Άρτζυ

Επειδη τα διαφορα μποτακια σε διαφορα σαιτ τυπου βοθροσαιτ και τα λαχανα οι οπαδοι του ζελα εχουν βγει απο χθες και μας πρηζουν για το ποσες βολες παιρνει ο Ολυμπιακος σε καθε παιχνιδι, για το ποσες εχει βαρεσει ο Βεζενκοφ, ο Ναν κτλ ας δουμε λιγο καποια επισημα στατιστικα απο το πιο επισημο σαιτ, αυτο της Ευρωλιγκας. Σε 21 ματς φετος ο Ολυμπιακος εχει εκτελεσει 457 βολες, πραγμα που σημαινει οτι σουταρει σχεδον 21 βολες ανα παιχνιδι. Συμφωνα με τους αδικημενους Παναθηναικους θα περιμενε κανεις η ομαδα τους να εχει παρα πολυ λιγοτερες. Η αληθεια βεβαια ειναι οτι ο Παναθηναικος σε αυτα τα 21 ματς εχει σουταρει 401 βολες. Ποια ειναι λοιπον η διαφορα τους? 56 βολες. Αν το συγκεκριμενο νουμερο το διαιρεσεις με τον αριθμο των αγωνιστικων η διαφορα των δυο ομαδων ειναι λιγοτερες απο 3 βολες ανα παιχνιδι... Παμε να δουμε τωρα το ποσα φαουλ κερδιζει μεσο ορο η καθε ομαδα και ποσα φαουλ κανει. Ο Ολυμπιακος φετος κερδιζει 20,8 φαουλ ανα παιχνιδι και κανει 18,7 φαουλ ανα παιχνιδι. Ο Παναθηναικος κερδιζει 20,9 φαουλ ανα παιχνιδι και κανει 17,7 φαουλ ανα παιχνιδι. Ποσα φαουλ αραγε παιρνει ο Βεζενκοφ ανα ματς και ποσα ο Ναν η ο Λεσορ? Για να δουμε... Ο Βεζενκοφ παιρνει 3,6 φαουλ ανα ματς και κανει 1,1 και ο Ναν παιρνει 4 φαουλ ανα ματς και κανει 2,8 ενω ο Λεσορ μεχρι να τραυματιστει επαιρνε 5 φαουλ ανα ματς και εκανε 2,2. Ειναι τελικα τοσο τεραστια η διαφορα στην αντιμετωπιση των δυο ομαδων απο τους διαιτητες? Η μηπως εχει βαλει ο γνωστος ιδιοκτητης, ολα τα ΑΡΔακια του εικοσαρικου να προσπαθησουν να πεισουν τον κοσμο οτι ο Ολυμπιακος σπρωχνεται απο την διαιτησια φετος? Τα συμπερασματα δικα σας. Υ.Γ.1 Για φωτογραφια διαλεξα ετσι μια τυχαια..... Υ.Γ.2 Τα νουμερα που αναφερω παραπανω μπορειτε ευκολα να τα βρειτε στο επισημο σαιτ της λιγκας.

ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ - ΡΟΣΤΕΡ 2024-2025 Χαιρετώ τους σύγαυρους αναγνώστες του redball.gr. Θα προσπαθήσω με αυτό το άρθρο να αναλύσω τις μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας μας αυτό το καλοκαίρι. Η ομάδα μας όσο κι αν μας πήρε καιρό να το συνειδητοποιήσουμε μπήκε σε αυτό το μεταγραφικό παζάρι ως κάτοχος του Conference League. Ως κάτοχοι λοιπόν της συγκεκριμένης διοργάνωσης είχαμε το προνόμιο φέτος να μην παίξουμε προκριματικά και να αγωνιστούμε απευθείας στο διευρυμένο Europa League στην φάση του ενιαίου ομίλου. Αυτό σήμαινε ότι οι Ευρωπαικές μας υποχρεώσεις θα ξεκινούσαν στα τέλη Σεπτεμβρίου και η ομάδα μας θα είχε όλο το χρόνο ελεύθερο να ολοκληρώσει τις μεταγραφικές της κινήσεις ως τις 4 Σεπτεμβρίου καταλυτική ημερομηνία για την δήλωση της Ευρωπαικής λίστας. Πολλοί συνοπαδοί μας σκέφτηκαν ότι είναι ευκαιρία το ρόστερ να κλείσει νωρίς, να παρθούν οι παίκτες πριν αρχίσει η προετοιμασία και να γίνει ακόμη μία υπέρβαση ως κάτοχοι Ευρωπαικού τροπαίου και σε συνδυασμό με την συμπλήρωση των 100 χρόνων ιστορίας του συλλόγου. Βέβαια υπήρχαν πολλές εκκρεμότητες από την περσινή χρονιά, με παίκτες δανεικούς που πρόσφεραν τα μέγιστα στην κατάκτηση του Ευρωπαικού, με παίκτες που έληγαν τα συμβόλαια τους και με πάρα πολλούς παίκτες που έπρεπε να αποχωρήσουν από την ομάδα γιατί δεν υπολογίζονταν. Επίσης έπρεπε να ενταχθούν στην ομάδα σταδιακά και κάποια από τα παιδιά της χρυσής γενιάς της Κ19 που κατέκτησαν την ίδια χρονιά με την πρώτη ομάδα και μάλιστα λίγες μέρες νωρίτερα το Youth League δηλαδή το Champions League των νέων. Επιθυμίες του προπονητή ήταν να μείνουν αν γίνεται όλοι οι παίκτες που στηρίχθηκε σε αυτή τη πορεία άλλα το ρόστερ να μην ξεπερνάει τα 25 άτομα χωρίς τους 4 τερματοφύλακες. Σε αυτό το άρθρο δεν θα αναλύσω για ποιον λόγο δεν ήρθε Ποντένσε η ο Όρτα, δεν ανανέωσε ο Φορτούνης, γιατί πήραμε τον Ολιβέιρα και όχι τον Ουνάχι και άλλα τέτοια ζητήματα. Θα πω την άποψη μου αν ερωτηθώ από κάποιον φίλο στα σχόλια από κάτω από το άρθρο. Θα δούμε ποιοι ήρθαν, τα ποσά που δαπανήθηκαν και ποιοι έφυγαν. Θα προσπαθήσω στο τέλος να κάνω και μια σύγκριση ανά θέση του περσινού με το φετινό ρόστερ για να δούμε σε ποιά θέση ενισχυθήκαμε και σε ποια θέση ίσως να υστερούμε από πέρσι. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε τους παίκτες που ήρθαν στην ομάδα. Να σημειωθεί ότι σε σχέση με την περσινή βασική ενδεκάδα που στηρίχθηκε ως επί το πλείστον ο προπονητής στα Ευρωπαικά παιχνίδια έμειναν οι 8 από τους 11 παίκτες. Δεν συνεχίζουν οι Ποντένσε, Ιμπόρα και Φορτούνης. Στους δύο επόμενους πίνακες θα δούμε ότι αποχώρησαν από τον Ολυμπιακό 29 παίκτες. Παίκτες που για πολλά χρόνια δεν υπολογίζονταν, παίκτες που ήταν στην ομάδα Β που διαλύθηκε, παίκτες που ήταν δανεικοί σε άλλες ομάδες και φέτος έπρεπε να επιστρέψουν. Βλέπουμε και από τους παίκτες που έμειναν και από τον μεγάλο αριθμό αυτών που αποχώρησαν ότι 2 βασικά θέλω του προπονητή έγιναν πράξη. Πρώτον ότι έμεινε ένα μεγάλο μέρος του βασικού κορμού της ομάδας και δεύτερον το ολιγομελές ρόστερ. Σημαντικό στοιχείο ότι δεν συνεχίζουν στην ομάδα δυο παίκτες που προσέφεραν τα μέγιστα στην περσινή μας πορεία με πολλά γκολ και πολλές ασίστ ο Ποντένσε και ο Φορτούνης. Για τους δικούς τους λόγους αποφάσισαν να συνεχίσουν την καριέρα τους στο πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας. Πάμε να δούμε λοιπόν το τελικό ρόστερ της ομάδας για τη νέα σεζόν άνα θέση. Στην θέση του τερματοφύλακα μείναμε με το περσινό μας δίδυμο τον Τζολάκη ως βασικό και τον Πασχαλάκη ως δεύτερο και ήρθε ως ελεύθερος για τρίτος τερματοφύλακας ο Αναγνωστόπουλος που πέρσι έπαιζε στην Κηφισιά. Στην θέση του δεξιού μπακ, σαν βασικός μένει ο Ροντινέι και την θέση του Κίνι πήρε ο Κοστίνια ένας νεαρός και εξελίξιμος Πορτογάλος που ψηφίστηκε από τους προπονητές και τους παίκτες ως ο καλύτερος δεξιός μπακ του Πορτογαλικού πρωταθλήματος. Στην θέση του αριστερού μπακ, έμεινε ο Ορτέγκα, έφυγε ο Ομάρ Ρίτσαρντς και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα ο Αποστολόπουλος που ήταν πέρσι στον Ολυμπιακό Β. Ο προπονητής δείχνει να του έχει εμπιστοσύνη για να καλύψει την θέση πίσω απο τον Ορτέγκα. Στα στόπερ η σημαντικότερη κίνηση ήταν ο ερχομός ξανά του Κάρμο με την μορφή δανεισμού από την Νότιγχαμ Φόρεστ. Ένος παίκτη που μεταμόρφωσε πέρσι την άμυνα μας και προσέφερε τα μέγιστα στην κατάκτηση του Ευρωπαικού τροπαίου. Έμεινε ο Ρέτσος, ο Μπιανκόν και ο Ντοι, εφυγαν οι Βέζο και Άμπι και αποκτήθηκε ο Πιρόλα ένας νεαρός αριστεροπόδαρος στόπερ αρχηγός της Κ21 της Ιταλίας. Επίσης προωθήθηκε από την Κ19 ο Κουτσίδης που αν είναι ο πιτσιρικάς γερός και δουλέψει μπορεί να γίνει ότι καλύτερο έχουμε δει σε Έλληνα στόπερ στην ομάδα μας. Στο κέντρο του γηπέδου έμειναν οι Έσε, Τσικίνιο, έφυγαν οι Ιμπόρα, Αλεξανδρόπουλος, Μαντί Καμαρά, Καρβάλιο, Όρτα και Φορτούνης και ήρθαν οι Γκαρθία, Στάμενιτς και Ολιβέιρα. Επίσης ο προπονητής δείχνει να υπολογίζει περισσότερο σε αυτή τη θέση τον Ντοι παρά σε αυτή του στοπερ που έπαιζε πέρσι. Επίσης προωθήθηκαν απο την Κ19 οι Μουζακίτης και Μπακούλας. Στην θέση των ακραίων πιθετικών η των εξτρέμ όπως συνηθίζεται έμεινε ο Ζέλσον Μάρτινς και ο Μασούρας, έφυγαν οι Καμπράλ και Ποντένσε και ήρθαν στη θέση τους ο Γουίλιαν και ο Βέλντε. Από την Κ19 προωθήθηκε και ο Παπακανέλλος. Στους φορ έμεινε ο πρώτος σκόρερ του Conference League ο παίκτης που στα νοκ άουτ έσπασε όλα τα κοντέρ ο Ελ Καμπί, έφυγε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Γιουσεφ Ελ Αραμπι, ο Ναβαρο και ο Γιόβετιτς και ήρθε ο Γιάρεμτσουκ. Απο την Κ19 προωθήθηκε ο Κωστούλας. Έτσι με μία πρόχειρη ανάλυση θεωρώ ότι στη θέση του δεξιού μπακ ενισχυθήκαμε, στην θέση του αριστερού μπακ ίσως μας έπαιρνε να πάρουμε έναν παίκτη πιο ενδεκαδάτο από τον Αποστολόπουλο και για να έχουμε μια καλύτερη λύση πίσω από τον Ορτέγκα αλλά και για του βάζει περισσότερη πίεση και να μην νιώθει ότι έχει καπαρωμένη τη θέση. Στο κέντρο νομίζω ότι έχουμε περισσότερες λύσεις από πέρσι. ‘Εσε. Γκαρθία, Ντόι, Στάμενιτς, Τσικίνιο