Geo Poulidis

Η μεγάλη ώρα της σεζόν πλησιάζει και η ομάδα την Παρασκευή θα ριχτεί στη μάχη για την κούπα στο Κάουνας. Η Ευρωλίγκα ανακοίνωσε χτες τους 8 διαιτητές που θα βρεθούν στη λιθουανική πόλη και η σελίδα καταπιάνεται με τους εκλεκτούς αυτούς ρεφς και την απόφαση της ΕΛ να τους στείλει στην τελευταία φετινή παράσταση. Οι 8, όπως πολλοί γνωρίζουν, είναι οι εξής (αλφαβητική σειρά με δίπλα τις παρουσίες τους σε προηγούμενα Φ4 και τελικούς: Μεχντί Ντιφαλά (Γαλλία) 3-0 Τόμισλαβ Χόρντοβ (Κροατία) 1-0 Όλεγκς Λάτισεβς (Λεττονία) 10-4 Εμίν Μογκουλκοτς (Τουρκία) 0-0 Άννε Πάντερ (Γερμανία) 1-0 Σάσα Πουκλ (Πολωνία) 5-2 Μπόρις Ρίζικ (Ουκρανία) 10-4 Γκίτις Βίλιους (Λιθουανία) 2-2 Δικαιολογημένη η παρουσία των πολύπειρων Λάτισεβς και Ρίζικ που είχαν καλή σεζόν σε μια γενικά απογοητευτική σεζόν για τους διαιτητές φέτος, αφού σε πολλά ματς οι γκρι παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Επίσης σημαντική η παρουσία του Χόρντοβ, που δεν μιλάει, ούτε λαλάει, αλλά σφυρίζει ακριβοδίκαια εδώ και 2 σεζόν (για μένα ο πιο βελτιωμένος). Σχετικά καλή η σεζόν (στο δεύτερο μισό) των Μόγκουλγκοτς και Πουκλ αν και για τον Πολωνό έχω πολλά ερωτηματικά φέτος, παρόλο που είναι έμπειρος και σφύριξε και τελικό πρόσφατα. Οι Ντιφαλά και Βίλιους είναι τα ανερχόμενα αστέρια της Ευρωλίγκας και αν ο δεύτερος είναι όντως ένας πολύ αξιόλογος διαιτητής, ο...ρόμποκοπ από τη Μασαλία δεν έπεισε και είχε πολλά στραβά ματς φέτος. Πάντως να ξέρετε ότι έτσι τους θέλει η ΕΛ τους διαιτητές, χτιστούς, και ας σφυράνε στο γάμο του Καραγκιόζη... Λάμπουν δια της απουσίας τους οι Λοττερμόζερ, Γιαβόρ, Ράντοβιτς και Μπολτάουζερ. Αν οι τρεις τελευταίοι ομολογουμένως δεν έκαναν καλή σεζόν με πολλά ups and downs, η απουσία του Γερμανού αποτελεί τεράστια έκπληξη γιατί είχε μια regular (για μένα από τους καλύτερους) ενώ έπαιξε και σε πολλά κρίσιμα ματς φέτος και στα πλέι οφ. Ίσως να έχει κάτι προσωπικό, δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την απουσία του. Απόντες και όλοι οι Ισπανοί, αλλά αυτό δικαιολογείται λόγω ισπανικού...εμφυλίου στον δεύτερο ημιτελικό. Μεγάλη έκπληξη είναι η παρουσία της Πάντερ που όσο και να προσπάθησε φέτος, παρουσιάστηκε πολύ μέτρια σε πολλά ματς. Η τεράστια γερμανική δυσκαμψία που τη χαρακτηρίζει, είναι στα μάτια μου ένα εμπόδιο ανυπέρβλητο για να σφυρίξεις σε Φ4, όπου δεν αρκεί να ξέρεις καλά τους κανονισμούς αλλά πρέπει να έχεις και ιδιαίτερα ψυχικά χαρακτηριστικά που η Πάντερ δεν διαθέτει. Ίσως η ΕΛ να θέλει να αναδείξει και μια γυναίκα διαιτητή στο ανώτατο επίπεδο, αλλά αυτό είναι λάθος. Διαιτητές πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι, τέλος. Guess what, φέτος δεν μας σφύριξε ούτε σε ένα ματς (συνέχισε έτσι)! Τελευταία φορά που τη συναντήσαμε ήταν πέρσι στα πλέι οφ με τη Μονακό στο game, 3 όπου και είχαμε κερδίσει 83-87. Όλοι οι υπόλοιποι μας έχουν σφυρίξει φέτος σε τουλάχιστον ένα ματς. Πάμε να δούμε μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά: Συνολικά οι διαιτητές που θα είναι στο Φ4 μας σφύριξαν φέτος σε 27 ματς με ρεκόρ 17-10, ενώ σε 2 μόλις ματς βρέθηκαν δύο από αυτούς ταυτόχρονα στο παρκέ, οι Ντιφαλά-Μόγκουλγκοτς με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι, και οι Βίλιους- Ντιφαλά με το βάζελο στο ΟΑΚΑ. Με έναν μόνο διαιτητή, το Λάτισεβς, έχουμε μόνο νίκες: με Φενέρ και Μιλάνο στο ΣΕΦ στη regular season. Μέ όλους τους άλλους έχουμε και νίκες και ήττες. Ο Ντιφαλά είναι ο διαιτητής που μας σφύριξε φέτος στα περισσότερα ματς, 7 τον αριθμό, με ρεκόρ 5-2. Ήταν παρών και στις δυο νίκες μας εναντίον της Μπαρτσελόνα αλλά και στις δυο νίκες επί του βάζελου. Παρών επίσης και στο πρώτο ματς με τη Φενέρ στα πλέι οφ στο ΣΕΦ αλλά και στην ήττα μας στο 4ο παιχνίδι πριν μια βδομάδα. Ο Βίλιους μας έπαιξε σε 6 ματς φέτος με ρεκόρ 3-3. Ήταν στο ΣΕΦ στην ήττα από τη Φενέρ στο game 2. Ο Χόρντοβ ήταν στο παρκέ και στα δυο νικηφόρα παιχνίδια μας στο ΣΕΦ στα πλέι οφ με τους Τούρκους του Ιτούδη (games 1-5). O Ρίζικ μας σφύριξε φέτος σε 4 ματς (3-1) με μοναδική ήττα μάλιστα το ματς με τη Μονακό στη Salle Gaston Medicin με 64-60. Τον Πουκλ τον συναντήσαμε μόνο σε ένα παιχνίδι