Nick

Άνοιξαν οι ουρανοί να λυτρωθούν οι διψασμένοι μετά από δύο εβδομάδες απουσίας Ευρωλίγκας με σπουδαίες εμφανίσεις και σκληρές αναμετρήσεις σε όλη την Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός μετά από δέκα μέρες διάλειμμα και την κατάκτηση του κυπέλλου αιφνιδιάστηκε στη Fonteta αλλά πιάνοντας τα υψηλά αμυντικά στάνταρ που εμφανίζει όλο και συχνότερα φέτος κατάφερε να ανατρέψει την κατάσταση και να παραμείνει στην κορυφή της βαθμολογίας. Θα κλείσουμε με μία μνεία στον αγώνα μετά από ένα πέρασμα από Βελιγράδι, Βαρκελώνη και Μπολόνια. Διαφήμιση του αθλήματος (Partizan – Fenerbahce 94-97) Σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σεζόν η Φενέρ σταμάτησε το εντυπωσιακό σερί της Παρτιζάν στο Βελιγράδι. Η Φενέρμπαχτσέ είχε τον Γκούντουριτς (25 π, 35 PIR) και τον Ντεσόν Πιέρ (21 π, 5/5 τριπ.) σε βραδιά καριέρας και παρόλο που ο Ιττούδης είχε πολύ σφιχτό rotation, οι Σέρβοι δεν είχαν το απαραίτητο βάθος να απορροφήσουν τη φθορά που φέρει ένας τόσο έντονος αγώνας. Δεδομένης της διαφοράς μεγέθους στις θέσεις 3 ως 5 η Παρτιζάν προσπαθούσε να βάλει συνεχώς πίεση στην μπάλα με double team και παγίδες στο χειριστή ποντάροντας στο κλέψιμο. Η Φενέρ ‘εσπαγε’ την πίεση στο πρώτο ημίχρονο με το short roll του ψηλού παράλληλα με τον playmaker είτε με πάσα-σκαλοπάτι είτε με κόψιμο προς τα μέσα. Ο Μότλει φρόντιζε να μη συνδεθεί ο Λεσόρ με το καλάθι και αυτός που βασικά κράταγε την Παρτιζάν κοντά στο σκόρ ήταν ο Γιαμ Μαντάρ (15 π). Το παιχνίδι άνοιξε αισθητά στο δεύτερο ημίχρονο με τα rebounds στη ρακέτα της τουρκικής ομάδας να καταλήγουν σε σερβικά χέρια, Πάντερ (25 π) και Λεσόρ (15 π, 11 ρ) να κάνουν step up για τους γηπεδούχους και να στριμώχνουν τη Φενέρ που διατηρούσε τη σύνδεση της με το καλάθι χάρις στη μεγάλη βραδιά των σουτέρ από τα 6,75. Τα δύσκολα για την Πάρτιζαν άρχισαν στην τελευταία περίοδο όταν ο σεληνιασμένος Γκούντουριτς έκανε reject το pick που του έδιναν ή πήγαινε σε προσωπική φάση και χτύπαγε την άμυνα με εφόδους προς το καλάθι. Κομβικοί παίχτες φορτώνονταν με φάουλ ο ένας μετά τον άλλον και ο Πάντερ αποβλήθηκε με πέντε. Παρά την κατάθεση ψυχής οι Σέρβοι δεν κατάφεραν να βγάλουν τις άμυνες τα τελευταία λεπτά και ο Ιττούδης πήρε μία μεγάλη νίκη απέναντι σε μία από τις πιο επιθετικές ομάδες της διοργάνωσης. Ο Ομπράντοβιτς από την άλλη είδε πόσο μεγάλο είναι το σκαλοπάτι που πρέπει να ανέβει η ομάδα του για να κρατηθεί στις θέσεις των play offs: χωρίς το αντίστοιχο μέγεθος και αθλητικότητα στην front line θα κληθεί να αντιμετωπίσει διαδοχικά τις πέντε τελευταίες αγωνιστικές τις ισχυρότερες ομάδες της λίγκας ( Εφές, Ρεάλ, Ολυμπιακό, Μπαρτσελόνα, Μονακό). Το έργο αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Οι αταίριαστοι (Barcelona – Monaco 80-70) Τέταρτο συναπάντημα Μονεγάσκων και Καταλανών που κατέληξε σε τέταρτη νίκη για τη Μπαρτσελόνα σ ένα ματς που περισσότερο μπήκε στη σημερινή στήλη λόγω βαθμολογικού ενδιαφέροντος και λόγω της ευκαιρίας να γίνουν κάποιες παρατηρήσεις για την αλλαγή στον τρόπο παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα παρά για το θέαμα που οι δύο ομάδες προσέφεραν. Παράγοντας βαρόμετρο η σταθερά που ακούει στο όνομα Κόρι Χίγκινς, τον παίχτη που είχε λείψει πέρυσι: ο Αμερικανός και απέναντι στη Μονακό ήταν καθοριστικός με τέσσερα κλεψίματα, τα close out και τις αντιδράσεις του στα screen και τα τελειώματα του στα fast breaks. Η σιγουριά που προσθέτει η κλάση του Χίγκινς έδεσε γι άλλη μία φορά ιδανικά με την ανάδειξη του Γιοκουμπάιτις – εξαιρετική σεζόν φέτος - που ευθύνεται για τη φθορά της άμυνας της Μονακό με τα side pick n roll στο πρώτο ημίχρονο και με τις επιθέσεις του ένας μ έναν στον Τζέιμς. Όλα έμοιαζαν να εξελίσσονται ιδανικά για τη Μπάρτσα καθώς η άμυνα της Μονακό μετακινούνταν χωρίς το κατάλληλο spacing, η αναχαίτιση των σουτέρ δε γινόταν έγκαιρα και ο Γιαν Βέσελι ήταν ασταμάτητος στην επίθεση σκοράροντας με κάθε τρόπο. Οι Μονεγάσκοι την ίδια στιγμή δεν είχαν τις ίδιες προϋπόθέσεις σε σουτ από απόσταση (οι παίχτες του Σάρας δεν ρίσκαραν παγίδες και ακολουθούσαν τους επιτιθέμενους παντού) και κατέληξαν με έντεκα πόντους πίσω στην ανάπαυλα με αποτέλεσμα στο δεύτερο μισό του αγώνα οι άμυνες να σφίξουν ακόμα πιο πολύ. Όμως με τον εκνευρισμένο Μάικ Τζέιμς να είναι πνευματικά εκτός αγώνα οι φιλότιμες προσπάθειες των Λόιντ και Ντιαλό δεν ήταν αρκετές να φέρουν κάτι καλύτερο για τη Μονακό και το δεύτερο ημίχρονο κύλησε αργά και προβλέψιμα το παιχνίδι στους Καταλανούς. Το overcoaching του Γιασικεβίτσιους και ο τρόπος με τον οποίο αναιρεί τα κίνητρα είναι θέμα μεγάλης συζήτησης αλλά η φετινή Μπαρτσελόνα έχει μεγαλύτερη ομοιογένεια, κυκλοφορεί την μπάλα περισσότερο και μακροπρόθεσμα αυτό ίσως την κάνει πιο στιβαρή δύναμη να αντιμετωπίσει κανείς. Κραυγή επιβεβαίωσης στο σκοτάδι Το black out στην αρχή του αγώνα προσφέρεται για αλληγορίες αλλά δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι για να κυνηγήσει μία θέση στο top 8 η Βίρτους πρέπει να παλέψει όλα τα ματς και να πάρει αυτά στην έδρα της κάποια εξ αυτών με ισχυρότερους αντιπάλους. Οι Ιταλοί έπαιξαν για σαράντα λεπτά πιο κοντά στο ταβάνι των δυνατοτήτων τους και με μεγαλύτερη συνέπεια κλειδώνοντας τη ρακέτα και κυνηγώντας τους γρήγορους πόντους στο transition. Οι Βάσκοι παρά τις διακυμάνσεις τους και τα λάθη τους στην άμυνα έφεραν το μάτς στα ίσια στην τέταρτη περίοδο χάρις στον εξαιρετικό Γκιντράιτις – διαρκείς επιθέσεις στη ρακέτα με διαδοχικά έμμεσα τρίποντα - όμως χάρις στην ψυχραιμία και την εμπειρία των βετεράνων Τεόντοσιτς και Μπελινέλι στο τέλος οι Ιταλοί σφράγισαν τη νίκη και διατήρησαν προς το παρόν τις ελπίδες τους για μία θέση στα play-offs. Βάσει προγράμματος οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους αλλά αυτές τις αψήφησαν ήδη μία φορά την Παρασκευή. Αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτο Ο Κώστας Παπανικολάου διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του βάσει αποδοτικότητας και εκπλήρωσης ρόλου (ως αρχηγός της ομάδας). Στον αγώνα της Παρασκευής ήταν γι’ άλλη μία φορά εξαιρετικός κρατώντας την ομάδα σχεδόν μόνος του-με μόνη σημαντική βοήθεια του Μπλάκ- στο πρώτο ημίχρονο μέχρι να ανεβάσουν στροφές οι υπόλοιποι και ισοφαρίζοντας το ρεκόρ πόντων που έχει πετύχει (22 π). Η ισοπεδωτική τρίτη περίοδος του Ολυμπιακού (30-13) ήταν αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας όμως ο συνδετικός κρίκος του παρελθόντος με το μέλλον, ο πιτσιρικάς που ανδρώθηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ωριμάζει με τρόπο που εκπλήσσει και τους πιο αισιόδοξους φίλους της ομάδας. Σίγουρα δεν εκπλήσσει τον προπονητή του που είναι ο βασικός υπαίτιος για όλα αυτά που βλέπουμε φέτος και μας κάνουν να ανυπομονούμε για τον επόμενο αγώνα. Ραντεβού το άλλο Σαββατοκύριακο, καλή εβδομάδα σε όλους. @Μέλη

Με τη τραγωδία στην Τουρκία και στη Συρία να επισκιάζει όλα τα δρώμενα της επικαιρότητας την εβδομάδα που μας πέρασε, η τελευταία αγωνιστική της Ευρωλίγκας πριν το διάλειμμα δε θα μπορούσε να έχει την ίδια λάμψη. Την ίδια στιγμή που η ζωή μας συνεχίζεται ο χρόνος στις χώρες αυτές έχει παγώσει μπροστά στην αμέριστη θλίψη και στη συνειδητοποίηση του πόσο εύθραυστα είναι όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα. Εφές, Φενέρ, Ρεάλ και Μιλάνο δεν αγωνίστηκαν ενώ στους αγώνες που έγιναν τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και προβλήθηκαν μηνύματα αλληλεγγύης σε μία προσπάθεια να ξεπεραστεί η αμηχανία και το σοκ που συσσωρεύεται μέρα με τη μέρα. Στα αγωνιστικά ο Ολυμπιακός σάρωσε την Άλμπα και πλέον εστιάζει στον πρώτο τίτλο της χρονιάς ενώ μεγάλες μάχες έγιναν για τις τελευταίες θέσεις των play offs. Ας ρίξουμε μία ματιά στους πρωταγωνιστές. Εγώ, ο εαυτός μου και η εξοχότητα μου (Maccabi – Crvena Zvezda 86-89) Στο ματς στη Menora Mivtachim τα φώτα τράβηξε η προσωπική μονομαχία με Νέντοβιτς σε βραδιά σεζόν (28 π) και Μπόλντγουιν σε βραδιά καριέρας (38 π) αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα ο Ερυθρός Αστέρας απειλούταν λιγότερο απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ. Οι παίχτες του Ιβάνοβιτς κυκλοφορούσαν τη μπάλα πολύ περισσότερο (21 assists έναντι 13), παίρνανε δεύτερες ευκαιρίες με επιθετικά rebounds και με τη χαρακτηριστική πιεστική τους άμυνα έκαναν τη ζωή δύσκολη στον Κάτας. Την ίδια στιγμή ο Νέντοβιτς πυροβολούσε με ακρίβεια ελεύθερου σκοπευτή (4/5 τρίποντα μέχρι τη δεύτερη περίοδο, 6/9 τελικό), η διαφορά άνοιξε σε διψήφιο αριθμό και ο μόνος παίχτης της Μακάμπι που μπορούσε να ακολουθήσει σε πόντους ήταν ο Μπόλντγουιν ο οποίος πήρε και τη μπαγκέτα της αντεπίθεσης. Ο εκρηκτικός Αμερικανός παρά τη μεγάλη βραδιά που είχε οδήγησε την επίθεση των Ισραηλινών σε πολύ μονοδιάστατο iso απενεργοποιώντας σοβαρά όπλα της ομάδας του (Κόουλσον, Νίμπο, Ντι Μπαρτολομέο). Παρά τους πόντους του και την πίεση που οδήγησε σε λάθη τους βασικούς χειριστές του Αστέρα, τα κρίσιμα καλάθια από τον Ντόμπριτς και τον Μίτροβιτς (14 π) στα τελευταία λεπτά –αφανής ήρωας ο δεύτερος, σε όλη τη διάρκεια του ματς σταθερά έπαιρνε σκορ σε επιθέσεις φαινομενικά χαμένες – κράτησαν τον προβάδισμα στους Σέρβους, ο Αστέρας έβαλε τέλος στο αρνητικό του σερί και έφερε τις θέσεις της post-season σε απόσταση βολής. Είναι τελικά πολύ αργά; (Panathinaikos – Valencia 91-92) Μία εβδομάδα πριν διεκδικήσει τον πρώτο τίτλο της χρονιάς, ο Παναθηναϊκός είδε τη Βαλένθια να του κλέβει τη νίκη στο ΟΑΚΑ το τελευταίο δευτερόλεπτο με μία οβίδα του Κρις Τζόουνς. Ο Αμερικανός ήταν ασταμάτητος (24 π) και πλήγωσε τους ‘πράσινους’ με συμπαραστάτες τον κλινικό Κλαβέρ και τον Καιλ Αλεξάντερ (16 π) που έκανε πάρτυ στη ρακέτα του Παναθηναϊκού. Παρά την ήττα είναι ξεκάθαρο ότι ο αιώνιος αντίπαλος βελτιώνεται αισθητά σε κάθε παιχνίδι: η μπάλα φεύγει περισσότερο από τα χέρια του Μπέικον, ο Λι έχει αναδειχθεί σε βαρόμετρο και σιγά σιγά περισσότεροι παίχτες μπαίνουν στην εξίσωση, ο καθένας προσφέροντας διαφορετικά στοιχεία στο παιχνίδι (ο Γκουντάιτις στην πρώτη του πολύ καλή εμφάνιση έκανε double-double). Όμως τους στοιχειώνει ακόμα η ασάφεια των ρόλων και η έλλειψη βασικών αυτοματισμών και επικοινωνίας που τους ακολουθούσε σε όλο το προηγούμενο διάστημα της σεζόν, ένα κενό που δύσκολα θα καλυφθεί με την προσθήκη ακόμα δύο παιχτών και τις αλλαγές που αυτή φέρει. Ενδεικτική η τελευταία φάση: οι αμυντικοί προσπαθούν να στήσουν παγίδα στο Τζόουνς και ενώ έχει κλείσει ντρίμπλα μπροστά από το logo πάνε για το κλέψιμο. Ο Τζόουνς περνάει τη μπάλα και με τις αλλαγές που γίνονται ο καλύτερος αμυντικός του Παναθηναϊκού καταλήγει με mismatch στη ρακέτα και αυτό στέλνει τον πιο καυτό παίχτη της βραδιάς, που; Πάνω στο Ντέρικ Γουίλιαμς. Πένθος... Λεπτομέρειες στο βίντεο: ‘Η καλύτερη ομάδα της Ευρωλίγκας’ Ενώ είναι της μόδας να το ακούμε αυτό για τον Ολυμπιακό φέτος ο κόουτς Τρινκιέρι έδωσε αυτό τον τίτλο στην Παρτιζάν μετά τη νίκη της στο Μόναχο. Έχει βάση αυτό; Σίγουρα έχει μεγάλη δόση αλήθειας όσων αφορούν το επιθετικό κομμάτι: οι Σέρβοι έχουν την τρίτη μεγαλύτερη παραγωγή πόντων (πίσω μόνο από Ολυμπιακό και Μπασκόνια) και την επίθεση με τον υψηλότερο δείκτη assist-turnover. Ο παλιός γνώριμος Ζέλικο έχει εκμεταλλευτεί πλήρως την ψυχολογία που έδωσε η νίκη απέναντι στον Αστέρα, η Παρτιζάν έχει τέσσερις νίκες σερί κι έχει καταφέρει χωρίς κανένα superstar να κερδίσει έδαφος στον αγώνα για τα play offs. Για να κρατηθούν θα πρέπει να κερδίσουν ένα δύσκολο στοίχημα: να μπορέσουν να περιορίσουν την αιμορραγία στην άμυνά τους στα παιχνίδια που έρχονται με μόνο πλήρη ψηλό το Λεσόρ. Οξυγόνο Η Ζαλγκίρις πήρε μία νίκη που χρειαζόταν πάρα πολύ απέναντι στην Μπασκόνια ίσως στον πιο δραματικό αγώνα της regular season φέτος. Η διαφορά των δύο ομάδων με εξαίρεση το δέκατο λεπτό που ήταν στους πέντε πόντους σε όλο το υπόλοιπο ματς δεν ξέφυγε παραπάνω από μία κατοχή μέχρι τα τελευταία δέκα δεύτερα! Οι ομάδες παρά το πολύ physical παιχνίδι και τη φθορά αρνούνταν να χάσουν και με το σκορ ισόπαλο 73-73, ο Χέιζ βγάζει εκπληκτική άμυνα για την Ζαλγκίρις αναγκάζοντας τη Μπασκόνια να πάει γι άλλο ένα στοπ στην άλλη μεριά του γηπέδου –το πήρε. Το ματς κρίθηκε από ελεύθερες βολές μετά από φάουλ του Κότσαρ κι ένα χαμένο λέι απ του Χάουαρντ, κυριολεκτικά στο νήμα. Η ομάδα που φιλοξενεί το φάιναλ φόρ έχει χτυπηθεί από τραυματισμούς όσο κανένας φέτος – ίσως μόνο η Μιλάνο αλλά με το ρόστερ που έχουν οι Ιταλοί οι τραυματισμοί δε δικαιολογούν τον αντίκτυπο τους– και χρειάζεται το 110% όλων για να έχει ελπίδες να παραμείνει σε τροχιά οκτάδας. Σίγουρα όμως οι οπαδοί τους, ο τρόπος παιχνιδιού τους και η αυταπάρνηση θα μας δώσουν κι άλλα εκπληκτικά ματς μέχρι το τέλος της regular season. Γκάφα στα όρια της προσβολής Το τρένο του Ολυμπιακού έκανε επίδειξη ισχύος στο Βερολίνο και σκόρπισε την Άλμπα με 60-93 δίνοντας αρκετό υλικό για το highlight reel όμως όταν δόθηκε το βήμα στους πρωταγωνιστές εκείνοι, προς τιμήν τους, έβαλαν τον άνθρωπο πάνω από το θέαμα. Στις δηλώσεις τους Βεζένκοφ, Μπαρτζώκας και Γουόκαπ μνημόνευσαν τα θύματα της Θύρας 7 που χάθηκαν πριν από 42 χρόνια κάνοντας μας περήφανους γι άλλη μία φορά για το ήθος και τη νοοτροπία τους. Μάλιστα τις δηλώσεις του τελευταίου τις έκοψε ο σκηνοθέτης και αυτό πραγματικά δείχνει το κενό αντίληψης που υπάρχει στους μαρκετίστες πίσω από τη διοργάνωση: σε εβδομάδα που έχει γίνει βιβλική καταστροφή στη διπλανή πόρτα θάβεται δήλωση σχετικά με μνημόνευση ανθρώπινων ζωών για να μη στενοχωρηθούν οι θεατές και χαθεί η θετική ενέργεια. Θα αφήσουμε τους ‘επιστήμονες’ της αγοράς που προβάλλουν αλληλεγγύη για να πάρουν likes, θα κάνουμε ένα διάλειμμα μαζί με τη διοργάνωση και θα τα ξαναπούμε σε δύο εβδομάδες, εστιάζοντας σε αυτούς που πραγματικά τονίζουν τις σωστές αξίες παίζοντας μπάσκετ. Καλή συνέχεια! @Μέλη

Με την ολοκλήρωση της εβδομάδας διπλής αγωνιστικής έχουμε διανύσει σχεδόν τα δύο τρίτα της κανονικής διάρκειας και η κλιμάκωση μίας πολύ ανταγωνιστικής σεζόν είναι ήδη εδώ. Το παιχνίδι της 23ης αγωνιστικής στο ΣΕΦ ήταν γεμάτο δράμα περισσότερο εξαιτίας του άγχους που είχε ο Ολυμπιακός ο οποίος θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη απόσταση ασφαλείας στο τέλος αν δεν είχε χαραμίσει τόσες ελεύθερες βολές (9/17) και αν είχε περιορίσει κάποια αβίαστα λάθη. Η στήλη θα κλείσει εστιάζοντας στη μεγάλη νίκη μετά από μία αναφορά σε δύο σπουδαία ματς. Η φιλοδοξία και το κατεστημένο (Monaco – Real Madrid 91-95) Έχοντας τον Χεζόνια σε βραδιά καριέρας (30π, 6 ασσ) η Ρεάλ φιλοδόρησε τη Μονακό με το ίδιο νόμισμα καθώς η έδρα ‘έσπασε’ για δεύτερη φορά στις μεταξύ τους αναμετρήσεις φέτος. Σε ένα σφιχτό παιχνίδι γεμάτο αθλητικότητα και 1-on-1 μονομαχίες, οι Μαδριλένοι κυριάρχησαν και στις δύο ρακέτες μαζεύοντας περισσότερα rebounds και αυτό σε συνδυασμό με το χαμηλό ποσοστό των γηπεδούχων στα τρίποντα (22%) τελικά έκανε τη διαφορά. Η Μονακό αντεπιτέθηκε στην τρίτη περίοδο ξεκινώντας με ένα 12-0 σερί στα πρώτα πεντέμιση λεπτά με Τζέιμς και Ντι Άλο να οργώνουν ανεξέλεγκτοι τη ρακέτα της Ρεάλ η οποία έμενε στο παιχνίδι έχοντας καλή βραδιά από τα 6,75 και το Μούσα να πετυχαίνει μεγάλα καλάθια. Όχι τυχαία εκείνο το διάστημα ήταν και η κυριαρχία της Μονακό σε επιθετικά rebounds - τρία στο πρώτο ημίχρονο, τέσσερα σε πέντε λεπτά στην τρίτη περίοδο. Μοιραίος ο Τζέιμς (23π, 7 ασσ) ο οποίος με την ομάδα του να είναι τρείς πόντους πίσω στα 30 δεύτερα, είναι ανοιχτός σαν εκκλησία την Κυριακή να σουτάρει και προς έκπληξη όλων δίνει no look πάσα στον άμοιρο Μπλόσομγκειμ που ήδη κοίταγε να δει αν θα μπεί το σουτ που όλοι περιμέναμε. Το μόνο λάθος του Αμερικανού στα 31 λεπτά που αγωνίστηκε έστειλε τη μπάλα στην εξέδρα και μία πολύτιμη νίκη στα χέρια της Ρεάλ. Σκληρό