Severin

Εγώ είμαι Ολυμπιακός παιδιόθεν αφ ενός διότι ήταν και ο πατέρας μου και αφ εταίρου διότι η ομάδα φόραγε τα κόκκινα: κόκκινα φόραγαν η Man. Utd και η Milan επίσης. Μόλις έσκασε η Χούντα τα επίσημα χαρτιά του βαζελου έγραφαν ακόμη "Επίτημος προστάτης ο Βασιλεύς Καύλος, Επίτημο μέλος ο Διάδοχος Ψωλεντίνος". Τότε έγινα φανατικός. Ημουνα 13 ετών. The Kinks, Τhe Rolling Stones, The Doors, Beethoven, Miles Davis. Δεν κοίταξα ποτέ πίσω.

Eκανε τον καραγκιόζη στο ματς στο ΟΑΚΑ, γελωτοποιός κανονικός, οι βάζελοι γέλαγαν και του φώναζαν "κι άλλο! κι άλλο!" φίλοι φίλοι σου γαμώ και το καντήλι δηλαδή και δεν είχε πάρει βερβελέ αυτός, συνέχιζε. Στα τσακίδια, χάρηκα που έφυγε

Συμφωνώ απολύτως. Αλλά άντε να το πείς αυτό στους δικούς μας κάφρους. Πάντως αν ανακατευτούν οι Αφοί στο ρόστερ θα 'χουμε γέλια: θυμάσαι κάτι Ματσιγιάουσκας και Τσίλντρες να υποθέσω. Μη σου πώ τώρα τον Πίνι Γκέρσον

Τα Λίγα Λόγια Ζάχαρη και τα Καθόλου Μέλι: ήταν καλύτεροι από εμάς και στα δύο τελευταία παιχνίδια. Τον Τράκη δεν περίμενα να τον μάθω τώρα. Τον βλέπω να κατεβαίνει και στην πολιτική οσονούπω Τώρα θα χώσει ακόμη περισσότερα λεφτά για να κάνει το Back to Back. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος κατά πόσο αυτό αξίζει τον κόπο: ένα άθλημα στο οποίο τον κύριο λόγο τον έχουν τα λεφτά μου μυρίζει ...κάπως. Είμαι παλαιομοδίτης, τι να κάνω Αυτό που θεωρώ βέβαιο είναι ότι η σαιζόν που έρχεται θα είναι το Last Dance του Γιώργου Μπαρτζώκα: ήδη είναι αρκετοί αυτοί που τον θεωρούν Loser. Ισως και να είναι τέτοιος μετά από τέσσερα Final-4 -αν φτάσει ως εκεί βέβαια. Απλά εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ποιός μπορεί να πάρει τη θέση του.