και Ολιβέιρα συνθέτουν μία εξάδα που δίνει την δυνατότητα στον προπονητή να δοκιμάσει σχήματα με 2 εξάρια και 1 οκτάρι, με 1 εξάρι και 2 οκτάρια, με τον Τσικίνιο σαν ψευτοδεκάρι για να πιέζει μπροστά, με τον Τσικίνιο σαν οκτάρι και τον Γουίλιαν η τον Γιάρεμτσουκ δεύτερο επιθετικό. Στα εξτρέμ ο Ζέλσον Μάρτινς έχοντας κάνει προετοιμασία δείχνει σαν μία νέα μεταγραφή. Πολύ σημαντική η απώλεια του Ποντένσε άλλα μέχρι στιγμής ο Βέλντε δείχνει καλά στοιχεία. Δεν έχει το ένας με έναν του κοντού αλλά πατάει περισσότερο περιοχή και έχει πολύ καλά τελειώματα. Επίσης ο Γουίλιαν είναι ένας καταπληκτικός παίκτης που ξεκινάει κι αυτός από το πλάι όπως συνήθιζε ο προπονητής να χρησιμοποιεί τον Φορτούνη. Η ηλικία του δεν με απασχολεί καθόλου γιατί έχει δείξει ότι μπορεί να σταθεί σε υψηλότατο επίπεδο στα γήπεδα της Πρεμιερ Λιγκ στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου. Ο Μασουρίνιο η αδυναμία μου θα έρχεται από τον πάγκο να δίνει ασίστ και γκολ όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια και ο Παπακανέλλος θα πάρει κι αυτός τις ευκαιρίες του να δείξει το τεράστιο ταλέντο του. Τέλος στους επιθετικούς πιστεύω ότι υπάρχει σαφής αναβάθμιση του Γιάρεμτσουκ με τον Ναβάρο που πέρασε και δεν ακούμπησε, ο Ελ Αραμπί μεγάλωσε δυστυχώς και ο Γιόβετιτς αποφάσισε να αποχωρήσει για νέες περιπέτειες. Ο Κωστούλας θα πάρει χρόνο συμμετοχής και πιστεύω αν βγάλει από πάνω του το βάρος των προσδοκιών που δημιουργήθηκαν από τα γκολ και τις εμφανίσεις που έκανε με την Κ19 θα προσφέρει και στην πρώτη ομάδα. Το μεγάλο πλεονέκτημα και φέτος αυτής της ομάδας είναι ο προπονητής μας. Δεν ξέρω στο τέλος αν αυτή η ομάδα θα είναι καλύτερη από την περσινή, δεν ξέρω αν θα πάρει πρωτάθλημα, αν θα κάνει καλή πορεία στο Γιουρόπα, αν θα βγουν οι μεταγραφές που άλλες τις περιμένεις και δεν σου βγαίνουν κι άλλες δεν έχεις μεγάλες προσδοκίες και σε εκπλήσουν ευχάριστα, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι ο προπονητής θα βγάλει και φέτος τον καλύτερο εαυτό από όλους και θα τους έχει μία γροθιά στα αποδυτήρια. Θα ήθελα να μάθω τις σκέψεις σας για τον μεταγραφικό μας σχεδιασμό, να κάνουμε μια εποικοδομητική συζήτηση στα σχόλια. Καλή αγωνιστική χρονιά να έχουμε. ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

11 ημέρες μετά τον ανεπανάληπτο θρίαμβο της ομάδας μας με την κατάκτηση του Conference League και ακόμη προσπαθώ να βάλω σε μία τάξη τις χιλιάδες σκέψεις που πέρασαν και ακόμη περνάνε από το μυαλό μου, για να γράψω αυτό το άρθρο. Δεν νομίζω να το καταφέρω σύντομα οπότε θα προσπαθήσω όσο μπορώ να περιγράψω έστω τα συναισθήματα μου την ήμερα του αγώνα, την πορεία προς το γήπεδο, την στιγμή του γκολ, την στιγμή της λήξης, τα ξέφρενα πανηγύρια, όσο αυτό είναι εφικτό. Είναι γνωστό στους φίλους εδώ στο φόρουμ μας ότι είμαι πιο πολύ ποδοσφαιρικός παρά μπασκετικός οπαδός. Λίγο πολύ όλοι μας από το ποδόσφαιρο ξεκινήσαμε την καψούρα μας για τον Θρύλο, ειδικά εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Τα 51 μου χρόνια με έχουν οδηγήσει να ζήσω πολλές καλές και άσχημες στιγμές με το ποδοσφαιρικό τμήμα. Από 5 χρονών ο πατέρας μου με μύησε στα σκαλοπάτια και στα τσιμέντα, μεγάλωσα με Λεμονή, Κουσουλάκη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Ξανθόπουλο, Νοβοσέλατς, Άλστρομ, Σαργκάνη, μετέπειτα Αναστόπουλο, Μητρόπουλο, Περσία, Αποστολάκη. Έζησα την εποχή που ο καπετάνιος μας έπαιρνε όποιον παίκτη ήθελε. Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Γαλάκο, μετέπειτα τον Αποστολάκη. Έζησα τα πέτρινα χρόνια, την περίοδο Κοσκωτά, την περίοδο Σαλιαρέλη, την ομαδάρα του Μπλαχίν με τα Ρώσικα Μινγκ, τον Ντέταρι, τον βούβαλο τον Φούνες, την ανάσταση του ποδοσφαιρικού τμήματος με τον Σωκράτη Κόκκαλη, παικταράδες σαν τον Καρεμπέ, τον Ζιοβάνι, τον Ριβάλντο, τον Στολτίδη, τον Τζόλε, τον Γιαννακόπουλο την ανάλογη συνέχεια με Μαρινάκη με Σαβιόλα, Αμπιντάλ, Χάμες, Μαρσελο, Φορτούνη, Τσιμίκα. Η αλήθεια είναι ότι στην Ευρώπη μπορεί να είχαμε τεράστιες βραδιές με ιστορικές νίκες, 2-0 τον μεγάλο Άγιαξ με τα 2 γκολ του Νικόλα, τον αποκλεισμό της μεγάλης ομάδας της Κάλιαρι του Τζίτζι Ρίβα, μπορεί να είχαμε υποτάξει κατά καιρούς τεράστιες ομάδες σαν την Ρεάλ Μαδρίτης, την Γιουβέντους, την Ατλέτικο Μαδρίτης, την Λίβερπουλ, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Μπενφίκα, τον Άγιαξ άλλα πάντα κάτι έλειπε για να ολοκληρωθεί το παραμύθι και να έχει αυτό το ευτυχισμένο τέλος. Παλαιότερα ήταν επικές σφαγές όπως του Παλοτάι στην Πάτρα με την Άντερλεχτ, όπως με το χέρι του Ρομπέρτο Κάρλος με την Ρεάλ στην Μαδρίτη και τον ανεκδιήγητο Γερμανό Μερκ, όπως το 0-0 στο Καραισκάκη με την Ρεάλ Μαδρίτης και αυτή τη φορά τον άλλο Γερμανό τον Κρουγκ να πνίγει πέναλτι και αποβολή του Κανιθάρες στον Γιαννακόπουλο μόλις στο 5ο λεπτό, η σφαγή στη Λυών με το ακυρωθέν γκολ του Ζιοβάνι και το πέναλτι που δεν έδωσαν στον Άλβες που μας στέρησε την πρόκριση από τους ομίλους και άλλες πολλές περιπτώσεις που για να τις αναφέρω όλες πρέπει να γράψω δέκα σελίδες άρθρο. Πολλές φορές ήταν η τύχη που μας είχε γυρίσει την πλάτη, τα ατομικά λάθη, οι συγκυρίες. Ο αέρας που σταμάτησε την μπάλα και την κατέβασε στα πόδια του Κόντε, η ασυνεννοησία Ελευθερόπουλου και Μπερμούδες στο Ριαθόρ με την Λα Κορούνια, η διπλή ευκαιρία Φουστέρ και Τσόρι στο Μάνστεστερ, το μπλακ άουτ στα τελευταία λεπτά με την Μέταλιστ στο Καραισκάκη, τα ελάχιστα εκατοστά οφσάιντ στο Μολινό με τους Γουλβς. Την φετινή χρονιά ήταν σαν η μοίρα να μας τα γύρισε όλα πίσω. Εξαιρετικές διαιτησίες στην φάση των νοκ άουτ, γκολ στα πρώτα λεπτά της Φερεντσβάρος που δεν μέτρησε για λίγα εκατοστά, γκολ της Άστον Βίλα στο πρώτο παιχνίδι που δεν μέτρησε για επιθετικό φάουλ, 2 γκολ στο όριο του οφσάιντ που μέτρησαν του Ελ Καμπί και στο πρώτο και στο δεύτερο ματς με την Βίλα, γκολ της Φιορεντίνα στον τελικό που ακυρώνεται ως οφσάιντ και το γκολ του Ελ Καμπί στο 115 με 4 λεπτά αναμονή να μετράει για λίγα εκατοστά. Είναι όντως σαν να μας τα γύρισε όλα η μοίρα πίσω. Ευτύχησα να είμαι μέσα στους 20.000 Ολυμπιακούς που έζησαν από κοντά την κατάληξη αυτού του ερυθρόλευκου παραμυθιού. Είναι αυτό που τις προηγούμενες μέρες που δεν είχα λάβει το πολυπόθητο mail με το εισιτήριο με είχε κάνει να νιώθω χάλια, είναι η απίστευτη χαρά που ένιωσα μόλις κληρώθηκα στους επιλαχόντες λίγα λεπτά πριν τον ημιτελικό της Ευρωλίγκας με την Ρεάλ στο σπίτι του Λευτέρη του προέδρου, είναι η προσμονή του τελικού την προηγούμενη ημέρα που με έκανε να κοιμηθώ ελάχιστα, είναι η μέρα του αγώνα που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στη δουλειά με τίποτα και περίμενα πως και πως να πάω σπίτι να κάνω ένα μπάνιο, να φάω και να ξεκινήσω για ΣΕΦ που θα μαζευόμασταν για να πάμε στο γήπεδο. Μέτα η συγκέντρωση στο ΣΕΦ, τα συνθήματα, η προσμονή για να μπεις στα τρένα, οι στιγμές στην μεταλλική πεζογέφυρα που έβλεπες τον κόσμο που περίμενε από κάτω και τρελενόσουν, τα συνθήματα μέσα στο τρένο, η πορεία από τον Περισσό εώς το γήπεδο, η φοβερή ταλαιπωρία στο πρώτο σημείο ελέγχου, η στιγμή που μπαίνεις τελικά στο γήπεδο και συνειδητοποιείς ότι σε λιγότερο από μία ώρα θα γίνει πραγματικότητα το όνειρο που τραγουδάς στο σύνθημα για χρόνια. Θα δεις μαζί με τους νεκρούς μας τον Θρύλο μας στον τελικό. Κάπου εκεί ήταν και ο πατέρας μου, κάπου εκεί ήταν και τα αδέρφια μας, ο Νικόλας ο Αλέφαντος, ο Ατίλλιο, ο Σάββας Θεοδωρίδης. Πολλοί απόρησαν με την έλλειψη ενέργειας από τον κόσμο, η ταλαιπωρία ήταν σαφώς μεγάλη, η αγωνία ακόμη μεγαλύτερη, προσπαθούσαμε όμως όλοι. Στο γκολ έζησα κάτι που δεν το είχα ξαναζήσει ποτέ στη ζωή μου. Δεν νομίζω να έχω ξαναφωνάξει ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ στη ζωή μου τόσο δυνατά και για τόσο μεγάλη διάρκεια. Αγκαλιαζόμασταν με τους φίλους μας, με τους άγνωστους διπλανούς μας, έβλεπες δίπλα σου δακρυσμένος την συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών μας να κλαίει. Περνούσαν από μπροστά σου όλες αυτές οι στιγμές που ανέφερα παραπάνω και μας είχαν στερήσει αυτό το συναίσθημα όλα αυτά τα χρόνια. Και μετά αυτή η αναμονή που σκότωνε, η αναμονή για την απόφαση του ΒΑΡ που έκανε τα 4 αυτά λεπτά να μοιάζουν αιώνες. Που σκέφτεσαι, όχι πάλι, δεν γίνεται. Δεν μπορεί σε μία χρονιά που έχει κυλήσει έτσι να φτάσεις πάλι στην πηγή και να μην πιεις νερό. Σκεφτόμουν τον χαμένο τελικό που έζησα στο Κάουνας, τον χαμένο τελικό φέτος στο γυναικείο πόλο, τον χαμένο ημιτελικό στο Βερολίνο, τον χαμένο τελικό πριν λίγες μέρες στα πέναλτι στο χάντμπολ και λέω όχι πάλι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μετρήσει. Είπαμε φέτος η μοίρα θα μας τα γυρίσει όλα πίσω. Και ο διαιτητής δείχνει σέντρα και ξανά κλάματα και ξανά πανηγύρια. Εκεί σιγουρεύτηκα ότι δεν το χάνουμε. Ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτό το Ευρωπαικό να μην καταλήξει στο λιμάνι του. Η τελευταία ευκαιρία της Φιορεντίνα μου έφερε στην μνήμη την ευκαιρία του Ομπαμεγιάνκ στο Έμιρειτς αλλά ο τεράστιος Κάρμο και ο απίθανος Ιμπόρα την τελειώσαν κι αυτή τη φάση. Έπειτα οι φωνές από παντού, εληξεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε, σφυυυυυυυυυυρα τοοοοοοοοοοο, σήκωσε το, το γαμημενο, δεν μπορω, δεν μπορω να περιμενω. Και έρχεται το σφύριγμα της λήξης και νιώθεις κάτι απίστευτο, κάτι που δεν έχεις ξανανιώσει στο ποδόσφαιρο και που μπορεί να μην ένιωθες και ποτέ σου. Μετά οι πανηγυρισμοί από τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο, η απονομή, ο δρόμος του γυρισμού, η νέα ταλαιπωρία μέχρι να επιβιβαστούμε στο τρένο του γυρισμού αλλά ποιον ένοιαζε εκείνη τη στιγμή? Ούτε η απίστευτη ζέστη μέσα στους συρμούς που είχαμε στριμωχθεί μέχρι να φτάσουμε Φάληρο. Βλέπαμε όλοι τους πανηγυρισμούς από τον Πειραιά, βλέπαμε τα στιγμιότυπα του τελικού με την μετάδοση του Θαναηλάκη, δεν θα κοιμόμασταν σήμερα. Ευτυχώς είχα προβλέψει να πάρω άδεια από τη δουλειά την επόμενη μέρα. Δεν άντεξα όμως να πάω και στο Δημοτικό θέατρο. Είχα ξυπνήσει από τις 5.30 το πρωί, με σκάρτες 3 ώρες ύπνο και ήμουν όρθιος σχεδόν 11 ώρες μέχρι τις 4 το πρωί που έφτασα σπίτι. Βιντεάκια, live εκπομπές, συνεντεύξεις, στιγμιότυπα μέχρι που ξημέρωσε και είπαμε να κοιμηθούμε και λίγο για να συνεχίσουμε απτόητοι τις επόμενες ημέρες. Δεν σας το κρύβω, 11 μέρες μετά ακόμη βιντεάκια βλέπω. Σαν επίλογο θα ήθελα να σας μεταφέρω κάτι που με συγκλόνισε. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου εκτός από την εμπειρία που σας μετέφερα, είναι αυτό που είδα όταν γυρίζαμε από την Φιλαδέλφεια προς τον Περισσό για να πάρουμε τα τρένα του γυρισμού. Ξαφνικά γυρνώ δίπλα μου και βλέπω ένα παλικάρι να έχει αγκαζέ και με αργά βήματα να συνοδεύει τον ηλικιωμένο πατέρα του? Παππού του? Δεν γνωρίζω ακριβώς. Ο οποίος μάλιστα ηλικιωμένος κρατούσε στο χέρι και ένα μπαστούνι από αυτά που έχουν οι τυφλοί συνάνθρωποι μας. Εκεί άδειασα εντελώς, ήθελα να σταματήσω να πάρω μια αγκαλιά το παλικάρι και να φιλήσω τα χέρια του παππού άλλα δεν ήθελα να τους φέρω σε δύσκολη θέση. Ξεροκατάπια, σκούπισα τα μάτια και συνέχισα τον δρόμο μου. Συγνώμη αν σας κούρασα, συγνώμη αν τα περισσότερα που έγραψα ήταν λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα όπως έλεγε και ο Σωκράτης, αλλά οι σκέψεις στο μυαλό μου είναι ακόμη ένα κουβάρι και ήταν δύσκολο να τις ξεμπερδέψω, να τις βάλω σε μία τάξη και να τις αποτυπώσω σε ένα άρθρο. ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Πολλές φορές όταν αναλαμβάνει ένας προπονητής στη μέση της περιόδου μία ομάδα χωρίς οι επιλογές των παικτών να είναι δικές του, λέμε εντάξει τι να κάνει κι αυτός? Προπονητής είναι, δεν είναι μάγος. Στην περίπτωση βέβαια του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ίσως να ισχύει και το αντίθετο. Μήπως δεν είναι προπονητής, αλλά μάγος? ‘Αλλωστε το επίθετο του, το Μεντιλίμπαρ θα μπορούσε άνετα να είναι όνομα μάγου. Αρκέτα πιασάρικο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα σε δύο μήνες έχει καταφέρει να μεταμορφώσει μια ποδοσφαιρική κολοκύθα σε άμαξα. Έναν ποδοσφαιρικό βάτραχο σε πρίγκηπα. Έχει μεταμορφώσει ένα ποδοσφαιρικό ανοσιούργημα χωρίς αρχή, μέση και τέλος σε μία ομάδα που ακόμη και με 8 αλλαγές από Πέμπτη σε Κυριακή να είναι συμπαγής και να ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Ένας προπονητής που όταν ανέλαβε είχε το δύσκολο έργο να πρέπει να πάρει αποτελέσματα και ταυτόχρονα να μάθει την ομάδα του, να αξιολογήσει το ρόστερ του και να προχωρήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μέσα σε ένα δίμηνο λοιπόν ο Μεντιλίμπαρ κατάφερε όχι μόνο να έχει την ομάδα στους 4 του Κόνφερενς και μέσα στο πρωτάθλημα, αλλά και να κερδίσει παίκτες που μέχρι τότε είτε είχαν παραγκωνιστεί, είτε δεν είχαν αποδώσει σύμφωνα με την αξία και τις προσδοκίες που είχε ο σύλλογος όταν τους απέκτησε. Παίκτες σαν τον Κωνσταντίνο Τζολάκη που είχε παίξει σε ελάχιστα παιχνίδια εώς τότε, ο προπονητής διέκρινε την ευχέρεια που έχει με την μπάλα στα πόδια και την οξυδέρκεια του να ψάχνει αμέσως τους συμπαίκτες του μόλις έχει στην κατοχή του την μπάλα και τον καθιέρωσε στο βασικό σχήμα. Ο μικρός από την πλευρά του άρπαξε την ευκαιρία και αποδείχθηκε κομβικός στην πορεία εώς τώρα με αποκορύφωμα την εκπληκτική του εμφάνιση στον επαναληπτικό με την Φενέρ στην Πόλη. Παίκτες σαν τον Στέφαν Γιόβετιτς που δείχνει με τον Μεντιλίμπαρ να έχει βρει την θέση του και την χρησιμότητα του στην ομαδα και να βοηθάει σε κομβικά παιχνίδια είτε παίζει βασικός, είτε μπαίνει ως αλλαγή. Σαν τον Βιθέντε Ιμπόρα που πολλές φορές χλευάστηκε από τότε που ήρθε και έχει δείξει ένα άλλο πρόσωπο με τον Βάσκο προπονητή. Σαν τον Ντανιέλ Ποντένσε που με τον Καρβαλιάλ ήταν σκιά του εαυτού του έχοντας σαφέστατο θέμα όπως φαινόταν. Σε αυτό το δίμηνο έχει καταφέρει να κερδίσει τους παίκτες του και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο του επίτευγμα. Είναι κομβικό σε μία ομάδα ο προπονητής να εμπνέει σεβασμό και να παίρνει το 100% ακόμη και αυτών που δεν κατάφεραν να δηλωθούν στην Ευρωπαική λίστα και πρέπει να τους χρησιμοποιήσει μόνο στο πρωτάθλημα. Ότι και να γίνει στην συνέχεια της σεζόν, είτε αποκλειστούμε από την Άστον Βίλα, είτε χάσουμε το πρωτάθλημα, είτε βγούμε τέταρτοι και μείνουμε εκτός Ευρώπης ο προπονητής το φετινό στοίχημα το έχει κερδίσει. Και το έχει εξαργυρώσει με ένα νέο συμβόλαιο το οποίο συμφωνήθηκε μετά την μεγάλη ήττα με 1-4 από την Μακάμπι στο Καραισκάκη. Μεγάλο μπράβο στον πρόεδρο που το ίδιο βράδυ μετά από μία ντροπιαστική για την ομάδα ήττα, φώναξε τον προπονητή στην σουίτα του και συμφώνησαν να πορευθούν μαζί και του χρόνου και να του δώσει εν λευκώ τα κλειδιά της ομάδας. Εκείνο το βράδυ και ο προπονητής πιστεύω απελευθερώθηκε και ένιωσε πιο άνετος και απερίσπαστος για να ολοκληρώσει το έργο του. Αυτά που πρέπει να γίνουν του χρόνου έχουμε καιρό να τα συζητήσουμε. Με το καλό να τελειώσει η χρονιά, να κάνουμε την σούμα και να δούμε τι καταφέραμε. Εγώ προσωπικά με τον Μεντιλίμπαρ στην ομάδα είμαι υπεραισιόδοξος και είμαι σίγουρος ότι η χρονιά που ο Θρύλος μας θα συμπληρώσει τα 100 του χρόνια θα είναι μαγική. Υ.Γ. Χίλια μπράβο στα πιτσιρικάκια μας που κατάφεραν να φέρουν στον Πειραιά το πρώτο Ευρωπαικό τρόπαιο στην ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος. Αυτά τα παιδιά κέρδισαν υπερομάδες με τεράστια προιστορία στις ακαδημίες τους, ομάδες σαν την Μπάγερν Μονάχου, την Ίντερ, την Μίλαν και τις Γαλλικές ομάδες που φημίζονται για την δουλεία που κάνουν στις μικρές ηλικίες. Έννοείται ότι ένα Ευρωπαικό τρόπαιο είναι από μόνη της μια τεράστια επιτυχία αλλά το μεγαλύτερο επίτευγμα είναι μέσα από τον σύλλογο αυτά τα παιδιά να παραμείνουν ταπεινά και να καταφέρουν να κάνουν το μεγάλο βήμα και να επανδρώσουν την μεγάλη ομάδα.

