρισκαν άμυνα ή σίδερο. Το πειστικό πρώτο δεκάλεπτο (26-18) έβαλε τις βάσεις και η άμυνά μας συνέχισε την καλή δουλειά και στο δεύτερο αν και επιθετικά η είσοδος του πολύ αργού Σίκμα και του Πετρούσεφ στο 5, επιβράδυνε τη διαδικασία. Στο διάστημα αυτό η Μακάμπι έτρεξε ένα επι μέρους 16-18 με αιχμή του δόρατος τον πολύ καλό Σόρκιν που εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Μίλου. Ο Σέρβος γίγαντας ήταν όμως σε βραδιά καριέρας και καταβρόχθισε και τους τρεις ψηλούς της Μακάμπι όποτε πάτησε στο παρκέ. Με 20 πόντους, 20 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 6 κερδισμένα φάουλ και μόλις 1 λάθος σε 31 λεπτά, όχι απλά κάλυψε το κενό του Φαλ, αλλά κατέθεσε ένα performance statement για το οποίο διψούσε και ο ίδιος αλλά και όλος ο μπασκετικός Ολυμπιακός. Οτιδήποτε κι αν δοκίμασε ο Κάτας απάνω του φάνταζε απλά αστείο. Η ομάδα στο τρίτο δεκάλεπτο έδωσε διάσταση περιπάτου στο ματς με εκπληκτικό παιχνίδι στον αιφνιδιασμό και 15 επιθετικά ριμπάουντ συνολικά από τα οποία πήραμε 30 πόντους, αδιανόητη επίδοση αν αναλογιστεί κανείς την εικόνα μας στην Ισπανία. Στο διάστημα αυτό ο Ησαϊας έσυρε...τρελό χορό στην επίθεση και έκλεισε το ματς με 20 πόντους και 3 ασίστ (4/7 τρίποντα). Ενδιαφέρον γεγονός το ότι πήρε προσπάθειες με διείσδυση και είχε 3/3 και 2 κερδισμένα φάουλ. Δίπλα του ο συνήθης Πίτερς παρά τα φάουλ, έδωσε σκορ και λύσεις απέναντι σε όποιον τον μάρκαρε (17π. 75% εντός πεδιάς). Oh captain, my captain. Δυνατός Παπανικολάου στις...εργοστασιακές του ρυθμίσεις, σημαίνει δυνατός Ολυμπιακός. Ο αρχηγός είχε 7 πόντους και μόλις ένα ριμπάουντ αλλά ήταν φανταστικός στην άμυνα, δεν είχε κανένα λάθος σε 25 λεπτά, παίζοντας συχνά στο 4 για να καλύψει το κενό που είχε δημιουργηθεί στους ψηλούς λόγω Φαλ. Σίγουρα το φεγγάρι του Παπ είναι κακό, αλλά το πόσο πολύτιμος είναι το καταλαβαίνει κανείς εύκολα γιατί άλλο καθαρό τριάρι δεν έχουμε. Λίγο μπρος παίρνει ο αρχηγός και αμέσως βάζουμε σχεδόν 90 πόντους. Από τους 14 αιφνιδιασμούς που βγάλαμε χτες, οι μισοί πέρασαν από τα χέρια του. Μικρή αναφορά στην παρουσία των Πετρούσεφ και ΝΜΛ: ο Σέρβος (5π. 5ρ. 2/7 σουτ, -10 στο plus minus) θέλει δουλειά και υπομονή. Έδειξε και εχτές καλά στοιχεία χωρίς υπερβολές, πολύτιμος για το μέλλον (και τη Δευτέρα στο ΟΑΚΑ στο ματσάρισμα του Μήτογλου). O Ναζ πήρε χρόνο για πρώτη φορά από νωρίς σε ματς της Ευρωλίγκας και έβαλε ένα τίποντο σε 4 λεπτά. Θεωρώ λάθος του κόουτς ότι τον απέσυρε αμέσως μετά, γιατί δεν του έβγαινε το ματσάρισμα στην άμυνα με τους 3 ψηλούς που έπαιζε ο Κάτας. Ίδωμεν στη συνέχεια, τον πιστεύω πολύ πάντως. Η ομάδα πήρε ένα ματς do or die με έναν αντίπαλο που είναι πιθανό να βρει στην ισοβαθμία. Πήρε ανάσα ψυχολογίας και επέστρεψε την 6αδα. Το κυριότερο όμως που έκανε είναι ότι αντέδρασε στις δυσκολίες (ξανά) και έδειξε κάτι που στην επίθεσή μας μπορεί να αποβεί κομβικό για τη συνέχεια: δυνατό transition game και μάλιστα χωρίς το Φαλ που συχνά είναι ογκόλιθος στην άμυνα ανοίγοντας αιφνιδιασμούς. Λύσαμε