Εχω κάμποσες φορές γράψει εδώ μέσα πως θεωρώ τον coach σαν το πιο σοβαρό περιουσιακό στοιχείο της ομάδας μας: «ζώ και πεθαίνω» -που λέει ο λόγος- με αυτόν και δεν τον διαπραγματεύομαι με κανένα άλλο συνάδελφό του. Με ξένισε αυτό που είπε μόλις χάσαμε, "δεν θα ψάξω δικαιολογία όταν πάμε να ανταγωνιστούμε ομάδα 40 εκατομμυρίων". Πέρυσι χάσαμε από την ίδια ομάδα στον τελικό και δεν διανοήθηκε καν να πεί κάτι τέτοιο. Τότε είχαμε χάσει στον πόντο. Ηταν …λιγότερα τα εκατομμύρια των Μαδριλένων; Σε τέτοιο κόσμο ζούμε -σκατένιο αν μου επιτρέπετε- και οι Αφοί τον παρακαλούσαν να πάρει παίχτες από το πάνω ράφι δεδομένων των σημαντικότατων αποχωρήσεων των Σλούκα και Βεζένκοβ. Να δεχθώ ότι οι πλούσιοι έχουν τα δικά τους σακατιλίκια προκειμένου να κάνουν το κομμάτι τους και «να την πούν» στους απέναντι, αλλά είναι και αυτοί που θα τον πετάξουν όταν καταλάβουν ότι δεν γίνεται η …δουλειά. Ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος και μας κοστίζει πάρα πολύ ήδη: η πίεση είναι φοβερή, δεν μπορούμε να φτιάξουμε τα ταλέντα που επιλέγουμε, να τα δουλέψουμε και να τα ροντάρουμε, ούτε καν στην Α1. Παίχτες σαν τον Τανούλη ή τον Αμπόσι μπαίνουν στο γήπεδο μόλις δύο λεπτά πριν το τέλος και μόνο αν το παιχνίδι έχει κριθεί. Το παιδομάζωμα του βάζελου το βλέπετε: τι θα τα κάνει όλα αυτά τα ταλέντα που μάζεψε όταν έτρωγε ξύλο; Πως θα τα εντάξει στο rotation τη στιγμή που «καίγεται» να πάρει αποτέλεσμα σ ένα δύσκολο παιχνίδι; Πολύ απλά ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. Θα βάλει μέσα τα «θηρία» που ψώνισε, τις σίγουρες λύσεις. Αυτό είναι το τοπίο πλέον και σ όποιον αρέσει. Ας ξεχάσουμε τις κούπες του 2012-2013 με μόλις δύο ή τρείς ξένους Β’ διαλογής. Εδώ τη μπαγκέτα θα την κρατούν τα budget, θα κερδίζει αυτός που θα ξοδεύει τα πολλά λεφτά. Ερχονται και τα Εμιράτα όπου να ‘ναι και θα φάει η μύγα σίδερο. Να πώ κάτι προσωπικό; Αν Αυτό είναι το μέλλον, το αντικρίζω με τη μέγιστη δυνατή περιφρόνηση.

Αποδίδεις στους χαρτογιακάδες και λοιπά λιμά της Ευρολίγκας ευαισθησίες που ΔΕΝ έχουν. Στον τελικό της πρώτης κούπας του βάζελου (1996) ζήτησαν επίσημα συγνώμη από τη Μπάρσα αλλά αυτό δεν άλλαξε απολύτως τίποτα όσον αφορά το αποτέλεσμα. Το είδαμε και προχθές -game 3- που έβγαλαν ανακοίνωση για το διαιτιτικό τρίο αλλά δεν έκαναν κάτι: μιά χαρά τους έστειλαν στο παιχνίδι του βάζελου με τη Μακάμπι. Αυτές οι ...χαριτωμενιές είναι τύπου "να 'χαμε να λέγαμε" η "να σε κάψω Γιάννη, να σ αλείψω μέλι". Ο τι κερδίσουμε θα το πάρουμε με ιδρώτα και "αίμα". Να πώ κάτι; Το προτιμώ έτσι!

Δεν θεωρώ φαβορί καμία από τις ομάδες που έφτασαν ως εδώ. Τις έχω δεί όλες μόνο στους μεταξύ μας αγώνες διότι αδυνατώ να παρακολουθήσω ματς στα οποία δεν έχω συναισθηματική εμπλοκή και δεν με νοιάζει ιδιαίτερα ποιός θα κερδίσει. Θα κατέβουμε όσο γίνεται πλήρεις και όλα θα κριθούν στο παρκέ. Δεν περίμενα πέρυσι να περάσουμε τέτοιες χειροπέδες στη Μονακό στο 3ο δεκάλεπτο, με τους παίχτες της να χάνουν τη μπάλα και να κοιτούν περίπου έντρομοι ο ένας τον άλλο. Την έχουμε νικήσει τη Μπάρσα εκτός έδρας κάποιες φορές κι άλλες πάλι μας νίκησαν αυτοί αφού πρώτα έφτυσαν αίμα στις παρατάσεις. Οι Γάλλοι λένε Le Dieu et mon droit -ο Θεός και το δίκιο μου- εγώ θέλω να ελπίζω πως τώρα, στα τελειόματα, ο Θρύλος μας θα πάθει στύση διαρκείας.

