Geo Poulidis

Σε ένα αξέχαστο βράδυ που μόνο το ΣΕΦ μπορεί να χαρίσει, ο Θρύλος έκανε χτες μια τεράστια νίκη απέναντι σε έναν εξαιρετικό αντίπαλο, έφτασε στο 11-8 και ύστερα από ένα σερί 4/4 στα τελευταία ματς, κάνει μια σημαντική δήλωση για τη συνέχεια: είμαστε εδώ. Ο τελευταίος μήνας ήταν ιδιαίτερα δύσκολος για την ομάδα, ειδικά μετά την κακή ήττα απέναντι στη Βαλένθια και είχαμε βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, με πολλά πρέπει και ματς συνεχείς τελικούς. Η αρμάδα του σκακιστή όμως, είναι ένα σύνολο που μπορεί να ξεκίνησε τη σεζόν με προβλήματα και ατέλειες, καθώς όμως η χρονιά προχωράει και γίνεται πιο απαιτητική, βρίσκει αγωνιστική ταυτότητα και πατάει σιγά-σιγά τετράδα. Βασικός άξονας της νίκης ήταν ο έλεγχος του ρυθμού τον οποίο δεν απωλέσαμε ποτέ παρόλο που κυνηγούσαμε στο σκορ σε όλο το ματς! Ένα μπασκετικό αριστούργημα υπομονής, ψυχραιμίας και μπασκετικής ανωτερότητας απέναντι σε μια ομάδα που δεν μας ταιριάζει καθόλου, αφού δεν μπορούμε να ματσάρουμε την αθλητικότητά της σχεδόν σε καμία θέση. Η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ σε όλα τα δεκάλεπτα (17-21, 34-36, 56-58) αλλά δεν άφησε τη Μονακό να ξεφύγει ποτέ με περισσότερους από 6 πόντους. Πήγε σε αργές επιθέσεις με έξτρα πάσα και αναζήτηση close out λύσεων με άξονα Φαλ και Μίλου (η Μονακό έκλεισε τη ρακέτα στο δεύτερο ημίχρονο και έριξε απίστευτο μπασκετικό ξύλο) και σε άμυνες με αλλαγές με εξαίρεση το συνεχές double team στο Τζέιμς που αποσυντονίστηκε γρήγορα και αναγκάστηκε να πασάρει πολύ περισσότερο από το να σουτάρει. Ο καλοκαιρινός μας μεταγραφικός στόχος (εννοώ του 2024) τελείωσε το ματς με μόλις 10 πόντους και 1/6 τρίποντα χάρη στην εκπληκτική άμυνα του Γουόκαπ (9π.9α.7ρ). Ο Θωμάς έχει επανέλθει στα περσινά του επίπεδα, νιώθει ότι μπορεί να κάνει αυτό που ξέρει καλύερα, να πασάρει και να αμύνεται, πράγμα που τον απελευθερώνει και στο σκοράρισμα. Η άμυνα με αλλαγές που παίζουμε στο 80% των περιπτώσεων, έχει το μειονέκτημα ότι θα αφήσει στην close out ένα μέτρο στο σουτ απέξω. Ήταν όμως τέτοιο το πάθος των παιχτών της ομάδας χτες για τη νίκη που αυτό μέτρο είχε ίσως γίνει μισό, βάζοντας έναν έξτρα βαθμό δυσκολίας στη Μονακό. Ο Μπαρτζώκας είναι ένας αληθινός γνώστης του αθλήματος και δεν αιφνιδιάστηκε σε καμία στιγμή του ματς, ούτε όταν η επιμονή του με Μπραζντέικις και Λάρυ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Έβγαλε από το...καπέλο του μάγου το Σακίλ που με εμφάνιση στα προ-τριετίας επίπεδα είχε 13 πόντους, έδωσε λύσεις με κάθετο παιχνίδι σε κρίσιμα σημεία και έβαλε και δυο τεράστια τρίποντα: ένα στο 2:45 όταν είχαμε βρεθεί πίσω με 6 και βέβαια ένα στα 22'' πριν το τέλος, σφραγίζοντας τη νίκη και στέλνοντας την κερκίδα του ΣΕΦ...στη θάλασσα. Όταν πριν δυο μήνες ο κόουτς δήλωνε πως δεν πουλάει τους παίχτες που του έχουν δώσει κούπες επειδή είναι 1 μήνα έξω, ουσιαστικά έλεγε: Σακ, σε εμπιστεύομαι, πάμε γερά! Δεν μπορώ να μην σταθώ στον Αϊζάια Κάνααν, στον αγαπημένο του @Κώστας Σπανός που από πέρσι προειδοποιούσε: είναι ο clutch παίχτης μας. Ο Αμερικανός δεν ξεκίνησε καλά το ματς και είχε 0/3 τρίποντα, πράγμα που τον επηρέασε αρνητικά. Είσαι όμως παιχταράς γιατί δεν μασάς στα δύσκολα και βγαίνεις μπροστά όταν η μπάλα ζυγίζει 100 κιλά. Ο Κάνααν δεν είναι Λάρκιν, ούτε Τζέιμς, είναι όμως ένα φονικό όπλο που αν βρει ένα σουτ και πάρει μπρος, θα τον σέβεσαι μέχρι τέλους. Στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης ξύπνησε και με 2/2 τρίποντα, 8/8 βολές και 16 πόντους συνολικά και ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας. Κάθε νίκη φέρνει ευφορία και χτες οι οπαδοί της ομάδας τραγουδούσαν για πρώτη φορά φέτος έξω από το ΣΕΦ μετά το ματς. Η νίκη μας αυτή είναι διπλή γιατί η Μονακό είναι άμεσος ανταγωνιστής μας για την τετράδα αλλά και γιατί δεν είχαμε περιθώριο για ήττα εντός έδρας. Ο Ολυμπιακός μας βρίσκει το δρόμο του και παίζοντας συνεχείς τελικούς αποδεικνύει ακόμα και στους πιο δίσπιστους αν μη τι άλλο, ότι δεν θα βαρεθούν. 'Ηττες θα κάνουμε κι άλλες, πρέπει να θυμόμαστε όμως ότι τα πλέι οφ και το φάιναλ φορ είναι το Μάιο. Υπομονή και πίστη στην ομάδα στα δύσκολα. Το Μάιο θα κριθούν όλα, εκεί θα είμαι κι εγώ να σου τραγουδώ. ΥΓ1. Ο Μουσταφά Φαλ (9π. 3ρ. 6 κερδισμένα φάουλ) είχε καταλυτική παρουσία στην άμυνα συνεχίζοντας τις εξαιρετικές εμφανίσεις. Ο Πίτερς έχει 7/7 τρίποντα στα 2 τελευταία ματς. Η ομάδα μοίρασε 18 ασίστ και είχε μόλις 7 λάθη. ΥΓ2. Ακολουθεί διαβολοβδομάδα στην Ισπανία με Μπασκόνια και Μπαρτσελόνα. Η εικόνα μας δηλώνει ότι πάμε για το 2/2. Προβλέπω ματσάρες. ΥΓ3. Ο κόσμος χτες βράδυ έσπρωξε το Θρύλο στη νίκη. ΥΓ4. Ψιλοχάλια η διαιτησία του Λάτισεβς και των συνεργατών του, και κυρίως του ανεκδιήγητου Ρόσι που παραλίγο να μας στοιχίσει το ματς. Πολλά τα λάθη του Ιταλού με συνεχή σφυρίγματα για ασήμαντες επαφές που μάλιστα σε 3 περιπτώσεις αφαίρεσαν από την ομάδα τη δυνατότητα να πετύχει καλάθι, και εξηγώ: παρόλο που στο μπάσκετ δεν υπάρχει επίσημα ο όρος «αφήνω το πλεονέκτημα», επαφές που δεν προκαλούν τεχνικό μειονέκτημα στον επιθετικό, πρέπει να αγνοούνται, ειδικά σε αυτό το επίπεδο όπου οι παίχτες συχνά δεν καταλαβαίνουν καν ότι τους έγινε φάουλ. Πολύ σοβαρό επίσης το λάθος να μην καταμετρηθεί καθαρό goal tending της Μονακό σε μπάσιμο του ΜακΚίσικ στο πρώτο ημίχρονο. Να περνάτε όμορφα, καλό ΣΚ! @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Καθώς άφηνα πίσω μου το Βερολίνο πριν μια βδομάδα, οριστικά πλέον, σκεφτόμουν πότε θα είναι η επόμενη φορά που θα είμαι εκεί, ύστερα από 8 χρόνια στην πόλη του Τείχους. Νοερά ταξίδεψα στο τέλος του Μάη όταν το φάιναλ φορ θα λαμβάνει χώρα στη γερμανική πρωτεύουσα και μας φαντάστηκα όλους εκεί να χοροπηδάμε στις όχθες του Σπρέα παρέα με το Θρύλο μας. Η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν είμαστε στην περσινή μας κατάσταση, η ομάδα έχει υποστεί σοβαρές αλλαγές αλλά όλοι μας κάνουμε ενίοτε ένα μεγάλο λάθος: συγκρίνουμε την ομάδα με την περσινή και μοιραία η κριτική μας είναι ιδιαίτερα σκληρή. Χτες βράδυ στην υπέροχη Mercedes Benz Arena η ομάδα έδωσε ξανά δικαιώματα για αδυσώπητα βαριά σχόλια, στην αρχή του ματς. Με λάθος προσέγγιση στην άμυνα και στατική επίθεση ξεκινήσαμε άσχημα και η Άλμπα έτρεξε ένα 33-22 στα πρώτα 14'. Με γρήγορες επιθέσεις στα 7-8 δευτερόλεπτα μας αιφνιδίασαν κατ'εξακολούθηση, οι φλατ άμυνες στους κοντούς δεν λειτουργούσαν και η επίθεση μας χώλενε αφού η μπάλα δεν έφτανε σχεδόν ποτέ στους ψηλούς, εκεί όπου είχαμε ένα ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Στα τελευταία 5 λεπτά του ημιχρόνου η μπάλα γύρισε λίγο καλύτερα, ο Λάρυ (10π.7α.1λ. σε 20') βγήκε μπροστά με όμορφα feed για Πίτερς και Γκος (13π.) και η διαφορά μαζεύτηκε στους 3 (43-40). Από ο,τι φαίνεται, στα αποδυτήρια πρέπει να...άναψαν καπνογόνα γιατί η ομάδα παρουσίασε εντελώς διαφορετικό πρόσωπο στο τρίτο δεκάλεπτο: η άμυνα γύρισε με αλλαγές σε όλα τα σκριν και πίεση στη μπάλα εκμηδένισε τα σουτ της γερμανικής ομάδας που είχε μόλις 2 πόντους και 5 λάθη σε 6 λεπτά. Σε αυτό το διάστημα τρέξαμε ένα επι μέρους 14-2 και η πλάστιγγα έγειρε. Η μπάλα πήγε επιτέλους στο Φαλ (12π.6ρ.3α.) που έστησε πάρτι μέσα στη ρακέτα της Άλμπα. Ο Γάλλος σέντερ διανύει περίοδο εξαιρετικού φορμαρίσματος, στην επίθεση είναι ασταμάτητος, είτε ποστάρει, είτε πασάρει, τραβάει συνέχεια απάνω του 2 παίχτες και ανοίγει το γήπεδο για όμορφες close out που βάζουν σε ρυθμό τους Κάνααν, Λάρυ και Πίτερς. Οι ασίστ του Μουσταφά απέφεραν 9 πόντους με 3/3 τρίποντα! Στην άμυνα παίζει για δύο, πάει σε βοήθειες στο low post, πιέζει τη μπάλα ψηλά, παίρνει ριμπάουντ, πανταχού παρών. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει 17, 23 και 25 στο PIR στα τελευταία 3 ματς. Παράλληλα, Πίτερς (MVP με 25π. και 7ρ.) και Γουόκαπ (4π.9α.) έσυραν το χορό σε σκορ και ασίστ, η ομάδα απελευθερώθηκε και έτρεξε ένα 54-24 στο δεύτερο ημίχρονο βάζοντας εμφατικό επίλογο στο μισό της σεζόν. Η εμπιστοσύνη στις δυνατότητές μας είναι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή γιατί οι 5 ήττες που κάναμε στα τελευταία δευτερόλεπτα, έχουν αναμφίβολα κλονίσει τη διάθεσή μας και όσο κάνουμε νίκες θα ανακτάμε αυτοπεποίθηση. Η ομάδα έχει την ποιότητα που χρειάζεται για να πάει μακριά τη βαλίτσα και χτες βράδυ δώσαμε 30 ασίστ, σουτάραμε 81% στις βολές κάνοντας μόλις 11 λάθη, δείγμα αυτό της πολύ καλής λειτουργίας στο πνευματικό κομμάτι. Είναι αλήθεια ότι η Άλμπα δεν αποτελεί αξιόμαχο αντίπαλο και οι πολλές κατοχές στις οποίες πάει όλα της τα ματς, ανοίγουν το σκορ υπέρ των αντιπάλων της που είναι κατά βάση καλύτεροι. Όμως οι 30 ασίστ αποτελούν μια εξαιρετική επίδοση γιατί δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα και όλοι μπορούν να κάνουν τη ζημιά (καθόλου τυχαίο ότι η Άλμπα κέρδισε τη Μπαρτσελόνα πριν 2 βδομάδες). Αν μη τι άλλο, πρέπει να παραμένουμε ψύχραιμοι όταν το τρίποντο δεν μπαίνει και όταν η μπάλα δεν φτάνει στους ψηλούς. Χτες βράδυ είχαμε 2/10 σουτ απέξω στο 15' και πίναμε θάλασσα. Όταν ο Θωμάς επέστρεψε στο ρόλο του και η άμυνα με αλλαγές έκανε τη δουλειά της σουτάραμε με 50% για 3 και τελειώσαμε το ματς με 11/27. Το 9-8 δεν είναι βέβαια ονειρεμένο σκορ για τα μισά της σεζόν. Όπως όμως έλεγα πιο πάνω, είναι άδικο να κάνουμε σύγκριση με το περσινό θαύμα. Πέρσι παίξαμε ένα από τα καλύτερα μπάσκετ στην ιστορία της ΕΛ. Φέτος έχουμε αργήσει να βρούμε ρυθμό και ταυτότητα αλλά η ομάδα πρέπει να είναι έτοιμη το Μάιο, όχι τώρα. Πέρσι τέτοιο καιρό είμασταν στο 11-6, αλλά αν αναλογιστεί κανείς πώς έχουν χαθεί ορισμένα ματς, ειδικά με την κλοπή στην Πόλη και με Μπασκόνια στο ΣΕΦ, καταλαβαίνει εύκολα ότι υπάρχει τεράστιο περιθώριο για βελτίωση. Ζήσαμε μια φανταστική χρονιά το 2023 που δύσκολα θα ξεχάσουμε. Το ποτήρι είναι μισογεμάτο, αδερφέ. ΥΓ. Εξαιρετική η διατησία χτες με ελάχιστα λάθη (ο @ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ νομίζω δεν έβρισε ποτέ στο live!). Για την ιστορία, ήταν το πρωτο ματς του Κροάτη Χόρντοβ ως πρώτος διαιτητής και τα πήγε περίφημα. ΥΓ2. Έρχονται δύσκολα παιχνίδια, αλλά θα ρολάρουμε. Must win τα δυο εντός την ερχόμενη βδομάδα με Μιλάνο και Μονακό. Στην εξίσωση μπαίνει και ο Ναζαρέτ Μήτρου Λόνγκ. Θα ακολουθήσει ταξιδάκι στην Ισπανία για Μπαρτσελόνα και Βιτόρια στις 10 και 12 Ιανουαρίου. ΥΓ3. Η μη χρησιμοποίηση των Μπραζντέικις και Πετρούσεφ δεν πρέπει να προβληματίζει. Ειδικά όταν έχεις κερδίσει με 30 πόντους. Οι επιλογές του προπονητή σχετίζονται με πολλές παραμέτρους τις περισσότερες από τις οποίες δεν γνωρίζουμε. ΥΓ4. Ειδική μνεία για Λάρυ: ατάλαντος, αμπάσκετος και αψυχολόγητος (μέχρι ένα σημείο), σωματοδομή και μηχανική σουτ Α' ΕΣΚΑ, αλλά στέκεται σε αυτό το επίπεδο χάρη στη σκληρή του δουλειά και στην επιμονή του. Χτες βράδυ έδωσε 7 ασίστ που είναι ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα, δείγμα της ικανότητάς του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της ομάδας. Καλή χρονιά να έχουμε με Υγεία, Ειρήνη και κούπες ερυθρόλευκες. Ραντεβού στο ΣΕΦ! @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Ύστερα από 2 ματς αγγαρεία με Μπάγερν και Βαλένθια και το δώρο μας στη Μπολόνια την Τρίτη, η ομάδα έδειξε την απαιτούμενη σοβαρότητα και νίκησε σχετικά εύκολα τη χειρότερη ομάδα ως τώρα της φετινής Ευρωλίγκας. Η πενιχρή αξία της ομάδας του Ποτσέκο δεν αντικατοπτρίζει τη δυσκολία του ματς γιατί όπως καταλαβαίνει κανείς, αυτό ήταν το...σημαντικότερο ματς τη σεζόν μέχρι το επόμενο. Μια ήττα θα μας είχε «αποτελειώσει» και πολύ αμφιβάλλω αν θα ήταν πλέον δυνατόν να σηκώσουμε ξανά κεφάλι. Ο παίχτες του Μπαρτζώκα το ήξεραν αυτό και το αρχικό μας μούδιασμα και άγχος ήταν φυσιολογικό. Ωστόσο, η ομάδα έπαιξε ύστερα από καιρό κάπως απελευθερωμένη και ιδιαίτερα συγκεντρωμένη σε άμυνα και επίθεση δεν άφησε περιθώρια λάθους. Οι 12/12 βολές και οι 24 ασίστ (παρά τα 14 λάθη) έρχονται να υποδηλώσουν μια συλλογική προσπάθεια που αν μη τι άλλο θέλει να βάλει τις βάσεις για τη δύσκολη συνέχεια. Είναι άδικο όμως αλλά και ξεκάρφωτο, να βάζουμε σε γραμμή συνέχειας την περσινή μαγική πορεία, με τη φετινή. Είναι βαρύ ακόμα κι ας έχουν περάσει 8 μήνες αυτό που μας στέρησε το σουτ του Γιουλ αλλά η φετινή μας σεζόν δεν είναι η συνέχιση του 2023, είναι κάτι άλλο, κάτι καινούργιο το οποίο ίσως να θέλει χρόνο για να αποδώσει καρπούς. Πάμε στο ματς με την πρωταθλήτρια Γαλλίας: χτες βράδυ, παίξαμε πλήρεις ύστερα από σχεδόν 3 μήνες (δεδομένου και του χρόνου προσαρμογής του Πετρούσεφ αλλά και της αναβλητικότητας των τραυματιών). Και μόνο το γεγονός ότι ο Γουόκαπ (8π. 3α. 3ρ. σε 14') μπόρεσε επιτέλους να αγωνιστεί λιγότερο από 20' (είχε να συμβεί από το 2022 στην Ευρωλίγκα) και να περιοριστεί στο ρόλο του άσου, λέει πολλά για τη διαχείριση του ματς αφού ο Αμερικανός έπαιξε σχεδόν 20 λεπτά λιγότερα από το Μ.Ο. του φέτος. Παράλληλα ο Γκος έπιασε δουλειά και ξαναβρήκε ρυθμό με 10 πόντους, 7 ασίστ και εκπληκτικές άμυνες πάνω στους κοντούς της Ασβέλ. Ο Ποτσέκο προσπάθησε να βάλει πίεση στη μπάλα για να μην φτάνει στους ψηλούς και έκλεινε τη ρακέτα με παγίδα σε Φαλ (και Πετρούσεφ) με αποτέλεσμα αυτοί να ψάχνουν για λύσεις έξω. Εκεί που οι Κάνααν, ΜακΚίσικ (welcome back) και Λάρι (8π. 2α. σε 10') είχαν τις κάννες των όπλων ζεστές και βομβάρδισαν κατά ριπάς (συνολικά σουτάραμε με 42% απέξω). Ο Ησαϊας επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις με 19 πόντους και κανένα λάθος σε 30 λεπτά, αναδεικνύοντας ξανά τα χαρακτηριστικά clutch που διαθέτει, ενώ ο Σακίλ (13π.) θύμισε τον παλιό καλό του εαυτό πράγμα που είχε λείψει ιδιαίτερα από τη φαρέτρα του Σακιστή. Η χτεσινή βραδιά όμως μας χάρισε και το όνειρο του κάθε προπονητή: έναν παίχτη ικανό για 2 μόλις πόντους αλλά και 7 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 8 τάπες (!) ρεκόρ στην Ευρωλίγκα πίσω από το Βράνκοβιτς που είχε 10 πίσω στα 90ς. Η παρουσία του Μουσταφά Φαλ ήταν χτες βράδυ όχι μόνο καταλυτική για τη νίκη αλλά μια μπασκετική πανδαισία από μόνη της. Ο Μπαρτζώκας τον άφησε μέσα 34' σε μια προσπάθεια να υπερκεράσει το κενό του Μίλου που περνάει κακό φεγγάρι μετά τον τραυματισμό του (εξαίρεση αυτό που είδαμε στη Μπολόνια). Ο θηριώδης Γάλλος σέντερ εξελίσσεται σε έναν σούπερ σταρ πασέρ, σε έναν ιδανικό αμυντικό ογκόλιθο αλλά και μια εγγύηση για το ριμπάουντ (έχει Μ.Ο. 7 φέτος σε Ελλάδα και Ευρώπη). Ο Ολυμπιακός δείχνει να έχει ποιότητα και προοπτική αλλά στα μάτια μου βρίσκεται στον Οκτώβριο. Οι πολλοί και συχνοί τραυματισμοί παιχτών κλειδιά, η έλλειψη προετοιμασίας, ο Σίκμα που δυστυχώς δεν είναι αυτό που ήταν ή που θα θέλαμε, η έλλειψη ενός χαρισματικού σκόρερ (έχω ξαναγράψει για τον Κάνααν και την ποιότητά του, απλά δεν φτάνει) και η ανάγκη προσαρμογής των νεοφερμένων, μας έχουν ρίξει πολύ πίσω, σε μια πρωτόγνωρη μπασκετική ασυνέχεια. Σαφέστατα υπάρχει επιθετικό πρόβλημα καθώς επίσης και πρόβλημα στο crunch time αφού απωλέσαμε 5 ματς (!) στο καλάθι και ενώ μάλιστα είμασταν μπροστά ένα λεπτό πριν το τέλος. Σε όλα αυτά προστίθεται η αποδόμηση του κορμού, αφού ουσιαστικά μόνο 4 παίχτες είναι στην ομάδα για περισσότερο από 2 χρόνια. Η λέξη κλειδί είναι λοιπόν υπομονή. Είναι πολύ πιθανό οι αρετές του Θρύλου και της μπαρτζωκικής δουλειάς να αποδώσουν την κατάλληλη στιγμή, όπως είναι πιθανό να είμαστε σε μια μεταβατική σεζόν. Εδώ θα είμαστε στα δύσκολα, όπως και στις νίκες. ΥΓ1. Παρόλο που με Λάτισεβς συνήθως δεν υπάρχουν προβλήματα, χτες η διαιτησία παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων. Στέκομαι μονάχα στα δυο αντιαθλητικά που ξεσήκωσαν ένα μικρό χαμό στα σόσιαλ, αφού και τα δύο τα σφύριξε η...