Severin

Μεγάλη αγάπη ο Kyle. Αναντικατάστατος. Αφ ότου έφυγε, όσες φορές ήλθε ως αντίπαλος στο ΣΕΦ έλεγε "εδώ είναι το σπiτι μου, η οικογένεια μου!". Ψυχάρα!

Αλάνι μας έλειψες τραγικά. Δεν χρειάζεται να πώ περισσότερα. Ξέρεις εσύ.

Είχα καταλάβει πόσο καλός παίχτης είσαι από το πρώτο πέρασμά σου στο λιμάνι επί Μπλάτ.  Μας έφυγες λίγο ...παράξενα τότε, δεν πρόλαβα να καταλάβω το λόγο, το ρεπορτάζ ήταν λίγο ήξεις αφήξεις, θα γύριζες λέει στο Gonzaga όπου σε περίμεναι μιά καλύτερη πρόταση ή κάτι τέτοιο. Μετά έφυγαν ο Τίμα κι ο ΛεΝτέυ κι ο Μπλάτ αρρώστησε. Η χρονιά πήγε κατά διαόλου, ανέλαβε ο βοηθός του ο Κεμζούρα που ομολογώ πως δεν μου γέμιζε το μάτι. Στα μέσα της επόμενης σαιζόν έφυγε κι αυτός αλλά μ΄αυτόν για coach άρχισε ν ανθίζει ο Σάσα και μετά γύρισε κι ο Γάτος. Εσένα σε ξαναείδα στη Ρεάλ. Δεν εξεπλάγην: Σε κορυφαία ομάδα ήταν η θέση σου. Μας έκλεισες όσο μπορούσες και το σπίτι μας στον τελικό πέρυσι, δε βαριέσαι: μας τα ανταπέδωσες ΟΛΑ φέτος κι ας είσαι "γυάλινος". Και μόνο του το παιχνίδι με την Παρτίζαν στο Βελιγράδι φέτος θα μου έφτανε, χώρια κάτι ψυχρολουσίες που κέρασες το βάζελο. Πάμε γερά.

Ο μεγάλος μου γιός ήταν 7, "βαμμένος" γάβρος, τον είχα πάρει μαζί μου στο ΣΕΦ 4-5 φορές, ο μικρός μου μόλις 4 μηνών. Το είδαμε στο σπίτι μας στο Χολαργό με κομμένη την ανάσα στην αρχή -φοβόμουν τον πεχταρά τον Τζόρτζεβιτς και τον Καρνισόβατς αλλά ο Ντούντα τους έβαλε χειροπέδες- ουρλιάζοντας στη συνέχεια. Η μάνα τους περίπου αποσβωλομένη πηγαινοερχώταν γύρω μας, "για όνομα θεού...μα πως κάνετε έτσι;", κοιταζόμασταν με τον μεγάλο όλο σημασία και κρυφογελούσαμε: "Γυναίκες...". Θυμάμαι έπεσα για ύπνο κι ήταν αδύνατο να κυμηθώ.

49 λεπτά πριν, GAD7 έγραψε:

Αξεχαστη στιγμη κ μακαρι να ξεχαστει που δεν ξεχνιετε αλλα να αντικατασταθει με μεγαλυτερο ρεκορ (επρεπε να τελειωνε το ματς περσι με τους ουνους που σαπσαν ολο το γηπεδο κ ολα καλα μετα) αν κ θα ειναι παντα εκει να τους στοιχειωνει που θελαν κ τριπλ κραουν τα γατακια!αν φτασουν τελικο φετος εχουμε αλλα 4 ματσακια να το σπασουμε!γερα ομαδαρα!!!!

Θα μπορούσε να γίνεη και πέρσι στον 4ο τελικό στο πρωτάθλημα αλλά η παρθενοραφή πήρε τηλέφωνο τα λιμά της 13, "βρήτε τρόπο να διακοπεί το παιχνίδι τώρα! Χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει!". Μετά βγαίνει και παριστάνει τον φίλαθλο. "το ήθελαν περισσότερο το παιχνίδι και το πήραν", κωλο-μελο-γλυφάτα: η ψυχόύλα του το ξέρει του βρομιάρη.  Σιγά που περιμένουμε να τον μάθουμε τώρα. Να μας κάνετε voodoo στον coach ρε, δεν σας σώζει τίποτα. Ξέρω μια καργιόλα στο Μετξουργείο, να σας δώσω τη διεύθυνσή της;

8 ώρες πριν, notisjm έγραψε:

 Ο βάζελος είχε το υπεροπτικό ύφος της κατάκτησης του «πέτσινου» ευρωπαϊκού και έφαγε απίστευτη σφαλιάρα.

 

"Γλύφοντας, σέρνωντας και με τα κέρατά μου" ήταν η πρώτη κούπα του βάζελου. Για όποιον θυμάται, η FIBA την επομένη ζήτησε δημόσια συγνώμη από τη Μπαρτσελόνα για τη διαιτησία.

Ημουνα μέσα, πείτε με βουλιμικό: ήθελα άλλους 3 πόντους για διπλάσιο σκόρ. Λάτρευα τον "κλεφτοκοτά" ή, κατ άλλους, "πορτοφολά": τον αγαπημένο μου Μίλαν Τόμιτς.

Καλέ μας "Κροκόδειλε" σου οφείλω πολλές συγνώμες: μόλις σε πρωτοείδα ήμουνα τουλάχιστον δύσπιστος για το Τι  θα μπορούσες να κάνεις, μου φάνηκες ατσούμπαλος και έχανες και (πολλές) ελεύθερες βολές: "Διάολε! Που πάμε με δαύτον, πόντους βάζει λίγους, θα παίζει το σκιάχτρο και ...θα χάνει και τις βολές τρομάρα του;".  Τα έχω καταπιεί όλα πολλές από τότε αλλά η μέρα που σε λάτρεψα ήταν σ εκείνο το παιχνίδι Euroleague πέρυσι με το βάζελο μέσα στο σπίτι του και κάτω απ τη ρακέτα του στον τρόπο που μοίραζες το τόπι δεξιά - αριστερά, εμείς παίζαμε χωρίς το Σάσα μας και τους πεταλώναμε κανονικά κι αυτοί, χεσμένοι, έψαχναν τον Μπέικον. First cut was the deepest.