Νομίζω η έμμεση απάντηση του coach ήταν απαραίτητη. Sharp and to the point, δεν γλύστρισε σε αντεγκλήσεις, ήταν πολύ ευγενής, αρνήθηκε να κατέβει στο επίπαιδο του κοπρίτη και "τον έσφαξε" κυριολεκτικά με το βαμβάκι. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από αυτόν και πέρα απ την αγάπη που τρέφω στο πρόσωπό του είμαι πολύ περήφανος γι αυτόν.

Βρε παιδιά, ειρήσθω εν παρόδω, πείτε μου σας παρακαλώ: γιατί τον κοπρίτη τον λένε "παρκαδόρο"; Εχω χάσει επεισόδια

Η ένστασή μου είναι στις "σωστές απαντήσεις". Ποιές είναι αυτές όταν απέναντι έχεις ένα τέτοιο ταγάρι; Θα πέσεις στο επίπεδό του ήτε το θέλεις ήτε όχι διότι άλλη γλώσσα δεν υπάρχει. Καλύτερο θεωρώ να τον γλεντάς μέσα στο παρκέ και "Κύριος ήλθα, Κύριος φεύγω".

Σε συμμερίζομαι απόλυτα όσον αφορά το καθίκι αλλά πιστεύω πως η εκδίκηση είν ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Οταν έφαγε τη χλαπάτσα φέτος στον τελικό κυπέλλου βγήκε και είπε ότι αυτή ήταν χειρότερη στιγμή που θυμάται μετά τα f4 στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα. Αν ήμουν νεότερος θα Τον έβγαζα να τον παίξω από ηδονή. Λίγο πιο μετά ευχαριστούσε "την ομάδα που άφησε" (sic) τον ...Κωστάκη και τον πήρε αυτός, στυλ "σας πήραμε σας πήραμε μιά όμορφη κοπέλλα". Επιμένω: οι Αφοί δεν πρέπει να κλιμακώσουν, όλα θα κριθούν στο παρκέ.

Δεν αμφιβάλλω σε τίποτα απ αυτά που λές Lancelot: αντιθέτως τα σκέφτομαι συνέχεια. Βρήκε το μάστρορά του με τον coach ο κοπρίτης και είμαι σίγουρος πως χέζει βίδες και μόνο στο άκουσμά του. Στη θέση των Αγγελόπουλων θα τον φύλαγα ως κόρη οφθαλμού ακόμη κι από προβοκάτσιες. Αρρωστα μυαλά ειναι ικανά για τα πάντα.

50-50 για μένα. Αν δεν προκριθούμε μου φτάνει και το εγχώριο πρωτάθλημα. Αν προκριθούμε ελπίζω στο Karma.

Σε συμμερίζομαι όσο δεν φαντάζεσαι και το έχω ξαναγράψει 2 -3 φορές εδώ αυτό για τις βολές. Για να περιφρουρήσω όμως τας φρένας μου έχω αποφασίσει αντ' αυτού να θυμάμαι τα λόγια του Μαξίμ Γκόρκι: "Αγαπάτε μας κι αξύριστους κύριοι, ξυρισμένους μας αγαπούν κι άλλοι". ΘΡΥΛΕ-ΘΡΥΛΑΡΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ!

Κολεκτίβα και Καμικάζι, Ιερολοχίτες και Μαύροι ουσάροι, αυτά ήμασταν χθές βράδυ. Εγραφα εδώ πως "απο τέλη Γενάρη τα -όποια - σπουδαία". Ο coach σκηνοθέτης σ ένα υγρό όνειρο και ..."πίσω έχει η αχλάδα την ουρά". Πάντα τέτοια!

Είναι πανηγυρτζίδες και μυρωδιάδες Γιάννη μου, η αληθινή Αγάπη περιέχει και μπόλικο Αίμα - και κάπου εκεί γύρω αυτοί χάνουν τ αυγά και τα καλάθια.