καρύδι (Valencia – Maccabi Tel Aviv 93-94) Η Μακάμπι πήρε νίκη-χρυσάφι στο εκπληκτικό θρίλερ της Fonteta και παρέμεινε στην όγδοη θέση στέλνοντας μήνυμα ότι η φλόγα της καίει ακόμα. Παρά τις ελάχιστες εκτός έδρας νίκες οι Ισραηλινοί ξεκίνησαν με αυτοπεποίθηση το παιχνίδι κι έμεναν κοντά στο σκορ μέχρι να αρχίσει η καταιγίδα : εννιά τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο με πρωτοστάτες τους Πρέπελιτς και Χάρπερ έστειλαν τη διαφορά στους δέκα πόντους (55-45) και τον έλεγχο του αγώνα στις ‘νυχτερίδες’. Η Μακάμπι όμως είναι ικανή για εκρήξεις που μπορεί να ταρακουνήσουν ακόμα και τις ισχυρότερες ομάδες της διοργάνωσης και να προσφέρουν δραματικές ανατροπές. Με πρωτοστάτες τους Κόλσον (17π, 12 ριμπ) και Ντι Μπαρτολομέο (5/6 τρίπ) η ομάδα του λαού εξερράγη σκοράροντας 35 πόντους στην τρίτη περίοδο και πέρασε μπροστά για έναν πόντο. Τα όπλα της Βαλένθια δεν πυροβολούσαν με τον ίδιο ρυθμό και όλα ήταν έτοιμα για επικό φινάλε. Ο Μπόλντγουιν (19π) γι άλλη μία φορά έκανε step up και με μεγάλα καλάθια κρατούσε σφιχτά το πλεονέκτημα για την ομάδα του. Ένα πλεονέκτημα που παραλίγο να στερήσει ο Χάρπερ ο οποίος σε μία ψυχωμένη εμφάνιση -20 πόντοι, 50% στα τρίποντα και με πολλές εφόδους που έφεραν καλάθι και φάουλ- έγινε ο μοιράιος παίχτης χάνοντας τη δεύτερη βολή και την ευκαιρία να ισοφαρίσει στα τελευταία δευτερόλεπτα. Σπουδαία νίκη για τον Κάτας και μία πίστωση χρόνου μέχρι να επανέλθει ο Λορέντζο Μπράουν. Πέφτει η νύχτα (Olympiacos – Anadolu Efes 76-70) Ο φετινός Ολυμπιακός θυμίζει το παρεϊστικο παιχνίδι ‘Νύχτα στο Παλέρμο’ όπου οι κάτοικοι της πόλης προσπαθούν να βρουν ποιος δολοφονεί κάθε βράδυ. Στο παιχνίδι υπάρχουν δύο δολοφόνοι, ο ένας είναι φανερός – το πρώτο βράδυ ένας κάτοικος τον βλέπει – και ο άλλος κρυφός. Στο Φάληρο την Παρασκευή βράδυ ο φανερός ήταν ο Βεζένκοφ (23 π) ο κρυφός όμως ήταν ο Μιχάλης Λούντζης (13π, 7 ριμπ). Και οι δύο τους ήταν οι βασικότεροι συντελεστές στη μεγάλη νίκη απέναντι στους πρωταθλητές Ευρώπης που κράτησε τον Ολυμπιακό στην κορυφή της βαθμολογίας παρά τις απουσίες των Σκλούκα και Πίτερς. Ο Λούντζης όμως στο καλύτερο του παιχνίδι ως τώρα με κεκτημένη ταχύτητα από την πολύ καλή εμφάνιση του στην Κωνσταντινούπολη έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί στα standards που έχει ο οργανισμός στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Αταμάν μετά τις πρόσφατες δηλώσεις περί προβληματικής νοοτροπίας των παιχτών έριξε ευθύνες για την ήττα στους Μίσιτς και Κλάιμπερν αλλά δύσκολα μπορεί να βγάλει κάποιος τις δικές του ευθύνες από την εξίσωση. Η Εφές είχε μία μέρα λιγότερη να ξεκουραστεί που σε αυτό το επίπεδο μπορεί να κάνει τη διαφορά αλλά στην τακτική προσέγγιση του παιχνιδιού ο πάγκος έμεινε μετεξεταστέος. Στα δυναμικά close out των παιχτών του Ολυμπιακού και στην εύρεση χώρου τα guards των Τούρκων τα βρήκαν πραγματικά σκούρα γιατί η άμυνα ήταν προσαρμοσμένη διαφορετικά για κάθε χειριστή. Ο Λάρκιν στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού είχε να αντιμετωπίσει double team το οποίο έπρεπε να σπάσει κάθετα (βοήθησε ο Ζίζιτς σ αυτό), κάτι που προοδευτικά έγινε ακόμα πιο δύσκολο καθώς οι αντίπαλοί του τον οδηγούσαν προς τα αριστερά. Η άμυνα του Ολυμπιακού πήρε άριστα και στην αντιμετώπιση του Κλάιμπερν ο οποίος δε βρήκε ποτέ το χώρο που χρειαζόταν για να συνδεθεί με το καλάθι. Βεζένκοφ και Παπανικολάου ‘κόλλησαν’ στον Αμερικανό forward και όσες φορές τους έπαιρνε τα βήματα του έκαναν φάουλ χαμηλά στερώντας του ευκαιρίες να πάρει σκορ. Σε αντίστοιχο μήκος κύματος, κανένας από τους λαμπερούς αστέρες της Εφές δεν ξεπέρασε τους δέκα πόντους. Στην άλλη μεριά του γηπέδου το off ball movement του Θρύλου εξέθετε τους παίχτες των πρωταθλητών Ευρώπης: πόσες φορές έχαναν αντιπάλους και συμπαίχτες τους στις περιστροφές, στα in and out και στα κάθετα κοψίματα προς το καλάθι. Δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τις αλλαγές στο spacing και αυτό σίγουρα είναι ευθύνη και του προπονητικού team της τουρκικής ομάδας. Πάντως λίγοι προπονητές πρέπει να έχουν αφουγκραστεί το πνεύμα του ανταγωνισμού και την εξέλιξη του ευρωπαϊκού μπασκετ όσο ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Το μπάσκετ που βλέπουμε πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στη δική του έμφαση γύρω από την πειθαρχία, την εμπιστοσύνη και την ταπεινότητα. Ειδικότερα η διαχείριση του αγώνα και δη των ψηλών ήταν για σεμινάριο. Προτεραιότητα ήταν να εξουδετερώσουν το Μίσιτς και όποτε υπήρχε αλλαγή στα screen οι ψηλοί του Ολυμπιακού έβγαιναν πάνω στο Σέρβο με στόχο να του δυσκολέψουν το σουτ. Τον ακολουθούσαν παντού μέχρι και τη λήξη της επίθεσης, ακόμα και έξω από τη ρακέτα όταν η μπάλα είχε φύγει από πάνω του για να μην εμπλακεί ξανά ακόμα και αν χαθεί το rebound. Όταν ο Μίσιτς δεν ήταν στο παρκέ οι ψηλοί ήταν φύλακες της ρακέτας πηγαίνοντας να βοηθήσουν στις διεισδύσεις του Κλάιμπερν και του Λάρκιν προς το καλάθι. Γι αυτό και η συνδρομή των ψηλών στα rebounds ήταν μηδαμινή – top rebounders ήταν ο Γουόκαπ και ο Λούντζης με εφτά έκαστος και ο Παπ με πέντε. Η βασική αποστολή όμως εκπληρώθηκε αφού οι playmaker της Εφές δε συνδέθηκαν με το σκόρ ούτε έδωσαν ροή στην επίθεση τους και αυτό ήταν ένα κενό που δεν μπόρεσε να καλύψει κανείς. Με κάθε αγωνιστική που μας πηγαίνει πιο κοντά στο τέλος της κανονικής διάρκειας τα ματς που περιλαμβάνουν τις ομάδες της δεύτερης τετράδας των play offs αποκτούν αυξανόμενο ενδιαφέρον κι ας μην έχουν τη λάμψη του υψηλότερου ραφιού. Η Παρτιζάν σόκαρε τη λαβωμένη Ζαλγκίρις στο Κάουνας (74-88), η Βίρτους έκανε το απόλυτο στην εβδομάδα νικώντας στη Λυών (είχε προηγηθεί η νίκη στο Μόναχο) και πλέον υπάρχει τεράστια πίεση για τις τελευταίες θέσεις της οχτάδας: τέσσερις ομάδες ισοβαθμούν για τις θέσεις 7 και 8 ενώ ακολουθούν Εφές και Μπολόνια με μία νίκη λιγότερη. Θα είμαστε πάλι εδώ την άλλη Κυριακή να μεταδώσουμε την ατμόσφαιρα. Καλή εβδομάδα σε όλους. @Μέλη

Η πρώτη εκ των δύο αγωνιστικών αυτής της εβδομάδας ξεκίνησε χθες με τους γηπεδούχους να εκμεταλλεύονται την έδρα τους. Βαλένθια και Παρτιζάν πέτυχαν σημαντικά αποτελέσματα στην προσπάθεια τους για τα play offs ενώ η Μπάρτσα εξασφάλισε τη θέση της νικώντας τη Μακάμπι που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει το come back που άρχισε. Μετά την μεγάλη εμφάνιση της λίγες μέρες πριν η Μπασκόνια στραβοπάτησε στο Μιλάνο απέναντι στην πολύπαθή Αρμάνι αλλά η έκπληξη αυτή είναι σταγόνα στον Ωκεανό μπροστά στην αναστάτωση που έφερε ο Ολυμπιακός στην Κωσταντινούπολη. Κώστας Παπανικολάου (21p. ), Αϊζέια Κάνααν (6/9 3p) και Τόμας Γουόκαπ (12 p., 7 ass, 5 reb. 1 TO σε 28μιση λεπτά) οδήγησαν τον Ολυμπιακό σε μεγάλη νίκη με ολοκληρωτικό μπάσκετ που λίγοι περίμεναν. Ας δούμε λίγο την πιο επιβλητική εμφάνιση της αγωνιστικής πιο σχολαστικά: ‘Είναι πολύ σημαντικό πως μπήκαμε στο πρώτο δεκάλεπτο του παιχνιδιού θέλοντας να κάνουμε δήλωση’ είπε ο Μπαρτζώκας και δε θα μπορούσε να συνοψίσει καλύτερα την προσέγγιση του αγώνα. Συμπαγής αμυντική λειτουργία που με δυναμικά close outs δεν άφηνε τον παραμικρό χώρο στους σουτέρ των Τούρκων και όλη την ομάδα να πηγαίνει για τα ριμπάουντ (24 στο ημίχρονο) και τις επιθέσεις με υπομονή και διάθεση να κυκλοφορήσει την μπάλα μέχρι να έχει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για σουτ. Ξεκάθαρο πλάνο, ξεκάθαροι ρόλοι, ξεκάθαρη διάθεση να συμμετάσχουν όλοι με τα πρώτα τρίποντα να μπαίνουν και να δίνουν αυτοπεποίθηση για όλο το βράδυ – τελειώσαμε με 58% πίσω από τα 6,75. Σα να μην έφτανε η εκρηκτική αρχή και οι δεκατέσσερις πόντοι προβάδισμα που πήραμε (10-24), το second unit μπήκε μέσα οριακά πιο αγριεμένο από τους πρώτους πέντε συνεχίζοντας να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις αδυναμίες και τον εκνευρισμό της Φενέρ. Αποτέλεσμα: ένα επί μέρους 6-22 με τον Ιττούδη να έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο του αγώνα, τους ακριβοπληρωμένους παίχτες να διαμαρτύρονται στους διαιτητές σε κάθε φάση, τον Γουιλμπέκιν να αποβάλλεται μέσα σε ένα λεπτό και τους Τούρκους να έχουν να καλύψουν μία απόσταση τριάντα πόντων από εκεί που ήταν πίσω δεκατέσσερις λίγα λεπτά πριν. Η διοργάνωση φέτος έχει τιμωρήσει δυσανάλογα μικρότερα λάθη και η αλήθεια είναι ότι η διαχείριση της καταιγίδας από τον Έλληνα προπονητή έφερε την ομάδα του σε πολύ δύσκολη θέση. Σίγουρα η άμυνα του Ολυμπιακού στον Γουιλμπέκιν μέχρι να βγει από το παιχνίδι και κατά κύριο λόγο στον Καλάθη έπαιξε τεράστιο ρόλο: τόσο η προσωπική άμυνα όσο και το στήσιμο στη ρακέτα δεν άφηναν χώρους για drive στον ομογενή πλέι μέικερ. Η κακή απόδοση του Καλάθη επηρέασε και τον Μότλει (επίσης περιορίστηκε), o Edwards δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του αγώνα και οι Τούρκοι κυκλοφορούσαν τη μπάλα λιγότερο ψάχνοντας τον Γκούντουριτς και το Μαχμουτογλου που ήταν οι μόνοι ευδιάκριτοι πόλοι παραγωγής σκορ. Συνήθως οι αγώνες που ο Ιττούδης εξαρτάται τόσο πολύ από το Σέρβο small forward δεν έχουν ευνοϊκή κατάληξη. Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω με τη σταθερά κακή επίδοση της Φενέρμπαχτσε στις βολές φέτος και την αδυναμία να προστατέψει τη ρακέτα της από επιθετικά ριμπάουντ, καταλήγουμε σε μεγάλη σύγχυση και εκνευρισμό που διόγκωσαν κατά πολύ τα προβλήματα της. Το μόνο που είχε να κάνει ο Ολυμπιακός πλέον ήταν διαχείριση και το έκανε πολύ αποτελεσματικά ακόμα και στην τέταρτη περίοδο που το ρεζερβουάρ στέρευε από ενέργεια. Το τελικό 73-93 ήταν ενδεικτικό τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει ένα προσανατολισμένο και δεμένο σύνολο σε μία νεοσύστατη ομάδα που έχει πολλούς ταλαντούχους παίχτες αλλά λιγότερη εμπειρία και λιγότερη βοήθεια από τον πάγκο. Στο ευρωπαϊκό μπάσκετ το πνευματικό κομμάτι του παιχνιδιού έχει συχνά καταλυτικό ρόλο. Ο αντίπαλος με μεγάλα σουτ ή με σταθερή πίεση στην μπάλα μπορεί να σε πετάξει στο λάκκο και αν δεν πειθαρχήσεις συναισθήματα και σκέψεις είναι πιθανό να μη μπορείς να ξαναβγείς. Όσο προχωράει η σεζόν ο Ολυμπιακός δίνει την αίσθηση ότι σε αυτόν το τομέα βελτιώνεται παιχνίδι με παιχνίδι και στη δράση και στην αντίδραση του σε αυτό. Αυτό πηγάζει από το πόσο καλά γνωρίζουν οι παίχτες ο ένας τον άλλο, από τη φιλοσοφία του κόουτς που πλέον και οι νεότεροι έχουν ασπαστεί έχοντας εισέλθει στον κύκλο αλλά κυρίως από το τι έχουν οι παίχτες πάρει από τον προπονητή, από τον οργανισμό, τους συμπαίκτες και φυσικά τον κόσμο. Ο Λαρεντζάκης μετά τα τρίποντα του που θύμισαν σέντρες στο δεύτερο δοκάρι άκουσε τον κόσμο να τραγουδάει το όνομά του και σε δύο μέρες ήταν ο καλύτερος παίχτης στον αγώνα απέναντι στον Άρη. Ο Κάνααν από τους πανηγυρισμούς στο ΣΕΦ μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό είναι αισθητά βελτιωμένος. Τα αποτελέσματα της δυναμικής που έχει αποκτήσει η ομάδα είναι πραγματικά εντυπωσιακά και είναι πρωτόγνωρο και συγκινητικό αυτό το συναίσθημα γύρω από το μπασκετικό τμήμα του Ολυμπιακού. Ακολουθεί άλλο ένα crash test σε μόλις δύο μέρες απέναντι στην Εφές του Αταμάν. Δεν ξέρουμε ακόμα αν ο Μπαρτζώκας θα έχει στη διάθεση του το Σλούκα και τον Πίτερς αλλά σίγουρα με την ομάδα που έχει χτίσει οι αντίπαλοι δεν μπορούν να αγνοήσουν κανέναν. @Μέλη

Η εικοστή πρώτη αγωνιστική ήταν άλλη μία υπενθύμιση του κυνισμού της διοργάνωσης. Η παραμικρή υποψία χαλάρωσης ή κούρασης οδηγεί σε πανωλεθρία με ταχύτητα φωτός ενώ καλύτερη μοίρα έχει αυτός που 'δένεται' στα δυνατά του σημεία ή αυτός που προσαρμόζεται πιο γρήγορα. Ο Ολυμπιακός παρά το κακό ξεκίνημα του κλείδωσε τη ρακέτα του στη δεύτερη περίοδο κι εξαπέλυσε ένα επιθετικό σερί καταλήγοντας σε ένα επι μέρους 27-11 που εν πολλοίς καθόρισε μία σκληρή αναμέτρηση. Αποστολή εξετελέσθη με περισσότερο σασπένς απ όσο θα θέλαμε αφού ο Φάλ ήταν σε κακό βράδυ, οι διαιτητές το ίδιο και, το κυριότερο, τραυματίστηκε ο Σλούκας. Όμως ήταν το πρώτο βράδυ που οι μεταγραφές του καλοκαιριού και κομμάτια του second unit όπως ο Λαρεντζάκης και ο ΜακΚίσικ έδειξαν να ανταποδίδουν την εμπιστοσύνη του προπονητή και ήταν αυτοί κυρίως που έκαναν το ΣΕΦ να μοιάζει με λαβύρινθο στη δεύτερη περίοδο. Περισσότερα για τον Ολυμπιακό στο πολύ ωραίο κείμενο του @Geo Poulidis. Βάσει των παιχνιδιών που έγιναν και αυτών που έρχονται, η στήλη θα αφοσιωθεί εκτενώς στον Ολυμπιακό την επόμενη εβδομάδα με τους δύο μεγάλους αγώνες κόντρα σε Φενέρ και Εφές. Για σήμερα μία πιο αναλυτική ματιά στα ‘stop’ που μπήκαν στις φορμαρισμένες ομάδες των τελευταίων εβδομάδων και στους πρωταγωνιστές του γύρου. Οι τρείς σωματοφύλακες (Basconia – Anadolu Efes 114-111) Σε μία μοναδική παράσταση επιθετικού μπάσκετ στη Βιτόρια οι Βάσκοι κατάφεραν να σπάσουν το αρνητικό σερί κερδίζοντας τον διαξιφισμό τους με την Εφές χάρις στους τρείς σωματοφύλακες τους. Ματ Κοστέλο (33 p), Ντάριους Τόμσον (16 p, 18 ass, Round MVP) και Γκιντράιτις (18 rebs) κατάφεραν να στερήσουν τη νίκη στους εκτελεστές του Αταμάν, μία νίκη που θα μπορούσε να έρθει χάρις την εξαιρετική βραδιά του Μπομπουά: ο Γάλλος σε ρόλο ελεύθερου σκοπευτή ήταν και ο βασικός λόγος που ο Χάουαρντ δε συνδέθηκε με το καλάθι στο πρώτο ημίχρονο. Όμως κόντρα στα ένστικτα των Λάρκιν και Κλάιμπερν που είχαν πάει την Εφές δέκα πόντους μπροστά λίγα λεπτά πριν το τέλος, ο Αμερικανός γύρισε το διακόπτη χτυπώντας στα πόδια το Μπομπουά και μαζί με τον Τόμσον έκαναν σμπαράλια τα double team των Τούρκων. Το momentum είναι καθοριστικός παράγοντας του αθλήματος και ειδικά η Μπασκόνια όταν βρει το δικό της είναι οριακά ασταμάτητη: μεγάλα καλάθια από Μαρίνκοβιτς, Χάουαρντ και Κοστέλο οδήγησαν το ματς στην παράταση. Κρίσιμα γρανάζια είχαν ξεμείνει από δυνάμεις (Ντάνστον, Σινγκλετον. Μπομπουά) και δεχόμενο τα χτυπήματα από τους ψυχωμένους Βάσκους, το τανκ της Εφές σταμάτησε εμφατικά με τάπα του Τόμσον -τι βραδιά- σε προσπάθεια του Πλάις για τρίποντο σκορπώντας χαρά στο κοινό των κριαριών. Από μηχανής Θεός (Real Madrid – Barcelona 91-86) Η Μπαρτσελόνα έδειχνε να ελέγχει το παιχνίδι στη Μαδρίτη για τις πρώτες τρείς περιόδους. Ο Σάρας έβλεπε τους παίχτες του να σουτάρουν καλά, να έχουν δημιουργήσει προβληματισμό στη Ρεάλ αφου ο Ταβάρες δεν έκανε πάρτυ και παρά τα πολλά λάθη οι Καταλανοί βάδιζαν σταθερά προς τη νίκη. Μέχρι σαν από μηχανής Θεός να εμφανιστεί ο Σέρχιο Γιούλ στην τέταρτη περίοδο κυριολεκτικά από το πουθενά (μηδέν πόντους στις πρώτες τρείς περιόδους). Ο Ισπανός άσσος άρχισε να παράγει πόντους με κάθε τρόπο (assists, transition και, φυσικά, la mandarina) και έβαλε τη βασίλισσα μπροστά στο σκορ. Το μάτς πήγε στην παράταση – έχουμε χάσει το μέτρημα με τις παρατάσεις τις τελευταίες εβδομάδες – όπου με μεγάλα καλάθια του Μούσα και του Χεζόνια η Ρεάλ πήρε τη νίκη (και τη διαφορά) αλλά τίποτα δε θα ήταν το ίδιο χωρίς τη παρέμβαση του μεγάλου Γιούλ. Μία γεύση από το on ball action του Ισπανού στο παρακάτω compilation video του Eurohoops: ‘’Ούτε σε παιδικό πρωτάθλημα’’ (Παναθηναϊκός – Ζαλγκίρις 89-65) Τάδε έφη ο κόουτς Μακσβίτις ο οποίος μετά το επι μέρους 62-23 του δευτέρου ημιχρόνου στο ΟΑΚΑ πραγματικά δεν είχε τι να πεί. Ο Παναθηναϊκός ήρθε στο παιχνίδι με εφτά ήττες στα οχτώ τελευταία ματς και τους οπαδούς τους να τον γιουχάρουν στην ανάπαυλα τη στιγμή που η Ζαλγκίρις, που προηγούνταν με δεκαπέντε πόντους, κουρασμένη από την υπερπροσπάθεια του τελευταίου ενάμιση μήνα και τις φθορές των τραυματισμών έπεσε στην παγίδα που έχουν πέσει πολλές ομάδες φέτος: να θεωρήσει ότι το παιχνίδι είναι στα μέτρα της. Οδηγούμενοι από το πάθος και το ρυθμό του Πάρις Λι, οι παίχτες του Παναθηναϊκού θυμήθηκαν τον πληγωμένο εγωισμό τους και εκμεταλλεύτηκαν τις απροσεξίες της Ζαλγκίρις μετατρέποντας ένα στατικό παιχνίδι σε ισοπέδωση. Στα μετόπισθεν οι Λιθουανοί άφηναν όλο και περισσότερους χώρους