τα προβλήματά μας και γίναμε ομάδα Φ4; Ασφαλώς όχι, ήττες θα γίνουν κι άλλες. Η κατάθεση ψυχής όμως που βάζει το σύνολο και την ενότητα πάνω από τους εγωισμούς πρέπει να είναι πυξίδα και για όλους εμάς. ΥΓ1. Το ΣΕΦ δεν είναι άχαριστο και έδωσε στο Μίλου αυτό που του άξιζε χτες. Και ο Σέρβος ψηλός φανερά συγκινημένος είπε: «για αυτό επέστρεψα». Αν έχει βρει φόρμα και δεν με γελάει το ένστικτό μου, θα δούμε τρελά πράγματα από αυτόν. ΥΓ2. Μέτρια η διαιτησία του Γιαβόρ και των συνεργατών του. Έχασαν 2 αντιαθλητικά παρόλο που τα είδαν στο ριπλέι. Έγιναν λάθη και υπέρ μας, αλλά θεωρώ αδιανότητο να βλέπεις στο IRS ξεκαθαρες φάσεις (αγκωνιά στο πρόσωπο και καμία πρόθεση να παίξεις τη μπάλα) και να δίνουν κανονικό φάουλ. ΥΓ3. Ακολουθεί ένα σημαντικό ματς στο ΟΑΚΑ με τον αιώνιο (σημαντικό μονάχα από ψυχολογικής πλευράς και γοήτρου) και ένα γλυκό ταξίδι στην υπέροχη Μαδρίτη. Μαντέψτε γιατί. Καλό ΣΚ, να περνάτε όμορφα. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Συμπληρώθηκαν αισίως 20 αγωνιστικές στη φετινή ευρωπαϊκή πορεία και ο Θρύλος μας με σκορ 11-9 είναι στην 8η θέση. Πολύ νωρίς για τελικές προβλέψεις ασφαλώς αφού οι ομάδες από την 4η ως τη 11η θέση έχουν μόλις 1 ή 2 νίκες διαφορά. Παρακολουθούμε σίγουρα την πιο ανταγωνιστική Ευρωλίγκα της ιστορίας, ίσως όχι την ομορφότερη αλλά 9/10 των ματς τελειώνουν με διαφορά 5 πόντων ή λιγότερο, ή στη χειρότερη τα παιχνίδια παραμένουν αμφίρροπα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Σε ένα τέτοιο ματς χτες βράδυ η ομάδα στάθηκε ανίκανη να εκμεταλλευτεί μια τεράστια ευκαιρία να πάρει ένα χρυσό διπλό μέσα στη Βαρκελώνη, τη στιγμή που η Μπάρτσα είχε εγκλωβιστεί στον κλοιό της ελληνικής άμυνας, μένοντας χωρίς σκορ για σχεδόν 4:30, ενώ είχε φέρει επιτέλους το ματς στα μέτρα της. Στο τελευταίο δεκάλεπτο η άμυνα μας περιόρισε οριστικά τα επιθετικά όπλα των Καταλανών, αλλά στο μπάσκετ η άμυνα είναι για τους...ρομαντικούς, η μπάλα πρέπει να μπει στο καλάθι. Ο Πίτερς που μέχρι εκείνο το σημείο μέτραγε 4/4 τρίποντα (11/11 στα τελευταία 3 ματς!) είχε 0/3 ενώ η επιμονή για σουτ απέξω αποδείχτηκε μοιραία αφού ούτε οι Γκος και Κάνααν μπόρεσαν να βρουν στόχο, όσο η Μπάρτσα έχανε το ένα καλάθι πίσω από το άλλο μπλοκαρισμένη στην καλύτερη άμυνα της φετινής Ευρωλίγκας. Βασικό χαρακτηριστικό της επικράτησης των μπλάουγκρανα ήταν ουσιαστικά η αμυντική δική μας προσέγγιση στο 1ο και 3ο δεκάλεπτο όπου δεχτήκαμε 58 από τους 86 πόντους (27 και 31). Η Μπάρτσα πήγε σε γρήγορο ρυθμό προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τα mis-match που άφηναν οι αλλαγές στα σκριν, έβγαζαν συνέχεια ελέυθερα τρίποντα ή το θηριώδη Τζαμπάρι Πάρκερ που έβαλε 15 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο σκοράροντας από κάθε θέση. Οι αργές περιστροφές μας και η χαλαρή weak side μας, έδωσε άπλετο χώρο και πολλά επιθετικά ριμπάουντ στους Καταλανούς (11 συνολικά), ολοκληρώνοντας την αρνητική μας εικόνα σε αυτό το διάστημα. Στο δεύτερο δεκάλεπτο η παρουσία