αγαπημενή μας Άνε Πάντερ. Το πρώτο που δόθηκε στον Πετρούσεφ, είναι σωστή απόφαση. Ο κανονισμός άλλαξε το 2021 και προβλέπει ότι αν το πόδι του αμυντικού βρεθεί κάτω από το πόδι του σουτέρ κατά την προσγείωση, ακόμα και αν αυτό ειναι τυχαίο, χρεώνεται με αντιαθλητικό για την επικινδυνότητα τραυματισμού, εκτός εάν ο σουτέρ κλωτσάει προς τα εμπρός. Αντίθετα, το αντιθλητικό που χρεώθηκε στο Φαλ το μοναδικό κριτήριο για το οποίο μπορεί ίσως να δοθεί αντιαθλητικό είναι το δεύτερο (hard foul) επειδή τον βρίσκει στο πρόσωπο. Δεν υπάρχει ούτε εσκεμμένη διακοπή αιφνιδιασμού, ούτε τελευταίος αμυντικός, ούτε πρόθεση να μην πάει για μπάλα. Ωστόσο, θεωρώ ότι είναι υπερβολικό να δοθεί σκληρό φάουλ σε αυτή τη φάση για δυο λόγους: πρώτον, η επαφή είναι εντελώς τυχαία και δεν είναι σκληρή αφού ο Λι συνεχίζει σχεδόν ανενόχλητος. Δεύτερον, ο Φαλ πηγαίνει με πρόθεση να παίξει άμυνα και απλώνει το χέρι του προς τη μπάλα. Τεράστιο λάθος που δεν πάει να το δει και έχει και τουπέ. Πραγματικά άνιωθη για να μην πω τίποτα χειρότερο. ΥΓ2. Είμαστε στο 8-8 και κατά πάσα πιθανότητα θα είμαστε 9-8 στα μισά της σεζόν. Πέρσι στου δρόμου τα μισά, είμασταν στο 11-6, δηλαδή μόλις δυο νίκες παραπάνω. ΥΓ3. Δεν υπάρχουν έδρες, δεν υπάρχουν φαβορί, πολλές οι εκπλήξεις που θα ακολουθήσουν. Με 7, 8 και 9 νίκες είναι 11 ομάδες αυτή τη στιγμή και καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τη συνέχεια. Καλά Χριστούγεννα σε όλους με Υγεία και Ειρήνη. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Να με συμπαθάτε αλλά αλλάζω…χώρα και δεν προλαβαίνω να γράψω τις συνήθεις αναλύσεις. Εύχομαι από βδομάδα να έχω περισσότερο χρόνο. Χωρίς να έχω δει το ματς με τη Βαλένθια και έχοντας μονάχα διαβάσει Μελάγιες, Στεφάνου κ.α. κάνω μια πολύ μικρή αναφορά στα όσα πιστεύω για την εικόνα μας ως τώρα και περιμένω τα σχόλια σας για το ματς και τη σεζόν ώστε να γίνει κουβέντα: 1. Η σεζόν στα μάτια μου φαίνεται να έχει τα χαρακτηριστικά της μεταβατικής. 2. Το πιο σοβαρό λάθος στο σχεδιασμό είναι η έλλειψη ενός ικανού γκαρντ-κιλερ. Όλα τα υπόλοιπα «λάθη» είναι δευτερεύοντα και θα μπορούσαν να απορροφηθούν μέσα στη σεζόν. Καλός ο Κάνααν αλλά είναι απελπιστικά μόνος. 3. Παράγοντες όπως η έλλειψη προετοιμασίας, οι συνέχεις τραυματισμοί παικτών κλειδιά, όπως ο Γκος και ο Μιλου και η αναμονή για την ένταξη των νέων που έχουν αποκτηθεί, δρουν αρνητικά στο δέσιμο και στην αποτελεσματικότητα της ομάδας. 4. Δεν βοηθάει η καταστροφολογία, μπορεί να είναι μια σεζόν φλοπ στην Ευρωλίγκα, μπορεί και όχι, ας κάνουμε υπομονή γιατί η ομάδα ακόμα δεν έχει βρει ταυτότητα. ΟΛΕΣ οι μεγάλες ομάδες έχουν τέτοιες σεζόν. 5. Περισσότερο από ποτέ είναι ξεκάθαρο στα μάτια μου ότι δεν υπάρχει κορμός και αυτό πληρώνουμε: μόνο 4 παιχτες είναι πάνω από 2 χρόνια στο Θρύλο, οι Παπ, Λάρι, Γουόκαπ και Φαλ. Όλοι οι άλλοι είναι ή νέοι ή στη δεύτερη σεζόν (δεν μετράω Λούντζη). Αυτό σημαίνει ότι τελικά πήγαμε σε de facto ανανέωση του ρόστερ με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί οι ισορροπίες και να χρειαζόμαστε χρόνο. Μην ακούτε τους ειδήμονες των πληκτρολογίων και μην παρασύρεστε σε καλόβουλες κριτικές. Η σεζόν είναι μακρά και θα έχει τεράστιες ανατροπές. Περιμένουμε τα σχόλια σας! @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Σε ένα κλειστό ματς απέναντι στην ομάδα με το καλύτερο μπάσκετ αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, ο Θρύλος δεν κατάφερε να σηκώσει ανάστημα και ηττήθηκε δίκαια στο τέλος. Η Ρεάλ είχε σε φοβερή μέρα τους Μούσα και Χεζόνια ενώ ο Καμπάτσο ήταν για ένα ακόμη ματς καθοριστικός με 9 πόντους (με μόλις 4 προσπάθειες) και 9 ασίστ. Για να σταματήσεις τη μηχανή του Ματέο, χρειάζεσαι τρίποντο με περισσότερο από 40% ώστε να ανοίξει το γήπεδο και να αμβλυνθεί η πίεση μέσα στη ρακέτα όπου βρίσκεται ο...cheat Ταβάρες ικανός να αλλοιώσει οποιαδήποτε επίθεση και μόνο με την παρουσία του. Με 9/33 τρίποντα που σούταρε η ομάδα και 6 χαμένες βολές (τεράστιο νούμερο για κλειστό ματς) δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις να κερδίσεις μια ομάδα σαν τη Ρεάλ. Είναι όμως όλα τόσο ζοφερά και τόσο κατακριτέα όπως περιγράφουν πολλοί ειδήμονες...του πληκτρολογίου εδώ κι εκεί; Πάμε να δούμε μαζί. Η Ρεάλ σε όλα της ματς ως τώρα παρουσιάζει ένα εξαιρετικό defensive rating κοντά στο 109 (πόντοι παθητικό ανά 100 κατοχές - καλύτεροι από αυτό που είχαμε εμείς πέρσι όλη τη σεζον) και έχει την καλύτερη περιφερειακή άμυνα σε όλη την Ευρωλίγκα αφού οι αντίπαλοι σουτέρ όταν παίζουν με αντίπαλο τη Ρεάλ έχουν 23% λιγότερη ευστοχία. Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό το στατιστικό γιατί καμία άλλη ομάδα δεν καταφέρνει τόσο καλά να κλειδώσει τα αντίπαλα γκαρντ και τους ψηλούς στις close out. Εχτές λοιπόν η φλατ άμυνα των μαδριλένων περιόρισε εξαιρετικά από την αρχή τους Κάνααν (7π. 2α. 1/3 τριπ.) και Πίτερς (8π.7ρ. 3α. 1/3 τριπ.) εκτροχιάζοντας τα δυο πολύ ισχυρά μας όπλα. Παράλληλα, ήταν εντελώς «προκλητικοί» παίζοντας under (κάτω από το σκριν) όλους τους υπόλοιπους και κυρίως το Γουόκαπ ο οποίος νιώθει άβολα όταν πρέπει να πάρει πολλές προσπάθειες (17π.4α. 7/17 εντός πεδιάς). Όταν ο αντίπαλος σου αφήνει ένα μέτρο ή ακόμα και μπλανκ ελεύθερο τρίποντο συνέχεια, σε αναγκάζει να... ευστοχείς και ο προπονητής της Ρεάλ ρίσκαρε πάλι, όπως με Φενέρ και Μπαρτσελόνα. Δικαιώθηκε όμως πανηγυρικά γιατί είμασταν απελπιστικά άστοχοι και στο midrange. Στο σύγχρονο μπάσκετ τα σουτ από τη μέση απόσταση είναι κάπως ξεπερασμένα, ελάχιστοι παίχτες τα έχουν βασικό συστατικό στο ρεπερτόριο τους και δεν προπονούνται για αυτά. Η Ρεάλ μας άφησε πολλά από αυτά, γιατί μέσα στη ρακέτα έχει το...σκιάχτρο από το Πράσινο Ακρωτήρι και απέξω τα όπλα μας ήταν εξουδετερωμένα. Ασφαλώς και τα δυο γρήγορα φάουλ στον Κάνααν έπαιξαν και αυτά σοβαρό ρόλο ώστε να τον κρατήσουν εκτός ρυθμού, αλλά ο Μπαρτζώκας σωστά τον κράτησε μέσα στο 3ο δεκάλεπτο με 3 φάουλ μπας και βρει σκορ. Ο Καμπάτσο όμως του πέρασε χειροπέδες και δεν τον άφησε να ανασάνει στιγμή. Από την άλλη στην άμυνα μας είχαμε σοβαρό θέμα με τον αδιανόητο Μούσα (παίχτης Μπαρτζώκα από το 2013, να θυμίσω) και το Χεζόνια που είχαν εξαιρετική στατιστική μπροστά και για τους οποίους δεν βρισκόταν λύση. Η λύση θα ήταν ο...Πετρούσεβ αλλά χτες δεν ήταν ακόμα διαθέσιμος. Παράλληλα, ο Πίτερς δεν μπορούσε να αντισταθεί και να μαρκάρει στα ίσια ούτε στο 4, ούτε στο 3 μετά τις αλλαγές. Για Σίκμα ούτε λόγος, πάρα πολύ αργός για τέτοιες άμυνες απέναντι σε τέτοιους σουτέρ. Αυτό εξηγεί την επίλογή για Παπ στο 4 και Λάρι στο 3. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η επιλογή του Σκακιστή στο τελευταίο δεκάλεπτο να πάει με Κάνααν και Πίτερς έξω και αντί αυτών με Παπ στο 4 για τις άμυνες (όντως οι φόργουορντ της Ρεάλ σίγησαν), είναι και λογική και δικαιολογημένη. Επιπλέον, όπως ανέλυσα πιο πάνω, οι Πίτερς και Κάνααν ήταν παροπλισμένοι από την ασφυκτική άμυνα των μαδριλένων ενώ ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχίσουν να αφήνουν midrange και να παίζουν under όλους τους υπόλοιπους από την περιφέρεια. Και έτσι έγινε, φτάσαμε στο τελευταίο τρίλεπτο σε απόσταση αναπνοής (70-71) αλλά είχαμε 0/4 ελεύθερα τρίποντα και 0/2 λέι απ. Οι επιθέσεις βγήκαν, δεν έχει ευθύνη ο προπονητής αν οι σουτέρ απέξω είναι άστοχοι και αν ο Φαλ φοβάται τον Ταβάρες. Ο Γάλλος σέντερ έδειξε να πατάει καλύτερα από το Μίλου (ακόμα με δυσκολίες), είχε 10 πόντους και 3 ριμπάουντ σε 24 λεπτά αλλά δεν μπόρεσε να είναι επιδραστικός στο τέλος. Η επιλογή ΜακΚίσικ (5π. 1/7 τριπ. σε 17 λεπτά) για το τέλος είναι και αυτή κατανοητή αφού ήταν ό μόνος με κάθετο παιχνίδι που είχαμε απόλυτη ανάγκη για να ελευθερωθούν οι άλλοι και να σουτάρουν. Αν είχαν μπει έστω 2 από τα ελεύθερα αυτά σουτ, θα λέγαμε όλοι μπράβο στο Μπαρτζώκα που διάβασε σωστά. Ο Αμερικανός γκαρντ μαζί με Λάρι, Λούντζη και Μπραζντέικις ήταν εκνευριστικά άστοχοι, ειδικά στο τέλος (ο Λάρι είχε 2/4 τρίποντα αλλά τα εύστοχα στο πρώτο ημίχρονο). Με 15 ασίστ, μόλις 6 λάθη και ουσιαστικά έναν άσο, αλλά και 17 (!) επιθετικά ριμπάουντ η ομάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε αγωνιστική άνοδο. Δεν θέλω να σας τρελάνω, μην κοιτάτε μόνο το αποτέλεσμα, είναι απλά θέμα χρόνου και εισαγωγής/προσαρμογής των νεοαπκτηθέντων και της επιστροφής του Γκος, για να δούμε την ομάδα να αλωνίζει. Δεν είμαι υπεραισιόδοξος, είναι ρεαλιστικό αυτό που γράφω. Με μόλις έναν άσο, χωρίς εναλλακτικό τεσσάρι (ο Παπ δεν είναι τεσσάρι), με Μίλου ακόμα επηρεασμένο από τον τραυματισμό του και με τα όπλα στην επίθεση άσφαιρα, μείναμε στο ματς με αξιώσεις και το επίπεδό μας είναι ίδιο με αυτό της Ρεάλ. Πράγμα που θα φανεί μέσα στους επόμενους μήνες. Τα λέμε την Παρασκευή. Να περνάτε όμορφα. ΥΓ1. Αστείοι όσοι έφυγαν από το ΣΕΦ στο τελευταίο λεπτό και καλά αγανακτισμένοι με τον κόουτς. Ασέβεια. Αλλά είναι αυτοί που θα παρακαλάνε το Μάιο για ένα εισιτήριο. ΥΓ2. Καλή η διαιτησία των Μπελόσεβιτς, Χόρντοβ και Ρόσι. Ο Σέρβος είναι εγγύηση και οι άλλοι δυο τον ακολούθησαν. Ελάχιστα τα λάθη, 3-2 κατά, αυτά που σημείωσα: είναι φάουλ στο Φαλ από τον Πουαριέ στο 3ο δεκάλεπτο η πρώτη επαφή πριν την τάπα, ενώ ο Καμπάτσο κάνει καθαρά βήματα πριν χρεωθεί φάουλ στο Λάρι επίσης στο 3ο δεκάλεπτο. Ο Μίλου χρεώνεται φάουλ στον Ταβάρες στο 4ο δεκάλεπτο αλλά είναι στον κύλινδρο και δεν ευθύνεται για την επαφή. Υπάρχουν και 2 λάθη υπερ μας: το φάουλ του Λάρι στο Γιουλ στο πρώτο δεκάλεπτο είναι αντιθλητικό, δόθηκε κανονικό. Τέλος, είναι καθαρά βήματα που δεν δόθηκαν, του Φαλ σε προσπάθεια για σουτ κοντά στο καλάθι επίσης στο πρώτο δεκάλεπτο. ΥΓ3. Στο τέλος του 2ου δεκαλέπτου ο Γιουλ πήρε σουτ μπροστά στο Φαλ από τα 6 μέτρα και το έστειλε στο σίδερο. Καρδιές ράγισαν. ΥΓ4. Την Παρασκευή έρχεται η Μπάγερν στο ΣΕΦ. Ασφαλώς είναι must win game αλλά δεν υπάρχουν εύκολα ματς στην Ευρωλίγκα και θέλει προσοχή. Μαθαίνω ότι ο Γκος θα είναι στη δωδεκάδα, ίσως και ο Πετρούσεβ. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Η ομάδα επισημοποίησε μέσα στην εβδομάδα που πέρασε μια ακόμη σπουδαία μεταγραφή όπως είχε προαναγγείλει ο πρόεδρος @lancelot ήδη εδώ και καιρό. Η προσθήκη του Πετρούσεβ ενισχύει σημαντικά την ήδη δυνατή μας φροντ-λάιν και μαζί με τον Μήτρου-Λονγκ θα δώσουν ανάσες και ουσία σε κομμάτια που το έχουμε ιδιαίτερη ανάγκη. Και έτσι καθώς χτες η ομάδα παρατάχτηκε στο Gaston Medecin του Πριγκηπάτου, σαν να είχα μια αίσθηση της ασφάλειας στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Οι δυο νεοαποκτηθέντες όμως δεν είχαν ακόμα δικαίωμα συμμετοχής (ο Σέρβος από βδομάδα, ο Ελληνοκαναδός από τον Ιανουάριο) και ο Θρύλος ήταν και πάλι ελλιπής. Η...γύμνια μας στον άσο αλλά και η έλλειψη αθλητικότητας σε όλες σχεδόν τις stretch άμυνες που επιχειρήσαμε μας καταδίκασαν στην 5η φετινή μας ήττα και μάλιστα με σκορ που αδικεί την προσπάθεια, ενώ ταυτόχρονα η διαφορά των 8 πόντων μπορεί να είναι καθοριστική στο τέλος της σεζόν. Τι κοινό έχουν όλες μας οι ήττες στην Ευρωλίγκα φέτος (με εξαίρεση την κλοπή της Πόλης); Οφείλονται όλες στην υποστελέχωση στο 1 και στο 4-5, αφού οι τραυματισμοί υπερφόρτωσαν τους υπόλοιπους με αποτέλεσμα να φτάνουμε στο τελευταίο τρίλεπτο χωρίς καθαρό μυαλό και με ελάχιστη ενέργεια. Έτσι κι εχτές, παρά τη εκπληκτική άμυνα της Μονακό πάνω στη μπάλα επί 40 λεπτά και ενώ δείξαμε ότι είμασταν σε θέση να φύγουμε με ένα τεράστιο διπλό, υστερήσαμε στην τελική προσπάθεια και το 60-65 του 34' έγινε ένα επιμέρους 25-12 που μας έριξε στο καναβάτσο. Ο Γουόκαπ (14π.4ρ.2α.4λ.)αστόχησε σε δυο κρίσιμες βολές στο τέλος αλλά και σε ένα φλόουτερ που συνήθως βάζει, γιατί ήταν κατάκοπος (34 λεπτά στο παρκέ). Και τι να του προσάψεις, βέβαια; Από την άλλη χάθηκαν 6 κρίσιμα αμυντικά ριμπάουντ που είναι τεράστιος αριθμός όταν απέναντι έχεις μια ομάδα σαν τη Μονακό που βασίζει όλο της το είναι στην αθλητικότητα και το γρήγορο μπάσκετ. Οι «πρίγκηπες» μας νίκησαν κατά κράτος στον τομέα αυτό και με 36-24 ριμπάουντ η πλάστιγγα έγειρε υπέρ τους. Παράλληλα, το offensive rating των Μονεγάσκων είναι εξαιρετικό (115,7 πόντοι ανά 100 κατοχές), τρίτο καλύτερο στη φετινή Ευρωλίγκα και φυσικά απέναντί τους χωρίς έλεγχο των ριμπάουντ δεν πας πουθενά. Στο τέλος εμφανίστηκε και ο Τζέιμς ώριμος όσο ποτέ, ο οποίος έδωσε σκορ και δημιουργία όταν η μπάλα ζύγιζε 100 κιλά. Παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα είναι άσχημο, η ομάδα συνεχίζει να βρίσκεται σε αγωνιστική άνοδο. Και το λέω όχι μόνο βασιζόμενος στα...πυροτεχνήματα των Κάνααν (20π. 4α. 5/8 τριπ.) και Πίτερς (15π. 4/5 τριπ.) αλλά στο γεγονός ότι χωρίς να παίξουμε ποτέ όμορφο μπάσκετ, και παρά τις βαριές απουσίες μας, μείναμε στο ματς για 39 λεπτά, μπροστά σε μια ομάδα που είναι ίσως η πιο αθλητική και εκρηκτική φέτος. Το ζητούμενο για το Σκακιστή ήταν να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερο από το secoond unit μας, για να ανοίξει το ροτέισον και να ανασάνει ο Γουόκαπ. Δυστυχώς όμως κανένας εκ των Λάρι , Μπαζντέικις, Σίκμα και Λούντζη δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά, ενώ ο άποντος Παπ ήταν σε...άλλο γήπεδο από την αρχή. Από την άλλη ο Φαλ είχε θετική παρουσία με 8 πόντους και 5 ριμπάουντ, και φαινόταν να είναι ο μόνος ικανός να ματσάρει την αθλητικότητα της Μονακό. Δεν μπορώ εξηγήσω τη μη χρησιμοποίησή του στο 4ο δεκάλεπτο, αφού όλες οι αλλαγές στα σκριν άφηναν Χολ και Μπράουν ανενόχλητους. Η μοναδική εξήγηση που έδωσα κατά τη διάρκεια του ματς ήταν ότι ο Γάλλος σέντερ χτύπησε και δεν μπορούσε να συνεχίσει. Όμως από ο,τι φαίνεται, ο Μπαρτζώκας θέλησε να δώσει χρόνο στο Μίλου (7π.5ρ.) που ήταν και είναι ακόμα ανέτοιμος. Ίσως το πληρώσαμε αυτό, ίσως όμως να μας γυρίσει σε κάτι θετικό στα επόμενα ματς. Αυτό στο οποίο καλούνται να απαντήσουν ο κόουτς και οι συνεργάτες του από δω και πέρα είναι η προσαρμογή των Πετρούσεβ και Λονγκ το ταχύτερο. Για το Σέρβο είναι διπλό το κέρδος αγωνιστικά, αφού παίζει και στο 4 και στο 5 με τεράστια ποιότητα αλλά προσθέτει και σημαντική αθλητικότητα για τις αλλαγές στα σκριν που όταν είμαστε 1(2)-5 (δηλαδή το πεντάρι μας πέφτει πάνω σε κοντό), υποφέρουμε τα αργά μας πόδια και την ταχύτητα των αντιπάλων. Από την άλλη, ο ΝΜΛ θα δώσει ανάσες στην Α1 αλλά θα πλαισιώσει τους Γκος και Γουόκαπ με εμπειρία Ευρωλίγκας και στην Ευρώπη. Όπως φάνηκε και χτες, οι τομείς που υστερούμε πάνε να καλυφτούν επαρκώς με τις προσθήκες. Επέστρεψε και ο Σακίλ, επιστρέφει σύντομα και ο Γκος. Και καθώς γράφω αυτές τις αράδες, η ομάδα έχει βρει έναν κίλερ που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα: ο Κάνααν σουτάρει από τα 6,75 με 60% (!) από την αρχή της σεζόν. Όσο συνεχίζει να γεμίζει με αυτοπεποίθηση, ολοένα θα έχουμε στα χέρια μας ένα φονικό όπλο. Όχι πείτε. Κατά την άποψή μου, η ομάδα θα βρει σύντομα σερί νικών και σταθερότητα, αλλά και το κυριότερο: όταν έρθουν ο Απρίλης και ο Μάης θα είναι πανέτοιμη για μεγάλα πράγματα. Καλό ΣΚ και τα λέμε τη διαβολοβδομάδα. ΥΓ1. Δεν ξέρω αν ο...εναγκαλισμός Μπαρτζώκα-Τζέιμς δηλώνει κάτι για το μέλλον. Πάντως είναι ένα σπάνιο σκηνικό, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι προέρχεται από τον παίχτη. ΥΓ2. Ίσως η καλύτερη φετινή διαιτησία από 3 σχετικά άγνωστους διαιτητές. Φτου. ΥΓ3. Την Τρίτη έρχεται η μισητή Ρεάλ στο ΣΕΦ, sold out και καμίνι! @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Οι νίκες φέρνουν ηρεμία, κόβουν την εσωστρέφεια και αναρωτιέμαι πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε όλους εκείνους που στο πρώτο στραβοπάτημα κρεμάνε την ομάδα και ισοπεδώνουν την προσπάθεια. Με αδιαφορία; Με χλευασμό; Έχω γράψει πολλές φορές για το πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε στην εποχή του...μπαρτζωκισμού και εχτές βράδυ πήραμε άλλο ένα δείγμα γραφής για το τι θα δούμε όταν η ομάδα βρεθεί στην ολοκληρωμένη μορφή της. Χωρίς να συμμερίζομαι την άποψη ότι παίζουμε φοβερό μπάσκετ, στα μάτια μου είναι τεράστια τα περιθώρια βελτίωσης που έχουμε και αυτό είναι το μεγάλο μας πλεονέκτημα αυτή τη στιγμή. Περιττά τα πολλά λόγια για αυτό που έκανε ο Κάνααν και εχτές: 25 πόντοι (career high), 25 στο PIR, 4/6 τρίποντα. Και παίζει και αμυνάρες ακόμα και πάνω στις αλλαγές στα σκριν. Πάντως, χρόνια έχω να δω στο Θρύλο έναν παίχτη που σουτάρει με τόση αυτοπεποίθηση. Και δεν είναι μόνο το τρίποντο γιατί ο γκάρντ από το βαθύ Νότο των ΗΠΑ, δημιουργεί σημαντικές αρρυθμίες στην αντίπαλη άμυνα και με τις διεισδύσεις του. Ο προπονητής των Λιθουανών χτες δεν είχε απάντηση σε αυτό γιατί κάθε φορά που ο Κάνααν έχει τη μπάλα στα χέρια του, είτε σουτάρει, είτε πασάρει, είτε καίει στο πρώτο βήμα την αντίπαλη άμυνα, δημιουργείται ένα κενό στην άμυνα της Ζαλγκίρις: ακόμα και στο πρώτο δεκάλεπτο που η ομάδα σκάλωνε επιθετικά, βγάλαμε πολλά ελεύθερα σουτ. Isiah Canaan factor, baby. Τα τρίποντα βέβαια δεν μπήκαν στην αρχή (1/7) και η ομάδα μούδιασε κάπως. Αλλά... Το second unit μας για δεύτερο συνεχές ματς έκανε σεφτέ με άγριες διαθέσεις και με καλύτερο μπάσκετ (κόπηκαν οι ντρίπλες, η μπάλα ακούμπησε στο Μίλου) έτρεξε ένα επί μέρους σκορ 24-12, από το οποίο τελικά η Ζαλγκίρις δεν συνήλθε ποτέ. Στέκομαι σε δυο ακόμη παράγοντες για τη χτεσινοβραδινή επιτυχία: τον...