φέτος, στην ήττα με τη Φενέρ στο τέταρτο ματς στην Πόλη. Αναφορικά με τις ισπανικές ομάδες, μια εκ των οποίων θα συναντήσουμε αν περάσουμε τελικό, έχουμε μόνο νίκες (2 με Μπαρτσελόνα με Ντιφαλά, και από μία με Μόγκουλγκοτς και Βίλιους στα ματς με τη Ρεάλ). Οι διαιτητές φέτος στην Ευρωλίγκα δεν είχαν καλή σεζόν αλλά ευτυχώς 6 από τους 8 που είναι στο Φ4, είναι σίγουρα από αυτούς με τα λιγότερα λάθη. Θεωρώ (και εύχομαι) ότι αν έχουμε έναν από τους Ρίζικ ή Λάτισεβς στον ημιτελικό μαζί με Χόρντοβ ή Βίλιους (ή και τους δύο), δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τη διαιτησία. Καλό θα είναι να αποφύγουμε την Πάντερ και είναι πιθανό γιατί ο Στόουκς (οριστής των διαιτητών στην ΕΛ) προτιμάει διαιτητές που γνωρίζουν τις ομάδες καλύτερα. Να προσθέσω τέλος ότι κανένας από τους διαιτητές που είχαν πολύ άσχημο βράδυ φέτος μαζί μας (πχ. με Αστέρα στο ΣΕΦ και στο Βελιγράδι, ή με Ασβελ στη Γαλλία) δεν είναι στο Φ4. Εξαίρεση ο Ντιφαλά που ήταν στο ματς με τη Βαλένθια εντός και τα είχε κάνει μαντάρα. Οψόμεθα… (στη φωτό οι Μπολτάουζερ, Βίλιους και Πουκλ). Τα σχόλια σας στο λινκ εδώ: Ραντεβού στο Κάουνας. Πάμε γερά Θρυλάρα!! @Μέλη

«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να'ναι μακρύς ο δρόμος», λέει ο ποιητής. Και ήταν πράγματι μακρύς και δύσβατος ο δρόμος που διαλέξαμε, αλλά η ομάδα από τον Πειραιά δεν φοβήθηκε ούτε Κύκλωπες, ούτε Λεστριγόνες. Και φτάνει επιτέλους στο δικό της λιμάνι, στο Κάουνας της Λιθουανίας για μια τελευταία μοναδική παράσταση για φέτος. Παίξαμε 39 ματς ως τώρα από την αρχή της σεζόν στην Ευρωλίγκα (24-12 συνολικά ο απολογισμός), καταρρίψαμε πολλά ρεκόρ, περάσαμε από χίλια κύματα, χίλια συναισθήματα. Ήρθαν οι μεγάλες νίκες, οι βαριές ήττες, η απίστευτη σειρά με τη Φενέρ. Και τώρα μένουν δυο ακόμη ματς στην πιο ανταγωνιστική (και όμορφη) Ευρωλίγκα της ιστορίας, για να την απόλυτη καταξίωση, ίσως για ένα μπασκετικό θαύμα. Γιατί αυτή η ομάδα όχι μόνο δεν ξεκίνησε τη σεζόν σαν φαβορί, αλλά δεδομένου του χαμηλού μας μπάτζετ, οι προσδοκίες ήταν για μια «καλή σεζόν και καλό πλασάρισμα στην οκτάδα». Ο Μπαρτζώκας και οι παίχτες του έκαναν όλη την μπασκετική Ευρώπη να παραμιλάει και να μας αναγνωρίζει σήμερα ως φαβορί. Και αυτό το μακρύ μας ταξίδι, όποια κατάληξη κι αν έχει, θα μας γεμίζει πάντα με τεράστια περηφάνεια. Πολύ το άγχος χτες βράδυ από όλους μας, τεράστιο το διακύβευμα αφού είχαμε φτάσει στην πηγή αλλά δεν είχαμε ακόμα ξεδιψάσει. Υπήρχε όμως και κάτι άλλο: το βάρος της πρωτιάς και η πίεση που άσκησαν τα μίντια (κυρίως των απέναντι), καθιστούσαν το έργο μας δυσκολότερο και το «πρέπει να περάσουμε» μας έκοβε τον ύπνο. Σε αυτό προστέθηκε ένας πολύ δυνατός αντίπαλος όπως η Φενέρ (δεν είχε ξαναϋπάρξει τόσο σκληροτράχηλη ομάδα στην 8η θέση) που όχι μόνο μας είχε ήδη κερδίσει μια φορά στο ΣΕΦ, αλλά είχε ξεκάθαρα δηλώσει με το παιχνίδι της ότι θα περάσουμε δύσκολο βράδυ και ότι η πρόκριση δεν ήταν καθόλου δεδομένη. Καμία επίδραση όλο αυτό πάνω στην ομαδάρα του Θρύλου που μπήκε στο γήπεδο με άγριες διαθέσεις να δηλώσει: εδώ είναι Πειραιάς, δεν περνάς. Με μπροστάρη έναν Παπανικολάου πραγματικό αρχηγό (double-double με 14π. και 11ρ. σε 35') που έπαιξε το δικό του flu game, και ένα Σλούκα που πήρε στις πλάτες του ξανά την ομάδα (MVP με 22π. και 6 ασίστ σε 28'), η συμφωνική του Φαλήρου δεν άφησε κανένα περιθώριο στη Φενέρ να πιστέψει στην ανατροπή. Δυο τα κλειδιά της νίκης τα οποία καλό θα είναι να τα έχουμε και στο Κάουνας: 1. Άμυνα, σίδερο και αίμα. Ο Θρύλος θυμήθηκε τον πραγματικό του εαυτό και απάντησε με ξύλο στο ξύλο των Τούρκων, ελέγχοντας παράλληλα για τρίτο ματς σερί τα ριμπάουντ (39-30). Η αυτάπαρνηση όλων στην άμυνα, ειδικά σε όλες τις close out συνθήκες, σκέπασαν το καλάθι μας και άφησαν στη Φενέρ μόλις 4 ελεύθερα σουτ σε ολόκληρο τον αγώνα. Τρία από αυτά στον Καλάθη που εκτροχιάστηκε χάρη στην πίεση από Γουόκαπ και Κάνααν. Και στέκομαι δυο λεπτά στο βραχύσωμο Αμερικανό: μπορεί να τον βρίζω όλη τη χρονιά (συχνά δικαιολογημένα), όμως αυτό που έκανε χτες στο αμυντικό κομμάτι, αξίζει όλο το συμβόλαιό του για φέτος. Εξαφάνισε από το γήπεδο όποιον μάρκαρε, πήγε με θάρρος σε όλες τις αλλαγές στα σκριν (ακόμα και με Χέιζ-Ντέιβς και Πιερ), στάθηκε μπροστά στον αδιανόητο Γκούντουριτς... πλακώνοντάς τον στις σφαλιάρες στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς. Τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι. 2. Μικρή αλλαγή φιλοσοφίας και κάθετο παιχνίδι: ο σκακιστής έμεινε πιστός στη φιλοσοφία του αναλογικά κατά μεγάλο ποσοστό σε αυτή τη σειρά. Παρόλο που ο Ιτούδης του έβαλε δύσκολα, δεν προσαρμόστηκε στο παιχνίδι του αντιπάλου και θέλησε μέχρι τέλους να σπρώξει την πρωταθλήτρια Τουρκίας στα σχοινιά με το δικό του τρόπο. Χτες όμως, όπως είχε γίνει και στο game 3 κατά διαστήματα, ο σχεδιασμός προέβλεπε μεγάλους παίχτες να βγαίνουν μπροστά και όχι τόσο ένα αλτρουιστικό σύνολο που γυρνάει συνεχώς τη μπάλα (είχαμε πάλι λίγες ασίστ, μόλις 16). Και επειδή τα αρπακτικά, όπως είναι ο Σλούκας, ο Παπ και ο Σάσα έχουν στο ρεπερτόριο τους αυτή τη δυνατότητα, ανέλαβαν ευθύνες και διέλυσαν την άμυνα της Φενέρ. Ο Σάσα (17π. 5ρ.) κατάλαβε ότι δεν μπορεί να εκβιάζει το σουτ, υποχώρησε και συγκεντρώθηκε στην άμυνα πάνω στον Χέιζ-Ντέιβις εξαφανίζοντας τον. Και το ματς επιθετικά ήρθε σε αυτόν προς το τέλος. Τέλος, δεν μπορώ αφήσω έξω από αυτήν την κουβέντα τον εξαιρετικό Σακ, ο οποίος για ένα ακόμη παιχνίδι έδωσε κάθετες λύσεις στο 1vs1. Είχε 11π. και 4ρ. σε 18' (συνολικά είχε 13π. 3ρ. 2α. ΜΟ σε όλη τη σειρά, θησαυρός!) Και τώρα Κάουνας! Με ταπεινότητα και αυτοσυγκέντρωση, εμπιστοσύνη και δύναμη. Απίστευτο μου φαίνεται. Η σειρά με τη Φενέρ μας έδωσε μια χρυσή ευκαιρία να συγκρουστούμε με έναν πολύ δυνατό αντίπαλο και να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Αν είχαμε παίξει με Ζαλγκίρις ή Μπασκόνια, μπορεί μεν να μην είχαμε υποφέρει και να περνάγαμε με περίπατο, δεν θα είχαμε όμως τεστάρει τις δυνάμεις μας ενόψει φάιναλ 4. Τώρα έχουμε απαλλαγεί από το άγχος και θα πάμε εκεί για να ξεδιπλώσουμε το ταλέντο και το όμορφο μπάσκετ που παίξαμε όλη τη χρονιά! Ό,τι και να συμβεί όμως στη Λιθουανία η ομάδα αυτή και το διοικητικό μοντέλο που την χαρακτηρίζει, έχει κερδίσει την αποδοχή και την εκτίμηση από την Ευρώπη όλη αλλά και από τον κόσμο μας, που παρά τις υπερβολές, έχει αγκαλιάσει το μπασκετικό Θρύλο με αγάπη και πίστη. Καθόλου δεδομένα όλα αυτά, κοιτάξε τι γίνεται στον ανταγωνισμό. Σας χαιρετώ, με ένα όνειρο τρελό! ΥΓ1. Διαιτησία που δεν άφησε τη Φενέρ να δείρει χωρίς συνέπειες, όπως είχε γίνει στο 4ο ματς και μπράβο τους. Δύσκολο ματς πάντως από κάθε άποψη, αλλά το ότι ασχοληθήκαμε ελάχιστα με τους διαιτητές, δεν είναι τυχαίο (ο Γκαρθία, έχει με εμάς 5/5 φέτος, να τον πάρουμε και στο Κάουνας). Να σημειώσω επίσης ότι ήταν το πρώτο ματς που η Φενέρ χρεώθηκε στον πάγκο της με 2 τεχνικές ποινές. ΥΓ2. Οι δηλώσεις του ΜακΚίσικ για Σπανούλη και Μπαρτζώκα δίνουν την πραγματική μας διάσταση φέτος. ΥΓ3. Η ανανέωση του Σλούκα είναι δύσκολη μεν αλλά θα στεφθεί με επιτυχία. Πρέπει η ομάδα να έρθει κοντά στις απαιτήσεις του και ευελπιστώ ότι θα το κάνει. @Μέλη Για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας κλικ εδώ:

Όπως έγραφα προχτές δεν ήταν καθόλου βέβαια η επικράτησή μας στο τέταρτο ματς αν και η λογική έλεγε αυτό. Οι Τούρκοι όμως παρουσιάστηκαν συγκεντρωμένοι όσο ποτέ στο αμυντικό τους πλάνο κυρίως, πήραν πολλά από το κοινό τους και μας οδήγησαν σε 5ο ματς. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν περίμενα τη Φενέρ τόσο ανταγωνιστική στα πλέι οφ. Η ομάδα του Ιτούδη κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου δεν είχε δείξει τα σημάδια του συνόλου που δείχνει στη σειρά με εμάς και είναι ηλίου φαεινότερο ότι μας διαβάζουν και μας χτυπούν ακριβώς εκεί που πονάμε περισσότερο: στη δημιουργία. Οι 11 ασίστ χτες βράδυ (αρνητικό ρεκόρ για φέτος), σε συνδυασμό με τα 14 λάθη δίνουν την πραγματική διάσταση του ματς και της εξαιρετικής άμυνας της τουρκικής ομάδας. Οι Σλούκας και Σάσα, ύστερα από μια μαγική βραδιά την Τετάρτη, είχαν 5 μόλις πόντους σε ολόκληρο το ματς με 2/8 σουτ συνολικά και εδώ κάπου σταματούν οι βαθύτερες αναλύσεις γιατί όταν έχεις τους δυο καλύτερους σου παίχτες σε τέτοιο βράδυ, το ροζ φύλλο είναι πολύ μακριά. Επίσης, αν εξαιρέσουμε τα τρίποντα της απόγνωσης στο τέλος από τον φοβερό ΜακΚίσικ (20π. 5ρ.), η ομάδα μέχρι το τελευταίο λεπτό είχε 23% από τα 6.75 και βέβαια δεν είναι δυνατόν να νικήσεις δυο ματς σερί με τέτοιο ποσοστό. Παρόλα αυτά πρέπει να κάνουμε focus σε ένα στοιχείο που είναι χαρακτηριστικό αυτής της σειράς: και εχτές αλλά και στα προηγούμενα 2 ματς, ότι δηλαδή η Φενέρ παίζει με το μυαλό μας στο θέμα του spacing στην άμυνα αφού με τις συνεχείς φλατ 2 εναντίον 2 κλείνουν μεν τη ρακέτα (και το Σάσα ασφυκτικά) αλλά αφήνουν σχεδόν πάντα ένα τρίποντο χωρίς άμυνα. Χτες βαρέσαμε 9 ελεύθερα σουτ απέξω και βάλαμε 1! Είναι προκλητικό αυτό και πρέπει να είμαστε σε θέση να το υπερβούμε. Ένα άλλο στοιχείο που μας βάζει ένα μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: η Φενέρ ελέγχει το ρυθμό, αυτό μας δημιουργεί νευρικότητα και βάζει τεράστια πίεση στην ομάδα. Και ρωτάω: πρέπει ο Μπαρτζώκας να αλλάξει πλάνο και να πάει σε λιγότερο δημιουργικό μπάσκετ με iso σετ για να έχει σουτ από Σάσα (και Κάνααν πχ.) που μπορούν να απειλήσουν, μαζί με τους ψηλούς, ή θα πρέπει να συνεχίσει με το δικό του στυλ παιχνιδιού, το οποίο δεν αποδίδει μεν αυτή τη στιγμή τα αναμενόμενα, είναι δε αποτελεσματικό αφού μας δίνει ελευθερα σουτ; Πιστεύω ότι πρέπει να πάει κάπου στη μέση, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να ελέγξει το ρυθμό παίζοντας το μπάσκετ που παίξαμε 7 μήνες τώρα. Είναι βέβαιο όμως ότι πρέπει να πάμε σε μπασκετικό αλύπητο ξύλο, να τους κάνουμε να νιώσουν από την αρχή ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επικρατήσουν. Είναι επίσης σημαντική η αλλαγή στον τρόπο σκέψης του Γουόκαπ: οι Τούρκοι τον παίζουν συνεχώς under, του αφήνουν δηλαδή χώρο στο σκριν για να σουτάρει σαν να του λένε «βάλτο, αν μπορείς» με αποτέλεσμα να μπερδεύεται και να πηγαίνει σε over-dribbling το οποίο μας αποσυντονίζει. Ο Θωμάς είχε 8 πόντους και 3 ασίστ σε 28 λεπτά αλλά επειδή είναι βασικό γρανάζι στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, κάθε φορά που μπλοκάρει, μπλοκάρει και όλη η επίθεσή μας. Χτες βράδυ μείναμε στο ματς μέχρι τέλους και αυτό είναι ενδεικτικό του ότι παρά τις δυσκολίες, η ομάδα παραμένει ιδιαίτερα ανταγωνιστική απέναντι σε έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο. Είναι απίστευτο ότι αν είχαμε πάρει 1 μόλις τρίποντο από το Σάσα και ένα από τα δυο ελεύθερα των Παπ και Πίτερς στο τέλος, πολύ πιθανό να είχαμε κλείσει τη σειρά. Η Φενέρ σούταρε 6/6 τρίποντα στο 4ο δεκάλεπτο και αυτό από μόνο του καταδεικνύει το πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε και η τύχη στο τέλος. Σε ματς που κρίνονται στις λεπτομέρειες, δεν έχεις περιθώριο για χαμένα λέι απ, αμυντικές αμνησίες και αβίαστα λάθη. Οι Παπανικολάου, Λαρεντζάκης και Πίτερς είναι σκιά του εαυτού τους και πρέπει να βγουν μπροστά, ειδικά ο αρχηγός που σε 3 ματς έχει 14 πόντους και 0/9 τρίποντα (έλεος). Θέλω να είσαστε προσεκτικοί στην κριτική και στα αναθέματα κατά της ομάδας, θέλω να είσαστε μαζί σε αυτό που ο Θρύλος μας καλείται να κάνει την Τρίτη. Πριν 7 μήνες αν κάποιος μας είχε πει «πλεονέκτημα έδρας και πέμπτο ματς με Φενέρ στο ΣΕΦ» θα είχαμε ενθουσιαστεί, φωνάξει, πέσει στα πατώματα. Ε, αυτό πρέπει να κάνουμε και τώρα. Είναι αληθεια ότι η ομάδα με τον τρόπο που έπαιξε όλη τη σεζόν και την πρωτιά, δημιούργησε μια αδιανόητη προσδοκία για κούπα δια...περιπάτου. Λάθος. Παίζουν και οι άλλοι μπάσκετ, παίζουν με 3-4 φορές περισσότερα λεφτά και παρόλα αυτά είμαστε εκεί, έτοιμοι για την ύστατη μάχη που θα μας στείλει στο Κάουνας. Το ποτήρι αν θες να το βλέπεις μισοάδειο, μπορείς, δεν θα σε παρεξηγήσω. Για μένα ήταν πάντα μισογεμάτο και ο τίτλος του άρθρου δεν είναι για εμάς, είναι για τη Φενέρ την Τρίτη. Παμε γερά Θρυλάρα μου, κανένας φόβος, όλοι μια γροθιά στο ΣΕΦ να σπρώξουμε την ομάδα εκεί που της αξίζει νε βρεθεί! ΥΓ1. Διαιτησία με πολλά λάθη και κατά τη γνώμη μου, όχι στο ύψος των περιστάσεων. Και μόνο το γεγονός ότι η Φενέρ είχε 18 φάουλ και εμείς 22, τα λέει όλα αφού οι Τούρκοι μας κοπάνησαν σε όλο το ματς. Ο Πέρεθ και η παρέα του αν και ξεκίνησαν πολύ καλά με προειδοποίηση στον Ιτούδη στην πρώτη φάση του ματς (!) αποδείχτηκαν ανίκανοι να τον διαχειριστούν και να του δώσουν τουλάχιστον μια τεχνική ποινή σε όλο το ματς! Και βέβαια αυτός το εκμεταλλεύτηκε μέχρι το τέλος και τους...κατούρησε στο κεφάλι. Πάντως έγιναν λάθη και υπέρ μας και μάλιστα μακροσκοπικά: το φάουλ του Σάσα στον Γκούντουριτς είναι καθαρό αντιαθλητικό (το είδαν και στο IRS!) ενώ το γκολ-φάουλ του Χέιζ-Ντέιβις 4 λεπτά πριν το τέλος, έπρεπε να μετρήσει. Εύχομαι να τελείωσε εδώ η σεζόν τους. ΥΓ2. Λάθος του Μπαρτζώκα η αποστροφή στον Σακίλ. Ο τίμιος Αμερικανός είναι χρυσάφι σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή και είχε τα δίκια του εκεί που το νιώθει. Αλλά συμβαίνουν αυτά στα κλειστά ματς και με την ένταση στο θεό. @Μέλη Να περάσετε όμορφα το ΣΚ και τα λέμε την Τρίτη το βράδυ. Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ:

Έχουν περάσει πολλές ώρες από το μαγικό, αδιανόητο, ηδονικό τρίποντο του Κώστα Σλούκα στη Σινάν Ερντέμ αρένα της Πόλης, και δεν μπορώ να πω ότι έχω ηρεμήσει. Η χτεσινή εμφάνιση του ερυθρόλευκου πόιντ γκαρντ είναι ίσως η πιο σπουδαία της καριέρας του και αυτό που κάνει στο τέλος με το τρίποντο είναι ένα buzzer beater όχι μόνο ενάντια στον ταλαίπωρο Χέιζ-Ντέιβις αλλά είναι και στη μάπα όλων όσων αμπάσκετων τον χλεύασαν μέσα στη σεζόν και δη τον τελευταίο μήνα. Ο Σλούκας πήρε την ομάδα ολόκληρη στην πλάτη του σαν ένας πραγματικός ηγέτης σε ένα πολύ δύσκολο βράδυ, και με 25 πόντους (6/6 διπ. 3/6 τριπ, 4/4 βολές), 4 ριμπάουντ και 6 ασίστ την οδήγησε σε έναν ιστορικό θρίαμβο. Οι μισοί πόντοι μας σχεδόν, πέρασαν από τα χέρια του και τα λόγια πραγματικά σήμερα στερεύουν για αυτόν. Το τρίποντο που μας έστειλε στα ταβάνια και στα πατώματα, μπαίνει δικαιωματικά δίπλα σε ιστορικές στιγμές της ομάδας, όπως το τρίποντο του Πρίντεζη με τη Μπαρτσελόνα το 2015, το πεταχτάρι, τα τρίποντα του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ. Και όπως ο Θρύλος V-Span...μαρμάρωσε τα βαζέλια το 2016, έτσι και ο Σλούκας χτες βράδυ έφτιαξε τη δική του συλλογή από αγάλματα στην Πόλη. Το ματς δεν διέφερε ιδιαίτερα από ό,τι είχαμε δει στο ΣΕΦ την Παρασκευή. Η Φενέρ έπαιξε εκπληκτική άμυνα πάνω στο Σάσα (17π. 4ρ.), εξουδετέρωσε το Γουόκαπ (2π. 1/8 σουτ) και τον Κάνααν (2π. 2λ.) που δεν μπόρεσαν ποτέ να μπουν στο ματς, αλλά και το ντεφορμέ Κώστα Παπανικολάου (6π. 0/5 τριπ.), πιέζοντας ξανά τη μπάλα στα όρια του φάουλ σε κάθε επίθεση μας (μόλις 16 ασίστ πάλι) και κλείνοντας το ζωγραφιστό με ιδιαίτερη επιτυχία εκτροχιάζοντας σταδιακά και τον αγχωμένο Φαλ (5π. 6ρ. σε 21 λεπτά). Η Φενέρ όπως και στο game 2, είχε ξεκάθαρο πλάνο να πάει σε αργό ρυθμό και να χρησιμοποιήσει τον Καλάθη σαν δόλωμα για τις close out αλλά και για όλες τις επιθέσεις που έβγαζαν mismatch, με τον Ντόρσει να είναι σε εκπληκτική βραδιά και να απειλεί συνεχώς από την περιφέρεια. Το κλειδί για εμάς όπως είχα προβλέψει, ήταν ο έλεγχος του ρυθμού και των ριμπάουντ, και αν στο πρώτο κομμάτι αποτύχαμε μέχρι ένα σημείο, στον τομέα των ριμπάουντ αυτή τη φορά κυριαρχήσαμε 39-34 αφού οι παίχτες επέδειξαν ιδαίτερο πάθος στη διεκδίκιση των...σκουπιδιών ανατρέποντας κατά βάση τη συνθήκη του 2ου ματς. Έτσι χτες πήγαμε σε 64 κατοχές, 2 περισσότερες από τους Τούρκους. Το ματς στράβωσε για τα καλά όταν βρεθήκαμε πίσω με 9 εφτάμιση λεπτά πριν το τέλος (60-51) αλλά η ομάδα στο σημείο εκείνο βασίστηκε επιτέλους σε αυτό που είναι γραμμένο βαθιά στο DNA μας εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια: την αμυνάρα. Το καλάθι σκεπάστηκε και οι αλλαγές στην άμυνα έφερναν σχεδόν πάντα τους παίχτες της Φενέρ αντιμέτωπους με double team. O Μπαρτζώκας πήγε σε φλατ άμυνες σε όλο το ματς και αποφάσισε να μην παίξει ποτέ under ρισκάροντας πάλι το επιθετικό ριμπάουντ των Τούρκων, αλλά εφάρμοσε και κάτι άλλο: έβαλε τους ψηλούς να μαρκάρουν τα γκαρντ της Φενέρ. Ο Μπλακ (φοβερή δουλειά και στην επίθεση) έπαιξε πάνω σε Ντόρσει και Γκούντουριτς αλλά και τα 3άρια μας συχνά πήγαν κατευθείαν πάνω στους κοντούς σε άμυνα 2vs2, ίδια με αυτή του Ιτούδη. Η διαφορά ήταν ότι εμείς είχαμε το Σλούκα σε απίστευτο βράδυ, ενώ η Φενέρ πέρα από τον Ντόρσει δεν πήρε τα αναμενόμενα στο σκοράρισμα από τους υπόλοιπους. Δεν ξέρω αν η σειρά θα κλείσει αύριο στην Πόλη. Θεωρητικά ναι, αφού οι Τούρκοι είναι με εντελώς τσακισμένο ηθικό και με την πλάτη στον τοίχο. Είναι όμως αληθεια ότι καμία άλλη ομάδα δεν μας έχει βάλει τόσο δύσκολα όσο αυτοί φέτος, περιορίζοντας δραστικά τη δημιουργία μας. Η Φενέρ είναι ένας αντίπαλος τελικά πολύ ισχυρότερος από ό,τι φάνηκε στο τέλος της ρέγκιουλαρ και μας κάνει τεράστιο καλό που τους συναντήσαμε τώρα (αντί να έχουμε Ζαλγκίρις ή Μπασκόνια) γιατί μας δίνεται η χρυσή ευκαιρία να δουλέψουμε και στο κομμάτι της ανταγωνιστικότητας αλλά και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Οι δυσκολίες σε κάνουν να δουλεύεις και να βελτιώνεσαι, στις νίκες επαναπαύεσαι. ΥΓ. Μέτριοι οι διαιτητές Μπελόσεβιτς, Μπολτάουζερ και Πέρεθ, αλλά ειλικρινά το λέω, δεν ξέρω αν είναι ανθρωπίνως δυνατό να σφυρίξει κάποιος καλύτερα. Και εξηγώ, επειδή έχω βρεθεί σε τέτοια ματς των πλέι οφ πολλές φορές: όταν παίζεται τέτοιο μπασκετικό ξυλο (η Φένερ το έκανε εξαρχής), έχεις 4-5 επαφές σε κάθε φάση που πρέπει να αξιολογηθούν. Αυτό αυτόματα αυξάνει δύο πράγματα: τα λάθη των διαιτητών και την ανοχή στις περισσότερες επαφές, αφού αν σφυριχτούν τα πάντα, το ματς δεν θα τελειώσει. Ας είμαστε υπομονετικοί με τη διαιτησία, χτες έγιναν και αρκετά λάθη υπέρ μας. ΥΓ2. Συγκλονιστική η περιγραφή του τέλους του ματς από το σχολιαστή στην Euroleague TV με ένα επικό «Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα!» που θα μνημονεύουμε για χρόνια. YΓ3. Στη λάθος πάσα του Γουόκαπ στο τέλος, πάγωσε το αίμα στις φλέβες μας και μπασκετικά φαντάσματα εμφανίστηκαν μπροστά μας. Στο σημείο εκείνο ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι το ματς είχε χαθεί και είναι τεράστιο το κοντράστ συναισθημάτων με το τέλος του αγώνα που με βρήκε στο πάτωμα να ουρλιάζω «ναι ρε Σλούκα, ναι ρε αγόρι μου!!» ΥΓ4. Στα μάτια του σκακιστή των παρκέ στη φωτογραφία που παραθέτω, είναι αποτυπωμένο το πάθος και η αγωνία, η λατρεία αλλά και η λύτρωση όλων μας. Ό,τι και αν συμβεί στο τέλος, είναι από τις πιο συγκλονιστικές σεζόν που ζήσαμε ποτέ και αυτό δεν θα το αλλάξει το αποτέλεσμα. Τα λέμε την Παρασκευή, να είστε καλά! @Μέλη Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ:

Δύσκολη μέρα ξημέρωσε και η αλήθεια είναι ότι επικρατεί μεγάλη απογοήτευση στις τάξεις των οπαδών του Θρύλου. Όμως πρέπει να είμαστε ρεαλιστές αυτή τη δύσκολη ώρα και ψύχραιμοι. Πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα με κάθε τρόπο γιατί έτσι είναι το μπάσκετ και ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ούτε και ήταν ποτέ όταν κερδίσαμε. Πρέπει να ματώσεις και να αποδείξεις στο γήπεδο ότι είσαι καλύτερος, παίζουν και οι άλλοι μπάσκετ, θα σου βάλουν δύσκολα, θα πέσεις στο παρκέ αναίσθητος, θα έχεις κόντρα ένα σωρό παράγοντες. Και ο Θρύλος έχει αποδείξει μέσα στη χρονιά ότι έχει όλα τα φόντα να φτάσει μέχρι την κούπα, τώρα είναι η ώρα να αποδείξει ότι μπορεί! Στην τελική ανάλυση, αν είναι η Φενέρ να μας κερδίσει 3 φορές σερί, δεν χρειάζεται να το πω, δεν είμασταν έτοιμοι για παραπάνω ούτε για πλάκα. Το ξεκίνημα του χτεσινού ματς μας έδωσε την λανθασμένη αίσθηση ότι θα πάμε για περίπατο γιατί το 26-10 στο 11' ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι υπεροχής. Δεν θέλω να πιστεύω ότι οι παίχτες επαναπαύτηκαν σε αυτό το σκορ ενώ απέμεναν 29 ολόκληρα λεπτά αγώνα. Αν συνέβη αυτό, είμαι βέβαιος ότι θα το δουν και δεν θα επαναληφθεί την ερχόμενη εβδομάδα στην Πόλη. Εκεί όμως που σίγουρα θα χρειαστούμε βελτίωση είναι σε δύο βασικά στοιχεία του παιχνιδιού που μας εκτροχίασαν και έφεραν το ματς στα μέτρα της τουρκικής ομάδας: 1. Ο έλεγχος του ρυθμού: η Φενέρ πήγε συνέχεια σε φλατ σύνθετες άμυνες για να περιορίσει τη δημιουργία μας και το κατάφερε στο έπακρο αφού οι 16 ασίστ είναι αρνητικό μας ρεκόρ στη σεζόν! Η ασφυκτική πίεση στη μπάλα και τα συνεχή heads out πάνω στο Φαλ όποτε έπαιρνε τη μπάλα ψηλά στη ρακέτα, ανάγκασαν το Μπαρτζώκα να πηγαίνει συνεχώς σε σετ επιθέσεις που γρήγορα έγιναν στατικές γιατί δυστυχώς αυτό το παιχνίδι δεν το έχουμε και είναι ξεκάθαρα η αχίλλειος φτέρνα μας. Για να επιβάλλουμε το ρυθμό μας πρέπει να πάμε σε γρήγορες επιθέσεις στα 8-10 δευτερόλεπτα γιατί η Φενέρ δεν μπορεί να μας ακολουθήσει ειδικά όταν αρχίζει βομβαρδισμός απέξω (δες το game 1). Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε επίθεση πρέπει να γίνεται έτσι, θα πάμε και σε σετ παιχνίδι αλλά είναι παγίδα ο ρυθμός των Τούρκων και μας μπλοκάρει, αγχωνόμαστε και αυτό αντανακλάται και στις κακές αμυντικές περιστροφές και στα πολλά λάθη που κάναμε (14, έναντι μόλις 7 των Τουρκων). 2. Ο έλεγχος των αμυντικών ριμπάουντ: τι να την κάνω την καλή άμυνα όταν ο αντίπαλος παίρνει επιθετικό ριμπάουντ; Χτες η Φενέρ ανανέωσε την επίθεσή της 15 φορές(!), αριθμός τεράστιος για πλέι οφ, νομίζω είναι επίσης η χειρότερη φετινή μας επίδοση στο κομμάτι αυτό. Αυτό συμβαίνει κυρίως εξαιτίας των αλλαγών στα σκριν. Όταν διαλέγεις να πας σε αλλαγές στην άμυνα σε όλα τα σκριν διάολε, θα είχες mismatch στη διεκδίκηση του ριμπάουντ! Πως αντιμετωπίζεται αυτό; Με περισσή ενέργεια και ζήλο και ...σπρωξίδια όταν φεύγει η μπάλα από το χέρι του αντίπαλου σουτέρ, δεν έχεις πολλές επιλογές. Χτες είμασταν πάρα πολύ νωχελικοί (μην πω τίποτα χειρότερο) στο θέμα αυτό. Οι Μπλακ και Μπολομπόι ήταν σε άλλο γήπεδο όσο έπαιξαν ενώ ούτε και ο Πίτερς βοήθησε. Αυτοί οι 3 έπαιξαν συνολικά 20' και πήραν...2 ριμπάουντ. Κάπου ώπα. Πόσο να κλείσει το ροτέισον; Πρέπει δηλαδή να παίζουν ο Σάσα και ο Φαλ 40'; Η σειρά δυσκόλεψε ασφαλώς αλλά όπως έχω γράψει χίλιες φορές, δεν υπάρχουν εύκολα πλέι οφ, ένα κακό δεκάλεπτο αρκεί για να σου αποσπάσει το πλεονέκτημα, και αυτά τα περί «ο Ολυμπιακός διαλέγει πάντα να υποφέρει» τα θεωρώ επιεικώς παπάτζες. Η Φενέρ έχει αστείρευτο ταλέντο, τεράστιο μπάτζετ αλλά και έναν προπονητή που είναι αχώνευτος μεν (και υπερεκτιμημένος) αλλά ξέρει τι κάνει και πως να σε παγιδεύσει. Αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι δεν είμαστε φαβορί και αυτό θα μας απελευθερώσει γιατί οι παίχτες το έχουν καταλάβει ότι πρέπει να πάνε σε πόλεμο και ότι οι 20άρες της κανονικής περιόδου είναι παρελθόν. Το άγχος τώρα είναι στην πλευρά των Τούρκων και αυτό θα το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο στη Σινάν Ερντέν αρένα αρχής γενομένης από την ερχόμενη Τετάρτη. ΥΓ1. Ο Σλούκας μας κουβάλησε στο τέλος με μια εξαιρετική εμφάνιση (18π.3α.5/6 διπ. 2/4 τριπ.) και με λίγη τύχη θα ήταν ο ήρωας του ματς. Πραγματικός ηγέτης χτες. ΥΓ2. Το σχήμα με 3 κοντούς (Γουόκαπ, Σλούκας, ΜακΚίσικ) στο τέλος φάνηκε να λειτουργεί πολύ καλά και αιφνίδιασε τη Φενέρ. Ήταν το σημείο που κάναμε ένα 9-0 και βρεθήκαμε στο +4 τρία λεπτά πριν το τέλος. Κρίμα που δεν το δοκιμάσαμε νωρίτερα. ΥΓ3. Αυτό το αστείο με τον Κάνααν που δεν πατάει παρκέ ποτέ στο τελευταίο δεκάλεπτο, πρέπει κάπου να σταματήσει. Μπορεί να είναι ο πιο ασταθής μας σκόρερ όλη τη χρονιά, είναι όμως ένα χαρτί που πρέπει να παίξεις όταν τον έχεις σε killing mood, και ο Κάνααν είναι σε τέτοια φάση αυτή τη στιγμή. ΥΓ4. Πάμε γερά!! @Μέλη Καλό μεγάλο ΣΚ, να περάσετε όμορφα και τα λέμε την ερχόμενη εβδομάδα. Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ:

Με μια εμφάνιση ουσίας και αποτελεσματικότητας σε άμυνα και επίθεση, η ομάδα άνοιξε την αυλαία για τα φετινά πλέι οφ στο ΣΕΦ νικώντας με άνεση (στο τέλος) τη Φενέρ του Ιτούδη που για την ιστορία, δεν έχει χάσει ποτέ σε σειρά αγώνων στην Ευρωλίγκα. Το τελικό σκορ δεν αποτυπώνει ακριβώς τη δυσκολία του ματς κατά το οποίο για μεγάλα διαστήματα, η διαφορά ήταν στο καλάθι. Πολύ το άγχος φυσικά αφού το να έχεις το πρώτο παιχνίδι στην έδρα σου είναι ένα βάρος ασήκωτο, όμως η ομάδα φάνηκε να βρίσκει πατήματα σχετικά γρήγορα και προηγήθηκε με 7 στο 6ο λεπτό (14-7). Η πίεση της Φενέρ στη μπάλα όμως, όπως είχαμε πει και στο ποντκαστ πριν μια βδομάδα, είναι το μοναδικό πραγματικό όπλο των Τούρκων για να μας σταματήσουν και το έκαναν με διαβολεμενο τρόπο, αφού έκλεισαν τη ρακέτα, εξουθένωσαν Γούκαπ και Σλούκα ψηλά και με αιχμή του δόρατος τον Πιέρ πέρασαν μπροστά. Ο Θρύλος κόλλησε κάπως στην επιθετική λειτουργία κάθε φορά που πηγαίναμε σε σετ επιθέσεις (αντίθετα με τους αιφνιδιασμούς) από το 6ο λεπτό μέχρι την ανάπαυλα εξαιτίας και των συνεχών αλλαγών στα σκριν που μας επιβράδυναν και το ημίχρονο έληξε στο καλάθι (37-35). Στο τρίτο δεκάλεπτο όμως η αυτοσυγκέντρωση και η ενέργεια στην άμυνα, αλλά και ο οίστρος του Φαλ στην επίθεση (9π.5ρ.3α.), έγειραν σιγά-σιγά την πλάστιγγα υπέρ μας. Η δημιουργικότητα του Καλάθη περιορίστηκε πολύ (είχε μόλις 2 ασίστ αλλά και 1/7 σουτ) ενώ ο Μπαρτζώκας πέρασε στο 3 τον ΜακΚίσικ για να δώσει ανάσες στον Παπ, κίνηση καθοριστική για να περιοριστούν οι Πιερ και Γκούντουριτς. Και κάπου εκεί στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου...άνοιξαν οι ουρανοί και ο κολλητός φίλος του Σπανού, θυμήθηκε τι θα πει «επιδραστικός παίχτης». Με 5/6 τρίποντα σε 5 λεπτά, διέλυσε την άμυνα της Φενέρ και ανατίναξε την οροφή του ΣΕΦ. Μια τεράστια εμφάνιση η δική του (6/7 τρίποντα και 18 πόντοι) που τη χρειαζόταν και ο ίδιος αλλά και η ομάδα. Στο διάστημα εκείνο ο Ολυμπιακός έπαιξε διαστημικό μπάσκετ ποιότητας, υποχρεώνοντας τους Τούρκους σε 11 λάθη σε λιγότερο από 10'! Στο 1:13 πριν τη λήξη του δεκαλέπτου ο Γουόκαπ (7π.4α.4κλ.) γλίστρησε στο παρκέ κοντά στο κέντρο, έχασε τη μπάλα και οι Τούρκοι βγήκαν στο αιφνιδιασμό τρεις εναντίον ενός στην αρχή. Δεν πρόλαβα να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου και ο Γουόκαπ ξαναείχε τη μπάλα στα χέρια του για δικό μας αιφνιδιασμό!! Η πεμπτουσία της άμυνας, της συλλογικότητας και της αυτοθυσίας. Είναι ουσιαστικά ένα χαμένο καλάθι, γιατί να τρέξεις, θα το φας. Και όμως, 3 παίχτες του Ολυμπιακού επέστρεψαν αστραπιαία και αποτύπωσαν με εμβληματικό τρόπο αυτό που είναι όλη η φιλοσοφία της ομάδας φέτος. Εκεί οι παίχτες της Φενέρ κατάλαβαν ότι είχαν τελειώσει. Στο τελευταίο δεκάλεπτο η τουρκική ομάδα έκανε ένα μερικό 7-0 και χρειαστήκαμε 3 λεπτά για να βρούμε καλάθι, αλλά τα βαριά τρίποντα του ΜακΚίσικ (11π.) απέναντι στους προκλητικούς Τούρκους που τον κοίταζαν και η συνέπεια στην άμυνα κυρίως πάνω σε Ντέιβις και Πιερ που σίγασαν, τους έδωσαν τη χαριστική βολή. Ο Σάσα ασφαλώς δεν έλλειψε από το χορό της επίθεσης και ήταν πάλι MVP της αναμέτρησης με 19 πόντους, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Καθοριστικός ο Κώστας Σλούκας στο τέλος με 5 σερί πόντους και εξαιρετική άμυνα πάνω στο Γκούντουριτς που ουσιαστικά έκλεισαν το ματς. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρόλο που η διαφορά δεν ξεπέρασε τους 15 πόντους, ο Μπαρτζώκας άφησε μέσα το second unit της ομάδας συν τον Γουόκαπ, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την εμπιστοσύνη που έχει σε όλους τους παίχτες του. Το πρώτο βήμα έγινε αλλά, όπως σωστά επεσήμανε και ο Σάσα στο τέλος, «no feelings, no emotions», αυτό είναι και το μοναδικό κλειδι για το ματς της Παρασκευής. Κρατάμε την εξαιρετική εμφάνιση του Αϊζάια Κάνααν που ήταν ο κρυφός άσος στο μανίκι του κόουτς (μακάρι να υπάρχει συνέχεια και να συνεχίσουμε να γράφουμε εν χορώ στο τσατ «όχι πείτε») αλλά και τις 3/3 βολές του Φαλ που είχε να συμβεί από το Δεκέμβριο. Η ομάδα σούταρε με 55% απέξω (είχε και 18 ασίστ) και η αλήθεια είναι ότι με αυτό το ποσοστό δύσκολα χάνουμε φέτος. Ειδικά με τη Φενέρ, είναι καθοριστικός παράγοντας η μέρα μας από τα 6,75, όπως είχαμε επισημάνει σε διάφορες pre-game αναλύσεις. Σε δυο βράδυα ο Θρύλος πρέπει να παίξει όχι απλά όπως σήμερα, αλλά σαν να είχε χάσει το πρώτο ματς! Πολύς κόσμος στις τάξεις των οπαδών μας μιλάει ήδη για Φ4 και κούπες, όμως με ήττα την Παρασκευή τα πράγματα θα δυσκολέψουν και για αυτό το λόγο πρέπει να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι στο στόχο που δεν άλλος παρά μονάχα το επόμενο ματς. ΥΓ1. Καλή η διαιτησία των Πέρεθ, Ντιφαλά και Χόρντοφ, δεν ασχοληθήκαμε σχεδόν καθόλου μαζί τους αφού έκαναν ελάχιστα λάθη, ενώ κράτησαν πολύ σωστό μέτρο σχετικά με τις επαφές. ΥΓ2. Αυτή η μάστιγα με την ηλιθιότητα των λέιζερ πρέπει να σταματήσει. Είναι εντελώς βλακώδες, ζημιώνει την ομάδα και δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στους αντιπάλους. Έλεος. ΥΓ3. Κακός ο Ντόρσει στην επιστροφή του στο ΣΕΦ, αφού έμεινε άποντος σε 20'. Θετικό ότι δεν τον κράξαμε. Τα σχόλια και οι παρατηρήσεις σας σε αυτό λινκ: Να περνάτε όμορφα, τα λέμε την Παρασκευή. @Μέλη