Μπορώ να καταλάβω και τις δύο απόψεις περί του αν ειναι ή όχι δίκαιο το άθλημα, γιατί αυτό είναι θέμα οπτικής γωνίας και ερμηνείας.
Όταν "ξεκωλώνεται" μια ομάδα ή ένας παίχτης στα σουτ, όταν τραυματίζεται ένας παίχτης, ή όταν μπαίνει ένα τρελό σουτ και αλλάζουν οι ισσοροπίες, είναι αυτό απόδειξη του ότι το άθλημα δεν είναι δίκαιο, ή είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα?
Προσωπικά πιστεύω οτι το μπάσκετ είναι από τα πιο δίκαια αθλήματα. Δε θα μπω σε λεπτομερή σύγκριση με άλλα αθλήματα, γιατί πχ το βόλλευ ίσως είναι πιο δίκαιο μιας και δεν υπάρχει ο παράγοντας σωματικής επαφής και κρίνεται και αυτό σε σχετικά πολλούς πόντους.
Αλλά να πω πως όταν λέμε πως ο καλύτερος κερδίζει μιλάμε για τον καλύτερο εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ.
Για αυτο και υπάρχουν μεγάλες αναροπές σε σειρές αγώνων. Όπως με Σιένα και ακόμα και σε τελικούς ΝΒΑ.
Οι ιδιες ομάδες ήταν που έπαιζαν, και σε μικρό (σχετικά) χρονικό διάστημα... αλλά ήταν χειρότερες τα βράδια που έχασαν.
Έχουμε μια ιδέα του ποιός είναι καλύτερος πριν γίνει το ματς, αλλά όσο περνά ο αγωνιστικός χρόνος βλέπουμε τί γινεται το συγκεκριμένο βράδυ.
(Όπως ακριβώς λειτουργούν και οι στοιχηματικές αποδόσεις).
Η σωστή ερώτηση εδώ είναι, τί μπορεί να κάνει μια χειρότερη ομάδα να παρουσιαστεί καλύτερη και να κερδίσει?
Ψυχολογία, πάθος, σωστή στρατηγική είναι μερικά από αυτά που αλλάζουν τις δυναμικές.
Πόσο καλύτερος πρέπει να είσαι ώστε να μη μπορείς να χάσεις από ένα παιχτη ή από τον πράγοντα τύχη?
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση αλλά κάθε τουρνουά κοιτά να έχει το υψηλότερο δυνατό επίπεδο και τη μικρότερη διαφορά δυναμικών μεταξύ των ομάδων.
Έτσι ώστε να υπάρχουν αρκετά βράδια που θα μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο με το χθεσινό.
Με βάση την Α1 είναι δίκαιο το άθλημα όταν οι μεγάλοι κάνουν το πολύ 2 ήττες τη σεζόν?
Και εδώ κάνουμε ένα full circle ωσάν άλλο Lost Highway του David Lynch, για να ξαναπούμε ότι είναι δύσκολο να καταλάβεις και να ορίσεις τη δικαιότητα του αθλήματος κρίνοντας από ένα τουρνουά τοπ επιπέδου. Αυτές είναι βαθιά μπασκετοφιλοσοφικές συζητήσεις που ελπίζω και εγώ κάποια φορά να κάνουμε και από κοντά