πλέι μέικερ Φαλ (2π. 4α.) και τη μεστή παρουσία του Γουόκαπ (14π. 5α. 4/7τριπ.) Ο Γάλλος σέντερ εξελίσσεται σε ένα υπερόπλο με τεράστια προοπτική αφού αναγκάζει τις αντίπαλες άμυνες σε double team στο ποστ πράγμα το οποίο ανοίγει το γήπεδο διάπλατα για πάσα έξω, πάσα μέσα ύστερα από σκριν ψηλά off ball, και επερχόμενο βομβαρδισμό από το τρίποντο. Χτες το κάναμε αυτό 16 φορές (μέτρημα δικό μου) και βγάλαμε πολλά ελεύθερα σουτ με συνέπεια η ομάδα να πατήσει δυνατά στο παρκέ και ύστερα από ένα χλιαρό ξεκίνημα, να βάλει 13/19 τρίποντα σε 27 λεπτά(!) Ισοπέδωση. Από την άλλη ο Γουόκαπ (ο πιο σημαντικός παίχτης σε άμυνα και επίθεση μαζί με Παπ), φαίνεται ότι όταν τον παίζουν under χάνει αυτοπεποίθηση, για αυτό εχτές πήγε σε κατευθείαν σουτ μόλις είχε ένα μέτρο από την άμυνα και δικαιώθηκε πανηγυρικά. Επίσης σημαντικό ότι κόβει τις ντρίπλες και αφήνει το κατέβασμα στα τριάρια. Δεν έχουμε αντίπαλο όταν Φαλ (ή Μίλου) και Γούκαπ λειτουργούν έτσι, ειδικά όταν τη μπάλα έξω την περιμένουν οι Κάνααν και Πίτερς. Ερήσθω εν παρόδω, ο Πίτερς συνεχίζει να τρελαίνει κόσμο (22π.6ρ.4α.) και με εξαίρεση το ριμπάουντ (3 λιγότερα ΜΟ), συνεχίζει όπως ο Σάσα. Επιπλέον, έχει ένα αδιανόητο catch and shoot ύστερα από σκριν με πλάτη στο καλάθι, fire. Δεν υπάρχει άμυνα που να μπορεί να κάνει κάτι για να σταματήσει αυτό. Χτες σούταρε με 80% από το τρίποντο. Η εξαιρετική δουλειά του κόουτς φάνηκε και σε κάτι άλλο: ο Μπραζντέικις είχε χτες 9 πόντους, 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 19 λεπτά με μηδέν λάθη. Πέρασαν 40 μέρες από τότε που ήρθε στο λιμάνι και τώρα αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά ο ρόλος του, καθόλου δευτερεύων στο ροτέισον της ομάδας. Δεν είναι μόνο οι ανάσες που δίνει στον αρχηγό στο 3, είναι το κάθετο παιχνίδι του και το εκπληκτικό spacing που έχει, προϊόν της εμπειρίας του από το NCAA. Σε κάποια φάση χτες, έκανε 3 σκριν μακριά από τη μπάλα πριν τελικά βρεθεί με ελεύθερο σουτ από τα 6.75. Η ομάδα συνεπής και σοβαρή σε άμυνα και επίθεση για μεγάλα διαστήματα, πήρε μια σημαντική νίκη απέναντι σε έναν αντίπαλο που ουκ ολίγες...κηδειάρες έχει κάνει στο ΣΕΦ την τελευταία δεκαετία και που παραμένει σκληρή και με πλούσιο ταλέντο σε όλες τις θέσεις. Με 24 ασίστ, μόλις 6 λάθη αλλά και 15/29 τρίποντα, ο Θρύλος δείχνει το δρόμο για το τι θα ακολουθήσει φέτος. Δεν ξέρω αν θα βρεθούμε στην Alexander Platz αγκαλιά με την κούπα, ούτε καν αν θα πάμε Βερολίνο. Κάθε ματς όμως, ακόμα και στις ήττες, θα είναι ένα θέαμα της φιλοσοφίας του Μπαρτζώκα. Καλό ΣΚ, τα λέμε την Πέμπτη. ΥΓ1. Διαιτησία με ελάχιστα λάθη, μπράβο στο Γιαβόρ που δεν τίναξε (πάλι) το ματς στον αέρα. ΥΓ2. Κάναμε μια σημαντική προσθήκη στο 1-2 μέσα στην εβδομάδα. Ο Νάζαρετ Μήτρου-Λόνγκ (ΝΜΛ) δεν είναι μόνο ένα ακόμα ελληνικό διαβατήριο (ασφαλώς και αυτό βαραίνει πολύ στην τελική απόφαση να αποκτηθεί), είναι και μια αξιόπιστη λύση που στα χέρια του Μπαρτζώκα θα εξελιχθεί σε καθοριστικό παίχτη, ειδικά στην Ελλάδα. Αξίζει την υπομονή μέχρι να τον δούμε στην Ευρωλίγκα. Thank him later. ΥΓ3. Μέσα στην εβδομάδα θα ανακοινωθεί και ο Πετρούσεφ, λένε οι πληροφορίες που έχω. Τεράστια προσθήκη αν τελικά γίνει το ντιλ. Κρατάμε μικρό καλάθι πάντως, ζήσαμε πολλά με τα done deals το περασμένο καλοκαίρι. ΥΓ4. Την Πέμπτη πάμε στο Μονακό για ένα δυνατό τεστ, ενώ θα ακολουθήσουν Ρεάλ, Μπάγερν και Βαλένθια στο ΣΕΦ. Αν μετά το πέρας αυτων των 4 αναμετρήσεων είμαστε στο 9-5 (δηλαδή 3-1 επί μέρους), βλέπουμε σταθερά εξάδα και πάνω. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Όταν έφυγε ο Σάσα το καλοκαίρι δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι στην 8η αγωνιστική ο Άλεκ Πίτερς θα είχε μπει τόσο βαθιά στα παπούτσια του περσινού MVP της Ευρωλίγκας. Με 15,8 πόντους, 5,6 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 18 στο PIR (+13 σε σχέση με πέρσι), αναδεικνύεται σιγά-σιγά σε έναν από τους καλύτερους παίχτες ολόκληρης της λίγκας. Χτες βράδυ σε μια performance καριέρας είχε 28π. 6ρ. και μόλις 2 λάθη σε 39 λεπτά, ενώ σούταρε με 60% εντός πεδιάς. Παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς, περίμενε υπομονετικά όλη την περσινή σεζόν όντας de facto η σκιά του Σάσα, δούλεψε σκληρά και άντεξε και στην άδικη κριτική που αδιάλλειπτα τον βομβάρδιζε. Μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τη χώρα μας και για τον κόσμο του Ολυμπιακού που κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτο τον θεωρούσε, και έδωσε απαντήσεις στο γήπεδο με έμμεσο πλην σαφές μήνυμα προς όλους τους...ειδήμονες του πληκρολογίου: θα σέβεστε. Χτες βράδυ στο ΣΕΦ κατεβήκαμε με μειονέκτημα δεδομένων των απουσιών, και δη του Γκος που κάθε φορά που λείπει αναγκάζει το Γουόκαπ (6π.8α. 20% εντός πεδιάς χτες) να κάνει πράγματα που δεν θέλει: νταπα-ντούπα με τη μπάλα στα χέρια, σκοτωμένα σουτ στη λήξη της επίθεσης, κακή διαχείριση της δημιουργίας. Η απουσία του Μίλου επίσης βάραινε στον πρόλογο του αγώνα αφού και ο Φαλ έπρεπε να σηκώσει στις πλάτες του όλο σχεδόν το οικοδόμημα στο 5. Ωστόσο, η ομάδα φαίνεται να βγαίνει αργά αλλά σταθερά από την αγωνιστική της κατήφια και να ξαναβρίσκει την ταυτότητα που είχε πέρσι στην επίθεση: καλή κυκλοφορία, μπάλα στο ζωγραφιστό, κίνηση μακριά και unselfish basketball. Στην άμυνα χτες δεν είχαμε την ίδια συνέπεια όπως συνήθως, οι αλλαγές στα σκριν δεν βοήθησαν, η ομάδα παρουσιάζεται κουρασμένη και αυτό είναι φυσιολογικό ελέω τραυματισμών, αφού υπάρχει συνεχές overload όσων αγωνίζονται. Σε κάποια φάση ο Σκακιστής διάλεξε να παίξει μικτή ζώνη 4, με έναν απάνω στο Νέντοβιτς αλλά οι περιστροφές ήταν αργές και τρώγαμε πολλά εύκολα καλάθια στο πρώτο δεκάλεπτο κυρίως (20-23). Στο 2ο δεκάλεπτο όμως, το second unit μας έκανε ένα step up που καιρό περιμένουμε και όπως έγραφε και @Κώστας Σπανός στο λάιβ «συνήθως μπορεί να τους κράζουμε, σήμερα έχουν όμως όλοι θετικό plus-minus». Η μανία με το συγκεκριμένο στατιστικό (πόσο επιδραστικός είναι ένας παίχτης όσο παίζει) γεννήθηκε κατά την περσινή σεζόν κατά την οποία όλοι τα έχωναν στον Κάνααν με μοναδική εξαίρεση το Σπανό που έλεγε «όποτε είναι μέσα, η ομάδα πετάει». Χτες βράδυ, σε αυτό το διάστημα η ομάδα έτρεξε ένα επί μέρους 25-21 που την κράτησε ζωντανή και έδωσε στους βασικούς σιγουριά και ανάσες για τη συνέχεια. Λάρι (7π.2α. σε 9') και Σίκμα (2π.2ρ. σε 7') ήταν θετικοί σε άμυνα και επίθεση παρόλο που έπαιξαν λίγο, όπως και ο Μπραζντέικις που φαίνεται να βρίσκει σταδιακά τον εαυτό του. Στέκομαι σε ένα ενδιαφέρον στοιχείο: ούτε ο Λάρι, ούτε ο Σίκμα ξαναμπήκαν στο ματς παρά τη θετική παρουσία και τη φθορά των βασικών. Ο Μπαρτζώκας προτίμησε τον κίλερ Κάνααν (17π. 4/7τριπ.) στο 2 που έδωσε πολύτιμες λύσεις σε άμυνα και επίθεση κυρίως στο 3ο δεκάλεπτο όπου και σκάψαμε ένα...χαντάκι ασφαλείας (64-53). Ο Σίκμα άφησε χώρο σε έναν και πάλι συγκινητικό Φαλ που παίζει και να μην μπορεί να περπατήσει στο τέλος του ματς, είναι όμως ο ήρωας της βραδιάς με 14π. 14ρ. (career high) και 3 τάπες. Στο τρίτο δεκάλεπτο τρέξαμε ένα 19-9 με αμυνάρες και τον Πίτερς να κάνει μια ιστορική εμφάνιση. Σκαλώσαμε στο τελευταίο 5λεπτο όταν ο Αστέρας πίεσε τη μπάλα και αποσυντόνισε την επίθεσή μας με αποτέλεσμα να ξαναμπεί στο ματς (80-75 στο 37') Η καθίζηση στο τέλος ήταν όντως επικίνδυνη αλλά τη θεωρώ φυσιολογική δεδομένων των συνθηκών και της κούρασης. Δεν μας στοίχισε τη νίκη γιατί παραμείναμε συγκεντρωμένοι και γιατί στον πάγκο εκτός από έναν εξαιρετικό προπονητή, υπάρχει στα τάιμ άουτ και ένας Αρχηγός. Ο Παπ (11π.5ρ.5α.) είναι ηγέτης χωρίς φανφάρες και χωρίς ιδιαίτερη προβολή. Αγαπάει το Λιμάνι και τον Έφηβο όσο λίγοι και είναι η ψυχή αυτής της ομάδας. Έχουμε μερική επαναφορά της ομάδας στις ρυθμίσεις του...εργοστασίου του Γιώργου 7. Οι 26 ασίστ και τα 12 επιθετικά ριμπαούντ είναι η καλύτερη φετινή μας επίδοση και δείχνει το δρόμο στο περσινό μονοπάτι. Δεν είμαστε η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα και δεν θα είμαστε στα επίπεδα που είχαμε τη σεζόν 22-23, αλλά με πλήρες ρόστερ και τώρα που η έλλειψη προετοιμασίας έχει δώσει τη θέση της στη συνοχή, μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι θα πάμε για τις θέσεις 1-6. Δηλαδή η ομάδα θα είναι ανταγωνιστική μέχρι τέρμα. Και το λέω βασιζόμενος στο διαφαινόμενο ρολάρισμα μας (τώρα μοιάζουμε ομάδα που έχει κάνει προετοιμασία και απορροφά τις απουσίες) αλλά και στις αναγκαίες προσθήκες που (μάλλον) θα γίνουν δεδομένων των συνεχών τραυματισμών. Αν εξαιρέσουμε την τρύπα στους ψηλούς, η ομάδα είναι πλήρης. Οι Πίτερς (50% εντός πεδιάς), Κάνααν (52% στα τρίποντα) και Μίλου μπορούν ξεκάθαρα να δώσουν το σκορ που μας χρειάζεται για να λύσουμε τα προβλήματα στην επίθεση. Αλλά το βασικό μας χαρακτηριστικό και η δύναμή μας βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Ο Μπαρτζώκας δεν είναι μόνο καλός προπονητής. Είναι ένας δίκαιος και αφοσιωμένος leader. Δεν θα σε παρατήσει ποτέ, και αυτό στον επαγγελματικό αθλητισμό είναι σπάνιο και δίνει απεριόριστο κίνητρο στους παίχτες να πέσουν στη φωτιά για σένα, να παραμείνουν ενωμένοι μέχρι τέλους, να αντιμετωπίσουν όλες τις κακοτοπιές με την ίδια αυτοπεποίθηση. Ο ουρανός το ταβάνι. Καλό ΣΚ, πάμε Βίρτους! ΥΓ1. Καλή η διαιτησία του Λάτισεβς και των συνεργατών του με λίγα και ασήμαντα λάθη. Καμία σχέση με τα ΑΙΣΧΗ που ζήσαμε τις τελευταίες αγωνιστικές. ΥΓ2. Μνημιώδης η παρέμβαση Παπ στο τάιμ άουτ στο τέλος. Που είσαι Κωστάκη που ξεφυσάς. ΥΓ3. Ο Σφαιρόπουλος είναι κομμάτι της ιστορίας μας και δεν ξεχνάει το ψωμί που έφαγε και τα όσα έζησε στον Πειραιά. Του αξίζουν τα καλύτερα και χαίρομαι που είναι και πάλι στην Ευρωλίγκα. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Η ομάδα επέστρεψε στις νίκες με ένα τεράστιο διπλό στη άχαρη Χάλα Πιονίρ, έκανε το καλύτερο πρώτο ημίχρονο στη φετινή σεζόν και έδειξε δείγμα γραφής για το τι έπεται. Όπως έλεγα και πριν 5 μέρες, είναι Νοέμβριος, έχουμε διανύσει μόλις το 1/5 της σεζόν και όταν έχεις προπονητή το Γιώργο Μπαρτζώκα πρέπει να ξέρεις ότι δεν θα λυγίσεις στο πρώτο αλλά ούτε και στο δεύτερο στραβοπάτημα, θα σηκωθείς και θα χτυπήσεις με αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα: το απόλυτο μπάσκετ. Σε ένα ημίχρονο βγαλμένο από το περσινό όνειρο, ο Θρύλος έτρεξε ένα επί μέρους 51-36 (20') και έδειξε ότι μπορεί και φέτος να αποδώσει σε πολύ υψηλό επίπεδο, μόλις η ομάδα ρολάρει και εμφανιστεί πλήρης. Με ηγετική μορφή τον Άλεκ Πίτερς στο πρώτο μισό (13π.8ρ.3α.) και με άμυνα βγαλμένη από...πέρσυ, κλειδώσαμε κυρίως τον άσφαιρο Μπράουν σε όλα τα επιθετικά σχήματα που δοκίμασε ο Κάτας (έπειξε και με 4 κοντούς), είχαμε καλό spacing στην επίθεση, γρήγορη κάλυψη στις close out στην άμυνα, ψάξαμε για χώρους, έξτρα πάσα, και είχαμε 18 πόντους από αιφνιδιασμούς, ενώ οι 21 ασίστ και τα 18 επιθετικά ριμπάουντ είναι ρεκόρ για φέτος. Ο Θωμάς επέστρεψε στις καλές ευρωπαϊκές εμφανίσεις (ήδη είχε φανεί με ΠΑΟΚ ότι γύρισε διακόπτη) και με 13 πόντους, 6 ριμπαόυντ και 4 ασίστ σε 33' έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία. Στο κατόπι ο Φαλ (10π.6ρ.4α) που βρήκε τα πατήματά του ύστερα από αρκετό διάστημα μετριότητας και αγωνίστηκε 35 λεπτά καλύπτοντας και το κενό του Μίλου, όπως είχε κάνει στην Πυλαία με μυθικό triple double. Τα καλά νέα όμως δεν είναι μόνο αυτά. Eίναι η επιστροφή του Σίκμα...στο μπάσκετ! Ο πρώην βερολινέζος πήρε χρόνο, έδωσε ανάσες στο 4 και στο 5, έβαλε 8 πόντους με 4/6 δίποντα, είχε 4 ριμπάουντ, έδωσε 2 ασιστ, ενώ δεν έκανε ούτε ένα λάθς στα 10 λεπτά που αγωνίστηκε. Αν μη τι άλλο, έδειξε να πατάει γερά και να μπορεί να βοηθήσει. Απίστευτη η ξαφνική μουγγαμάρα των επικριτών του. Καλά νέα και από το υπόλοιπο second unit μας, που στο δεύτερο δεκάλεπτο συνέχισε το ίδιο έργο. Ο τραυματισμός του θετικότατου Γκος στο 16' (διαβάζω για ενοχλήσεις στο δεξιό δικέφαλο, έλεος) περιόρισε πολύ τη δημιουργία μας και αναγκασε και πάλι τον Γουόκαπ σε υπερωρίες με αποτέλεσμα στο δεύτερο μισό να υπάρξει μια καθίζιση αλλά χωρίς ποτέ να δώσουμε την εντύπωση ότι θα χαθεί το ματς, παρά το γεγονός ότι το σκορ στο δεύτερο μέρος ήταν 38-28 για τους Ισραηλινούς. Η Μακάμπι δεν προηγήθηκε ούτε μια φορά στο παιχνίδι. Στα μισά του τρίτου δεκαλέπτου χάσαμε και τον Πίτερς με 5ο φάουλ (εντελώς υπερβολική η τεχνική ποινή). Είχαν προηγηθεί δυο ανύπαρκτα φάουλ του Αμερικανού (το 2ο και το 3ο) με αποτέλεσμα όταν σφυρίζεται το 4ο (που είναι καθαρό), ο παίχτης του Θρύλου να διαμαρτυρηθεί έντονα και να αποβληθεί. Απορώ με την απειρία στη διαχείριση αυτης της φάσης από τους διαιτητές και δη από τον πολύπειρο Γερμανό Λοττεμόζερ που άφησε τους άλλους δύο να κάνουν κουμάντο, να αποβάλλουν τον Πίτερς (μια παρατήρηση θα ήταν αρκετή, δεν είχε δώσει καένα δικαίωμα πριν) και να ξαναβάλλουν κακήν κακώς τη Μακάμπι στο ματς. Όπως ξέρετε δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με τη διαιτησία στο κυρίως άρθρο, αλλά σήμερα με έβγαλαν από τα ρούχα μου με φτηνές αποφάσεις εναντίον μας, πολλά και αβίαστα λάθη και στις δυο πλευρές του παρκέ, με όλα τα καθοριστικά σφυρίγματα όμως να πηγαίνουν κατά του Ολυμπιακού. Ασφαλώς και δεν υπάρχει πρόθεση να μας αδικήσουν και να ευνοήσουν τους άλλους (όποιος πιστεύει το αντίθετο είναι εκτός πραγματικότητας), είναι όμως απλά απαράδεκτο οι διαιτητές να είναι τόσο ανασφαλείς και τόσο κάτω από το επίπεδο των παιχτών και του μπάσκετ που παίζεται στην Ευρωλίγκα. Καταλαβαίνω την πρόθεση τους να δώσουν ευκαιρίες σε διαιτητές του Γιούροκαπ να αποκτήσουν παραστάσεις (οι διαιτητές δεν μπορούν να προπονηθούν ουσιαστικά χωρίς τις συνθήκες αγώνα), δεν είναι όμως δυνατόν να κινδυνεύουμε σε κάθε ματς να μας βρει ένα...διαιτητικό κακό (ακόμα να το χωνέψω αυτό που έγινε στην Πόλη πριν 2 βδομάδες). Η ομάδα έβαλε πάντως τέλος σε ένα κακό σερί 0-2 και πήρε ένα σπουδαίο διπλό ουσιαστικά με 3 βασικούς να μένουν εκτός πολύ νωρίς. Δεν έχασε την ψυχραιμία της σε κανένα σημείο του αγώνα (απολαυστικός ο Σκακιστής στα τάιμ άουτ, λες και ήταν σε σεμινάριο προπονητικής), και έδειξε και πάλι πού στοχεύει με το μπάσκετ της: στην κορυφή. Αυτή είναι η φιλοσοφία του βασιλιά, η νοοτροπία του νικητή που είναι μέρος του DNA μας. Τα 3 επιθετικά ριμπάουντ στο τελευταίο λεπτό του ματς (Παπ, Μπραζντέικις και Γουόκαπ) δεν είναι καθόλου τυχαία και καθορίζουν το ματς υπερ μας. Καθορίζουν και τη συνέχεια μας. ΥΓ1. Λίγη περισσότερη τύχη να είχαμε με Φενέρ και Μπασκόνια θα είμασταν τώρα στην τετράδα. Αυτό που έλλειψε εκείνα τα δυο βράδια κατα τη γνώμη μου ήταν η refuse to lose νοοτροπία μας, αυτό το λιθαράκι που κάνει όλη τη διαφορά και που απόψε ήταν ξεκάθαρο. ΥΓ2. Την Πέμπτη έρχεται ο Αστέρας του Γιάννη Σφαιρόπουλου στο ΣΕΦ. Μαθαίνω για πολλές απουσίες και από την πλευρά τους αλλά απόψε έριξαν 31 ποντους στη Φενέρ του Ιτούδη που αν δεν είδατε τις δηλώσεις του μετά το ματς να το κάνετε, θα σας φτιάξει τη μέρα! ΥΓ3. Εύχομαι του Γκος να είναι απλά ένας μυικός σπασμός και να μην μείνει έξω. Η απουσία θα ήταν αρνητικά καθοριστική για τη συνέχεια. Να περνάτε όμορφα, τα λέμε την Πέμπτη. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Όσο και να θέλω να πέσω στα πατώματα και να βγω στα κάγκελα, δεν θα το κάνω. Η ομάδα απώλεσε την Πέμπτη το βράδυ στο ΣΕΦ μια τεράστια ευκαίρία να κερδίσει χρόνο για τη δύσκολη συνέχεια, έχασε και το Μίλου για τουλάχιστον 10 μέρες, έχει το Γουόκαπ με 1/18 τρίποντα στα 3 τελευταία ματς, τον Μπραζντέικις να προσπαθεί να καταλάβει που βρίσκεται, το Σίκμα που έχει παίξει λιγότερο και από τον...