μας βελτιώθηκε αισθητά με τον Γκος στον άσο (12π.5α. 0 λάθη σε 23') και το Μίλου στο αμυντικό κομμάτι και πήγαμε στα αποδυτήρια μόλις 3 πόντους πίσω (44-41). Δυστυχώς όμως μετά την ανάπαυλα υποχρεωθήκαμε να παρακολουθήσουμε ένα επιθετικό κρεσέντο των αντιπάλων μας που ήταν καταιγιστικοί, ενώ εμείς ανήμποροι να αντιδράσουμε δεχτήκαμε ένα επί μέρους 37-24 μέχρι το 33' που έδειξε ότι η πλάστιγγα έγειρε επικίνδυνα... Κόστα Μπράβα μεριά. Η περιορισμένη δημιουργία μας (14 ασίστ, με Μ.Ο. 19,6) επιβράβευσε τον Γκριμάου για την επιλογή να πιέσει τη μπάλα με τους φορ και να κλείσει τη ρακέτα με τον...απατεώνα Χερνανγκόμεθ που χτες βρέθηκε όμως σε μαγικό βράδυ και έκανε ζημιά. Παρόλα αυτά και ενάντια σε κάθε πρόβλεψη σε αυτό το σημείο, ο Ολυμπιακός δεν τα παράτησε, με ηγέτη το συνήθη Πίτερς μπροστά (22π.3ρ. σε 29') και με φοβερή άμυνα στο 4ο δεκάλεπτο έφτασε το ματς στο καλάθι (79-76). Η παρουσία του ΜακΚίσικ που έπεσε πάνω στον Σατοράνσκι και τον εκμηδένισε, ήταν καθοριστική σε αυτό το διάστημα. Δεν έφτασε όμως, όπως δεν έφτασε η ηρωική προσπάθεια των ψηλών που παρά την αυτοθυσία στην άμυνα, ήταν άχρωμοι επιθετικά σε όλο τον αγώνα. Όταν έχεις 5 σουτ στο σίδερο σε ματς πόντο-πόντο παρόλο που η άμυνα λειτουργεί με τρόπο αψεγάδιαστο, δεν μπορείς να έχεις αξιώσεις για τη νίκη. Ανανδύεται εκ νέου το ερώτημα για τον αν λείπει σκόρερ από την ομάδα, δεδομένου ότι κανένας δεν μπορούσε να σκοράρει στο τέλος και να στείλει τη Μπαρτσελόνα φαρδιά πλατιά στο καναβάτσο. Έχω τονίσει πολλές φορές ότι αυτό ακριβώς στερούμαστε σαν σύνολο, σε μια κατά τα άλλα καλοζυγισμένη πλέον ομάδα. Η ήττα στη Βαρκελώνη ασφαλώς δεν είναι εκτός προγράμματος. Ο τρόπος όμως με τον οποίο ήρθε, έρχεται να μας βάλει την αμφιβολία για το κενό στο σχεδιασμό μας. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε ψηλά, είναι ωστόσο ένα εύλογο ερώτημα που θα μας απασχολεί ύστερα από κάθε ματς. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για κλάψες, ούτε για κριτική πέρα από τα βασικά. Η ομάδα βρίσκεται ήδη στη Βιτόρια για το αυριανό κρίσιμο ματς με τους Βάσκους. Το ζητούμενο για εμάς είναι η διάρκεια στα καλά μας διαστήματα, η εισαγωγή στην εξίσωση του σκοραρίσματος του Κάνααν (στα 3 τελευταία ματς έχει 2/13 τρίποντα) και η εκμετάλλευση στο έπακρο των ψηλών μας (αν είδα καλά ο Μίλου είναι έτοιμος για μεγάλο ματς). Με νίκη θα ματσάρουμε την εντός έδρας ήττα και θα είμαστε σε επαφή με την 6άδα. Πάμε γερά! ΥΓ1. Θεωρώ λάθος την μη χρησιμοποίση του Πετρούσεφ, σε ένα ματς που η ομάδα στερήθηκε (εκ νέου) το αμυντικό ριμπάουντ ενώ οι ψηλοί της αντίπαλης ομάδας έπαιρναν σκορ σχετικά εύκολα. ΥΓ2. Τι συμβαίνει με Παπανικολάου; Ο αρχηγός είναι σταθερά αρνητικός και το ξέρει. Η βελτίωσή του θα σημάνει καλύτερο μπάσκετ για εμάς σε άμυνα και επίθεση αμέσως. ΥΓ3. Θετικός ο Μπραζντέικις με 6π. σε 4 μόλις λεπτά. ΥΓ4. Καλή η διαιτησία του Μπολτάουζερ και των συνεργατών των παρά τις αρνητικές προβλέψεις. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins