Geo Poulidis

Στην πιο συναρπαστική Ευρωλίγκα της σύγχρονης ιστορίας, ο Θρύλος μας τελείωσε τη regular season στην πρώτη θέση γεγονός που αποτελεί ένα ιστορικό επίτευγμα αφού καμία ελληνική ομάδα δεν είχε ποτέ καταφέρει κάτι τέτοιο, και μάλιστα παίζοντας το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη κατά το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Η συγκλονιστική μας πορεία ολοκληρώθηκε με μια σχετικά εύκολη νίκη επί της Μπασκόνια (που τελικά αποκλείστηκε) στο ΣΕΦ με 86-78 και με σαφή πρόθεση τη διατήρηση δυνάμεων για το hot φινάλε που ξεκινάει σε 10 μέρες. Ο Μπαρτζώκας δημιούργησε ένα σούπερ ανταγωνιστικό σύνολο με σχετικά χαμηλό μπάτζετ, βασίζοντας την ομάδα σε έναν σταθερό κορμό που αποδεικνύεται ένας από τους βασικούς μοχλούς της επιτυχίας μας φέτος. Βέβαια, ούτε η πρωτιά, ούτε η αναγνωρισμένη αξία του κόουτς Μπι (καλύτερος προπονητής και φέτος εκτός απροόπτου) αξίζουν κάτι περισσότερο από την τεράστια περηφάνεια που μας γέμιζουν. Ο κόσμος αγκάλιασε φέτος την ομάδα ύστερα από πολλά χρόνια, αλλά τα δύσκολα ξεκινούν τώρα. Η Φενέρ λοιπόν. Όπως θα αναλύσω πιο κάτω, η ομάδα του Μπαχτσέ της Πόλης είναι πλούσια σε ταλέντο, πλην όμως ευάλωτη σε πολλά σημεία του παιχνιδιού της, καθρέφτης του οποίου ο κίνδυνος να αποκλειστούν και τελικά η 8η θέση για ένα από τα πιο μεγάλα μπάτζετ στην Ευρωλίγκα (διπλάσιο από το δικό μας). Δεν συμμερίζομαι την άποψη όσων την θεωρούν «πολύ δύσκολο αντίπαλο» κι ας οργιάζουν οι απαισιόδοξοι στα σόσιαλ. Καταρχάς δεν υπάρχουν εύκολοι ή ιδανικοί αντίπαλοι στα πλέι οφ. Πολύ δύσκολο να δούμε έστω και μία «σκούπα» φέτος. Εξάλλου αν είναι να μας πετάξει έξω η Φενέρ, μάλλον δεν είμασταν έτοιμοι για κούπα... Παρόλο που η Ζαλγκίρις θεωρητικά φάνταζε ως ο πιο βατός αντίπαλος, το κίνητρο που έχουν οι Λιθουανοί μπορεί να αποβεί μοιραίο για όποιον τους υποτιμήσει ή δεν είναι συγκεντρωμένος. Εκτός αυτού, η έδρα στο Κάουνας είναι 6ος παίχτης σχεδόν κυριολεκτικά, και εχτές στο Μόναχο κατέβηκαν 4000 Λιθουανοί! Η Μπάσκονια ίσως να ήταν ο πιο ταιριαστός μας αντίπαλος για τα πλέι οφ, όμως θα υπήρχε κίνδυνος να μπούμε χαλαροί ή υπερβολικά αγχωμένοι ή να αρχίσουμε τα περί...περιπάτου, όπως έγινε το 2018 με τη Ζαλγκίρις του Σάρας. Ακούω επίσης εντελώς βερεσέ τα περί «η Φενέρ μας διάλεξε, χάνοντας από τον Αστέρα επίτηδες». Αστεία πράγματα, όλοι ήθελαν να μας αποφύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι και ο Δημήτρης Ιτούδης στο τέλος του αγώνα στο Βελιγράδι είχε το παγωμένο βλέμμα ενός...μελλοθάνατου. Πάμε σε λίγα στατιστικά: ο Ολυμπιακός με σκορ νικών στη σεζόν 24-10, έχει 7-3 στα τελευταία 10 ματς, ενώ η Φενέρ με σκορ 19-15, τις τελευταίες δέκα αγωνιστικές έχει 4-6, δείγμα αστάθειας αλλά και κακής διαχείρισης της πίεσης. Η πρωταθλήτρια Τουρκίας ξεκίνησε πολύ καλά και αν θυμάστε είχε 9-1 τις δέκα πρώτες αγωνιστικές, αλλά στη συνέχεια «κάθισε» και με επί μέρους 10-14 παραλίγο να πάει...καναπέ. Στο ίδιο διάστημα οι νταμπλούχοι Ελλάδας επέδειξαν εξαιρετική σταθερότητα και διαχρονικότητα στο παιχνίδι τους με 11-6 στο πρώτο μισό της σεζόν αλλά και ένα αδιανόητο 13-4 από τον Ιανουάριο και μετά, παίζοντας μάλιστα με σβηστές μηχανές εδώ και περίπου 2 μήνες. Ο πρωταθλητής Ελλάδας έχει την 5η καλύτερη επίθεση με 84π. α.α. (ανά αγώνα), η Φενέρ είναι ελαφρώς καλύτερη με 84,2 στην 4η θέση αλλά υστερεί στις ασίστ (22 εμείς καλύτερη επίδοση στην ΕΛ, 17 αυτοί), στα κλεψίματα (7,7 εμείς επίσης στο νούμερο ένα, 6,6 αυτοί, δέκατοι) και στην άμυνα με παθητικό 79,35 έναντι 75,8 του Θρύλου. Η Φένερ κάνει λιγότερα λάθη (12-13) ενώ έχει 33,6 ριμπάουντ α.α., ακριβώς όσα κι εμείς. Αξιοσημείωτη επίδοση είναι το ποσοστό μας στα δίποντα (61%) που μας φέρνει στην κορυφή, ενώ καμία άλλη ομάδα δεν έχει πανω από 57%, με τους Τούρκους στην 5η θέση με 56,7%. Στα τρίποντα είμαστε στο ίδιο περίπου επίπεδο με 37%. Όπως καταλαβαίνει κανείς η στατιστική διαφορά με τη Φενέρ δεν είναι χαοτική παρά το προβάδισμα που έχουμε και αυτό θέλει προσοχή γιατί στα πλέι οφ ξεκινάμε από το μηδέν. Όπως για όλα τα πράγματα στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή, υπάρχουν θετικές και αρνητικές πλευρές. Στα θετικά για εμάς είναι ότι η Φενέρ μας ταιριάζει σαν αντίπαλος για την προβλεψιμότητα του κάθετου παιχνιδιού του μοναδικού καθαρού άσου της, του Καλάθη, αλλά και για την έλλειψη αθλητικότητας που τιμωρήσαμε με 28 και 20 πόντους διαφορά στα δυο ματς της κανονικής περιόδου (94-67 και 73-93). Ερήσθω εν παρόδω, ο Καλάθης σουταρε στα τελευταία 10 ματς με 15% από τα 6,75, παράγοντας καθόλου ασήμαντος για τη διαχείριση του από την άμυνα μας. Στην επίθεση μας έχουμε επίσης πλεονέκτημα γιατί οι Τούρκοι είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην backcourt zone ειδικά μετά τις συνεχείς αλλαγές στα σκριν, πράγμα που βάζει το Σάσα και τους ψηλούς μας στην εξίσωση. Επιπλέον, το γεγονός αυτό, απόρροια και του τραυματισμού του Τζακίρι αλλά και της άστοχης μεταγραφής του Κ. Αντετοκούνμπο, ανοίγει το γήπεδο για περισσότερο χώρο και σουτ απέξω. Καθοριστικός παράγοντας λοιπόν η μέρα μας στο τρίποντο (στα δυο ματς της σεζόν τους διαλύσαμε με 45,8 και 58,6%). Τέλος, στα θετικά για εμάς το τεράστιο κόμπλεξ που έχει ο Ιτούδης κάθε φορά που βλέπει ερυθρόλευκα και η αδυναμία του να διαχειριστεί με ψυχραιμία τις κακοτοπιές μια δύσκολης σεζόν για αυτούς. Στα αρνητικά για εμάς είναι σίγουρα η αγωνιστική άνοδος του Γκούντουριτς (60% διπ. 39% τριπ. με 12,5π. α.α.) αλλά και ο παράγοντας Μότλει, ένας φανταστικός σέντερ που ανέβηκε σημαντικά στο δεύτερο μισό της σεζόν και είχε τελικά 14,9π. και 5,7ρ. Η τουρική ομάδα διαθέτει επίσης πολλές λύσεις για να πιέσει τη μπάλα, μοναδικό πραγματικό τους όπλο δηλαδή, να σταματήσουν τη δημιουργία των Γουόκαπ και Σλούκα και να κόψουν την τροφοδοσία κοντά στο καλάθι. Αυτό το κάνουν κυρίως με τα τριάρια τους Πιέρ και Χέιζ-Ντέιβις αλλά και στα δυο ματς της σεζόν καταβάζαμε συχνά μπάλα με βοήθειες Λάρι και Παπανικολάου ξεκινώντας τη δημιουργία από το κέντρο και κάτω. Καθοριστικής σημασίας η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Γουλμπέκιν, αλλά σε κάθε περίπτωση η άμυνα μας θα είναι έτοιμη. Ίδωμεν... Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μια εξαιρετική σεζόν και το μόνο που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι το πόσο τυχεροί είμαστε για αυτό που ζούμε. Έχουμε όλα τα εφόδια αλλά και τη δύναμη να φτάσουμε μέχρι τέρμα και για αυτό το λόγο πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα με κάθε μέσο, κυρίως διατηρώντας την ψυχραιμία μας στα δύσκολα. Όπως θα κάνουν ο Μπαρτζώκαρος και οι παίχτες του σε αυτό το σπάνιο ραντεβού με την ιστορία. ΥΓ1. Το αγωνιστικό ξύπνημα του Κώστα Σλούκα έρχεται την καταλληλότερη στιγμή και κλείνει και τα στόματα όσων αμπάσκετων τον βρίζουν. ΥΓ2. Όσο τα βαζελοσάιτ και οι ΑΡΔ κάθε λογής στέλνουν τον κορμό της ομάδας στη...Ρεάλ και στην Παρτιζάν, οι Αφοί ανανέωσαν Γούκαπ και ΜακΚίσικ με εντυπωσιακό τάιμινγκ αλλά και με απίθανο τρόπο στο σόσιαλ. Θα ακολουθήσουν οι Παπ, Σλούκας και Λάρι, ίσως και πριν τη λήξη της σεζόν, μαθαίνω. ΥΓ3. Ο Τάιλερ Ντόρσει θα επιστρέψει στο ΣΕΦ ως αντίπαλος και θα μας απασχολήσει σίγουρα και αγωνιστικά. Ευχομαι μόνο να κρατήσουμε τα προσχήματα και να μην τον βρίσουμε. Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους. Υγεία και Ειρήνη σε όλο τον κόσμο! @Μέλη Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας σε αυτό το λινκ:

Τα «αδέρφια μας» οι Ντελίγε, εξελίσσονται σε άσπονδους εχθρούς μας και οι ήττες μας με αυτούς είναι πλέον 4 τα τελευταία 2 χρόνια, ενώ ο Αστέρας παραμένει η μόνη ομάδα που δεν έχουμε κερδίσει σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα εδώ και περίπου 3 χρόνια ! Πολλά τα αρνητικά σχόλια εναντίον τους στα σόσιαλ χτες βράδυ, δεν συμμερίζομαι αυτό το «νέο μίσος» λες και θα έπρεπε να καταβάζουν τα χέρια κάθε φορά που μας αντιμετωπίζουν. Μια ψύχραιμη ανάλυση των δεδομένων καθιστά πασιφανές γιατί χάσαμε και δώσαμε αναβολή μιας εβδομάδας στη μαθηματική πρωτιά. Ο Αστέρας έπαιξε με κέφι και όρεξη για 32 λεπτά, πράγμα που εμείς κάναμε μόλις για 8, όταν παίξαμε το...διαστημικό μας μπάσκετ στο πρώτο δεκάλεπτο. Στο διάστημα αυτό είχαμε 6/8 τρίποντα και τα εφιαλτικά ποσοστά απέξω των 3 τελευταίων ματς έμοιαζαν παρελθόν. Το λάθος ήταν ότι νομίσαμε ότι το ματς ολοκληρώθηκε εκεί, πράγμα που προδίδει κούραση και έλλειψη κινήτρου. Ως συνέπεια δεν είχαμε την απαραίτητη ενέργεια στην άμυνα και η ήττα ήρθε εντελώς φυσιολογικά. Ειδικά όταν ο εξωγήινος Καμπάτσο το κατάλαβε και άρχισε να τρέχει. Αδιανόητος ο Αργεντίνος με 20 πόντους , 8 ασίστ και 5 κλεψίματα, πέρναγε τους δικούς μας σαν να ήταν σταματημένοι. Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα σε λεπτομέριες γιατί η υπεροχή της ομάδας του Ιβάνοβιτς ήταν καθολική από τη στιγμή που ανέλαβαν τα ινία του αγώνα. Το κλειδί ήταν κυρίως η δική μας αναβλητικότητα, η εξουθενωτική άμυνα των Σέρβων πάνω στη μπάλα (19 λάθη με μόλις 18 ασίστ εμείς) και το πικ εντ ρολ ψηλά που έδωσε πολλά ελεύθερα σουτ και εξέθεσε την...αργοπορία μας σε πολλές από τις close out άμυνες μας. Είμαι φύσει αισιόδοξος και βλέπω το ποτήρι πάντα μισό γεμάτο και για το λόγο αυτό θεωρώ ότι η χτεσινοβραδινή μας εμφάνιση συγκαταλέγεται σε αυτή τη φάση προετοιμασίας του φινάλε της σεζόν που προβλέπεται τουλάχιστον καυτό . Η αρμάδα του κόουτς Μπαρτζώκα είναι σαφώς καταβεβλημένη αλλά και χωρίς κίνητρο αφού ένα μέρος των φετινών στόχων έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Δεν μπορείς να παίζεις συνέχεια στο κόκκινο και να νικάς όλα τα ματς που βρίσκεις μπροστά σου, όσο κι αν όλοι εμείς σαν οπαδοί θέλουμε να συμβαίνει αυτό. Αν υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να κοιτάξει ο Μπαρτζώκας είναι το ροτέσιον εν όψει πλέι οφ: Ο Βεζένκοφ έπαιξε 35', οι Γούκαπ και Φαλ από 28', ο Παπανικολάου 25' και ο Σλούκας 24', και αν στην περίπτωση του Σλούκα μπορώ να το δεχτώ και να το κατανοήσω για να βρει ρυθμό, δεν εξηγώ γιατί να παίζει τόσο πολύ ο Σάσα και ειδικά ο Γουόκαπ που κοντεύει να σκάσει. Το κλειστό ροτέισον έχει νόημα καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της σεζόν αλλά με ανησυχεί ότι ενώ είναι δεδομένη και πασιφανής η κούραση (ο @Nico7 μου επεσήμανε ότι παίξαμε 8 ματς σε 15 μέρες), ο σκακιστής επέμεινε τόσο πολύ εχτές με κλειστό σχήμα. Ουδέν κακό, αμιγές καλού βέβαια και εχτές είχαμε την επιστροφή στις καλές εμφανίσεις του Κώστα Σλούκα που με 13 πόντους, 3 ασίστ και 3 ριμπάουντ φάνηκε να ξεπερνάει το κακό του φεγγάρι. Ο Έλληνας πλέι μέικερ, όπως έχω γράψει συχνά τελευταία, θέλει απλά χρόνο και ιδανικά θα είναι ο γνώριμος εαυτός του όταν πρέπει. Την Πέμπτη έρχεται στο ΣΕΦ η Μπασκόνια για την τελευταία παράσταση της regular season, σε ένα ματς τελικό για αυτούς. Για εμάς μπορεί να μην είναι τελικός αλλά έχει σπουδαία σημασία να τελείωσουμε τη σεζόν πρώτοι. Δεν είναι μόνο το γόητρο (δεν το έχουμε ξανακάνει), είναι και το ότι όντας πρώτοι θα παίξουμε με Ζαλγκίρις ή με Μπασκόνια και θα αποφύγουμε περιπέτειες με τη δαιμονισμένη Παρτιζάν ή με τη Μακάμπι, δυο ομάδες φορμαρισμένες και με πλούσιο ταλέντο, αντίπαλοι δυσκολότεροι σε κάθε περίπτωση από τους Βάσκους και τους Λιθουανούς. ΥΓ. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες η Παρτιζάν νικάει στο Μονακό στο τελευταίο δεκάλεπτο και κατά πάσα πιθανότητα θα τερματίσει στην 6η θέση, ενώ η Μακάμπι μάλλον θα είναι 5η με 7η τη Φενέρ αλλά υπάρχουν πολλά εναλλακτικά σενάρια. Την τελευταία αγωνιστική θα γίνει χαμός για ένα καλύτερο πλασάρισμα αλλά και για να μην αποκλειστούν, αφού 4 ομάδες θα καταθέσουν ψυχή για 3 θέσεις (Φενέρ, Παρτιζάν, Μπασκόνια και Ζαλγκίρις). Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ: Καλό ΣΚ και τα λέμε τη Μ. Πέμπτη! @Μέλη

Όπως έγραφα προχτές, το ματς με τα βαζέλια δεν ήταν αδιάφορο παρόλο που δεν είχε σχεδόν καμία βαθμολογική σημασία. Το να τους έχεις ισοπεδωμένους και 13-0 ακόμα με μέτρια έως κακή εμφάνιση, δίνει την πραγματική χαοτική και αγεφύρωτη διαφορά που μας χωρίζει από αυτούς. Μπορεί να έχουν όντως βελτιωθεί οι απέναντι και ο Σερέλης να τους έχει στοιχειωδώς περιμαζέψει, όμως στα μάτια μου δεν υπάρχει διαφορά σε σχέση με πριν όταν έτρωγαν δηλαδή 20 πόντους στο κεφάλι, και αυτό γιατί αν είχαμε χτες μια ελαφρώς καλύτερη επίδοση στα τρίποντα (17%) και στις βολές (24/34) το τελικό σκορ θα ήταν όπως πάντα στα τελευταία ματς. Ο Θρύλος μπήκε χτες υπερβολικά (και αδικαιολόγητα) αγχωμένος με αποτέλεσμα να ζοριστούμε μέχρι την ανάπαυλα (33-38), αφού η άμυνα με προσαρμογές και under που έπαιξε ο βάζελος μας εκτροχίασε στα σουτ απέξω τα οποία όχι μόνο δεν έβρισκαν στόχο αλλά όσο περνούσε η ώρα μας εκνεύριζαν περισσότερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ξαναπήγαμε στα αποδυτήρια με 0/10 τρίποντα και πολλή γκρίνια. Ο μέγας σκακιστής των παρκέ όμως έχει γνώση και καθησύχασε την ομάδα σε σχέση με το πλάνο που έπρεπε να ακολουθήσει, να γυρίσει δηλαδή η μπάλα περισσότερο και να πάμε σε σετ παιχνίδι μέσα στη ρακέτα, παίρνοντας λιγότερα σουτ απέξω. Στο τρίτο δεκάλεπτο το καλάθι μας σκεπάστηκε, η πίεση στον μοναδικό πλέι μέικερ των αντιπάλων μας (Λι) έγινε ασφυκτική και το γήπεδο άνοιξε. Αντί να συνεχίσουμε το βομβαρδισμό απέξω πήγαμε σε 30 επιθέσεις από μέσα και κλειδώσαμε τη νίκη με ένα μόνο δεκάλεπτο ποιοτικής άμυνας και επίθεσης (24-10). Στο τελευταίο τέταρτο του ματς ο Σάσα ντύθηκε...Σάσα και χωρίς να κάνει παπάδες οδήγησε την ομάδα εκ του ασφαλούς (19π.3ρ.) Ομολογώ όμως ότι δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο ποτέ στα 30 χρόνια που ασχολούμαι με το μπάσκετ: στα τρία τελευταία ματς έχουμε 12/62 σουτ τριών πόντων (19%) ποσοστό πενιχρό για αυτό το επίπεδο και με τέτοιο ανταγωνισμό. Αντί να χαθεί παντελώς η ψυχραιμία και να συνεχίσουμε να τα σπάμε, η ομάδα πάει σε high και low post παιχνίδι με διπλά πικ για να έχει πάντα την επιλογή για σουτ αλλά με στόχο κυρίως να ακουμπήσει τη μπάλα μέσα και να κάνουν...πάρτι οι ψηλοί ή οι κοντοί με διείσδυση. Χτες ο Μπαρτζώκας αιφνιδίασε το Σερέλη που δεν ήξερε τι άμυνα να παίξει αφού η επιλογή να κλείσει έξω και να αφήσει το ζωγραφιστό στον θηριώδη Ταρίκ Μπλακ αποδείχτηκε λάθος. Ο Αμερικανός πρώην Λέικερ και συμπαίκτης του Κόμπι, έβαλε τους βάζελους μέσα στα καλάθια, είχε 21 πόντους, με 7/8 δίποντα 7/7 βολές και 27 στο PIR, χάρμα ίδεσθαι για το μπάσκετ που παίζουμε σε μόλις 14 λεπτά και με 1 μόνο λάθος! Και έρχομαι στον παράγοντα Ρόμποκοπ, ή λυκάνθρωπο, ή αγριάνθρωπο, πείτε ό,τι θέλετε. Ο Τόμας Γουόκαπ δεν θέλει να σας μυρίσει μόνο, θέλει να σας δαγκώσει! Η καλύτερη μας μεταγραφή τα τελευταία 3 χρόνια έκανε μαγικό παιχνίδι, είχε 11 πόντους και 13 ασίστ (ρεκόρ καριέρας), 7 ριμπάουντ αλλά και 5 κλεψίματα. 40 πόντοι της ομάδας μας πέρασαν από τα χέρια του. Μιλάμε για τον απόλυτο καταλύτη της χτεσινής μας επικράτησης, η διάσταση του είναι για triple double, μην πω και για quadriple double και φανώ υπερβολικός. Όχι μόνο έκανε ό,τι ήθελε στην επίθεση, παίζοντας και για τον άχρωμο και ακόμα ντεφορμέ Σλούκα, αλλά κλείδωσε Μπέικον, Λι, Ουίλιαμς και Γριγκόνις σαν να τους έτρωγε. Σε κάποιες φάσεις μάρκαρε στα ίσια και τον Παπαγιάννη. Στερεύουν τα λόγια για αυτόν τον παλίκαρο που μετά το ματς δήλωσε στην Παντέλη που του επεσήμανε τα στατιστικά του, ότι θεωρεί τον εαυτό του τυχερό να μπορεί δίνει ασίστ στο Σάσα για να σκοράρει! Η ομάδα χτες επιβεβαίωσε τρία πράγματα: 1. Έχει κατεβάσει ταχύτητα με σκοπό τη συντήρηση δυνάμεων για την τελική ευθεία. Η αστοχία από το τρίποντο είναι (ίσως) απόρροια της δουλειάς με βάρη που γίνεται αυτή τη στιγμή, όπως σωστά επισημαίνει ο φίλος @elevog αλλά μπορεί και να οφείλεται σε νευρικότητα ή και τα δύο. Πάντως είναι εντελώς παροδικό φαινόμενο. 2. Δεν έχει καμία σημασία ποιος παίζει και ποιος είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος μας παίχτης. Όλοι θα παίξουν για το σύνολο και κάθε βράδι θα βγει κάποιος μπροστά να μας κουβαλήσει. Υπάρχει πάντα εναλλακτικό πλάνο για άμυνα και επίθεση. 3. Ο βάζελος δεν μπορεί να μας ακολουθήσει, ούτε καν να μας παρακολουθήσει, ακόμα και όταν παίζουμε μέτρια ή άσχημα. Είναι τεράστιο επίτευγμα το 13-0, παίζει καθοριστικό ρόλο για τη συνέχεια και δίνει και την πραγματική διάσταση του Μέχρι Τέλους. ΥΓ1. Η καλύτερη φετινή διαιτησία. Δεν είναι τυχαίο ότι ασχοληθήκαμε με αυτούς παρά μονάχα σε μια-δυο φάσεις. Μπράβο στο Μπελόσεβιτς που αν τον δεις έξω απο το γήπεδο, μάλλον για μπακάλη από τα 80'ς τον κάνεις παρά διαιτητή, αλλά και στους Πέρεθ και Ντιφαλά που σφύριξαν ακριβοδίκαια και έξυπνα, ένα σχετικά εύκολο ματς απο διαιτητικής πλευράς. Μακάρι να έχουμε Μπελόσεβιτς και στα καυτά ματς που έρχονται. ΥΓ2. Ήρεμα με Σλούκα. Ακούω ότι χτες στο γήπεδο υπήρχε κόσμος που τον έβριζε. Όποιος καταλαβαίνει στοιχειωδώς από μπάσκετ, ξέρει πόσο πολύ επηρεάζουν οι τραυματισμοί το ρυθμό ενός παίχτη και πόσο πολύ έχει ανάγκη τη στήριξή μας για να επανέλθει. Όσοι πηγαίνετε στο γήπεδο, σας παρακαλώ να αποστομώνετε, ει δυνατόν, τους «ειδήμονες...» ΥΓ3. Είναι πολύ πιθανό να φάμε 1 ή και 2 αγωνιστικές για τα καπνογόνα, αφού είμαστε υπότροποι. Είναι αδιανόητη η βλακεία μας στην πιο κρίσιμη στιγμή της σεζόν. Φανταστείτε να έχουμε πλέι οφ χωρίς οπαδούς. Δεν έχω λόγια. ΥΓ4. Ο @Κώστας Σπανός ήταν χτες εξαφανισμένος κάπου στην Κάλυμνο αλλά δεν παρέλειψε σήμερα το πρωί να δηλώσει: μάντεψτε ποιος έλλειπε στα τελευταία ματς και δεν μπαίνουν τα τρίποντα! Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ: Καλό ΣΚ και τα λέμε την άλλη βδομάδα! @Μέλη

Είναι εκπληκτικό αυτό που έχουμε καταφέρει φέτος και θα τα σκεφτόμαστε αυτά που έχουν γίνει, όταν ο χρόνος παρέλθει. Η ομάδα επέστρεψε στις νίκες με ιδιαίτερα εύκολο τρόπο, παίζοντας μπάσκετ ουσίας και με σβηστές μηχανές, δείγμα της προετοιμασίας για την τελική ευθεία σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και της απίστευτης δουλειάς που έχει γίνει σε όλα τα επίπεδα. Σαν καλοκουρδισμένο ρολόι η ομάδα έχει αυτοματισμούς στην επίθεση που δεν φαίνονται πάντα με γυμνό μάτι αλλά και εχτές είχαμε 20 ασίστ και 15 κλεψίματα, δείγμα της επιμονής σε άμυνα και επίθεση. Αν πριν μερικούς μήνες τα εκκωφαντικά επί μέρους σκορ τύπου 30-10 ή...43-17, έσπερναν φόβο και τρόμο μεν, είχαν δε ως αντίβαρο ένα «ξεφούσκωμα» που στοίχισε απρόσμενες ήττες (Βαλένθια, Εφές, Ασβέλ, Μακάμπι...), αυτή τη στιγμή ο Θρύλος έχει ρολάρει και το παιχνίδι του Μπαρτζώκα είναι πιο στρωτό και διαρκές. Τη διάρκεια ψάχνουμε, τη διάρκεια έχουμε! Η Ασβέλ δεν είναι σίγουρα αντίπαλος που μπορεί να μας δημιουργήσει πρόβλημα (είχε και σημαντικές απουσίες), να θυμίσω όμως ότι με αυτούς κάναμε ίσως την πιο οδηνηρή ήττα μας φέτος. Η διαφορά του Ολυμπιακού του τότε και του χτες, αποτυπώνεται εύκολα στο τελικό σκορ και σε ένα ματς που ουσιαστικά δεν αντέχει σε κριτική, αφού οι 26 πόντοι και οι διαφορές στα δεκάλεπτα μιλάνε από μόνα τους. Θέλω μονάχα να επικεντρωθώ σε δυο παραμέτρους που αγωνιστικά θα μας απασχολήσουν μέχρι το τέλος της σεζόν: 1. Η πολυφωνία στην επίθεση. Χτές είχαμε 11 παίχτες με σκορ(!), 3 διψήφιους και 72% στα δίποντα. Ο μόνος που δεν σκόραρε ήταν ο...Φαλ. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν άψογη με εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο, και η ομάδα βρήκε 12 ελεύθερα τρίποντα, συν άλλα 4 σχεδόν ελεύθερα. Με 16 σουτ υπό καλές προϋποθέσεις (αριθμός ασύλληπτος για Ευρωλίγκα) η μπάλα έχει πάρει πολλές στροφές και οι αντίπαλοι δεν ξέρουν που να κοιτάξουν. Οι Γουόκαπ (11π.7α. 19 PIR), ΜακΚίσικ (11π.3κλ. 5/5 διπ.) και Παπανικολάου (10π. 6ρ.) ξεχώρισαν. Δυστυχώς είμασταν όμως και πάλι σε κακή μέρα στα σουτ απέξω (μόλις 6/25 και 24%) ενώ παίχτες που παραδοσιακά σουτάρουν με +40% (Παπανικολάου, Σάσα και Πίτερς) ήταν άσφαιροι. Αν είχαν μπει στοιχειωδώς ακόμα 4-5 τρίποντα, θα μιλάγαμε πάλι για υπερβολικά υψηλό αριθμό ασίστ και το ματς θα είχε κλείσει από το δεύτερο δεκάλεπτο. Η ουσία όμως είναι οτι η ομάδα είχε υπομονή παρά την αστοχία, βρήκε πολλές λύσεις από κοντά, ακούμπησε τη μπάλα στη ρακέτα, μετρίασε τις close out με σκοπό να χτυπήσει τους πολύ αργούς ψηλούς των Γάλλων. 2. Η προσήλωση στο αμυντικό κομμάτι. Παρόλο που το ματς χτες ήταν...αγγαρεία και η ομάδα έχει σαφώς κατεβάσει ρυθμούς με σκοπό να παρουσιαστεί έτοιμη στην τελική ευθεία, υπήρχε όρεξη στην άμυνα και η δουλειά απάνω στους περιφεριακούς της Ασβέλ ήταν υποδειγματική, ενώ ο...έταιρος Φαλ δεν βρήκε ποτέ εύκολα καλάθια. Η ερυθρόλευκη αρμάδα εξασφάλισε και τυπικά το πλεονέκτημα έδρας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και η κούραση θα δώσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες τη θέση της στην ενέργεια. Το μόνο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η υγεία και η πνευματική ηρεμία, μακριά από ηλίθια δημοσιεύματα περί μεταγραφών και προβοκάτσιες κάθε λογής των βάζελων που βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και απόγνωσης. ΥΓ1. Αύριο στο ΣΕΦ παίζουμε ένα σημαντικό, όσο κι αν φαίνεται αδιάφορο ματς: το γόητρο του 13-0 και η σιγουριά που μας προσδίδει η οποιαδήποτε νίκη επί του σιχάματος (είναι το τελευταίο ματς με αυτούς πριν τα πλέι οφ του πρωταθλήματος), είναι στην ημερήσια διάταξη και ο σκακιστής των παρκέ θα τους έχει όλους προσγειωμένους και επικεντρωμένους στο στόχο. ΥΓ2. Παρτιζάν, Εφές, Μπασκόνια ή Μακάμπι, καλώς τα παιδιά, όποιος θέλει ας έρθει. Το να διαλέγεις αντίπαλο σημαίνει ότι φοβάσαι, έγραψε σήμερα ο Στεφάνου, και με βρίσκει 100% σύμφωνο. Δεν ανήκει στο ούτε στο DNA του Θρύλου, ούτε και στη φιλοσοφία του Μπαρτζώκα φυσικά. ΥΓ3. Το εμετικό πανό πίσω από τον πάγκο της ομάδας εκθέτει όλους εμάς και κυριώς διαβάλει την καλή πορεία της ομάδας. Περίμενα αντίδραση και καταδίκη από την πλευρά της διοίκισης αλλά δεν έχει γίνει κάτι. ΥΓ4. Ο Τζώρτζ Πάπας μπήκε, έπαιξε 3 λεπτά και είχε 5 πόντους! Όταν σηκώθηκε από τον πάγκο η αντίδραση της εξέδρας ήταν επιπέδου «μπαίνει ο αρχηγός». Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά κάτι παρόμοιο. Dream on! ΥΓ5. Υπομονή με Σλούκα. Είναι σαφώς επηρεαασμένος από τους τραυματισμούς του και χρειάζεται χρόνο. Πιστεύω ότι όταν θα πρέπει θα είναι σούπερ-έτοιμος. Πολύ ώριμη η αντιδραση του κόσμου που φώναξε ρυθμικά χτες το ονομά του. Να είστε καλα και τα λέμε αύριο! Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ (για να μαζεύετε πόντους): @Μέλη

Στην ανάπαυλα του ματς χτες κάποιος φίλος στο τσατ έγραψε ότι έχουμε κερδίσει με όλους τους πιθανούς τρόπους φέτος, να δούμε αν μπορούμε να κερδίσουμε και χωρίς τρίποντα. Στο συγχρονο μπάσκετ όμως αυτό είναι αδύνατο να συμβεί και το ξέρουν πολύ καλά όλοι οι απανταχού ειδικοί αφού από το ΝΒΑ μέχρι τα παιδο-εφηβικά της ΕΣΚΑ είναι το τρίποντο και τα περί αυτώ συστήματα που θα δώσουν ουσιαστικά πλεονέκτημα νίκης. Το να πω ότι εχτές τα σπάσαμε, δεν επαρκεί γιατί με 3/20 και 15% δεν μπορείς να παρουσιαστείς ανταγωνιστικός πουθενά. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι το τρίποντο του ΜακΚίσικ στο 25' είχαμε 0/14, εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί το ματς στράβωσε νωρίς. Η αλήθεια είναι ότι αν είχαμε μια στοιχειώδη ευστοχία απέξω, εννοώ να είχαν μπει 2-3 τρίποντα στο τρίτο δεκάλεπτο που ανακάμψαμε, η Παρτιζάν μπορεί και να μην άντεχε τελικά. Γιατί οι αντίπαλοί μας φέτος τρέμουν όταν επιστρέφουμε με το καταιγιστικό μπάσκετ που παίζουμε. Ήταν όμως τέτοιος ο εκνευρισμός μας και η βιασύνη μας που παρόλο που επανήλθαμε στο -4 με καλό μομέντουμ στο 26', η συνεχιζόμενη αστοχία μας έκοψε τα πόδια. Ριμπάουντ (32) και ασίστ (21) ήταν στα ίδιο επίπεδα με της Παρτιζάν, αλλά κάναμε 5 περισσότερα λάθη (15), από τα οποία οι Σέρβοι πήραν 18 πόντους, τεραστια συγκομιδή για τέτοιο ματς. Μαζί με το τρίποντο, καθοριστικός παράγοντας η απουσία του σκακιστή των παρκέ από τον πάγκο μας. Όλοι νιώσαμε σαν κάτι να έλλειπε ακόμα και από την τηλεόραση! Φανταστείτε οι παίχτες στο γήπεδο... Ο Παππάς είναι καλός για βοηθός αλλά ουδεμία σχέση έχει με το Μπαρτζώκα στον πάγκο και όσο κι αν προσπάθησε να βρει λύσεις, αποδείχτηκε λίγος. Χτες έγιναν επιπλέον δυο βασικά λάθη: 1. Η Παρτιζάν είναι ομάδα ρυθμού όσο καμία άλλη στην ΕΛ και αν βρει ρυθμό, έχει την ποιότητα να αντέξει στους κραδασμούς. Πήρε πολλή ενέργεια από την άμυνα της και από τη δική μας χαλαρότητα στα μετόπισθεν. Χτες είμασταν ιδιαίτερα soft στις αμυντικές περιστροφές, εδικά με τις αλλαγές στα σκριν και οι Σέρβοι το εκμεταλεύτηκαν στο έπακρο. 2. Οι Σλούκας (8π.3α. 7 λάθη σε 20') και Μπολομπόι (0π. 2ρ. 2λ. σε 4') δεν ήταν ούτε για αστείο στο επίπεδο που έπαιξαν οι Γούοκαπ (8π.9α.0λ. σε 19') και Φαλ (13π.6ρ.). Και αν ο Κώστας κατάφερε κάπως να μαζέψει εν μέρει την κακή του εμφάνιση στο τέλος, ο Μπολομπόι ήταν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, το τετράλεπτο που έπαιξε στο τρίτο δεκάλεπτο μας αποδιοργάνωσε πλήρως σε άμυνα και επίθεση και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την τελική έκβαση. Σε αυτό να προσθέσω ένα σημαντικό στοιχείο που σχετίζεται και με τι θα δουμε στη συνέχεια: δεν μπορείς να μην απαντάς με την ίδια πίεση στη μπάλα, όταν οι αντίπαλοι σου είναι τόσο ασφυκτικοί στο close out επιθετικό παιχνίδι. Ο Μελιτζάνας έβαλε τον Έξουμ και το Μάνταρ πάνω στον Σλούκα που ήταν εμφανώς επηρεασμένος από τους τραυματισμούς του και δεν του άφησαν κανένα περιθώριο να βλέπει ρακέτα, ενώ συχνά το σκιπ παιχνίδι (πάσα στην αδύνατη πλευρά) διαβάστηκε νωρίς. Στα πλέι οφ θα χρειστούμε αυτή την πειθαρχία και τη σκληράδα στην άμυνα που είχε η Παρτιζάν και που δεν είχαμε χτες εμείς. Στα θετικά του χτεσινού ματς ο υπέροχος Σακίλ ΜακΚίσικ (21π.2ρ.2α.) που για 4ο συνεχόμενο ματς ήταν το βασικό μας δυάρι. Με το κάθετο παιχνίδι του έκανε άνω κάτω την άμυνα της σερβικής ομάδας, είχε συχνά τέλειο ποστ απ μακριά από τη μπάλα, δημιουργησε έτσι χώρους και για τους άλλους, έγινε θυσία στην άμυνα, είχε 0 λάθη σε 27'! Είναι χρυσάφι να υπάρχει ένας τέτοιος παγκίτης, τόσο προσηλωμένος στο κομμάτι που του αναλογεί και αν συνεχίσει έτσι, οι αντίπαλες άμυνες θα πρέπει να προσαρμοστούν απάνω του, με ότι αυτό συνεπάγεται για Βεζένκοφ και Παπανικολάου. Η ομάδα έκανε μια εντελώς ανώδυνη ήττα και είναι μία μόλις νίκη μακριά από το μαθηματικό πλεονέκτημα έδρας, στόχος τεράστιος αφού έχει σχεδόν επιτευχθεί 2 μήνες πριν το φάιναλ φορ. Θεωρώ σημαντικό το ότι δεν κερδίσαμε χτες, γιατί η ομάδα πρέπει να έχει τη γνώση ότι δεν είναι ούτε άτρωτη, ούτε τέλεια. Ο Μπαρτζώκας το ξέρει και ίσως να «χάρηκε» και ο ίδιος γιατί το να νικάς συνέχεια πριν τα πλέι οφ, συχνά σημαίνει πνευματική χαλάρωση. ΥΓ1. Τοξικότητα στην κριτική δεν χωράει σε κανέναν από τους οπαδούς του Θρύλου για αυτήν την ομάδα και αυτό που έχει καταφέρει ως τώρα. Όποιος καταστροφολογεί, είναι στα όρια του να είναι αντι-Ολυμπιακός. ΥΓ2. Μέτρια η διαιτησία του Λοττερμόζερ και των συναδέλφων του. Άφησαν συχνά ατιμώρητο το σκληρό παιχνίδι της Παρτιζάν ειδικά κοντά στο καλάθι, έκαναν το ίδιο και με εμάς αλλά είναι λάθος να πηγαίνεις σε συνεχή no-call όταν βλέπεις ότι η συχνότητα και η σκληρότητα των φάουλ αυξάνεται. Ο ΜακΚίσικ δεν πήρε ούτε ένα σφύριγμα χτες σε περισσότερες από 10 διεισδύσεις που επιχείρησε. Για την ιστορία, σωστό το επιθετικό φάουλ του Λαρεντζάκη σε προσπάθεια για τρίποντο, αφού «κλωτσάει» προς τα εμπρός τον αμυντικό με σκοπό να εκβιάσει την επαφή και το αμυντικό φάουλ. ΥΓ3. Δεν υπάρχει ομάδα που να μην «την έχουμε» σε σειρά 5 ματς στα πλέι οφ. Σίγουρα φαινομενικά μια εκ των Ζαλγκίρις και Μπασκόνια φαντάζουν πιο βατοί αντίπαλοι. Παρτιζάν και Μακάμπι σίγουρα με πιο δυνατές έδρες. Χτες βράδι 20.000 δαιμονισμένοι σέρβοι δημιουργησαν απίστευτη ατμόσφαιρα σε ένα γήπεδο που συνεχίζει να μας πληγώνει. Περιμένουμε τα σχόλια σας και τις παρατηρήσεις σας εδώ: Να περνάτε όμορφα, καλό ΣΚ και τα λέμε την Τρίτη! @Μέλη

Σε ένα κακό επιθετικά κυρίως βράδυ (θα αναλύσω γιατί) και με μόλις 28% από την περιφέρεια η ομάδα παρουσίασε μέταλλο πρωταθλητή στο Κάουνας, νίκησε δύσκολα την ανταγωνιστική Ζαλγκίρις, κάνοντας παράλληλα και μια πρόβα τζενεράλε για το τι θα επακολουθήσει στο τέλος του Μάη στην απίθανη λιθουανική πόλη. Κανένας δεν μας χαρίζεται και η Ζαλγκίρις χτες είχε τρομερό κίνητρο για τη νίκη, αφού αν είχε επικρατήσει θα ήταν σήμερα 2 νίκες από την Εφές (η οποία παρεπιπτόντως παραμένει για τα καλά στο παιχνίδι για την 8η θέση). Δεν ξέρω αν οι φανταστικοί λιθουανοί φανς θα είναι με εμάς αν με το καλό βρεθούμε εκεί στο Φ4, (έχουν πάρει περίπου 13 χιλιάδες εισιτήρια) σίγουρα όμως εχτές δημιούργησαν ένα καυτό κλίμα, αντάξιο και καλύτερο των οπαδών της Μεσογείου και έσπρωξαν την ομάδα τους μέχρι το τέλος πολύ κοντά στη νίκη. Η αρμάδα του σκακιστή όμως προσθέτει σιγά-σιγά στο παιχνίδι της ένα ακόμα στοιχείο που είναι αποτέλεσμα μιας καλοδουλεμένης προσπάθειας όλων και που ήταν το βασικό μας χαρακτηριστικό στα χρόνια που μεσουράνησε ο Βασίλης: η refuse to lose νοοτροπία, απόρροια μια ιδιαίτερης συλλογικότητας (για παράδειγμα, κανένας δεν παίζει για τη στατιστική του), της ιδιαίτερης ψυχραιμίας στα τελευταία κρίσιμα λεπτά (η Ζαλγκίρις στο 4ο δεκάλεπτο μας πήγε 23-13, αλλά κανείς δεν έδωσε την εντύπωση ότι έτρεμαν τα πόδια του) και φυσικά της ικανότητας του Μπαρτζώκα να διαβάζει τι πάει να συμβεί εγκαίρως και να προλαβαίνει την καταστροφή. Το έκανε χτες, το έκανε την περασμένη εβδομάδα, διατηρώντας τον απόλυτο έλεγχο της ομάδας και τους ρυθμούς χαμηλά στα τάιμ άουτ. Στα παραπάνω προστίθεται η υπεραξία του Σάσα (25π. 8ρ. 9/9 δίποντα what the fuck) που όχι απλά θα είναι ο MVP της regular season αλλά μάλλον και ο παίχτης με το υψηλότερο PIR στην ιστορία της ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα! Χτες στην τελευταία επίθεση, η close out ιδέα απέτυχε και βγήκε τελικά ένα πολύ δύσκολο σουτ από τη γωνία που ο Βέζε φρόντισε να στείλει στο στόχο με μοναδικό ήχο το χλατς και τη...