ψήστη τον Έισι, έχει και όλους εμάς να κράζουμε μέχρι πρωίας. Με κίνδυνο να παραξηγηθώ θα πω μόνο το εξής για την ώρα: δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που έχουν γίνει λάθη, που γίνονται ήττες, που το θέαμα είναι οριακά αγχωτικό. Σε όποιον δεν αρέσει, συγγνώμη κιόλας, έτσι είναι το μπάσκετ. Πέρσι η ομάδα πήγε τρένο μέχρι τον τελικό με ελάχιστες εξαιρέσεις, κάναμε σερί νικών 7-0, παίξαμε για μήνες πανέρμοφο μπάσκετ. Φέτος δεν είναι έτσι και προφανώς αυτό γεννά γκρίνια και κατήφεια γιατί οι προσδοκίες είναι και πάλι τεράστιες, να σηκώσουμε την Ευρωλίγκα, τη Basket League και να στείλουμε το βάζελο στον αφανισμό αν γίνεται μάλιστα και χωρίς ήττες. Πονάμε, υποφέρουμε, είμαστε άτυχοι, ίσως η χρονιά να είναι μια χαμένη χρονιά. Ε και λοιπόν; Ρωτήστε τι γίνεται στη Βαρκελώνη και στο Μιλάνο ή πως την περνάνε στο Βελιγράδι του Ομπράντοβιτς, τι συμβαίνει στην Πόλη με την Εφές και πόσα εκατομμύρια ξόδεψε ο ταλαίπωρος ο Βατούνιν για να είναι αιώνιος πελάτης μας. Ένα από τα χαρακτηριστικά του μπάσκετ μας φέτος είναι τα μεγάλα κενά διαστήματα που μοιάζουν με...μαύρες τρύπες. Τέτοια διαστήματα είχαμε σχεδόν σε όλα τα ματς στην ΕΛ (ασφαλώς και στις νίκες ύστερα από παράταση) με αποκορύφωμα το μερικό σκορ αντιπροχτές 34-6 που έτρεξε η Μπασκόνια από το 8' μέχρι το 22' και που αποδείχτηκε τελικά καταδικαστικό. Βασικά αίτια για αυτές τις καθιζίσεις είναι η μετριότητα και το κακό φεγγάρι του Γουόκαπ που είναι το κεντρικό γρανάζι στην επιθετική και αμυντική μας λειτουργία (έχει παίξει καθοριστικό ρόλο η κόπωση και το ότι παίζει 5' περισσότερο φέτος), το ασύνδετο second unit μας και δη η παρουσία/απουσία του Λάρι (έβαλε 17 στο ματς με την Παρτιζάν και στα υπόλοιπα 6 έχει 18 πόντους συνολικά), ασφαλώς οι συχνοί τραυματισμοί με την παρατεταμένη απουσία των ΜακΚίσικ και Σίκμα (στην αρχή και του Φαλ), το κενό στο 4-5 που γιγαντώνεται όταν παίζουμε με έναν ψηλό, η πενιχρή ως ανύπαρκτη προετοιμασία... Η ομάδα την Πέμπτη ξεκίνησε καλά, είχε ρυθμό στην επίθεση, καλές περιστροφές στην άμυνα και όλα έδειχναν ένα εύκολο βράδυ (20-9 στο 6'). Για τους λόγους που παρέθεσα συν το κάκιστο βράδυ του Γκος (4π. σε 22'), χάσαμε την ταυτότητά μας για ένα μεγάλο διάστημα και βρεθήκαμε να χάνουμε δυο φορές με 18 πόντους, βρίσκοντας απέναντί μας έναν αδιανόητο Μονέκε που έκανε πάρτυ (35-50 στο 20'). Όπως όμως και στα άλλα ματς, ο Θρύλος θυμήθηκε να παίξει άμυνα, βρήκε ενέργεια και μεγάλα σουτ από έναν ηγετικό Κάνααν (23π. career high, 3κλ. 63% τριπ.) και έναν σταθερά καλό Πίτερς (22π. 8ρ., πλην όμως τρύπα στην άμυνα) και πήγε σε μια μεγάλη ανατροπή φτάνοντας τη διαφορά στο καλάθι στο 35' (65-67). Με αγχωμένες επιλογές όμως τα επόμενα 4 λεπτά και με πολλά λάθη από την πλευρά μας, η ζαλισμένη ομάδα του Ιβάνοβιτς πρόλαβε να συνέλθει και να μαζέψει όσο γινόταν την κατάσταση μένοντας σχεδόν πάντα μπροστά. Και βέβαια όταν το ματς πάει στο σουτ, όλα είναι πιθανά, και έτσι οι Βάσκοι βρήκαν ένα τυχερό σε μεγάλο βαθμό winning shot από τον δίποντο μέχρι εκείνη την ώρα ΜακΙντάιρ, παίρνοντας μια ανέλπιστη νίκη. Συγκινητικός ο Φαλ που έπαιξε 37 λεπτά με 10 πόντους, 7 ριμπάουντ, 7 ασίστ αλλά και 2 καθοριστικά λάθη στο τέλος (όταν παίζεις τόσο πολύ είναι φυσιολογικό να μην υπάρχει διαύγεια, φοβάμαι επίσης μην τραυματιστεί ξανά). Γίνεται πάλι πολύς ντόρος για το σχεδιασμό, για τα λάθη, για τα κολλήματα του Σκακιστή. Και μέχρι εδώ όλα καλά, γιατί καλό είναι να γίνεται κριτική. Το πρόβλημά μας είναι όμως ότι ασκούμε δριμεία κριτική στην ομάδα, καταστροφολογούμε από Νοέμβριο μήνα, σκληραίνουμε ολοένα την στάση μας, αντί να είμαστε δίπλα στην Ερυθρόλευκη Αρμάδα στα δύσκολα. Συμβόλαιο με τις νίκες δεν υπάρχει, παίζουν και άλλοι μπάσκετ, ο ανταγωνισμός είναι στα ουράνια. Αναρωτιέμαι τι θα λέγαμε αν είχαμε κερδίσει τα δυο τελευταία ματς που χάθηκαν στον πόντο ή αν είχαμε χάσει και τα 2 που πήραμε στην παράταση. Όπως βλέπετε, και μόνο να σκεφτείς πόσο κλειστά ματς έχουμε παίξει ως τώρα (6/7) καταλαβαίνεις ότι η απόσταση από την κορυφή και τον πάτο είναι συχνά δυο καλάθια δρόμος. Δεν ξέρω αν θα πάρουμε παίχτη άμεσα, οι πληροφορίες που έχω λένε ότι ψαχνόμαστε. Αυτό που είναι γεγονός, είναι ότι υπάρχει μεγάλο κενό στελέχωσης στους ψηλούς. Αυτό είναι το κύριο λάθος που ουσιαστικά πληρώνουμε γιατί η υπερβολική χρήση των ψηλών κατά την απουσία των τραυματιών στις θέσεις 4-5, προκαλούν ντόμινο τραυματισμών και υπερβολικής φθοράς. Σε όλα τα άλλα τα βρίσκουμε, είναι Νοέμβριος, έχουμε 27 αγωνιστικές μπροστά μας, τεράστιο περιθώριο για υπερβάσεις, ενισχύσεις, κούπες. Ψυχραιμία και σοφία, λοιπόν αντί για πανικό και κάρβουνο. Εδώ είναι Πειραιάς, εδώ είναι αλλιώς. Αφήστε τα δράματα για το βάζελο. ΥΓ1. Η διαιτησία στο ματς με τη Μπασκόνια ήταν καλή, απαρατήρητη ουσιαστικά μέχρι την τελευταία φάση όπου έγινε σωστή διαχείριση και δεν υπήρξε παράβαση. Όπως βλέπετε, ούτε οι προπονητές γνωρίζουν όλους τους κανονισμούς και ο Μπαρτζώκας άδικα φώναζε. Και βέβαια άθλια και τα σάιτ που έγραψαν ότι αδικηθήκαμε στο τέλος, φτηνό οπαδιλίκι και κλικ μπάιτ συνθήκες. Εξηγώ εν τάχει: στα τελευταία 2 λεπτά του αγώνα και της παράτασης, πριν από κάθε επαναφορά οι διαιτητές υποχρεούνται να κάνουν προειδοποίηση στην άμυνα πριν δώσουν την μπάλα στον επιθετικό, κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι που ανεβοκατεβαίνει. Μετά από αυτό, και ΑΦΟΥ η μπάλα είναι στα χέρια του επιθετικού, η αμυνα δεν έχει δικαίωμα να εμποδίσει την επαναφορά βγαίνοντας από το γήπεδο ή πατώντας τη γραμμή. Αν το κάνει χρεώνεται με κατευθείαν τεχνική ποινή. Σε καμία περίπτωση δεν συνέβη κάτι τέτοιο αφού η μπάλα ήταν συνέχεια στα χέρια του Μπελόσεβιτς... Ας μην κράζουμε χωρίς να γνωρίζουμε τους κανονισμούς. ΥΓ2. Έρχεται διαβολοβδομάδα με δυο σημαντικά και δύσκολα ματς. Δεδομένων των συνθηκών, με 1-1 θα είμασταν μια χαρά. Με 2-0 ρεφάρουμε αμέσως την ήττα από τους Βάσκους. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins

Καταλάγιασε κάπως η πίκρα και με καθαρότερο μυαλό παραθέτω δυο σκέψεις συμπερασματικά για το ματς με τον ΠΑΟ και ο,τι έπεται: 1. Το ματς δεν χάθηκε από την επίδοση του Μήτογλου. Πάντα υπάρχει ένας παίχτης του αντιπάλου που μπορεί να βρεθεί σε μέρα. Παίχτηκε άθλιο μπάσκετ και από τις δυo ομάδες και είναι πολύ περισσότερη η ευθύνη που βαραίνει εμάς, παρά αυτό που έκαναν τα βαζέλια. Το ματς χάθηκε στην επίθεσή μας που μπλόκαρε στο τρικ του Αταμάν με 3 ψηλούς. Ο Γουόκαπ έσκασε (1/8 σουτ, 6 λάθη) ενώ σε 33' (!) που έπαιξε ήταν και o καλύτερος ριμπάουντερ μας με 8! Ο βάζελος διάλεξε να τον παίξει under σε όλα τα σχήματα της επίθεσης και δικαιώθηκε. Παράλληλα οι Φαλ και Μίλου ήταν αγνώριστοι, έμειναν στα πολύ ρηχά με 8 πόντους συνολικά και δεν μπόρεσαν να ποστάρουν παρά μόνο 2 φορές σε όλο το ματς. Για μια ομάδα με 9 post plays σε κάθε ματς στην Ευρωλίγκα, αυτό είναι καταδικαστικό. Το χρεώενται η εξαιρετική άμυνα του Λεσόρ κυρίως αλλά και του Μήτογλου όταν ανέβηκε στο 5. Τέλος, η μπάλα σκάλωνε σε όλες τις επιθέσεις με αδιανόητο over dribbling και μηδενικό spacing. Στο μπάσκετ μας η δημιουργία και η κίνηση μακριά από τη μπάλα είναι βασικό όπλο το οποίο (όπως στο Μιλάνο) ήταν εξαφανισμένο. Τι να σου κάνει ένας Γκος μόνος και έρημος; 2. Ο βάζελος πήρε 18 πόντους από αιφνιδιασμούς. Σε ένα ματς που κρίνεται στους 60 πόντους είναι καταστροφικό να έχεις τέτοιο παθητικό στο αμυντικό transition. Για να μη λέμε ότι στην άμυνά μας ήταν όλα εξαιρετικά. 3. Οι 4/16 βολές είναι η χειρότερή μας επίδοση από καταβολής Α1. Δηλαδή δήλωση απόγνωσης και νευρικής κατάρρευσης για μια ομάδα που πριν δυο βδομάδες με αντίπαλο την Παρτιζάν σούταρε 32/36 από τη γραμμή. Βέβαια οι βολές λένε τη μισή αλήθεια και καλό θα ήταν να μη λέγαμε ότι φταίνε μόνο οι βολές και η νευρικότητα για την ήττα. Το άμεσο μέλλον: 1. Υπάρχει πρόβλημα στην επίθεσή μας, είναι ξεκάθαρο. Όταν οι αντίπαλες άμυνες αποφασίζουν να παίξουν με ψηλά σχήματα και να προκαλέσουν στο σουτ το Γουόκαπ, το ματς θα πάει σε χαμηλό τέμπο και θα φρακάρουμε. Λύση; Θέλουμε σκόρερ κίλερ, δεν άλλαξε κάτι σε αυτό που σκεφτόμουν πριν 2 μήνες. Ο Κάνααν είναι τέτοιος παίχτης και clutch αλλά μέχρι ένα σημείο, δεν είναι ούτε Πάντερ, ούτε Τζέιμς, ούτε Μπράουν. Ο Σάσα λείπει από το σκοράρισμα της ομάδας και οι υπόλοιποι ως τώρα δεν μπορούν να καλύψουν το κενό. 2. Δεν έχουμε τεσσάρι για άμυνα. Ο Σίκμα θα έδινε ένα χέρι βοήθειας σημαντικό στο 4 αλλά δεν θα έφτανε γιατί στερείται αθλητικότητας. Ο Παπ στο 4 είναι λύση ανάγκης. Αν τραυματιστεί κάποιος από τους Φαλ-Μίλου είμαστε γυμνοί και στο 5. Ergo, θέλουμε ενίσχυση στο 4-5 με αθλητικότητα. Σήμερα ο @Nico7 έλεγε κάτι για Μπέντιλ, είναι ακριβώς αυτό το στυλ παίχτη που λείπει. 