στους guards του ΠΑΟ και δεν εκτελούσαν περιστροφές στην περιφερειακή άμυνα αφήνοντας παίχτες αμαρκάριστους. Τα πρώτα τρίποντα έφεραν σύγχυση στις γραμμές της Ζαλγκίρις -που έπαιζε χωρίς βασικό πλέι μέικερ- κι άρχισε να κάνει λάθη δίνοντας την μπάλα απέναντι με αποτέλεσμα να μπούν κι άλλα. Η τρίτη περίοδος έληξε με ένα επι μέρους 37-16 και πνευματικά και ψυχολογικά οι Λιθουανοί είχαν ήδη τελειώσει. Αυτό αποτυπώθηκε στους μόλις εφτά πόντους που σκόραραν στο επόμενο δεκάλεπτο. Όαση χαράς για τους οπαδούς των πρασίνων που είδαν τους παίχτες τους να ξεδιπλώνουν κάποιες από τις ικανότητες τους μετά από πολλές κακές εμφανίσεις και συνεχείς αντανακλάσεις των κακών επιλογών και του λανθασμένου σχεδιασμού της φετινής σεζόν. Bisous messieurs Ο Νάντο ντε Κολό σε μία μεγάλη βραδιά έστειλε γαλλικά φιλια και τη Φενέρ να αγοράσει κάρτ ποστάλ με ηλιοβασιλέμματα στο Rhone θυμίζοντας τους ότι δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια και ότι δε μπορείς να ξεγράψεις κανέναν. Χαρακτηριστική αντίθεση το ξεκίνημα του παιχνιδιού με τον Μπόστ να έχει 5/5 τρίποντα τα πρώτα δεκαπέντε λεπτά και όλη τη Φενέρ να έχει πετύχει δεκαεπτά πόντους. Από νωρίς μεγάλη απόσταση μεταξύ της Βιλερμπάν και των φιλοξενούμενων της που ο Γάλλος σούπερ στάρ με την εμπειρία του και την κλάση του (26 πόντους, 30 PIR) δεν άφησε να καλυφθεί και ‘πρίζωσε’ τους Τούρκους πριν το μεταξύ μας παιχνίδι. Τα πλάνα της αγωνιστικής Δε θα μπορούσαν να είναι πουθενά αλλού πέρα από το Aleksandar Nikolic όπου Αστέρας και Παρτιζάν επιδόθηκαν σε old school basketball με ξύλο, ‘πικάρισμα’ μεταξύ οπαδών και παιχτών και φυσικά πολύ θόρυβο. Ο Αστέρας δείχνει να έχει χάσει προς το παρόν το momentum που είχε στην κούρσα για τα play offs αλλά σίγουρα κανείς δε θα θέλει άλλη σεζόν χωρίς σέρβικο ντέρμπυ. Η ατμόσφαιρα συνοψίζεται πολύ ωραία στο παρακάτω βίντεο του Basket News. Ήχο στη διαπασών πριν πατήσετε play… Το χτύπημα του ρολογιού που περνάει απαρατήρητο Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η συνέπεια της Βαλένθια που πλέον έχει τέσσερις νίκες στα τελευταία πέντε παιχνίδια χωρίς φρού φρού και αρώματα μαζεύοντας πολύτιμα αποτελέσματα στην κούρσα της για την οκτάδα. Κοιτώντας το πρόγραμμα των δύο εβδομάδων οι πιθανότητες είναι υπέρ της να ρίξει τους Ισραηλινούς απ την όγδοη θέση αφου η Μακάμπι έχει δύο εκτός έδρας αγώνες (δύο νίκες εκτός σε όλη τη σεζόν) με το δεύτερο να είναι στη Fonteta. @Μέλη

Άλλη μία εβδομάδα δράσης στη μπασκετική Ευρώπη ολοκληρώθηκε με τις κρίσιμες βαθμολογικά μάχες να γίνονται σε Τουρκία, Ελλάδα και Λιθουανία. Οι πρώτες έξι ομάδες τις βαθμολογίας τέθηκαν αντιμέτωπες μεταξύ τους σε αυτό το γύρο με τον Ολυμπιακό να είναι ανάμεσα στους μεγάλους νικητές αφού ανέβηκε εκ νέου στην κορυφή της κατάταξης σβήνοντας την παραγωγικότητα της Ρεάλ στο ΣΕΦ και κρατώντας την σε μόλις 60 πόντους. Θα αναφερθούμε στο τέλος για κάποια σημεία του ματς που ξεχώρισαν αλλά πρώτα θα σταθώ σε κάποιες σπουδαίες στιγμές που προσθέτουν λάμψη στο υψηλού επιπέδου θέαμα της Ευρωλίγκας φέτος και που, παρόλο που δεν μας ακουμπάνε τόσο συναισθηματικά ως οπαδούς, είναι πραγματικά διαφήμιση του παιχνιδιού. Όχι άλλα σκουπίδια στου Βοσπόρου τις ακτές (Fenerbahce – AS Monaco 98-94) Σε ένα έντονο ματς που είχε τα πάντα η Φενέρ λύγισε τη Μονακό στην παράταση έχοντας περάσει ένα βράδυ δια πυρός και σιδήρου και έχοντας πετάξει 12 (δώδεκα, ολογράφως) από τις 29 ελεύθερες βολές στα σκουπίδια. Παρόλο που στο πρώτο ημίχρονο η άμυνα της Μονακό με αλλαγές στα σκρίν και ο Ουαταρά πλήγωναν ασταμάτητα την ομάδα του Ιτούδη, η ευχέρεια των πολλαπλών λύσεων έδωσε τη δυνατότητα στη Φενέρ να προσεγγίσει διαφορετικά το ματς στο δεύτερο. Ο Καλάθης ενεργοποιήθηκε ως πόλος δημιουργίας -8 ασσίστ- τη στιγμή που ο Μότλει νικούσε κατά κράτος όποιον έβρισκε μπροστά του στη ρακέτα και μαζί έδωσαν το σύνθημα της αντεπίθεσης κι ένα επι μέρους 21-13 στην τρίτη περίοδο. Το ματς θα μπορούσε να είχε τελειώσει στην κανονική διάρκεια αν η Φενέρ έβαζε κάποιες από το σωρό βολών που έχασε ή αν είχε τη συγκέντρωση στα τελευταία δύο λεπτά να τελειώσει τις φάσεις. Η στόφα του Τζέιμς οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση αλλά εκεί φάνηκε ότι η αναμέτρηση δεν χανόταν για τους Τούρκους: συνεπέστατα τα αστέρια της Φενέρ έβγαιναν μπροστά, ο ένας μετά τον άλλον. Ενδεικτική η ψυχραιμία του Γκούντουριτς στις βολές που η μπάλα ζύγιζε τόνους και φυσικά ο φοβερός Γουιλμπέκιν (21 π.) που δέχεται χτύπημα στο μάτι δίπλα από τη γραμμή του άουτ, βλέπει το non call και πετάει προς τη ρακέτα, ξεφεύγει απ όλους παίρνοντας καλάθι και φάουλ. Μεγάλη νίκη για τον Ιτούδη που συσπειρώνει την ομάδα του δύο βδομάδες πριν τη δική μας αναμέτρηση. Ισπανικός εμφύλιος (Basconia – Barcelona 78-85) Παίζοντας μεθοδικά και με συνέπεια στο πλάνο, η Μπάρτσα πέρασε από τη Μπασκόνια μοιράζοντας ακόμα περισσότερη πίκρα στους Βάσκους. Το πλάνο είχε δύο σκέλη: εξουδετέρωση του Μάρκους Χάουαρντ και έλεγχος των rebounds. Το παιχνίδι ξεκίνησε με τρελό ρυθμό (28-28 πρώτη περίοδος) αλλά οι παίχτες του Σάρας πήραν άριστα και στα δύο μέρη καθώς ο Αμερικανός με το που υποδεχόταν τη μπάλα στο μεγαλύτερο μέρος είχε ήδη παίχτη ασφυκτικά κοντά του πριν καν γυρίσει προς το καλάθι