σιγή που επικράτησε αμέσως μετά στην κερκίδα των 15 χιλιάδων λιθουανών. Δεν αποτελεί πλέον είδηση αυτό που κάνει ο Σάσα, είναι όμως είδηση η σταθερότητα στο σκοράρισμα και η προσφορά στην άμυνα του Σακίλ (18π. 6 κερδισμένα φάουλ, μόλις 1 λάθος). Ο Αμερικανός SG έχει υπερκαλύψει στα τελευταία 10 ματς το κενό στο σκοράρισμα του Κάνααν και αναδεικνύεται σε κεντρικό πρωταγωνιστή της προσπάθειας της ομάδας. Μια που ανέφερα τον Ησαϊα: ξεχάστε το σκορ από αυτόν, ή καλύτερα μην το περιμένετε, δεν αποκτήθηκε για το σκοπό αυτό και παρόλο που εμφανώς υστερεί στο τομέα των πόντων και των ασίστ, η παρουσία του στο παρκέ είναι καταλυτική για να χτίζονται οι διαφορές. Χτες είχε σίγουρα μέτρια παρουσία αλλά αυτό που κάνει στην άμυνα και το spacing που δημιουργεί, κάνει το σύνολο να αποδίδει καλύτερα (+8 στο plus-minus, που σημαίνει ότι η ομάδα παίζει καλύτερα με αυτόν στο παρκέ). Αν βρεθεί δε σε μέρα, θα κάνει ζημιές αλλά δεν υπάρχει λόγος να τον κράζουμε συνέχεια αφού ο ρόλος του είναι άλλος. Όπως έλεγα στην αρχή, το κακό επιθετικά μας βράδυ ήταν αποτέλεσμα 2 βασικών παραμέτρων: 1. Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα που σε 11 παιχνίδια φέτος βρέθηκε να χάνει με περισσότερους από 10 πόντους στο 3ο δεκάλεπτο, αλλά επέστρεψε και διεκδίκησε τη νίκη, όπως ακριβώς έκανε χτες. Πως το κατάφεραν; Άφησαν τη μπάλα να βγει έξω ύστερα από εξουθενωτική άμυνα πάνω στον άσο και έτσι πολλές από τις επιθέσεις μας ήταν κοντά στο τέλος των 24", βεβιασμένες αλλά και εκνευριστικά άστοχες ακόμη και σε μπλανκ ελεύθερα τρίποντα. Πήραν το ρίσκο και εν μέρει δικαιώθηκαν. 2. Όταν επιτέλους ξεφύγαμε στο σκορ (45-59 στο 28') κυρίως χάρη στην παρουσία του Σακ και του Φαλ που έκανε ό,τι ήθελε στη ρακέτα (6π.4ρ.7ασίστ-ρεκόρ καριέρας), φάνηκε ότι το ματς θα ήταν κατήφορος και εκεί έγινε το λάθος να το θεωρήσουμε λήξαν και να ξαναβάλουμε τους Λιθουανούς στη διεκδίκηση της νίκης. Η απώλεια αυτοσυγκέντρωσης και η χαλαρότητα του 4ου δεκαλέπτου θα μπορούσε να μας στοιχίσει το ροζ φύλλο. Στο τελευταίο αυτό κομμάτι συνίσταται και το μεγάλο μας όπλο για τη συνέχεια, ένα όπλο που δεν αποτυπώνεται σε καμία στατιστική και που μας δίνει ένα απεριόριστο περιθώριο βελτίωσης: η ικανότητα μας να παραμείνουμε προσηλώμένοι στο στόχο. Πριν 2 μήνες αυτό το ματς θα είχε χαθεί, μπροστά σε τέτοιο κοινό, με τέτοια ορμή και με το μομέντουμ ξεκάθαρα εναντίον. Χτες δεν χάθηκε γιατί η ομάδα συνεχίζει να ωριμάζει και να αποδίδει ακόμα και σε άσχημα επιθετικά ή και αμυντικά βράδια. Η αυτοσυγκέντρωση και η ψυχραιμία στο τέλος μας είχαν στοιχίσει πέρσι στο Βελιγράδι, αλλά η δουλειά του Μπαρτζώκα στο κομμάτι αυτό είναι συγκλονιστική, όπως και η βελτίωση μας. Ο Θρύλος έχει 11 νίκες στα τελευταία 12 ματς και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα έχει πλεονέκτημα έδρας. Η πρωτιά προσωπικά με αφήνει σχεδόν αδιάφορο πέρα από το γόητρο, αφού ουσιαστικά δεν μεταφράζεται σε κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα και επιπλέον δεν ξέρω καν αν μας ταιριάζει δεδομένου ότι σχεδόν ποτέ ο πρώτος δεν πήρε την κούπα. Τα Φ4 είναι ματς πολύ ειδικών συνθηκών και καμία σχέση δεν έχουν με τα πλέι οφ ή με την regular season. Πραγματικά δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν, οι άλλοι μας τρέμουν και θα βάλουν θεούς και δαίμονες για να μην μας έχουν απέναντι τους. Αν παραμείνουμε υγιείς και κυρίως αν δεν πάρουν τα μυαλά μας αέρα, ο ουρανός θα είναι το ταβάνι μας. ΥΓ1. Καλή η διαιτησία των Ρίζικ, Γκαρσία και Λεθκάνο. Καιρό είχα να περάσω ένα σχεδόν ολόκληρο ματς, χωρίς να ασχοληθώ καθόλου με την διαιτητική τριάδα. ΥΓ2. Την ερχόμενη εβδομάδα έχουμε ένα πολύ δυνατό τεστ με έναν από τους πιθανούς αντιπάλους μας στα πλέι οφ, την Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς στο Βελιγράδι, ενώ αυτή την Κυριακή πάμε ΟΑΚΑ για το ματς πρωταθλήματος με το βάζελο. Δυο ματς φωτιά, φάρος για τη συνέχεια (καλό θα είναι να μην τους υποτιμήσουμε). Να περνάτε όμορφα. Περιμένω τα δικά σας σχόλια και παρατηρήσεις εδώ: @Μέλη