3. Ο Μπαρτζώκας πρέπει να καταλάβει ότι οι νέοι Λούντζης, Αμπόσι, Τανούλης και Πάπας, πρέπει να αρχίζουν να παίρνουν 20λεπτα στην Α1. Δεν μπορείς να έχεις τέτοιο ροτέισον και να χρησιμοποιείς 30+ λεπτά στην Ελλάδα τους βασικούς. Κάνε ήττες, δώσε στα παιδιά παραστάσεις να ματώσουν για να ωριμάσουν. Ακόμα και 8οι να είμαστε στην Basket League πιστεύει κανένας ότι δεν θα παίξουμε τελικό με το βάζελο; 4. Απόψε επιστρέφουμε στην Πόλη για μια σημαντική αναμέτρηση απέναντι σε έναν δυνατό και φορμαρισμένο αντίπαλο. Το ματς είναι «σταθμός» για να δούμε αν υπάρχει πλάνο εναλλακτικής επίθεσης αφού είναι βέβαιο οτι και ο Ιτούδης θα παίξει με φλατ άμυνες και βαριά κορμιά από το 3 μέχρι το 5. Συμπεράσματα: 1. Θέλουμε ενίσχυση; ναι, στο 4-5 είναι επιτακτική η ανάγκη. Σκόρερ; Ναι, στα μάτια μου δεν μπορούμε να έχουμε αξιώσεις για κάτι καλό σε βάθος χρόνου χωρίς. Πως θα χωρέσουν όλοι; Δεν ξέρω, κάτι πρέπει να αλλάξει. 2. Θα πάρουμε παίχτη τελικά; Οι πληροφορίες που έχω εγώ μιλάνε για αλλαγή σκηνικού στο θέμα αυτό και ο Μπαρτζώκας βλέπει ότι πρέπει να κοιτάξει στην αγορά, αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνει πριν τον Ιανουάριο. Θέλει να δει την ομάδα συνολικά και σε απαρτία πρώτα γιατί είναι αλήθεια ότι ακόμα δεν έχουμε δει την πλήρη εικόνα. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν τελικά θα τη δούμε έτσι: οι τραυματισμοί δεν είναι ένα κακό που έρχεται και φεύγει και τελείωσε. Όσο έχεις παίχτες έξω οι υπόλοιποι καταπονούνται και ρισκάρουν περισσότερο. Η ήττα από το βάζελο δεν είναι ποτέ κάτι ευχάριστο και προκαλεί αμέσως γκρίνια που σπάει τα ταβάνια (και κάτι άλλο). Ας είμαστε υπομονετικοί και στο πλευρό της ομάδας και του προπονητή που δεν χρειάζεται να αποδεικνύει την αξία του σε κάθε ματς. Ας αποδεχτούμε με ηρεμία την ήττα ως μέρος του παιχνιδιού (θα γίνουν και άλλες ήττες) και εφαλτήριο για βελτίωση και όχι για καταστροφολογία και τυφλή κριτική. Είσαι ΘΡΥΛΟΣ στις νίκες, αλλά στις ήττες ακόμα περισσότερο. ΥΓ. Ας μην ασχολούμαστε τόσο πολύ με το τι κάνει ο απέναντι, έλεος! Ορισμένοι έχουμε γίνει παιχνιδάκι στις ορέξεις του. Καλό να ξέρεις τι κάνει ο αντίπαλος, αλλά υπάρχει και κάποιο όριο. Καμία ομάδα δεν πέτυχε με κινήσεις εντυπωσιασμού μέσα σε μια χρονιά. Ο Ναν είναι μια ακόμη κίνηση της ατελείωτης μανίας και του κόμπλεξ που έχει ο Τράκης με τον Ολυμπιακό: ο,τι κάνει το κάνει για να μας μπαίνει στο μάτι, δεν τον ενδιαφέρει κάτι άλλο, και εμείς ψαρώνουμε. @Μέλη@Βετεράνοι @Admins

Στο πιο εύκολο βράδυ μας στη μέχρι τώρα πορεία μας στην Ευρωλίγκα, η ομάδα παρουσιάστηκε σοβαρή και συγκεντρωμένη στο μπασκετικό πλάνο του Σκακιστή και έκανε περίπατο με την Εφές η οποία ομολογουμένως είναι ένα...γιαπί με τεράστια κενά στην απόδοσή της. Οι οπαδοί του Θρύλου μας απόλαυσαν σημαντικές νίκες στο...τετραγωνικό χιλιόμετρο Καραϊσκάκης-ΣΕΦ και έδωσαν φτερά στην ομάδα που υπόσχεται μια ακόμη καλύτερη συνέχεια. Το τελικό 75-57 θα μπορούσε να είχε πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις σχετικά εύκολα αν οι ερυθρόλευκοι δεν άφηναν το πόδι από το γκάζι στο τελευταίο δεκάλεπτο. Χτες βράδυ είμασταν καλύτεροι στις δυο μεσαίες περιόδους με επί μέρους 44-27 όταν η άμυνα μας έδωσε το στίγμα για τη συνέχεια. Είναι υπέροχο να έχεις δυο άσους αυτής της αξίας σε άμυνα και επίθεση, αφού οι Γουόκαπ και Γκος πέρασαν εναλλάξ χειροπέδες σε Λάρκιν και Κλάιμπερν, ενώ μπροστά τελείωσαν το ματς με μηδέν λάθη και 7 ριμπάουντ ο καθένας! Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τέτοιο δίδυμο στο 1 τα τελευταία χρόνια. Ο Γκος που ήταν και MVP της αναμέτρησης με 14π., 3α. και 3κλ. σε 23', φαίνεται να βρίσκει τα πατήματά του, να παίρνει σωστές πρωτοβουλίες και να κερδίζει αυτοπεποίθηση, ενώ ο Θωμάς μπορεί να ανασάνει χωρίς να κάνει υπερωρίες στο σκοράρισμα (πήρε μόλις 5 σουτ και έδωσε 6 ασίστ). Στο κομμάτι της δημιουργίας που είναι το χαρακτηριστικό μας από πέρσι, είχαμε μεστή εμφάνιση με 19 ασίστ, καλύτερη επίδοση για φέτος, πράγμα που καταδεικνύει βελτίωση στο αγωνιστικό κομμάτι και περισσότερη δουλειά στην προπόνηση. Ο Κάνααν παρά τη γρίπη, βοήθησε σε άμυνα και επίθεση (10π.2ρ.+13), ενώ και πάλι ο Πίτερς ήταν διψήφιος (12π. 3ρ.). Προσθέτω ειδική μνεία για Παπ (14π. 7.ρ. 4α και +19) γιατί αποτελεί και φέτος το κλειδί της ομάδας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Μπορεί να μη διανύει καλό φεγγάρι στο σκοράρισμα (σουτάρει με 28% φέτος από τα 6.75), είναι όμως η...μαγιά που κάνει να δένει το γλυκό. Η προσαρμογή του στο 4, ελλείψει Σίκμα, και το σχήμα με 3 κοντούς, αποδίδει καρπούς: στην άμυνα είναι ένα απροσπέλαστο τείχος όποτε πάει στις φλατ 2-2 με αλλαγές σε όλα τα σκριν (αγαπημένη άμυνα του Μπαρτζώκα και φέτος) αλλά δίνει βοήθεια και σε όλα τα ριμπάουντ, παίρνει δουλεμένα σουτ, είναι συγκεντρωμένος στη συνολική προσπάθεια και ο πραγματικός αρχηγός που χρειάζεται η ομάδα. Έχοντας αφήσει πίσω μας μόλις 5 αγωνιστικές είναι ευχής έργο το ότι είμαστε στο 3-2, αφού η έλλειψη προετοιμασίας, τα ματς με το βάζελο και οι τραυματισμοί μας εξουθένωσαν νωρίς-νωρίς και είχαν προσθέσει άγχος στην ομάδα. Ο δρόμος κατηφόρισε λόγω του κορμού και της ετοιμότητας ορισμένων παιχτών που βγήκαν μπροστά και επέτρεψαν στην ομάδα να πάρει ανάσες κερδίζοντας χρόνο για τη συνέχεια. Όπως δήλωσε και ο κόουτς Μπι, κάνουμε προπόνηση επιτέλους και έχουμε χρόνο να προετοιμάζουμε τα παιχνίδια. Οι ενδοιασμοί μου όμως έχουν τη βάση τους στο γεγονός ότι η ομάδα δεν αποδίδει επιθετικά όπως θα έπρεπε. Και εξηγώ: χτες βράδυ η Εφές ήταν πραγματικά σκορποχώρι χωρίς ιδέες, με αστεία άμυνα και με άναρχο μπάσκετ μπροστά. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και η δική μας άμυνα, όμως είναι άξιο λόγου το ότι βάλαμε μόλις 75 πόντους, ταβάνι στο σκοράρισμά μας για φέτος (εξαίρεση το ματς με Παρτιζάν), πράγμα που αναδεικνύει το πρόβλημα που έχουμε στο spacing, δηλαδή μια εμφανή στατικότητα στη σετ επίθεση με συνεχή σκριν ψηλά για ελευθερωθεί ένα σουτ απέξω χωρίς η μπάλα να ακουμπάει μέσα, όπως κάναμε πέρσι. Όταν μπορούμε να τρέξουμε στο ανοιχτό γήπεδο αντίθετα, είμαστε φωτιά και λάβρα, όπως και στους δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς, είναι όμως στα μάτια μου ξεκάθαρο ότι απέναντι σε σκληρές άμυνες δεν θα έχουμε την περσινή φρεσκάδα. Πολλές ομάδες θα παίξουν under στο σκριν τους Γκος και Γουόκαπ που αν δεν είναι σε μέρα, θα έχουμε θέμα. Εν ολίγοις, υπάρχει τρύπα στο σκορ, γιατί στην ουσία η ομάδα είναι βελτιωμένη σε όλες τις θέσεις (ίσως με εξαίρεση το 4, αλλά να περιμένουμε να δούμε Σίκμα σε φόρμα) με αποτέλεσμα να βλέπω ταβάνι. Ίσως να είμαστε σε μια μεταβατική σεζόν και να πάμε για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα χωρίς απαιτήσεις για διάκριση στην Ευρωλίγκα, αλλά εύχομαι να κάνω λάθος. Η ομάδα έχει κάνει το καθήκον της ως τώρα και με το παραπάνω. Όταν οι ΜακΚίσικ και Σίκμα θα μπουν στην εξίσωση, και όταν ο Φαλ θα έχει βρει ρυθμό, θα μπορέσουμε να δούμε με περισσότερη ακρίβεια που βαδίζουμε. ΥΓ1. Αξίζει να σημειώσω την αυτοπεποίθηση με την οποία σουτάραμε σε πολλά σημεία του αγώνα: άστοχο το πρώτο σουτ, επιθετικό ριμπάουντ, μπάλα έξω, νέο τρίποντο από τον ίδιο παίχτη, μπουμ! ΥΓ2. Ο Κάνααν, όπως έλεγα και στο βίντκαστ προχτές, είναι ίσως ο μοναδικός clutch παίχτης που έχουμε στο ρόστερ μας φέτος. Χτες ξανασταμάτησε σε αιφνιδιασμό 3-2 και μπουμπούνισε τρίποντο με το σκορ να πηγανίνει στο +17. Ταπεινή μου γνώμη, μπάσκετ χωρίς τρέλα και ένστικτο δεν υπάρχει. ΥΓ3. Έρχονται 2 ματς φωτιά, με βάζελο στο ΣΕΦ και Φενέρ στην Πόλη. Μπορούμε ξεκάθαρα το 2 στα 2 αλλά σημαδεύω για εξωαγωνιστικούς λόγους το ματς της Δευτέρας που σημαίνει και την επιστροφή του Σλούκα στο ΣΕΦ: προστατεύστε την ομάδα από τα καφριλίκια που μπορεί να μας στοιχίσουν τεράστια καμπάνα. Επηρεάστε όσους ξέρετε να κάτσουν καλά και να μην κάνουν έκτροπα. Χτες βράδυ στο Καραϊσκάκης αποδείξαμε ότι είμαστε ικανοί για το καλύτερο! Καλό ΣΚ, να περνάτε όμορφα. @Μέλη @Βετεράνοι @Admins