με σαφέστατη εντολή για φάουλ αν ο Χάουαρντ έσπαγε το μαρκάρισμα. Η πίεση έπιασε τόπο καθώς ο ελεύθερος σκοπευτής της Μπασκόνια δε συνδέθηκε ποτέ από το τρίποντο και μαζί του ακολούθησε όλη η ομάδα σε μία κακή βραδιά από τα 6,75. Το μόνο που είχαν να κάνουν οι Καταλανοί ήταν να εξασφαλίσουν τα ριμπάουντ και το έκαναν (40-25 στο σύνολο, 18 επιθετικά). Το μάτς δημιούργησε προσδοκίες στην τρίτη περίοδο που οι γηπεδούχοι με επέμειναν να χτυπούν με τους Σεντεκέρσκις και Κότσαρ στο ζωγραφιστό και τον Χίγκινς στα mismatch με αποτέλεσμα τα κριάρια να φτάσουν σε απόσταση αναπνοής. Ωστόσο η αδυναμία τους να ελέγξουν τα ριμπάουντ στη δική τους ρακέτα και η έλλειψη ψυχραιμίας σε συνδυασμό με την πολύ ουσιαστική εμφάνιση του Γιοκουμπάιτις (σχεδόν αλάνθαστος ο πιτσιρικάς συνεχώς διάβαζε γρήγορα τα κενά στην άμυνα της Μπασκόνια) αποτελείωσαν τους Βάσκους που πλέον ψάχνουν για restart για να παραμείνουν στην τροχιά των πρώτων οχτώ θέσεων. Κυνομαχία στο Κάουνας (Zalgiris – Crvena Zvezda 71-66) Ο τίτλος δεν αναφέρεται στο ειδεχθές θέαμα αλλά στις ομάδες των καμικάζι που φέρνουν πονοκέφαλο σε αντιπάλους ανεξαρτήτως δύναμης και μεγέθους και γι αυτή τη βδομάδα, η Ζαλγκίρις και ο Ερυθρός Αστέρας βρέθηκαν αντιμέτωποι ο ένας στον άλλο. Παγίδες στους play makers, physical μονομαχίες, ανακάτεμα του spacing, οτιδήποτε χρειαζόταν ο ένας για να σπάσει τον άλλον αλλά φυσικά μιλάμε για τις αυθεντίες του είδους. Στο πρώτο ημίχρονο η Ζαλγκίρις οδηγούσε εκμεταλλευόμενη τα λάθη του Αστέρα (απόρροια των double team στο χειριστή και των δυνατών close out) και σουτάροντας πολύ καλά με μπροστάρη τον Πολονάρα. Ο Αστέρας κρατιόταν από τις δεύτερες ευκαιρίες που του προσέφεραν τα επιθετικά ριμπάουντ αλλά έπρεπε να περιορίσει τα λάθη και να πάρει περισσότερα από τον Πετρούσεφ. Πράγματι με το δίδυμο Βιλντόζα-Νέντοβιτς να εκμεταλλεύεται το χρόνο στο παρκέ οι Σέρβοι όχι μόνο κατάφεραν να κρατήσουν τη μπάλα αλλά έπαιρναν σκόρ και ψυχολογία κόντρα στην τεράστια πίεση της ομάδας του Μακσβίτις και των οπαδών της ενώ ο Πετρούσεφ άρχιζε να τραβήξει την προσοχή και σ άλλο ένα παιχνίδι (10 πόντοι στο δεύτερο ημίχρονο). Το παιχνίδι για ελάχιστο διάστημα ξέφυγε στο σκορ πάνω από δύο κατοχές και έτσι έμελλε να καθοριστεί. Η ομάδα του Ιβάνοβιτς τα τελευταία δυόμιση λεπτά κόλλησε στο σκορ και άφησε χώρο για την ανατροπή. Ο Ουλάνοβας δίνει ασσίστ στον αμαρκάριστο Ντίμσα για την ισοφάριση και με δύο απανωτά τρίποντα στις δύο επόμενες κατοχές, ο αρχηγός επεκτείνει το σερί νικών της ομάδας του στέλνοντας την μία νίκη μακριά από τις πρώτες τέσσερις ομάδες της βαθμολογίας και το πλεονέκτημα έδρας. Special Guest Η Μπάγερν που με μεγάλο step up του παλιού μας γνώριμου Οθέλο γι άλλη μια αγωνιστική έκανε πράξη τα λόγια του προπονητή της (‘είμαστε σαν το πλήρωμα ενός υποβρυχίου σε αποστολή κάτω από την επιφάνεια του νερού’), σκόραρε πέντε τρίποντα σε τέσσερα λεπτά κι έφερε τούμπα το ματς και την Εφές - η οποία δέχθηκε τριάντα πόντους στη τελευταία περίοδο και πήγε αύτανδρη. Πρέπει να υπάρχει σύνδεση του καλού κρασιού με τις ατάκες ανθρώπων που το εκτιμούν όπως ο Τρινκιέρι που μετά το ματς δήλωσε ότι οι παίχτες του είναι οι καλύτεροι στον κόσμο όποιον και να αντιμετωπίζουν. Η επιστροφή Τόρνικε Σενγκέλια καλωσήρθες πίσω. Εμφάνιση από τα παλιά για τον Γεωργιανό forward που εκμεταλλεύτηκε τα δομικά προβλήματα του Παναθηναϊκού και έκανε ότι ήθελε στη Μπολόνια (16 πόντοι, 7 ασσίστ, 3 κλεψίματα) βγαίνοντας mvp του αγώνα. Φυσικά για άλλη μία φορά περισσότερο ήρθαν στην κουβέντα αυτά που δεν έκανε ο Παναθηναϊκός αφού επέστρεψε στο ματς και –θεωρητικά- αυτό θα μπορούσε να είχε διαφορετική εξέλιξη αλλά τα προβλήματα της ομάδας αυτής φέτος είναι αναρίθμητα, το ένα πιο σοβαρό απ το άλλο και η διοργάνωση φέτος δε συγχωρεί ούτε ατοπήματα, πολλώ δε μάλλον το σχεδιασμό, τη στελέχωση και τη διαχείριση του Παναθηναϊκού. Αγάπη μου, το τηλέφωνο του κλειδαρά Το κλείδωμα της ρακέτας του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ ήταν ο κομβικότερος παράγοντας στην πιο συνεπή και καθοριστική αμυντική επίδοση μας φέτος. Η Ρεάλ περνάει μεταβατική περίοδο όσων αφορούν τα guards της αλλά στους ψηλούς είναι μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη - αν όχι η καλύτερη, στις κατηγορίες των rebounds και των λιγότερων παθητικών πόντων είναι πρώτη – και όμως ο Ματέο έψαχνε βοήθεια για να τους ξεκολλήσει: από 12 πόντους έκαστος οι Ταβάρες και Μούσα, άλλους 10 σύνολο από Γιαμπουσέλ και Πουαριέ σε μία τραγική βραδιά από το τρίποντο - στο οποίο όμως ρόλο έπαιξε και η περιφεριακή άμυνα του Ολυμπιακού. Τα ριμπάουντ και στις δύο πλευρές του παρκέ κατέληξαν εν πολλοίς κι αυτά στον Ολυμπιακό ειδικά αυτά με τη μεγαλύτερη βαρύτητα στην τέταρτη περίοδο. Στον σταθερό έλεγχο της ροής του αγώνα το Γιώργο Μπαρτζώκα βοήθησαν πολλοί παράγοντες αλλά περισσότερο απ ότιδήποτε η ευλογία του να έχει δύο τόσο επιδραστικούς πλέιμεικερ που σε ένα από τους αγώνες μας με τις λιγότερες ασσίστ φέτος έδωσαν στον Ολυμπιακό 29 πόντους, σχεδόν τους μισούς απ αυτούς που σκόραρε η Ρεάλ σε όλο το ματς – και όπως στις περισσότερες περιπτώσεις στο σύγχρονο μπάσκετ, αυτό έκανε τη διαφορά. Η βαθύτερη ματιά στο κείμενο του Γιώργου, καλή εβδομάδα σε όλους. @Μέλη