Θα ήθελα αρχικά να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο και τους υπόλοιπους admin για την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό μου, προτείνοντας μου να μπω κι εγώ στην παρέα τους. Μπορεί να παρακολουθώ χρόνια μπάσκετ, ομολογώ όμως ότι οι τεχνικές μου γνώσεις μου είναι κάπως περιορισμένες. Γι’αυτό και θα προσπαθήσω σε τακτά χρονικά διαστήματα να γράφω ορισμένες σκέψεις μου για το ποδοσφαιρικό μας τμήμα και φυσικά να κάνουμε μέσω αυτού και μια εποικοδομητική συζήτηση. Πριν από οποιαδήποτε ανάλυση σχετικά με ποιους παίκτες πήραμε (ποιους δεν πήραμε) και τι μπορεί αυτοί να δώσουν στην ομάδα, θέλω να θίξω ένα πάρα πολύ σημαντικό θέμα αυτό των ανανεώσεων κάποιων συμβολαίων που έπρεπε ο Ολυμπιακός να είχε τελειώσει αυτό το θέμα εδώ και πολύ καιρό. Ο Μαντί Καμαρά έχει δείξει εδώ και χρόνια ότι θέλει να παίξει σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα και δεν μου κάνει καμία εντύπωση ότι αρνήθηκε να ανανεώσει. Το πιο λογικό είναι να εξαντλήσει το συμβόλαιο του και να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν για την επόμενη ομάδα του που λέγεται ότι θα είναι η Λυών (αν δεν πέσει κατηγορία). Οι εξελίξεις με πρόλαβαν και ο Καμαρά ο οποίος για δεύτερη φορά σε μερικά χρόνια στο τέλος παρουσιάζονταν αδιάφορος τελικά υποβιβάστηκε στην δεύτερη ομάδα. Αλέξανδρος Πασχαλάκης. Ανανέωσε πρόσφατα για 2 χρόνια. Καλή εξέλιξη αν και προσωπικά θα προτιμούσα αν μπορούσαμε να παίρναμε Βλαχοδήμο που είναι σε νεότερη ηλικία και πληρέστερος τερματοφύλακας. Κωνσταντής Τζολάκης. Τόσα χρόνια με αυτό το παλικάρι δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη αν θα τον εμπιστευθούμε για βασικό τερματοφύλακα στον Ολυμπιακό η όχι. Δεν είναι πλέον 18 χρονών. Έχει φτάσει τα 21. Για μένα πρέπει η ομάδα να τον ανανεώσει και να τον δώσει μια χρονιά δανεικό (κατά προτίμηση στο εξωτερικό) για να πάρει μια φουλ γεμάτη χρονιά σαν πρώτος τερματοφύλακας και να δείξει αν μπορεί να ανταπεξέλθει. Ελοχεύει ο κίνδυνος να έχει κουραστεί να περιμένει την ευκαιρία του τόσα χρόνια από τον Ολυμπιακό και να μην ανανεώσει ούτε αυτός. Κώστας Φορτούνης. Το μεγαλύτερο ίσως κεφάλαιο αυτή τη στιγμή στην ομάδα και η μεγαλύτερη απόφαση που πρέπει να παρθεί. Στα καλά του ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής μακράν του δευτέρου, στα κακά του εκνευριστικός μέχρι αηδίας. Η αλήθεια είναι ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όλοι οι παίκτες πρέπει να τρέχουν και να μαρκάρουν. Ο Κώστας δεν μαρκάρει. Να θυμίσω ότι η καλύτερη χρονιά του Φορτούνη στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια είναι η πρώτη του Μαρτίνς. Είχε βρει ένα τρικ ο Πέδρο για να μην κοστίζει στην ομάδα το ότι ο Κώστας δεν μαρκάρει και δεν γυρίζει να καλύψει τον χώρο του. Όταν η ομάδα αμύνονταν πήγαινε τον Φορτούνη μπροστά στην θέση του σέντερ φορ να ενοχλεί τα αντίπαλα στόπερ και έφερνε στην θέση του πιο πίσω τον Γκερέρο που έτρεχε και κάλυπτε αυτήν την αδυναμία του Κωστα. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει και με τον Ναβάρο στην παρούσα φάση. Το θέμα είναι όμως αξίζει αυτή τη στιγμή ο Φορτούνης τα 2 εκατομμύρια ευρώ που ζητάει? Εγώ μάξιμουμ θα του έδινα ενάμιση μύριο. Να δούμε και τι θα πράξει η ομάδα. Γιώργος Μασούρας. Εμένα ως γνωστόν ο Γιώργος είναι η αδυναμία μου. Δεν το συζητώ ότι πρέπει να ανανεώσει. Δεν ξέρω αν υπάρχει απόσταση στο οικονομικό, αλλά Έλληνα παίκτη με αυτά τα νούμερα τα τελευταία χρόνια θα είναι ποδοσφαιρικό έγκλημα να μην τον ανανεώσεις. Έχω αλλάξει το συγκεκριμένο άρθρο 2 φορές εώς τώρα. Επειδή λόγω