΄Αφεριμ lefterisalex! Κατάθεση καρδιάς κάνεις, όλοι εδώ πιστεύω, πάνω κάτω το ίδιο νιώθουμε, δεν θα σε βρίσουμε κιόλας. Κι εγώ παραξενεύτικα μόλις έβγαλε τον Iggy μετά από 4 (!) λεπτά ενώ ο παiχτης τα πήγαινε μιά χαρά, "άφησε τον ρε Γάτε να θρέψει αρχιδάκια, πότε περιμένεις να το κάνει αυτό;" - τα ίδια σκεφτόμουν και για τον Πετρούσεβ. Ναί, έχει σκαλώματα ο Γάτος μας, μέχρι τώρα όμως όλα "του βγήκαν", δεν είναι τυχαίο, η αξία του είναι δεδομένη. Το φετινό final-4 το έχω ξεγράψει, χάσαμε κομβικούς παίχτες -αφήνω κατά μέρος τον μούλο, ο Σάσα όμως ήταν, σε μεγάλο βαθμό, δικό του επίτευγμα- μιά αξιοπρεπής πορεία μέχρι τα play-offs μου είναι αρκετή και περιμένω ντράβαλα αν χάσουμε και το πρωτάθλημα. Εγώ θα είμαι ο αμετανόητος ληστής δίπλα στο σταυρομένο και μέχρι τέλους. Αλλά συμβαίνουν αυτά, είναι μέσα στο παιχνίδι, για την ακρίβεια είναι αυτά που κάνουν το παιχνίδι τόσο συναρπαστικό. Τόσο πύρκαυλοι είμαστε που δεν αντέχουμε μιά αποτυχία; Αυτοί απέναντι στην ΠΑΕ έχουν αλλάξει 6 προπονητές και πάνω από 20 παίχτες και πάλι δεν βλέπονται. Προσωπικά αντί για πύρκαυλος προτιμώ να είμαι καυλοπυρρέσων.

Συμμερίζομαι και το θυμό σου και την αγωνία σου: εν πολλοίς είναι και δικά μου. Εχω γράψει επανειλημμένα εδώ ότι κρατάω «μικρό καλάθι» για φέτος και το θεωρώ φυσικό: δύο back to back ξέφρενες πορείες, κυριολεκτικά με σπασμένα φρένα στους τελικούς final 4 και στη συνέχεια χάνουμε δύο κομβικούς παίχτες. Δεν το λές και …λίγο. Τι ακριβώς να ρωτήσουν τον coach τα λιμά που πέρυσι, στα 2/3 της σαιζόν, τον πέρναγαν γενεές 14 για τις επιλογές του μέχρι να κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο στο τέλος; Μας φτάνει ο Καρπετόπουλος που τον συγκρίνει συνέχεια με τον Αταμάν και πάντα υποκλίνεται στον τούρκο και χύνει φαρμάκι για τον δικό μας: προσφάτως κορόιδευε την επιλογή του Πετρούσεβ, στυλ «άντε να γίνει ένας Πρίντεζης στα τελειώματά του» (sic). Αυτό το λιμοτάγαρο αποθεώνει τον τούρκο ο οποίος ποτέ του δεν έχτισε ομάδα και ήξερε μόνο να ζητά «φέρτε μου τον τάδε ή τον δείνα και φέρτε μου κι ένα Μπομπουά να τον βάζω στο τέλος, να ρίχνει κάμποσα τρίποντα και να σφραγίζει το παιχνίδι». Ο coach είναι αυτός που είναι: έχει τις εμμονές του, κάνει τα λάθη του και μαθαίνει απ αυτά: όχι μόνο έχουμε τα καλύτερα αποδυτήρια της Ευρώπης -οι παίχτες μας πίνουν νερό στ όνομά του- αλλά δύο φορές οι συνάδελφοί του τον ψήφισαν σαν τον καλύτερο της Euroleague. Θα έλθουν σκληρά βράδια αλλά είμαι διατεθειμένος να πιώ το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους και να μη βγάλω τσιμουδιά. Θεωρώ πως είναι ευλογία που τον έχουμε.