δουλειάς και δικής μου και του Λευτέρη έπρεπε να συντονιστούμε για να μου δείξει κάποια πραγματάκια σχετικά με το φόρουμ, πως ανεβάζουμε άρθρα κτλ πήγαμε λίγο πίσω και μας πρόλαβαν οι εξελίξεις. Αρχικά είχα γράψει για τους παίκτες που πήραμε, για το πόσο αργήσαμε, για την αντικατάσταση του Κορδόν με τον Πορτογάλο τεχνικό διευθυντή τον Άλβες αν θυμάμαι καλά. Μετά ήρθε αυτή η κάκιστη εικόνα και ήττα από τον βάζελο στην Λεωφόρο και τα έσβησα όλα. Έγραψα για τα εγκλήματα του Βαγγέλα και των παρατρεχάμενων που μας έφεραν αυτόν τον απίθανο γυρολόγο για προπονητή και τον “προέτρεπα” να τους στείλει όλους από εκεί που ήρθαν, να πάρει έναν σοβαρό προπονητή από τον Απρίλιο με σκοπό να δει ποιοι παίκτες του κάνουν, που πονάει η ομάδα και να κάνει τις μεταγραφές που πρέπει ΠΡΙΝ την έναρξη της προετοιμασίας. Ευτυχώς με ξαναπρόλαβαν οι εξελίξεις, έφυγε ο γυρολόγος κλόουν που μας φόρτωσε ο Άλβες για προπονητή, έφυγε και ο Άλβες, ήρθε ο Ντάρκο που ξέρει πολύ καλά την ομάδα και την ιδιοσυγκρασία της και επιτέλους ήρθε ένας σοβαρός προπονητής. Το μόνο καλό που έκαναν οι Άλβες και Καρβαλιάλ είναι ότι πρότειναν καλούς παίκτες. Ο Κάρμο είναι απίστευτη παικτούρα, Τσικίνιο και Όρτα πραγματικά μηχανάκια στο χώρο του κέντρου και ξέρουν καντάρια μπάλα, ο Βέζο είναι μια τίμια προσθήκη συμπληρωματικού στόπερ, λίγο αργός αλλά έμπειρος και ο Καμπράλ είναι τεχνίτης, έχει το ένας με έναν, είναι λίγο επιπόλαιος στην τελική προσπάθεια και στην τελική πάσα, μου θυμίζει Ποντένσε όταν είχε πρωτοέρθει αλλά πιστεύω θα στρώσει. Όσο για τον προπονητή έδειξε με το καλημέρα την τέραστια διαφορά ποιότητας με τους προκατόχους του. Όχι μόνο λόγω αποτελεσμάτων. Βλέπεις και την ομάδα πλέον μέσα στο γήπεδο. Βλέπεις τις γραμμές πιο κοντά η μία στην άλλη. Βλέπεις πλέον ότι η ομάδα δεν πιέζει άναρχα μέσα στο γήπεδο. Πιέζει στοχευμένα και με τρόπο που δεν αφήνει κενά. Βλέπεις παίκτες να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο. Βλέπεις να κάνει rotation και η ομάδα να μην χάνει από την ποιότητα της κι ας μην ξέρει καλά καλά όλους τους παίκτες. Βλέπεις την ομάδα να αμύνεται όλη μαζί και να μην πέφτει το βάρος και το ανάθεμα μόνο στους στόπερ και τα ακραία μπακ. Βέβαια για να τα πετύχεις όλα αυτά θέλεις και εργαλεία. Θέλεις τους κατάλληλους παίκτες. Όπως λέει και ο σοφός λαός “με πορδές δεν βάφονται αυγά” Δεν ξέρω που μπορούμε να φτάσουμε στην Ευρώπη. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Ειδικά για αυτό υπάρχουν και σοβαροί εξωγενείς παράγοντες. Δεν ξέρω καν αν θα τερματίσουμε σε θέση Ευρωπαικού εισιτηρίου. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο προπονητής πρέπει να ανανεώσει το καλοκαίρι καθώς έχει υπογράψει συμβόλαιο τεσσάρων μηνών έπειτα από προτροπή του. Ήθελε πρώτα να μας δει, να τον δούμε και μετά να αποφασίσουμε αν ταιριάζει ο ένας στον άλλον. Άλλο ένα στοιχείο που δείχνει την σοβαρότητα του. Επίσης πρέπει να γίνει προσπάθεια να αποκτηθούν οι δανεικοί παίκτες όπως ο Κάρμο, ο Ποντένσε, ο Όρτα και ο Αλεξανδρόπουλος. Ξέρω είναι πάρα πολλά τα λεφτά για όλους αλλά ειδικά Κάρμο δεν βρίσκεις εύκολα στην αγορά. Πρέπει να είναι οπωσδήποτε στο χτίσιμο της νέας χρονιάς. Ούτε Ποντένσε βρίσκεις εύκολα. Παίκτη τέτοιας ποιότητας που να αγαπάει την ομάδα και να θέλει να παίζει για αυτή. Επίσης αν μείνουν αυτοί οι παίκτες συν τους Τσικίνιο, Ζέλσον Μαρτινς και Βέζο που έχουν αγοραστεί θα έχεις έναν βασικό κορμό παικτών στην προετοιμασία και θα χρειάζεσαι μόνο μερικές πινελιές. Αυτά είχα να γράψω για αρχή, θα τα λέμε σχετικά συχνά από δω και πέρα και συγνώμη αν σας κούρασε το “σεντόνι”.